EP 5 : อย่าทำให้ฉันทนไม่ไหว

กำราบรัก : ตอนที่ 5

ทั้งสามคนเดินออกไปตามคำบอกกล่าวของบอดีการ์ดหนุ่ม ตอนแรกไอรีนจะดึงตัวนินิวไปด้วยแต่เธออาสาช่วยธันวายกไปให้ที่โต๊ะ ทำให้ภายในห้องครัวเหลือแค่พริตตี้สาวกับบอดี้การ์ดหนุ่มอยู่กันตามลำพัง

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉายขึ้นบนใบหน้าหวาน ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆชายหนุ่มอย่างจงใจ ถึงเขาจะทำเหมือนไม่สนใจเธอก็ตาม มือบางเอื้อมไปจับจานใบเดียวกับเขาอย่างตั้งใจเพื่อยื้อเขาไว้ไม่ให้เดินออกไป

"ยานั่นมันแรงดีน่ะ แต่เล่นทีเผลอแบบนี้มันไม่แมนไปหน่อยเหรอ"

"เอามือเธอออกไป" สายตาคมกริบมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆอย่างไม่พอใจ

"ตอบไม่ตรงคำถาม หรือจริงๆแล้วนายไม่ชอบให้ผู้หญิงเข้าใกล้" การแสดงออกของเขาทำให้เธอเริ่มไขว้เขว ถ้าเป็นผู้ชายที่ชอบผู้หญิงจริงคงมีหวั่นไหวบ้าง เพราะเธอโปรยเสน่ห์ขนาดนี้แถมเดรสรัดรูปสีใส่อยู่ตอนนี้ก็ทั้งสั้นและคอลึกจนเผยเนินเต้าอวบอิ่ม แต่เขายังนิ่งเฉยราวกับไม่มีอารมณ์กับเพศตรงข้าม

นิ้วเรียวยาวทำค่อยๆไต่ขึ้นมาตามท่อนแขนแกร่งอย่างไม่เกรงกลัว ยิ่งเขานิ่งเงียบมันเลยทำให้เธอกล้าที่จะท้าทาย

พรึบ

มือหนาปัดนิ้วเรียวยาวออกจากตัวเขาอย่างแรง เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มล้ำเส้นเขาเกินไป "อย่าทำให้ฉันทนไม่ไหว"

"ทนไม่ไหวแล้วเป็นแบบไหนละ คนอย่างฉันอย่างรู้ซะด้วยสิ"

"ถ้าเธอยังไม่รู้จักฉันดีพอ อย่าล้ำเส้นเข้ามาให้มากนัก อย่าคิดว่าเธอเป็นเพื่อนนายหญิงแล้วฉันจะไม่กล้า" ธันวาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก การกระทำของเธอทำให้เขาต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างมาก แต่ถ้าวันไหนที่เธอล้ำเส้นเขามากเกินไป เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปแน่

"ฉันสามารถฆ่าคนได้โดยที่ไม่รู้สึกอะไร" สายตาคมกริบจ้องใบหน้าหวานอย่างคาดโทษก่อนจะเดินถือจานอาหารออกไป

"....." นินิวนิ่งไปกับสิ่งที่เขาพูดออกมา น้ำเสียงที่เขาพูดออกมามันทำให้เธอเสียวสันหลังวาบ การแสดงออกทางสีหน้าบ่งบอกว่าสิ่งที่เขาพูดคือเรื่องจริง

ไม่นานนินิวก็เรียกสติตัวเองกลับมา และรีบออกไปร่วมโต๊ะอาหารราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น โดยเธอต้องนั่งเก้าอี้ฝั่งเดียวกับธันวาอย่างเลี่ยงไม่ได้

"วันนี้ได้ดื่มไวน์ฟรี แถมยังได้ฟังคำขอโทษจากปากคนแถวนี้ มันชั่งพิเศษจังเลยนะ" นินิวพูดในตอนที่โนอาร์กำลังรินไวน์ใส่แก้วให้ทุกคน โดยมีหลานสาวตัวน้อยนั่งอยู่ในที่นั่งสำหรับเด็กเล็กมองตาแป๋วไม่งอแงหรืออ้อนแต่อย่างใด การเลี้ยงลูกของทั้งคู่จะออกแนวยุโรป ให้ลูกได้เห็นทุกอย่าง และเธอเชื่อว่าโตมาลีอาจะเป็นเด็กสาวที่แข็งแกร่งต่อโลกภายนอกแน่นอน

"หวังจะเอาไว้ดื่มกับเมียสองคน แต่ผุดขึ้นมาตั้งสองคนแบบไม่ได้รับเชิญ หึ"

"ผมถือว่าคำสั่งนายหญิงใหญ่ที่สุดครับ ดังนั้นผมไม่สามารถปฏิเสธได้ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ด้วยนะครับ" ธันวากระตุกยิ้มมุมปากกับคำพูดแดกดันของเจ้านายหนุ่ม แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด

"อันนี้ฉันเห็นด้วย" นินิวพูดเสริมอย่างเห็นด้วย ไม่ได้สนใจคำพูดแดกดันของเจ้าของบ้านเลยสักนิดเพราะเธอรู้ว่าเพื่อนสาวเธอใหญ่สุดในบ้าน

"ไหนๆก็ไม่เกรงใจเจ้าของบ้านอยู่แล้ว กินกันให้เต็มที่ ในตู้เก็บไวน์ยังมีอีกหลายขวด หลายยี่ห้อ"

"ขอบคุณครับ งั้นผมไปหยิบมารอเลยละกัน" ธันวาทำท่าทางจะลุกออกไปตามคำบอกกล่าวของเจ้านายหนุ่ม

"กูประชดไอ้เวร! ถ้าไม่ติดว่ามึงต้องทำงานแทนกู รับรองว่าตอนนี้มึงได้เลือดกบปากไปแล้วไอ้ธัน"

"งั้นตอนนี้ผมก็มีบุญคุณสำหรับนายมากเลยใช่ไหมครับ"

"ฮ่า ฮ่า...." ไอรีนหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

"ตอนนี้หัวเราะเยาะผัวไปเถอะ รู้ไว้ซะด้วยว่าหลังจากที่สองคนนี้กลับโนว์จะเอาคืนให้สาสม เตรียมตัวได้เลย! กลั้นเสียงให้อยู่ล่ะ อย่าให้ลูกตื่นกลางดึก" โนอาร์พูดอย่างคาดโทษกับเมียตัวเอง ไม่สนใจว่าคนที่นั่งร่วมโต๊ะด้วยจะคิดอย่างไร เพราะเขารู้ดีว่าสองคนนี้ไม่ใช่เด็กๆกับเรื่องแบบนี้ ถึงลูกน้อยจะนั่งอยู่ใกล้ๆแต่ลีอาก็ยังไม่เข้าใจความหมายทำให้เขากล้าพูดออกมาต่อหน้าลูก

"เลิกพูด แล้วมาดื่มกันดีกว่า เนื่องในโอกาสที่เราได้เจอกันอีกละกัน" นินิวยกแก้วไวน์ขึ้นมาก่อนที่ทุกคนจะยกตามมาชนพร้อมกัน ดวงตากลมโตเหล่มองคนข้างๆเป็นการบอกกลายๆว่าฉลองได้เจอเขาอีกครั้งอย่างท้าทาย

Cheers~