ตอนที่ 5.

“ที่นี่เขาก็แต่งตัวกันธรรมดาทั่วไป ไม่มีใครใส่กระโปรงสุ่มไก่ หรือใส่ชุดราชสำนักกันนี่ ทำไมต้องคิดว่าตัวเองแต่งตัวไม่สุภาพด้วย ฉันแค่อยากเชิญหนูมาเที่ยวเล่นที่บ้านของฉัน เผื่อคราวหน้าหนูจะได้แวะมาเยี่ยมฉันบ้าง”

“ค่ะคุณตา”

คำพูดนั้นทำให้ไอรีนผ่อนคลายอาการเกร็งลง หญิงสาวมองสองข้างทางที่รถไฟฟ้าแล่นผ่าน สวนของที่นี่ตกแต่งได้อย่างสวยงามไม่แพ้อุทยานในวังเลย มีรูปปั้นน้ำพุและดอกไม้นานาพันธุ์ ออกดอกบานสะพรั่ง โคมไฟสนามเปิดให้แสงสว่างงดงาม เมื่อรถแล่นมาจอดหน้าอาคารหลังใหญ่ที่งดงามราวกับปราสาทในเทพนิยาย คนรับใช้ในชุดสีน้ำเงินมีผ้ากันเปื้อนสีขาวและสวมหมวกสีขาวพากันมายืนต้อนรับผู้เป็นเจ้านาย ไอรีนลงจากรถเดินตามเจ้าของบ้านเข้าไปภายใน ท่ามกลางความแปลกใจของผู้พบเห็น ที่เจ้านายของตนพาหญิงสาวท่าทางกะโปโลแบบนี้เข้าบ้าน

“คุณตาพาผู้หญิงที่ไหนมา”

นิโคลัสมองเห็นผู้เป็นตาผ่านกล้องวงจรปิดตั้งแต่รถแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านแล้ว เขาเดินออกจากห้องทำงานมารอดูหน้าหญิงสาวคนนั้นให้ชัดเจน การแต่งกายของเธอบ่งบอกว่าเป็นแค่หญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง แต่ใบหน้างดงามและรูปร่างสมส่วน ทำให้เขานิ่งมองอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะเดินตามทั้งสองเข้าไปในห้องรับแขก

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไอ้ส้มโอมือนี่ หน้าตามันคล้ายกับนิ้วมือคน แปลกดีจริงๆ”

เสียงพูดคุยดังแว่วมาพร้อมเสียงหัวเราะของผู้เป็นตา ทำให้ชายหนุ่มหยุดนิ่งที่หน้าประตู เขามองลอดกระจกเข้าไปภายในเห็น นายวิลเลียม เดอร์บีเรียส กำลังนั่งพูดคุยกับหญิงสาวคนนั้นอย่างสนิทสนม คุณตาของเขามีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า มันเป็นภาพที่แปลกตาจนหลานชายอย่างเขาต้องยืนนิ่งมอง

“คุณตายิ้ม แถมยังหัวเราะเสียงดัง คงไม่ได้ติดใจยายผู้หญิงคนนี้หรอกนะ”

นิโคลัสมองหญิงสาวด้วยสายตาดูแคลน คุณตาของเขาปีนี้อายุย่างเจ็ดสิบห้าปีแล้ว ถึงจะดูหนุ่มกว่าอายุจริง แต่เทียบกับหญิงสาววัยคราวหลานก็ถือว่าแก่กว่ามาก อีกฝ่ายคงไม่คิดจับคนแก่คราวปู่คราวตาหรอกนะ ท่าทางพูดจาหัวร่อต่อกระซิกของเธอกับคุณตาของเขา มันทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าเธอกำลังอ่อยชายชราอยู่ คนเป็นหลานมองหญิงสาวด้วยความไม่ชอบใจนัก เขาไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาหลอกลวงคุณตาของเขาเด็ดขาด ถึงแม้วิลเลียม เดอร์บีเรียส จะมีอำนาจสูงสุดในตระกูลเดอร์บีเรียส แต่การที่จะยกย่องผู้หญิงสาววัยคราวหลานมาเป็นคู่ครองเขาไม่มีทางยอมรับได้ ชายหนุ่มสูดลมหายใจแรงๆ สะกดกลั้นความรู้สึกขุ่นเคืองใจไว้ในอก แล้วยกมือเคาะประตู

“ขออนุญาตครับคุณตา”

“เข้ามาสินิค วันนี้แกอยู่บ้านหรือเนี่ย ปกติฉันไม่เคยเห็นแกอยู่บ้านเวลานี้”

ประมุขของตระกูลเดอร์บีเรียสทักทายหลานชาย ขณะที่ไอรีนขยับออกห่างจากชายชรา มานั่งที่โซฟาอีกตัว เมื่อครู่ทั้งสองพูดคุยกันเรื่องยาดมส้มโอมือ นายวิลเลียมอยากจะได้ยาดมเพิ่มเพื่อมาแจกให้คนรับใช้สูงวัยในปราสาทของตน ไอรีนจึงเปิดโทรศัพท์ของตน ค้นหาร้านขายยาดมทางอินเทอร์เนต แล้วก็เปิดให้ดูว่าส่วนผสมมีอะไรบ้าง เมื่อนายวิลเลียมเห็นรูปของผลส้มโอมือก็หัวเราะขำ กับรูปร่างที่คล้ายกับนิ้วมือคนของมัน ไอรีนก็หัวเราะชอบใจเล่าถึงคุณยายของเธอให้ฟังว่า ได้ปลูกส้มโอมือไว้ต้นหนึ่งที่หลังบ้าน หากมันออกผลเธอจะขอให้ท่านส่งมาให้ดู การสนทนาของทั้งสองหยุดลงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู และร่างสูงใหญ่ของหลานชายคนโปรดได้เดินเข้ามา

ไอรีนมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มอย่างสนใจ เขาหล่อมากสมกับที่คนเป็นตาได้ชมไว้ แต่ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกลับคมดุ ใบหน้านิ่งเฉยดูท่าทางเคร่งขรึมเหมือนพวกไร้มนุษยสัมพันธ์ที่ดี หากหน้าตาไม่หล่อขั้นเทพแบบนี้ หญิงสาวคงคิดว่าเขาเป็นโจรที่เข้ามาปล้นเจ้าของบ้าน

“หนูไอรีน นี่นิโคลัส หลานชายของฉัน นิคนี่หนูไอรีน”

นายวิลเลียมแนะนำสองหนุ่มสาวให้รู้จักกัน ชายชราทำหน้าผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางของทั้งคู่ที่มองกัน ไอรีนพยักหน้าทักทายไม่มีรอยยิ้มให้ ในขณะที่หลานชายของเขาทำหน้านิ่งเฉย มองหญิงสาวด้วยสายตาเหมือนมองผ่านอากาศ ทั้งที่หญิงสาวหน้าตาสวยน่ารักขนาดนี้ แต่ทำไมนิโคลัสที่ปกติไม่เคยขาดสาวข้างกาย กลับไม่สนใจเธอเลย

“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณไอรีน ผมนิโคลัส มิโลแดโนวิช”

นิโคลัส จำต้องทักทายหญิงสาวตามมารยาท เขายื่นมือให้เธอ แต่หญิงสาวกลับยืนนิ่ง จึงลดมือลง

“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ฉัน ไอรีน เมดิสัน”

เมื่อได้ยินชายหนุ่มแนะนำตัวไอรีนถึงกับชะงักไปชั่วครู่ ทฤษฎีโลกกลมได้รับการพิสูจน์วันนี้เองว่ามีจริง นอกจากนั้นแล้ว สำนวนจุดไต้ตำตอก็เช่นกัน ไม่คิดว่าคนที่เธอต้องการพบเพื่อเจรจาทางธุรกิจคือชายหนุ่มคนนี้ และชายชราคนที่เธอบังเอิญช่วยไว้ก็คือ นายวิลเลียม เดอร์บีเรียส เจ้าของอาณาจักรเพชรเดอร์บีเรีย ทำไมฟ้าถึงเมตตาเธออย่างรุนแรงเช่นนี้ หญิงสาวอยากกรีดร้องด้วยความดีใจ กระโดดตีลังกาสามรอบแบบที่เคยเห็นจอมยุทธในหนังจีนที่มารดาชอบดูทำกัน

“ไอรีน เมดิสัน หึ ผู้บริหารของเมดิสันแกรนด์จิวเวลรี่สินะ”

นิโคลัสกระตุกยิ้มหยัน หญิงสาวคนนี้ไม่ได้เป็นสาวข้างถนนแต่เธอคือทายาทของตระกูลเมดิสัน หนึ่งในบริษัทที่เสนอตัวส่งเครื่องเพชรเข้าร่วมประมูลครั้งนี้ มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญเสียแล้วที่เธอเข้ามาตีสนิทกับคุณตาของเขา

“คุณรู้จักฉันด้วยหรือคะ” ไอรีนแปลกใจ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรู้จักเธอ

“ผมรู้จักทุกคน ที่เข้ามาในอาณาจักรของเดอร์บีเรีย”

ชายหนุ่มเสียงเข้มขึ้น จ้องหน้าหญิงสาวด้วยแววตาคมกริบ ราวกับจะหยั่งลึกเข้าไปในจิตใจของเธอ

“ช่างบังเอิญจริงๆ ฉันไม่คิดว่าหนูเป็นลูกสาวของคุณโรเบิร์ต ฉันเคยรู้จักกับคุณริชาร์ตคุณปู่ของหนู”

นายวิลเลียมขัดจังหวะของสองหนุ่มสาว เขายิ้มให้หญิงสาวด้วยแววตาเอ็นดู เริ่มเข้าใจแล้วว่าเจ้าหลานชายกำลังคิดอะไรอยู่ นี่คงระแวงไปทั่วว่าอีกฝ่ายจะเข้ามาหาเขาเพื่อหวังผลประโยชน์ สถานการณ์มันชวนให้คิดไม่น้อย แต่เขาเชื่อว่าไอรีนไม่ได้จงใจเข้ามาทำความรู้จักกับเขา มันเป็นเรื่องบังเอิญของโชคชะตาต่างหาก ที่ขีดเส้นให้หญิงสาวก้าวเข้ามาในวงจรชีวิตของเขา และเขาหวังว่าเธอจะไม่เดินจากไป คนแก่มองสองหนุ่มสาวแล้วมีความคิดบางอย่างผุดขึ้น

“หนูก็ไม่รู้มาก่อนว่าคุณตา คือเจ้าของเดอร์บีเรีย ยินดีที่ได้รับเกียรติจากคุณตาค่ะ”

ไอรีนหันไปยิ้มให้คนสูงวัยกว่า อีกฝ่ายขยับมาใกล้โอบกอดหญิงสาวไว้พลางลูบศีรษะอย่างเอ็นดู ไอรีนกอดตอบโดยไม่ทันเห็นสายตาของนิโคลัสที่มองเธอกับคุณตาของเขา

“ฉันเพิ่งรู้ว่าเมดิสันมีบริษัทจิวเวลรี่”

คนแก่เปรยขึ้น เหมือนเปิดทางให้หญิงสาวได้มีโอกาสเสนอผลงาน

“เมดิสันแกรนด์จิวเวลรี่เพิ่งเปิดได้ไม่นานค่ะ แบรนด์มารีน บลู ของเราเพิ่งเริ่มก้าวแรก ยังไม่เป็นที่รู้จักแพร่หลาย ไอรีนมาที่นี่เพื่อเสนอเครื่องเพชรเข้าร่วมประมูลค่ะ”

ไอรีนไม่ปล่อยโอกาสทองให้หลุดลอย รีบแนะนำบริษัทของครอบครัวเมดิสันให้อีกฝ่ายรู้จัก โดยไม่รู้ว่าหลานชายของอีกฝ่ายกำลังกัดฟันกรอดนิ่งฟังอย่างคนสะกดกลั้นอารมณ์ เขาจ้องหน้าเธอนิ่งด้วยแววตาคมวาว

“ฉันยกหน้าที่บริหารให้นิโคลัส การตัดสินใจเรื่องนี้เป็นหน้าที่ของเขาและทีมงาน นิคฉันอยากให้แกลองให้โอกาสเมดิสันแกรนด์จิวเวลรี่ดู”

คำสั่งนี้ทำให้นิโคลัสตาลุกวาบด้วยความไม่พอใจ เขาเกลียดการใช้เส้นสายนัก งานทุกอย่างที่ผ่านมือเขาต้องโปร่งใสเหมือนเพชรน้ำดี หากคำสั่งนี้คนรับฟังคือโจนัส เชื่อว่าอีกฝ่ายคงทำตามโดยไม่ตะขิดตะขวงใจ แต่ไม่ใช่คนอย่างนิโคลัสคนนี้