บทนำ

บทนำ

ตู๊ม!!! ในขณะที่รถคันหนึ่งกำลังขับมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ ต่อหน้ารถคันนั้นมีระเบิดดังขึ้นจึงทำให้รถหยุดชะงักและสาวน้อยที่นั่งมานั้นร่วง หล่นแต่ดีที่เธอคว้าเบาะรถไว้ได้จึงทำให้เธอนั้นไม่เป็นอะไร

“มันเกิดอะไรขึ้น”

“คุณโรสครับมีพวกกำลังเล่นงานเรา” เธอคิ้วขมวดเข้าหากัน สายตามองรอบๆเริ่มเห็นชายชุดดำเดินออกมาพร้อมกับปืนล้อมรถของตนเองไว้ซึ่งเธอไม่หวั่นหรือว่ากลัวพวกนั้นแม้แต่นิดเดียว

“เปิดประตู” เธอสั่งให้คนขับรถนั้นเปิดประตูเมื่อประตูรถค่อยๆเลื่อนออกเผยให้เห็นหญิงสาวแต่งตัวเซ็กซี่นั่งไขว่ห้างอยู่ด้านใน ชายชุดดำซึ่งเป็นหัวหน้าแก๊งเล็งปืนเข้าที่หน้าของเธอ เธอยังคงนั่งนิ่งเฉยเผยรอยยิ้มให้กับพวกมันได้เห็น

“ใครส่งพวกมึงมา” เธอทำท่านั่งเขี่ยเล็บของตนเองและเอ่ยถามถ้อยคำนิ่งๆ

“ไปกับพวกกูดีๆจะได้ไม่เจ็บตัว”

“ปล่อยกูไปดีๆจะไม่ตาe???

เธอยอกย้อนพวกมันด้วยคำพูดเบาๆมองหน้ามันด้วยสายตาที่ไม่พอใจและเบื่อหน่าย

“เป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้แต่ยังปากดีถ้าไม่ติดว่าเจ้านายสั่งมาให้เอาตัวมึงไปแบบปลอดภัยมึงโดนรุมแน่ อึก!! โอ้ยยย อ้าา

เธอเริ่มไม่ชอบคำพูดของพวกมันที่ฟังดูไม่เข้าหูและเธอจึงใช้มีดพกที่ติดกายอยู่นั้นเขวี้ยงเข้าที่หน้าอกด้านซ้ายซึ่งแน่นอนอยู่แล้วว่าปักคาและทำให้ชายชุดดำที่ปากกล้ากับเธอนั้นหงายท้องล้มตึงลงไปโดยที่ไม่ดิ้นทุรนทุรายแน่นอนอยู่แล้วว่ามีดปักเข้าที่ขั้วหัวใจมันและล้มตาeอย่างง่ายดาย

“มึงปั้งๆๆๆๆๆๆ

เสียงปืนนับ 10 กระบอกรุมยิงเข้าที่รถของเธอเน้นย้ำคนที่ตาeไม่ใช่สาวน้อยอย่างโรสริน แต่คนที่ตาeนั้นคือคนขับรถให้เธอต่างหาก

“หึ! พวกโง่” เธอไม่ได้หายตัวได้แต่เธอใช้ความเร็วของตนเองต่างหากที่ออกมาจากรถด้วยความเร็วจากวิชาที่ตนเองไปเรียนมาโรสรินยืนกอดอกอยู่ใต้พุ่มไม้ใหญ่ซึ่งห่างจากพวกมันพอสมควรยืนมองชายชุดดำรุมเข้าไปในรถคันที่ตนเองนั้นออกมา

“ใครกันแน่ที่โง่”

“อึก” ร่างบางสะดุ้งเมื่อจู่ๆสัมผัสถึงปลายกระบอกปืนที่ชนผิวหนังอยู่ทางด้านหลังเธอค่อยๆเอียงคอไปตามน้ำเสียงที่ตะเบ็งเมื่อสักครู่พบเห็นชายร่างโตหน้าหล่อแต่ดูร้ายกาจนั้นยืนอยู่ด้านหลัง

“ต้องการอะไร” เธอไม่ได้ยอมใครง่ายๆมือของเธอนั้นค่อยๆหยิบมีดพกด้านในเสื้อของตนเอง

“เอามือออกมา” ชายหนุ่มนั้นกลับฉลาดกว่าใช้มือลั่นไกปืนเสียงแกร็ก! ดังสะท้อนอยู่ข้างใบหูของเธอจึงทำให้เธอหยุดชะงักเพราะรู้ว่าเขานั้นรู้ทัน

“อย่าคิดว่าตัวเองเก่งเป็นแค่ยากูซ่าน้อยที่ยังไม่จบหลักสูตรมากพอเอาเวลาที่ไปเรียนฆ่-าคนมาตั้งใจทำมาหากินดีกว่าไหม” คำพูดเหยียดหยามของเขานั้นทำให้เธอโกรธมากจึงหันหน้าไปโดยไม่กลัวปืนนั้นลั่นใส่หลังจ้องมองหน้าของคนปากร้าย

“มึงเป็นใคร” เธอเอ่ยถามเขาด้วยคำหยาบและทำให้เขาโกรธไม่มีผู้หญิงที่ไหนขึ้นมึงและกูใส่เขาแม้แต่คนเดียวฝ่ามือหนาตบเข้าที่ต้นคอของเธอด้านขวา

ปึก!!

“โอ้ย” โรสรินเธอถูกกระทำมากกว่านี้ซึ่งนี่เป็นเพียงการทำร้ายเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้นไม่ทำให้เธอล้มด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆแต่เธอถูกฝึกจากท่านมาจนกล้าแกร่งมากพอ

“เก่งดีนี่หึ! กูชอบมานี่” เขาเตรียมที่จะคว้าข้อมือของเธอแต่ถูกเธอนั้นปัดออกด้วยความแรงและสองมือทั้งศอกและเข่าตีลังกาใส่เขาต่อสู้จนกระทั่งเหนื่อย

“คุณอลันระวัง” เขาคือหนึ่งในแก๊งมาเฟียที่มาจับตัวโรสรินไปให้เพื่อนตนเอง

ฟิ้ว!! มีดพกเล่มสุดท้ายที่เธอเอาออกมานั้นคิดว่าจะเขวี้ยงใส่อลันให้ตรงหัวใจแต่เขานั้นหลบเร็วกว่าจึงทำให้มีดไม่โดนตัวของเขาแม้แต่นิดเดียว

พรึ่บๆๆ พรั่บๆๆ

สร้างความโกรธให้กับชายฉกรรจ์อย่างอลันเขาไม่ได้เป็นเพียงมาเฟียธรรมดา เขามีเชื้อสายจีนและเรียนต่อการสู้มาหลายปี

“โอ้ยยยยยย

เก่งแค่ไหนก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่ดีเธอถูกจับและบีบรวบแขนไว้ทางด้านหลัง เมื่อพลาดท่าให้กับเขาใบหน้าหนากระซิบเข้ามาข้างหูของเธอ

“เธอพลาดแล้วยากูซ่าน้อยฮ่าๆ” ต่อให้เธอยิ่งพยายามแค่ไหนก็ไม่หลุดเพราะว่าข้อมือของเธอที่พับไปทางด้านหลังนั้นถูกใส่กุญแจมือไว้เรียบร้อย

“ปล่อย กูบอกให้ปล่อยไง”

“ปากดีเดี๋ยว” อลันยกมือขวาทำท่าทีเหมือนจะตบเข้าที่ใบหน้าของเธอจึงทำให้เธอนั้นหลบเขาจึงยกมือลงและกระชากแขนรากตัวเธอไปขึ้นรถของตนเอง

“ไปบ้านธาราม”

“ครับนาย”

“เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงรู้จักกับธาราม” เธอเบิกตากว้างขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินชื่อของธารามเขากลับนั่งหัวเราะและไขว่ห้างเช็ดปืนทำท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ทำไมได้ยินชื่อนี้แล้วตกใจเลยเหรอเคยเป็นเมียน้อยของพ่อมันหรือไง” เธอหยุดชะงักและหันกลับมามองที่เดิมเมื่อเขารู้ว่าเธอนั้นเคยเป็นเมียน้อยของพ่อธาราม

“เงียบทำไม ใช้อาวุธในตัวเพื่อฆ่-าคนอื่นก็ต้องโดนอาวุธนั้นตอบแทนเพื่อฆ่-าตัวเองเตรียมตัวไว้ให้ดี”

อลันยิ้มเจ้าเล่ห์จ้องมองเธอด้วยแววตาดั่งนกเหยี่ยว

“เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับคนอื่นอย่ายุ่งเรื่องของครอบครัวเขา”

“มันจะไม่เกี่ยวได้ไงธารามก็คือเพื่อนรักของกู ในเมื่อเพื่อนขอให้กูช่วยกูก็จะช่วยได้ข่าวว่าชอบเอาของคนอื่นไม่ใช่เหรอเดี๋ยวได้ตาeคา…. ฮ่าๆ

เขาทำท่าทีก้มมองเป้าของตนเองและยิ้มหัวเราะเยาะเย้ยเธอที่นั่งหน้าซีดเพราะรู้ว่าตนเองนั้นจนมุมนี่เป็นครั้งแรกของโรสรินที่พ่ายแพ้ให้กับผู้ชายคนนี้