กำราบ : EP 2 NC+ จับทารุณในห้องเชือด

บทที่ 2

เธอไม่มีอาวุธที่ติดตัวแล้วเพราะว่าใช้ไปหมดแต่สิ่งที่เธอเอาออกมาป้องกันตัวนั้นคือเล็บของตนเองที่คมมากเหมือนกับว่าปลายมีดทิ่มแทงเข้าที่แขนของเขาจึงทำให้เขาสะดุ้งและสะบัดออกเมื่อเขาก้มมองที่แขนของตนเองก็เห็นว่าเลือ-ดนั้นไหลอาบลงมาเป็นเส้นสาย

“กล้ามากใช่ไหม” เพี๊ยะ!! เขาใช้หลังมือของตนเองตบเข้าที่ใบหน้าอันน้อยอีกครั้งจึงทำให้เธอนั้นล้มลงกับพื้นด้วยความโกรธและโมโห ของอลันจึงทำให้ไม่ทันได้พลั้งมือไว้

“ซื๊ด” ริมฝีปากของเธอมีเลือ-ดไหลอาบจนมาถึงปลายคางนั่นยิ่งสร้างอารมณ์ให้กับเขา ดวงตาร้ายจ้องมองเลือ-ดที่ไหลออกมาสร้างความตื่นตระหนกในกายชายมากขึ้น

“จะทำอะไร” เมื่อเขารู้ว่าเธอนั้นป้องกันตนเองทุกอย่าง แม้แต่เล็บก็ไม่สามารถไว้ใจผู้หญิงแบบเธอได้เขาจึงรู้ทันพยายามจับเธอไม่ให้เธอย้อนกลับมาทำร้ายตนเอง

เป็นเหมือนกากบาทที่เอาไว้มัดนักโทษมีกุญแจมือและกุญแจข้อเท้าเพื่อรั้งตัวไว้อลันจับผู้หญิงคนนี้ไปยืนแนบแผ่นกากบาทนั้นและล็อคกุญแจทั้งมือและเท้า

“ปล่อยนะ คนชั่ว!! คนเลว บอกให้ปล่อย” ต่อให้เธอดิ้นแค่ไหนก็ไม่มีวันหลุดเพราะแผ่นนั้นคือเหล็กไม่ใช่แผ่นไม้ พลังของคนตัวเล็กถึงแม้ว่าจะเรียนวิชามาก็ไม่สามารถดิ้นหลุดได้

“เธอสวยนะและเธอก็น่ารักถ้าเธอทำตัวดีๆเธออาจจะถูกปล่อยไปก็ได้” นิ้วหยาบเขี่ยสัมผัสเข้ายังใบหน้าอันน้อยจนถึงปลายคางที่มีเลือ-ดอาบ เขาใช้นิ้วมือของตนเองนั้นอมต่อหน้าเธอทำท่าทีเหมือนคนหื่นกาม

“ไม่มีทาง คนแบบฉันไม่มีวันก้มหัวให้กับผู้ชายหื่นกามแบบแก”

“หึ้ย” เขายกมือขึ้นเตรียมที่จะตบเข้าใบหน้าอันน้อยแต่ต้องหยุดชะงักและข่มอารมณ์ของตนเองไว้ได้เธอหลับตาพริ้มเพราะคิดว่ายังไงต้องโดนเขาตบหน้าอย่างแน่นอนสิ่งที่อลันเกลียดที่สุดคือผู้หญิงที่ชอบด่า และเขาไม่ชอบคือคนที่ด่าเขา

“ทำไมไม่ตบล่ะตบสิตบเลย” เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาและรู้ว่าอลันนั้นไม่กล้าตบเธอจริงๆจึงใช้คำท้า เขาเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และเดินไปนั่งไขว่ห้างอยู่ที่โซฟาก่อนที่จะมีลูกน้องเอาไวน์เข้ามาให้

“เดี๋ยวมึงอย่าเพิ่งออกไป” ในขณะที่ลูกน้องหันหลังเตรียมที่จะเดินออกแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อคำสั่งของเจ้านายเอ่ยเรียกไว้เขาจึงหันกลับมามองหน้าเจ้านายก่อนที่จะก้มหัวลง

“ครับนาย”

“อ๊ะ!” อลันควักมีดพกออกมาจากกระเป๋ากางเกงของตนเองโยนให้กับลูกน้องที่พื้นใช่มีดพกนั้นเป็นของโรสริน

“อะไรเหรอครับนาย” ลูกน้องนั้นก้มหยิบมีดขึ้นมาเลยมองหน้าเจ้านายตนเอง เขาเอ่ยถามด้วยความงง

“มีดของใครก็ต้องอยู่กับคนนั้นและก็ต้องทำลายคนนั้นถูกไหม ไปจัดการเสื้อผ้าผู้หญิงคนนั้นออกให้กูทีไม่ต้องเหลืออะไรแม้แต่ชิ้นเดียว” เขาสั่งให้ลูกน้องของตนเองนั้นใช้มีดของเธอปาดเสื้อผ้าของโรสรินออกให้หมดจากร่างกาย

“อย่านะ อย่า” เขาหัวเราะดังลั่นจิบไวน์ไปพร้อมกับมองร่างกายของเธอที่ถูกกระชากเสื้อผ้าออก ลูกน้องของตนเองนั้นทำตามคำสั่งได้ดีแต่ยังติดอยู่ที่ชุดชั้นใน ที่ยังไม่ได้ปลดออก

“ปล่อยนะปล่อย” เธอโมโหและเกลียดในสิ่งที่เขาสั่งให้ลูกน้องทำมากถึงแม้ว่าจะเป็นนักฆ่-าในอดีตของตนเองเคยเป็นเมียน้อยคนอื่นแต่ใช่ว่าใครจะเห็นร่างกายของเธอและได้สัมผัสร่างกายของเธอได้ง่ายๆสิ่งพวกนั้นและคำกล่าวหาเป็นเพียงหน้าที่ของเธอต่างหาก โรสรินเธอยังไม่เคยเสียความบริสุทธิ์ให้กับใคร

“พอ เอามีดมานี่” อลันยิ้มกรุ้มกริ่มด้วยความพอใจสั่งให้ลูกน้องนั้นหยุดการกระทำและแบมือขอมีดจากลูกน้องตรงหน้าของเขาเหลือเพียงสาวน้อยร่างกายห่อหุ้มแค่ชุดชั้นในสีดำเท่านั้น

“ใหญ่ไม่เบาว่ะฮ่าๆ” หลังจากที่ลูกน้องนั้นเดินออกไปแล้วเขายังคงหัวเราะเยาะด้วยความพอใจสายตาจ้องมองร่างกายนั้นพร้อมกับกระดกไวน์ดื่มหลายครั้ง

“ปล่อย” เธอไม่สามารถขยับร่างกายได้แม้แต่นิดเดียวเพราะว่าเธอถูกรั้งด้วยกุญแจมือและกุญเเจที่เท้า เขาโยนแก้วไวน์ลงที่พื้นแตกกระจายก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินตรงเข้าไปหาเธอพร้อมกับมีดพกอันน้อย

“มีดนี้มันของเธอเหรอ อืมม มันก็วนกลับมาหาเจ้าของเนาะหรือว่าอยากเสียบอยู่ในตัวเจ้าของน๊าาา

เขาใช้ด้ามมีดนั้นเขี่ยตามร่างกายของเธอตรงช่วงแขนและไหล่จนถึงเนินอกตูมๆทั้งสองข้าง

“จะทำอะไรก็ทำจะฆ่-าก็ฆ่-าอย่ามาเล่นลิ้นแบบนี้” เธอกัดฟันพูดบอกกับเขาที่กำลังสัมผัสผิวร่างกายของเธอ

“ไอ้ด้ามมีดมันทำให้เธอโมโหขนาดนั้นเลยเหรอจนอยากตาeเลยเหรออย่างนั้นด้ามมีดไม่เอาแล้วก็ได้” พรึ่บ!! มือหนาใช้ความเร็วของตนเองกระชากเข้าที่บราของเธอจนสายขาดเด้งออกทั้งสองข้างเหลือเพียงแต่ตะขอด้านหลังที่ยังเหนียวแน่นผิวบางที่ขาวอมชมพูนั้นกลายเป็นสีแดงช้ำเพราะว่าสายบาร์นั้นบาดเนื้อของเธอ

“หื้มเหนียวดีถ้าเหนียวแบบนี้คงต้องใช้มีดของเจ้าของช่วยแล้วแหละ” เขาหันปลายมีดออกจากมือของเขา ส่วนอีกมือนั้นจับสายบราของเธอที่ไม่ยอมขาดออกใช้ปลายมีดสัมผัสแค่ผิวกายเพียงนิดเดียวก็ขาดกระจุยเธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับเพราะว่ารู้ดีว่ามีดของตนเองนั้นไม่ได้เพียงแต่คมแต่ยังมียาพิษอยู่ด้วย

“ถึงกับหายใจแขม่วเลยเหรอวะฮ่าๆ” เธอไม่ได้รู้เพียงคนเดียวคนที่จับมีดนั้นต้องรู้ด้วย อลันรู้ดีว่ามีดของเธอนั้นอาบเต็มไปด้วยยาพิษ

เมื่อบราหลุดออกเผยให้เห็นเนินอกอย่างชัดเจนทั้งสองข้างชูชันเด้งยอดอกของเธอนั้นเป็นสีชมพูอ่อนหน้าลิ้มลองทำให้เขาจ้องมองโดยที่ไม่ละสายตาร่างกายของเธอหุ่นที่เอ็กซ์นั้นยั่วยวนอารมณ์ของเขาจนพลุกพล่าน

“ซื๊ดส์” เขาใช้เพียงหลังมือของตนเองสัมผัสใบหน้าเลื่อนลงมาที่แขนเธอพยายามดิ้นแต่ก็ไม่สามารถหลุดออกจากกากบาทที่ล็อคตัวของเธอได้

“ปล่อย!!!

สายตาของเธอบ่งบอกถึงความเกลียดเขาซึ่งแน่นอนถ้าเธอหลุดได้ในตอนนี้มีต่อสู้กันอย่างแน่นอน

“จุ๊ๆ อย่าดิ้นสิปลายมีดมันจะโดนขาเอานะ” เขายังไม่หยุดการกระทำมือนั้นจับเข้ากางเกงชั้นในตัวจิ๋วที่ติดร่างกายของเธออยู่นั้นถูกมีดกรีดและหลุดออกเผยให้เห็นโหนกโอมที่เนียนกริบ

“ไอ้โรคจิ-ต ปล่อย!!!

“กูโรคจิ-ตกว่านี้อีกโรส!!!!!