บทที่ 8 เสือร้าย

“วันนี้คุณปิแอร์จะหมักองุ่นล็อตใหม่ครับ ให้ผมมาตามนายชนม์ไปดูที่โรงหมักครับ” นายไม้ แฝดน้องบอกเจ้านายเพราะกลัวไม่ทันเจ้านายจะเข้ากรุงเทพก่อน

“แจ็คนายเคลียร์งานที่ออฟฟิศเดี๋ยวฉันไปดูที่โรงหมักก่อน.”

“ครับคุณชนม์” แจ็คเรียกเจ้านายด้วยชื่อภาษไทยทุกคนที่นี่รู้จักเจ้าของไร่ภูหมอกในชื่อ นายชนม์ หรือ อธิชนม์ โสภาศิริ ไม่มีใครรู้จัก เซอร์เกรย์ โกซาราฟส์ ลูกชายมหาเศรษฐีชาวรัสเซีย

จากนั้นเจ้านายและลูกน้องแฝดทั้งสองก็ขึ้นรถกระบะขับเข้าไปที่โรงหมักไวน์เพราะอธิชนม์จะดูขั้นตอนการผลิตตั้งแต่เก็บเกี่ยวองุ่นจนสิ้นสุดขบวนการหมักในถังไม้โอ้คและรอเวลา เมื่อเสร็จสิ้นงานในไร่อธิชมน์กับแจ็คก็ขับรถมุ่งหน้าเข้ากรุงเทพชึ่งใช้เวลาไม่ถึงสามชั่วโมงหนุ่มหล่อทั้งสองก็ถึงคอนโดหรูที่เขาซื้อไว้เวลาเข้ากรุงเทพจะได้มาพัก

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นชายหนุ่มก็ล้วงออกจากกระเป๋ากางเกงยีนส์แบรนด์ดังตัวเก่งที่เขามักจะหยิบมาใส่บ่อยๆทั้งที่มีมากมายหลายแบรนด์ดังในตู้เสื้อผ้าแต่เขาชอบตัวนี้

“ว่าไงอันย่า” อธิชนม์รับสายน้องสาวที่พักนี้โทรหาเขาถี่กว่าปกติ

“ไม่ว่าไงค่ะ อันย่าแค่โทรมาบอกว่าจะไปเยี่ยมคุณยายค่ะ” อัญธิกาบอกพี่ชายเพราะเธอก็เบื่องานสังคมที่มีบ่อยๆเพราะงานของเธอต้องพบปะผู้คนมากมายส่วนอติเทพรับผิดชอบงานที่ KSR แอร์ไลน์ (เคเอสอาร์ แอร์ไลน์) สายการบินชื่อดังของรัสเซียทั้งหมด

“มีอะไรหรือเปล่าอันย่า” ชายหนุ่มพูดกับน้องสาวอย่างอ่อนโยน

“ไม่มีอะไรค่ะ อันย่าแค่เบื่อค่ะอยากไปช่วยพี่ชนม์ทำไร่องุ่นจังเลยค่ะ” เธอโคตรจะอิจฉาพี่ชายที่ได้ทำตามใจตัวเองแต่อันย่าก็สงสารแด๊ดที่ทำงานหนักมาตลอดแบกทุกอย่างไว้บนบ่าจนหนักอึ้งอยากให้ท่านได้พักผ่อนบ้าง

“จะมาเมื่อไหร่ล่ะ” อธิชนม์ไม่ห้ามน้องสาวเขารู้ว่าอันย่าโตพอจะรับผิดชอบตัวเองได้แล้วแต่เขาก็เฝ้ามองน้องสาวอยู่ห่างๆ

“อาทิตย์หน้าค่ะ” อัญธิกาบอกพี่ชายเธอจะเร่งงานให้เสร็จก่อนจะไปพักผ่อนสมองสักอาทิตย์แล้วจะกลับมาสู้ใหม่

“โอเคครับ มีอะไรก็โทรบอกพี่นะอันย่า”

“ค่าพี่ชาย อันย่ารักพี่ชมน์นะคะ งั้นแค่นี้นะคะ.” อันย่าวางสายจากพี่ชายแล้วไปทำงานต่อส่วนพี่ชายก็เข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายแล้วนอนพักเพราะคืนนี้อธิชมน์นัดเพื่อนรักไว้ที่คลับหรูที่พวกเขาชอบไปนั่งประจำเวลาเข้ามาเที่ยวผ่อนคลายและสัมผัสแสงสีเสียงในเมืองกรุง

อธิชนม์ลงจากรถเดินเข้าไปในคลับหรูที่เขามักจะมานั่งดื่มกับปัญญาและชาติชายที่เขามาสนิทตอนมาอยู่เมืองไทยเมื่อเจ็ดปีก่อนและได้เจอกันบ่อยชาติชายยังสั่งไวน์ที่ไร่มาขายที่ร้านอาหารกึ่งผับของเขาด้วย

“เฮ้ ชนม์ ทางนี้เพื่อน” ปัญญามาถึงก่อนก็นั่งรอเพื่อนที่บาร์และเรียกอธิชนม์ทันทีเมื่อเห็นแล้วลุกขึ้นมองแฟนสาวที่ตามมาด้วยอย่างรำคาญเล็กน้อยเพราะอยากคุยกับเพื่อนตามประสาหนุ่มๆมากกว่า

“หวัดดีไอ้ปัณ สบายดีมั้ยวะ แต่ดูแล้วฉันไม่น่าจะถาม สวัสดีครับคุณเพลิน” หนุ่มหล่อแซวเพื่อนที่วันนี้ควงแฟนสาวมาด้วยส่วนแจ็คก็ได้แต่ยิ้ม

“สวัสดีค่ะคุณชนม์ ไม่ได้เจอกันนานยังหล่อเหมือนเดิมนะคะ” เพลินพิศทักทายเพื่อนของแฟนหนุ่มหล่อเหลาเร้าใจที่เธอขยั้นขยอตามปัญญามาก็เพราะอยากเจออธิชนม์มากกว่า

“ขอบคุณครับ แต่สู้ไอ้ปัณไม่ได้หรอกจริงมั้ยครับคุณเพลิน” ชายหนุ่มไม่ชอบสายตาแพรวพราวของเพลินพิศ มันเหมือนเธอให้ท่าโปรยเสน่ห์ใส่เขาลับหลังเพื่อนรัก จะเตือนก็ไม่ได้เพราะปัญญาชอบเธอก็คงต้องปล่อยไปยังไงเขาก็ไม่มีวันหักหลังเพื่อนเพราะผู้หญิงใจโลเลไร้ค่าแน่นอน

“งั้นขึ้นไปนั่งดื่มรอไอ้เล็กที่ห้องดีกว่าจะได้คุยกัน ข้างล่างนี่เสียงดังเกินไป” ปัญญาบอกเพื่อนพวกเขาจะมาผ่อนคลายกันที่นี่เป็นประจำทุกครั้งที่อธิชนม์เข้ามากรุงเทพ ที่นี่การันตีว่าปลอดภัยสาวๆทุกคนเต็มใจทำงานโดยไม่ได้ถูกบังคับ อธิชนม์ แจ็ค ปัญญาและเพลินพิศ ก็เดินตามพนักงานขึ้นไปที่ห้องวีไอพีสุดหรูมีพนักงานสาวสวยเซ็กซี่สองคนยืนรอต้อนรับแขกหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อเร้าใจและเพื่อน

“ขอวิสกี้ละกัน” อธิชนม์บอกพนักงานสาวสวยที่ส่งยิ้มหวานอ่อนสุดฤทธิ์หวังว่าคืนนี้จะได้ร่วมเตียงกับหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อน่าหม่ำ

“ฉันขอไวน์แดงนะ” เพลินพิศพูดห้วนๆด้วยความไม่พอใจที่เห็นพนักงานเสริฟอ่อยอธิชนม์ทั้งที่เธอมากับแฟนหนุ่มแท้ๆ

“ของผมก็วิสกี้ครับ” ปัญญาบอกพนักงานสาว “งานของแกเป็นยังไงบ้างวะไอ้ชนม์” ปัญญาถามเพื่อนรักเพราะนานๆที่จะเข้ากรุงเทพแต่เขาก็ไปที่ไร่เพื่อนบ่อยๆแต่ช่วงหลังที่คบกับเพลินพิศเขาก็ไม่ได้ไปอีกแต่จะโทรคุยกันมากกว่า

“ก็เรื่อยๆ ช่วงนี้ว่างก็มาเปิดหูเปิดหูเปิดตาบ้างสิวะ จะให้ฉันดักดานอยู่แต่ในไร่ก็เหี่ยวแห้งกันพอดี เอ่อ ขอโทษนะครับคุณเพลินอย่าถือสานะครับ “อธิชนม์พูดกับเพื่อนด้วยความลืมตัวว่ามีแฟนสาวของเพื่อนนั่งอยู่ด้วยจึงขอโทษเธอ

“ไม่เป็นไรค่ะ เชิญตามสบายเพลินขอเป็นฝ่ายฟังเฉยๆค่ะ” เพลินพิศยิ้มให้เพื่อนแฟนทำให้อธิชนม์ไม่ชอบใจเขาหน้าขรึมลงจนเธอหน้าเจื่อน

“เฮ้ ชนม์ แจ็ค ไอ้ปัณ อ้าวคุณเพลินสวัสดีครับ” ชาติชายเดินเข้ามในห้องและทักทายเพื่อนทั้งสองแล้วแปลกใจเมื่อเห็นเพลินพิศมาด้วย

“สวัสดีค่ะคุณล็ก” เพลินพิศทักทายหนุ่มไฮโซที่เธอเคยหมายตาไว้แต่พลาดเป้าจึงจับปัญญาไว้ และนี่ทำให้ชาติชายเหมือนน้ำท่วมปากไม่กล้าบอกเพื่อนแต่ยังดีว่าเขายังไม่เคยมีความสัมพันธ์กับเพลินพิศแค่เที่ยวดื่มกินกลุ่มเดียวกันเท่านั้น

สามหนุ่มทักทายกันแล้วก็ดื่มกันไปคุยกันเรื่องงานและเรื่องทั่วไปแต่ยังกั๊กไว้ในเรื่องส่วนตัวเพราะมีเพลินพิศมาร่วมดื่มอยู่ด้วย

“เพลินขอตัวแป๊บหนึ่งนะคะ” เพลินพิศนั่งดื่มอยู่เงียบๆสักพักก็ขอตัวไปห้องน้ำ

ในห้องก็เหลือสี่หนุ่ม

“ถามจริงๆนะไอ้ปัณ แกจริงจังกับคุณเพลินแล้วใช่ป่ะ” ชาติชายถามเพื่อนเบาๆถึงแม้เพลินพิศจะไม่ได้อยู่ในห้องแต่เขาก็ระวัง

“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ฉันยังไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้นแล้วเพิ่งคบกันไม่นานด้วย นายถามทำไมวะ พูดมาเลยดีกว่า” ปัญญาถามเพื่อนเขาก็ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดไม่รู้ว่าเพลินพิศเป็นยังไงในเมื่อเธอเสนอมาเขาสนองตราบใดที่เธอยังไม่ไปยุ่งกับคนอื่นเขาโอเคกับความสัมพันธ์นี้

“ไม่มีอะไร ก็แค่อยากรู้และอยากให้แกดูดีๆก่อนเท่านั้น” ชาติชายบอกเพื่อนเพราะเขาไม่อยากให้ปัญญาผิดหวัง

“ฉันก็คิดเหมือนไอ้เล็กนะ” อธิชนม์ก็เห็นด้วยกับชาติชาย

“ฉันก็พอรู้อยู่บ้าง ขอบใจพวกแกนะ” ปัญญาพูดจบเพื่อนทั้งสองก็มองหน้ากัน

“ดี /ดี.” สองเสียงพูดขึ้นพร้อมกันและหมดห่วง

“ร้ายนะแก ปล่อยให้ฉันเป็นห่วงอยู่ได้” ชาติชายชูแก้วขึ้นดื่มให้เพื่อนที่ไม่ได้อ่อนหัดจนโดนสาวหลอก

“นั่นสิวะ อ้าวดื่ม” ชนม์ก็ยกแก้ววิสกี้ชนกับเพื่อนแล้วดื่ม