ตอน 2

“ภัทราเราเป็นถึงนายทหาร ดันหนีไปเต้นกินรำกิน หนำซ้ำสถานเหล่านั้นทั้งอันตราย มีแต่ผู้ชายหื่นๆ ทั้งนั้นใครๆ ต่างรู้กันดี”

“ภัทราก็แค่สนุกเท่านั้นเองค่ะคุณแม่ ไม่ได้ทำเป็นอาชีพไนต์คลับนั้น เป็นเพื่อนภัทราเองค่ะ แม่รู้จักนายเบญจกุล ลีตะณรงค์ดีนี่คะ มันเคยมาที่นี่นายนั่นล่ะชวนภัทรา”

“ชวนหรือว่าเราขอไปทำ”

คุณภัคจิรารู้ดีว่าภัทราชอบร้อง ชอบเต้นตั้งแต่ยังเด็ก นางเองยังแอบชื่นชมความสามารถด้านนี้ของลูกสาว สุขมากๆ ในเวลาที่เพื่อนๆ ชมลูกสาวว่าเก่งน่ารัก กล้าแสดงออกทำกิจกรรมโรงเรียน กระทั่งมหาวิทยาลัย ภัทราไม่เคยพลาด คว้าถ้วยรางวัลชนะเลิศร้องเพลงทุกเวทีที่ลงแข่งขัน ทว่าด้วยบิดาเป็นถึงนายพลมีหน้ามีตาในวงราชการ สังคมชั้นสูงท่านไม่อาจยอมได้การให้ลูกสาว ตะเวนประกวดร้องเพลงตามรายการต่างๆหรือเวทีน้อยใหญ่ หลังจากถูกห้ามอย่างเป็นทางการจากบิดา ภัทราจึงได้แอบไปประกวดโดยใช้ชื่อและนามสกุลแฝง

อยู่มาวันหนึ่งเบญจกุล เพื่อนผู้มีอันจะกินเปิดไนต์คลับชั้นสูง เอ่ยปากชวนเพราะขาดนักร้องหญิงทีแรกภัทราลังเล เพราะรู้ดีว่าไนต์คลับของเบญจกุล นักร้องรับแขกนอกสถานที่ได้เบญจกุลนั้น ไม่ว่าถ้านั่นคือความสมัครใจของนักร้องหรือพนักงานคนนั้น ขออย่างเดียวอย่านำความเดือดร้อนมาสู่ไนต์คลับ เมื่อแรกไปร้องเพลงภัทรามักโดนทาบทามเช่นนั้นจากแขก เบญจกุลออกตัวแจ้งแขกไว้ก่อนสำหรับภัทราคุยได้ห้ามยุ่ง

ด้วยความงามโดดเด่น เกินกว่าสาวสวยในไนต์คลับคนอื่นๆ ไม่อาจเทียบได้ หลังจากภัทราไปร้องเพลงกับ ไนต์คลับแมรี่บี ชื่อย่อมาจากแต่งงานกับเบญจกุลนะครับ เจ้าของไนต์คลับว่าอย่างนั้น ตอนที่ภัทราเอ่ยถามถึงความหมายและที่มาของชื่อไนต์คลับ

วันไหนที่ภัทราปรากฏตัววันนั้นแขกแน่นร้านทุกครั้ง สร้างผลกำไรงดงามให้กับเบญจกุลจากนั้นเพื่อนรักไม่คิดปล่อยไป รวมทั้งสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะจะช่วยปิดเป็นความลับ สุดท้ายความลับดันแตกแม้ร่วมกันทำความผิดได้ตั้งหกเดือนก็ตาม

“นายนั่นชวนจริงๆค่ะพ่อขาแม่ขา”

“พรุ่งนี้ชวนเบญมาที่บ้านพ่อ จะสอบเบญเป็นการส่วนตัว อ้อ เรื่องแฟนเราด้วยพามาหาพ่อพร้อมๆกับเบญเลยละกัน” กำชับสองเรื่องพร้อมกันเพื่อไม่เป็นการเสียเวลา

“พ่อคะว่าแต่เกี่ยวอะไรกับพี่ฐาล่ะคะ”

“พ่อจะคุยเรื่องสำคัญกับนายฐากูร ตามนั้นไม่ต้องอิดออด โทษของเรายังไม่ได้รับการตัดสิน เอาเป็นว่าพ่อรู้แล้ว และห้ามเราไปร้องเพลงอีก แต่ถ้าพรุ่งนี้ความกระจ่างโทษของเรา จะเป็นอย่างไรขึ้นอยู่กับนายเบญ”

ท่านนายพลยังไม่ได้ตัดสินโทษของบุตรสาว อะไรถูกสั่งห้ามภัทรากระทำตรงข้ามทั้งสิ้น สร้างเรื่องปวดประสาทไม่เว้นแต่ละวัน เรียนจบมาหลายเดือนแล้ว ยังไม่คิดเข้าทำงานในกระทรวง ตามที่บิดามารดาได้วางเส้นทางไว้ให้สักที บอกว่าไม่ชอบระบบงานราชการไม่ชอบประจบไม่ชอบเลีย

“เรื่องสำคัญว่าแต่เรื่องอะไรคะ”

“พรุ่งนี้แฟนเรามาก็รู้เอง”

ภัทราคบกับฐากูรร่วมหกเดือน พอๆกับได้ระยะเวลาร้องเพลงในไนต์คลับแมรี่บี ฐากูรคือเพื่อนไม่สนิทของเบญจกุล เขาแนะนำชายหนุ่มให้ภัทราได้รู้จัก และเบญจกุลอีกนั่นล่ะ ยุยงส่งเสริมให้ภัทราคบหากับฐากูร โดยกรอกหูเกี่ยวกับครอบครัวของฐากูร ทั้งร่ำรวยหากได้เป็นสะใภ้สบายไปทั้งชาติภัทราไม่ได้หวังสบาย ทว่าทนแรงยุของเพื่อนไม่ไหวจึงยอมคบหากับฐากูร ท่าทีเขาสุภาพปฏิบัติราวกับเธอคือนางฟ้า ไม่เคยเกินเลยไม่เคยแตะต้องฐากูร ถึงแม้บางทีหญิงสาวมองสิ่งที่เขากระทำ เกินคำว่าสุภาพไปหน่อย

“เข้านอนได้แล้ว ไม่ต้องคิดก้าวออกจากห้องจนถึงจะเช้า ส่วนมือถือพ่อจะยึดไว้ก่อน จนกว่านายเบญกับฐาจะมาถึงพรุ่งนี้” ว่าเสร็ตท่านนายพลน่าเกรงขามนุ่มลึก เยือกเย็นวาจาศักดิ์สิทธิ์ หยิบโทรศัพท์ภัทราติดมือไปด้วย ขณะกำลังจะกดเบอร์เพื่อนคนนี้ของบุตรสาว พอดีกับดังจากโทรศัพท์เครื่องนั้นดังขึ้นเสียก่อน

“นายเบญโทรมา”

“ขอโทรศัพท์ให้ภัทรานะคะพ่อ”

“เสียใจพ่อจะคุยเองนายเบญคงโทร.มาตามล่ะสิ”

“เสร็จเลยงานนี้” ตายล่ะภัทราเอ๋ยดับสนิท

ท่านนายพลกดรับ สนทนาทุกประโยคกับเบญจกุล ต่อหน้าภัทราเชลยตัวน้อย ได้แต่นั่งก้มหน้า เอียงฟังการสนทนาระหว่างบิดากับเพื่อนรัก ฝ่ายนั้นยอมจำนนด้วยเสียงแผ่วเบาไม่กล้าโต้แย้งต่อมา จึงวางสายไป เบญจกุลคงโดนเล่นงาน จากแขกกระเป๋าหนัก เพื่อมาฟังภัทราร้องเพลง

“กลับเข้าไปนอนได้แล้ว”

“ค่ะพ่อ”

ใบหน้าสวยงอง้ำ ก้มหน้ารับกับโทษทัณฑ์ที่ตัวเองก่อ ขณะจนหนทางภัทรายืดตัวเต็มความสูงเพรียวหมุนกายเดินขึ้นห้อง ด้วยสภาพไม่ต่างอะไรกับคนกำลังหมดลมหายใจ ไก่ปีกหักเป็นอย่างไรภัทราอยู่ในอาการเดียวกัน

วันต่อมา รถยนต์ของเบญจกุลเคลื่อนเข้ามาในอาณาบริเวณ บ้านหลังงามของท่านนายพลรหัต ท่านกับคุณหญิงพร้อมเชลยสาวสวย นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกแล้ว ไม่กี่วินาทีที่รถยนต์อีกคันเคลื่อนตามมาติดๆทั้งสองก้าวลงจากรถ หันมองหน้ากัน ฝ่ายเบญจกุลรู้ถึงชะตากรรม ในขณะฐากูรไม่รู้อะไรเลย

“เรื่องอะไรวะเบญ”

“เข้าไปเถอะเดี๋ยวก็รู้”

สองหนุ่มเดินตามกันเข้าไปในห้องรับแขก อันโอ่อ่าสุขุม สมยศฐานะท่านนายพล สองหนุ่มรู้สึกตัวเองกำลังเดินเข้าไปในแดนประหาร

“อ้าว มาแล้วหรือ” ท่านนายพลและคุณหญิงลุกขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวเชลย ภัทรารีบขยับไปเกี่ยวแขนขาวของฐากูร ผู้ชายที่เธอเธอคบหาร่วมหกเดือน ขณะความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ ยังหยุดอยู่ที่ศูนย์ ทั้งสองหนุ่มพุ่มมือไหว้ผู้ใหญ่

“อย่ามากเรื่องนั่งเถอะ”

“ว่าแต่คุณพ่อเชิญผมกับนายฐามามีเรื่องอะไรหรือครับ”

“รู้หรือแกล้งไม่รู้กันเบญ”

“เอ่อ....”

เบญจกุลสำลักคำถาม กับน้ำลายของตัวเอง เริ่มเหนียวติดคอ เขารู้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วภัทราโดนจับได้ ตั้งแต่มีภัทราเบญจกุลยอมรับว่า ไนต์คลับเขาเหนือคู่แข่งทุกแห่ง ภัทราก้าวเข้ามาเพียงไม่กี่เดือน แมรี่บี ภายใต้การบริหารของเขา พุ่งพรวดๆ เรียกแขกกระเป๋าหนัก ได้ในคืนที่ภัทรามีคิวไปร้องเพลง แต่เมื่อคืนเขาเจอมรสุมหรัก จากลูกค้ารุมทำร้าย ด้วยวาจาและสายตา แทบเอาชีวิตไม่รอด เมื่อไร้ร่างนักร้องสาว ภัทราวี นามแฝงในการเข้าไปเป็นนักร้องยามดึก

“ต่อไปนี้ฉันขอสั่งห้ามไม่ให้ภัทรา ไปร้องเพลงที่ไนต์คลับอีกไม่ว่ากรณีใดๆ” เสียงเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวลั่นวาจาสิทธิ์ออกจากปาก ทั้งสามชีวิตน้อยๆ ที่ต้องรับบัญชาจากองค์พระราชา ต่างหงอก่อยไปตามกัน ฐากูรถึงกับตัวสั่นขวัญหาย เมื่อร่างอรชรยังเกาะเขา ราวกับชะนีเกาะกิ่งไม้ไม่ยอมปล่อย เขาจะอดกลั้นความรู้สึกนี้ได้นานสักแค่ไหน หกเดือนก็ว่ามากพอแล้วสำหรับคบหากับภัทรา