EP 1 : ผู้ชายจืดชืด

กำราบรัก : ตอนที่ 1

ผับหรูใจกลางเมืองเป็นแหล่งนัดพบของนักท่องราตรีในยามค่ำคืน หญิงสาวร่างสวยหุ่นอรชรกำลังเดินนวยนาดเข้ามาอย่างมั่นใจ สายตาของผู้ที่พบเห็นต่างจับจ้องกันตาเป็นมัน

หลังจากเธอไปกินข้าวที่บ้านหลังใหญ่กับแม่ในช่วงกลางวันเรียบร้อยแล้ว นินิวก็กลับมาเปลี่ยนชุดที่คอนโดและออกท่องราตรีในเวลากลางคืน ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีงานสถานที่บันเทิงมักกลายเป็นที่พบปะกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งของเธอเสมอ

"ว้าวว...แกนี่แซ่บไม่เคยเปลี่ยนจริงๆนะ ตั้งแต่เดินเข้ามาในผับผู้ชายก็มองตาเป็นมัน"

"ถ้าพวกนั้นคาบแกไปได้คงเสร็จตั้งแต่ประตูทางเข้าแล้ว"

บรรดาเพื่อนสนิทอีกกลุ่มของฉันเอ่ยแซวเพราะด้วยการแต่งตัวที่เผ็ดจนเข็ดฟันนั้นไม่ทำให้พวกเพื่อนปล่อยผ่านไปได้ ความเป็นนินิวก็ยังคงคอนเซปต์เดิม คือต้องแซ่บเท่านั้น ด้วยชุดเดรสรัดรูปสีดำสนิท ความยาวแค่คืบโชว์ขาเรียวสวย แหวกเต้าอวบอิ่ม เผยผิวขาวเนียนออร่าจับจนหลายคนหันมามองกัน เป็นไปอย่างที่พวกเพื่อนฉันว่าจริงๆนั่นแหละ และฉันเองก็ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว มาเที่ยวกลางคืนของฉันเหมือนมาเรียกเรตติ้งของตัวเอง

"ไม่ต้องคาบหรอก ถ้าถูกใจก็เดินไปให้กินถึงที่เลย" ฉันยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของแพรวาและฝน เพื่อนสนิทอีกกลุ่มที่มีไว้นัดเที่ยวประหนึ่งว่าโทรไปปุ๊บออกสังสรรค์ได้ทันที การที่ทั้งสองคนนั้นพูดแดกดันก็ไม่เกินจริง พวกล่อเสือล่อจระเข้มันคืองานถนัดของฉันอยู่แล้ว ถึงภายนอกจะเป็นคนแรงแต่ก็ไม่เคยมั่วกับใคร

"ย่ะ! แม่คนสวยเลือกได้ แต่ก็ไม่เห็นได้สักที" แพรวาพูดกระแทกแดกดันพร้อมกับกลอกตามองบนกับท่าทางยั่วยวนของนินิว

"ก็ถ้าไม่แดกดันกันคงนอนไม่หลับสินะ แต่จะว่าไปพวกแกมาก่อนแล้วเจอเหยื่อบ้างยังละ" ฉันไปนั่งแทรกกลางระหว่างเพื่อนทั้งสองคนพร้อมกับทำตาลุกวาวเมื่อพูดถึงผู้ชาย

"อยากได้อยากโดนจังเลยนะแกระวังจะเสียท่าเข้าสักวันเถอะ"

"เสียท่าที่แกว่าก็คือเสียตัวใช่ไหมล่ะ" ฉันยังคงพูดออกมาอย่างขำขัน พลางกระดกเหล้าเข้าปากเพื่อสร้างอารมณ์สนุกสนานเคล้าคลอกับเพลงจังหวะอีดีเอ็มของดีเจชื่อดังไปด้วย

"ถ้าคิดจะได้ผัวคืนนี้เลยก็เดินมาโน้นแล้ว เสน่ห์ของแกพอจะมัดผู้ชายแบดบอยคนนั้นได้ไหม" ฝนชี้ไปทางชายหนุ่มมาดนิ่งที่กำลังจะเดินขึ้นไปชั้นสองของผับซึ่งเป็นโซนสำหรับวีไอพีเท่านั้น

"แลดูคุ้นๆแฮะ แต่มองไม่ชัดเท่าไหร่ บุคลิกท่าทางก็ใช้ได้ แต่บางทีภายนอกจะดูแบดถ้าอันนิดเดียวก็แซดนะบอกเลย" ฉันพยายามเพ่งดูแต่ด้วยแสงไฟสลัวภายในผับทำให้มองไม่ชัด แต่ท่าทางแบบนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนยังไงไม่รู้

"ก็อาจจะไม่นิดหรอก" ฝนยกยิ้มมุมปาก

"แกโดนแล้ว" แพรวารีบพูดเสริมทันที

"ถ้างั้นฉันขอบาย ไม่อยากกินซ้ำกับเพื่อน" ฉันรีบส่ายหัวไม่เล่นด้วยทันที ถึงฉันจะแรดจะแรงแต่ไม่เคยยุ่งกับผู้ชายของเพื่อน

"จะบ้าเหรอ! ไม่เคยโดนเลยสักนิดแม้แต่ตัวยังไม่เคยได้เฉียด เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันมาเที่ยวกับพวกเพื่อนที่เป็นเก้งกวาง พอดีห้องน้ำโซนล่างปิดปรับปรุงเลยต้องขึ้นไปชั้นวีไอพีแล้วเจอหนุ่มหล่อคนนั้นกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่พอดี พวกมันก็ใช้จริตชายแท้ไปยืนข้างๆอะเนอะ ก็......" ฝนชูแขนตัวเองขึ้นมาโชว์ต่อหน้าเพื่อนแล้วพยักหน้าเนืองๆเป็นการบอกขนาดกลายๆ "ไม่56ก็58"

"เพื่อนแกเมาและเพี้ยนมากกว่า ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรอะ เพื่อจะได้พิสูจน์ดูบ้าง" ฉันพูดทีเล่นทีจริง

"ธันวา"

"หื้ม....หรือว่า..." อยู่ดีๆฉันก็นึกถึงผู้ชายคนหนึ่งขึ้นมาทันที และยิ่งผับนี้เป็นผับของโนอาร์แฟนหนุ่มของไอรีนเพื่อนสาวคนสนิทอีกคนของฉันด้วย

"แกรู้จักเหรอ?"

"ก็ถ้าใช่คนเดียวที่ฉันมั่นใจจะบอกเลยว่าเพื่อนแกเมาจนเพี้ยน ไม่ก็ตาลายเห็นภาพซ้อนเลยดูใหญ่มากกว่า คนที่นิ่งๆมาดขรึม ขี้เก๊กคนนั้นบอกเลยว่าไม่ได้ว้าวสำหรับฉันเลย ข้างในก็คงไม่ตื่นตาตื่นใจเหมือนกัน แลดูจืดชืดไม่เร้าใจ" ฉันพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไม่ได้ตื่นเต้นเหมือนตอนแรก เพราะเคยเจอเขามาก่อนแล้ว ถึงเป็นบอดีการ์ดให้แฟนเพื่อนต่อให้เก่งกาจแค่ไหน แต่เชื่อว่าเรื่องบนเตียงคงกลับกันแน่นอน "อารมณ์ร่วมจะมีด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้"

"แกพูดเหมือนเคยเจอ เคยคุยด้วยมายังไงยังงั้นเลยนะ"

"ก็เคยคุยแต่ไม่ถูกชะตาสักเท่าไหร่ นายนั่นเป็นบอดีการ์ดของแฟนเพื่อนสนิทฉันเอง เรียกว่าปะทะคารมมากกว่าพูดดี พูดจาไม่เข้าหูสักเท่าไหร่"

"ปัดโธ่! ก็แค่เคยคุยผ่านๆไม่ได้เห็นเอง ฉันไม่เชื่อแกหรอก แต่ถ้าอยากรู้ว่าสิ่งที่เพื่อนฉันเห็นมันจริงไหม ลองใช้มนต์เสน่ห์ของแกให้เป็นประโยชน์หน่อยสินินิว ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่เหลียวแลแกแสดงว่าความสวยของแกไม่ได้สะดุดสายตาผู้ชายทั้งประเทศ" ฝนกระแทกไหล่นินิวเป็นการท้าทาย

"เห๊อะ! บอกเลยว่าอย่ามาดูถูกคนอย่างอีนิว" ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนอย่างเขาจะทนต่อแรงยั่วยวนได้มากแค่นั้น วันนั้นที่ลานจอดรถก็แค่เล่นหยอกๆยังทำสีหน้าบึ้งตึงไม่มีอารมณ์ใส่เลย “ก็น่าสนุกเหมือนกัน”

ธันวาพาร์ท

"พักหลังเห็นหน้าเฮียธันมากกว่านายใหญ่อีกนะครับ"

"หึ๊!..." ธันวาส่งเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อลูกน้องคนอื่นเอ่ยแซวในตอนที่เขาเดินเข้ามาในผับสุดหรูใจกลางเมือง ชายหนุ่มร่างสูงสวมชุดสูทสีดำสุดเนี๊ยบฝ่าฝูงชนจำนวนมากขึ้นไปยังที่ประจำของตัวเอง เขาจะเข้ามาตรวจความเรียบร้อยแบบนี้อยู่บ่อยครั้งตั้งแต่นายใหญ่ของเขามีหญิงสาวข้างกาย และเริ่มละมือจากงานสีเทาออกไปบ้างแล้ว ทำให้หน้าที่ทุกอย่างมาตกที่เขาซึ่งเป็นลูกน้องคนสนิท

"เครื่องดื่มเหมือนเดิมนะเฮีย"

"อืม" ทันทีที่ธันวามานั่งโต๊ะประจำตำแหน่งในโซนวีไอพี ลูกน้องที่คลุมอยู่แถวนั้นก็รีบยกเครื่องดื่มราคาแพงมาวางตรงหน้าอย่างเช่นเคย มือหนาหยิบขวดเหล้าราคาแพงรินใส่แก้วคริสทัล และจัดการกระดกรวดเดียวจนหมดราวกับน้ำเปล่า ความขมของมันบาดลึกลงคอสร้างความร้อนรุ่มให้กับร่างกายไม่น้อย

"แรงเหมือนเดิมไม่มีตก" เขาแสยะยิ้มมุมปากเมื่อได้ลิ้มรสเหล้านอกที่ผสมกับเหล้าอีกชนิดของร้านที่คิดค้นขึ้นมาด้วยตัวเขาเอง เรียกว่าถ้าใครได้ลิ้มลองจะสนุกไปทั้งคืนแถมติดใจรสชาติของมันจนหาที่ติไม่ได้

สายตาคมกริบมองหนุ่มสาวที่กำลังนัวเนียและเต้นกันอย่างสุดเหวี่ยงอยู่ด้านล่าง กลายเป็นภาพปกติสำหรับเขาไปแล้วที่จะได้เห็นอะไรแบบนี้ พอแอลกอฮอล์เริ่มออกฤทธิ์ทุกอย่างก็จะสนุกเสมอ

"พอดีมีผู้หญิงอยากจะพบเฮียครับ เธอจะขึ้นมาให้ได้เลย บอกว่ารู้จักกับเฮีย จะให้พวกผมจัดการเลยไหมครับ" ลูกน้องที่เฝ้าอยู่ตรงทางขึ้นรีบเดินเข้ามารายงาน

"ใคร?"

"เห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของนายหญิงครับ"

"...." คิ้วหนาเลิกขึ้น สายตาคมกริบเหลือบมองไปยังทางขึ้นก็เห็นผู้หญิงตัวเล็กกำลังยืนให้ท่าลูกน้องที่ยืนกันเธออยู่ด้านล่าง ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปาก

"ปล่อยให้ขึ้นมา"