บทที่ 6

เสียงใสเอ่ยขัด ชายหนุ่มหันมายิ้มให้กับเธอ นัยน์ตาเจ้าเสน่ห์นั่นส่องประกายระยับยามเจ้าตัวยิ้มแบบนี้ เขาโยนหมวกที่ใส่อยู่ให้เธอ แล้วก็เริ่มเลิกเสื้อยืดที่ใส่ขึ้นสูง เผยให้เห็นลำตัวเพรียว แต่แกร่งไปด้วยกล้ามเนื้อ อนลผิวขาวจัด เพราะเป็นคนผิวขาวอยู่แล้วและทำงานในร่มเสียส่วนมากไม่ได้ออกแดดออกลม กลิ่นแก้วถึงกับตาค้าง เมื่อเขาถอดเสื้อที่สวมอยู่โยนให้เธอเป็นสิ่งต่อไป แล้วขยับหัวเข็มขัด ซึ่งเธอเห็นว่ามีไรขนจางๆ ทอดลงไปด้านล่าง...

ยัยแก้ว!

หญิงสาวเอ็ดตัวเองทันที พลางรีบหันหลังให้เขา ก่อนจะเอ่ยโวยวาย

“พี่ใหญ่ จะมาถอดอะไรแถวนี้กันนะ อายแก้วบ้างสิ”

“เอ้าจะลงน้ำ พี่ก็ต้องถอดเสื้อ ถอดกางเกงสิ”

เสียงทุ้มนั่นหัวเราะเบาๆ เขายืนรออยู่ว่าเธอจะว่ายังไงต่อ กลิ่นแก้วรีบสั่นหน้าทั้งที่หันหลังให้เขา

“ไม่ต้องถอดนะกางเกงน่ะ พี่ใหญ่ไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ”

“ก็ไม่ใช่น่ะสิ แต่ไม่ว่าจะเด็กจะโต พี่ก็ไม่เคยอายแก้วนะ”

เขาปลดเข็มขัด ถอดกางเกงยีนกองไว้ตรงพื้นหญ้า กลิ่นแก้วได้ยินเสียงเขาถอด ก็หน้าแดงก่ำแล้วตอนนี้

โอย...เล่นอะไรกันนะนี่ เขาไม่เคยอายเธอ แต่ตอนนี้เธออายเขามาก

“หันมาได้นะ แอบดูพี่ก็ได้ ไม่โป๊มาก ใส่กางเกงในอยู่”

ว่าแล้วก็หัวเราะชอบใจ ก่อนจะกระโดดตูมลงน้ำไป กลิ่นแก้วถึงค่อยหันหน้ามา หน้าหวานนั้นแดงเรื่อ เธอรวบกองเสื้อผ้าของเขากองไว้ตรงท่าน้ำ แล้วยืนกอดอก มองดูอนลว่ายเก็บผักบุ้งยอดสวยๆ พอเต็มหอบแล้วก็ว่ายกลับมาให้เธอ นัยน์ตานั้นเปล่งประกายเจ้าเล่ห์บางอย่าง เมื่อเธอรับผักบุ้งจากเขาไปวางไว้ตรงพื้นกระดานของท่าน้ำ

“มาช่วยฉุดมือพี่ขึ้นไปทีสิแก้ว ตรงนี้โคลนมันดูดขา พี่ปีนขึ้นไม่ไหว”

“จะดีหรือคะ”

แก้มสาวแดงก่ำ เมื่อรับรู้ว่าเขาอยู่ในสภาพไหน อนล...ในสภาพกางเกงในตัวเดียว เป็นสภาพนี่เธอไม่คิดว่าจะได้เห็นมาก่อน

แล้วอยากเห็นไหมนะแก้ว...

นี่เธอจะลามกไปถึงไหนกันนะยัยแก้ว!

ต้องโทษเพื่อนเล่นสมัยเด็กของเธอนั่นแหละ เป็นต้นเหตุ ที่มาทำวับๆ แวมๆ ให้เธอใจแตก ทั้งที่เธอก็รักษาความเป็นกุลสตรี ได้มาตั้งเกือบสามสิบปีเข้านี่แล้ว

“ไม่เป็นไรหรอกน่า พี่ไม่โป๊”

เขาว่าอีกหน กลิ่นแก้วตัดสินใจส่งมือให้เขา ตอนนี้เธอหน้าแดงไปจนถึงหู ไม่ได้เห็นตัวเองก็พอจะรู้สึกได้ ว่ามันจะต้องแดงเถือกไปหมดทั้งหน้าแน่ๆ เธอร้อนไปทั้งหน้าทั้งหูแล้วตอนนี้ อนลเองก็มองเห็นสีเลือดที่แล่นอยู่บนใบหน้าของน้องสาวข้างบ้าน เขายิ้มอย่างนึกเอ็นดูเธอ นานมากแค่ไหนแล้วที่ไม่เห็นผู้หญิงเขินจนหน้าแดง รอบตัวเขามีแต่สาวๆ ใจกล้า บางอย่างบางสิ่งที่พวกหล่อนทำ มันทำให้เขาต้องเป็นฝ่ายเขินหน้าแดงเสียเองด้วยซ้ำ

กลิ่นแก้วก็ยังคงเป็นกลิ่นแก้ว สาวกุลสตรีของคุณย่าอังกาบ นางแก้วผู้น่ารักน่าถนอมและอ่อนโลก

ตูม!

เสียงกลิ่นแก้วถลาร่วงลงไปในน้ำ เมื่ออนลกลับออกแรงฉุดเธอให้ร่วงโครมลงไป เธอโผล่ขึ้นมาเหนือผืนน้ำได้ ก็โวยใส่เขาทันที

“พี่ใหญ่ แค่กๆ เล่นอะไร โอ๊ย!เปียกหมดแล้ว”

เธอปาดน้ำบนใบหน้าออก เผยให้เห็นเครื่องหน้าสวยเต็มที่ คนมองอยู่ถึงกับตาปรอย พลางคิดในใจว่า คนอะไรเปียกน้ำ หัวลู่แบบนี้ ยังสวย

“เปียกด้วยกัน แก้วจะได้เลิกอายพี่ยังไงกันล่ะ เล่นน้ำกันเหมือนตอนเด็กๆ สนุกดีนะ”

“แหม...ค่ะ เล่นน้ำกันเหมือนตอนเด็กๆ”

กลิ่นแก้วหรี่ตา เธอนึกแผนอะไรออกแล้วในการแก้ลำเขาที่มาแกล้งเธอแบบนี้ กลิ่นแก้วชี้มือไปที่กอของต้นกระจับ แล้วหันมายิ้มให้กับอนล

“ถ้าอย่างนั้น มาแข่งกันเก็บกระจับไหมพี่ใหญ่ ของชอบพี่ใหญ่ เก็บไปให้คุณย่าต้มให้เรา แก้วไม่ได้เก็บนานแล้ว น่าจะมีเยอะเลยล่ะ”

“เอาสิ ใครชนะได้อะไรดีล่ะ” เกมการเดิมพันทำให้เขานึกสนุก กลิ่นแก้วยักไหล่

“จะเอาอะไรก็ได้จากคนแพ้”

“งั้นก็ตกลง”

ว่าแล้วอนลก็ว่ายตรงไปที่กอกระจับ แล้วมุดดำลงไป กลิ่นแก้วอมยิ้ม เธอเองก็มุดน้ำดำลงไปเหมือนกัน แต่คนล่ะจุดประสงค์

อนลเก็บกระจับได้หลายอันพอแล้วจึงโผล่ขึ้นมา เขาตั้งใจจะหันไปถามว่ากลิ่นแก้วได้เยอะหรือยัง แต่แล้วก็...

“นี่แนะ แก้วเอาผักบุ้งไปให้คุณย่าก่อนล่ะนะคะ พี่ใหญ่ อิอิ”

โคลนถูกโปะลงมาเต็มหัวเขา คนก่อเรื่องรีบว่ายน้ำหนีไปยังท่าน้ำ ก่อนจะปีนขึ้นไปอย่างคล่องแคล่ว กระโปรงยาวหนักหนานั้นไม่เป็นอุปสรรคสักนิด เขาทันเห็นเธอแวบๆ เพราะมัวแต่ปาดขี้โคลนออกจากหน้า ว่าเธอก้มลงหอบผักบุ้ง แล้ววิ่งไปพลางหัวเราะไปพลาง หายไปทางรั้วบ้านเสียแล้ว

“ยัยตัวแสบ”

อนลปล่อยกระจับที่เก็บมาได้ไปเสีย แล้ววักน้ำลูบหน้าลูบตา โคลนบางส่วนเข้าจมูก และติดผม ทำให้เขาต้องเสียเวลานานอยู่พอสมควรเลยทีเดียว ชายหนุ่มถอนใจเมื่อลูบน้ำจากหน้า ใบหน้านั้นเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม แม้จะโดนแกล้ง

“หึๆ”

เสียงหัวเราะเบาๆ นั่น บอกได้ว่าเขาอารมณ์ดีเพียงใด ชายหนุ่มว่ายไปหากอกระจับอีกหน แล้วดำผุดดำว่ายเก็บกระจับ เมื่อเห็นว่าได้จำนวนมากพอควรแล้วจึงเลิก เขาขึ้นมาจากน้ำ สวมเพียงกางเกงยีน เอาเสื้อห่อกระจับ แล้วเดินผิวปากเป็นทำนองเพลงที่คิดขึ้นมาได้สดๆ ร้อนๆ เดินตรงไปยังบ้านเรือนรักษ์

บ้านเรือนรักษ์

บ้านที่มีแต่ความรักของเขา