ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

ร่างเล็กเดินทอดกายไปตามถนน เวลานี้เกือบสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว ข้างทางคึกคักไปด้วยผู้คน แต่เธอกลับรู้สึกโดเดี่ยวราวกับอยู่ตัวคนเดียวบนโลก ตั้งแต่มาทำงานที่นี่ เธอก็แทบจะไม่มีเวลาไปไหน แถมยังโดนตำหนิเรื่องงานอยู่บ่อยครั้ง ไหนจะเรื่องงานแต่งที่ดูท่าจะยากราวกับเป็นเรื่องเพ้อฝันอีก

พลั่ก!!

“อุ๊ย” ความคิดมากมายที่แล่นอยู่ในหัว ดึงสติเธอให้หลุดไปครู่หนึ่ง จนเธอชนเข้ากับใครบางคน

“ขอโทษครับ” ชายหนุ่มรูปร่างสูง ใบหน้าละมุนในชุดสูทที่ไม่ค่อยเป็นระเบียบนัก เอ่ยคำขอโทษพร้อมกับดึงร่างเล็กเอาไว้ไม่ให้ล้มจากการชนกันเมื่อครู่ มีอาหยุดนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะชักมือของตัวเองกลับ

“ฉันก็ต้องขอโทษเหมือนกันค่ะ”

“คุณ...เอ่อ คุณ”

“มีอาค่ะ ฉันชื่อมีอา”

“คุณมีอาเจ็บตรงไหนรึป่าวครับ”

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ” เธอว่าก่อนจะส่งยิ้มให้ หญิงสาวก้มหัวเล็กน้อยทำท่าจะเดินออกไป แต่ชายคนเดิมก็รั้งเธอไว้

“คุณมีอาหน้าคุ้นๆนะครับ”

“คะ” หญิงสาวหยุดชะงักก่อนจะหันหน้าไปมองชายหนุ่มอีกครั้ง

“เหมือนผมเคยเห็นคุณที่ไหน”

“จริงหรอคะ ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอคะ ฉันยังไม่ได้ถามชื่อคุณเลย”

“ไดโน่ครับ ผมชื่อไดโน่” ร่างเล็กพยักหน้ารับ เธอพยายามนึกว่าเคยเจอชายหนุ่มคนนี้ที่ไหนรึป่าว แต่กลับไม่คุ้นหน้าเอาเสียเลย

“ฉันจำคนไม่ค่อยเก่งน่ะค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ”

“คุณใช่คู่หมั้นของลูคัสรึป่าวครับ” คนตรงหน้าถามออกมาตรงๆจนเธอไปต่อไม่ถูก จะบอกว่าใช่ก็กระดากปากตัวเองยังไงไม่รู้

“คุณรู้จักลูคัสหรอคะ”

“ผมเนี่ย เพื่อนสนิทของลูคัสเลยล่ะครับ สนิทมากๆจนคุณคิดไม่ถึงเลย” หญิงสาวทำได้เพียงส่งยิ้มตอบกลับ ไม่รู้ว่าควรจะทำยังต่อ หากไดโน่สนิทกับลูคัสอย่างเขาว่า แสดงว่าไดโน่คงรู้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับลูคัสไม่ได้ดีสักเท่าไหร่

“ทำหน้าแบบนี้ แสดงว่าทะเลาะกันอยู่หรอครับ”

“ป่าวหรอกค่ะ ปกติฉันกับลูคัสก็ไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่”

“เป็นคู่หมั้นกัน ต้องคุยกันเยอะๆนะครับ...แต่ดูคุณมีอา สีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยนะครับ”

“ฉันแค่เหนื่อยๆ แล้วก็เครียดๆน่ะค่ะ”

“ไหนๆเราก็บังเอิญมาเจอกันแล้ว ไปทานข้าวด้วยกันหน่อยไหมครับ หรืออยากจะไปดื่ม ผมพาไปได้นะครับ”

“...” หญิงสาวอึกอักเล็กน้อย เธอเพิ่งเจอกับไดโน่ แถมไดโน่ยังอ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทกับลูคัสอีก ถ้าหากเธอไปกับเขาลูคัสจะว่าเธอเอาได้

“ฉันว่า..”

“ผมไม่บอกลูคัสหรอกครับ ผมรู้ว่าคุณมีเรื่องไม่สบายใจอยู่”

“คือ..”

“อย่าปฏิเสธเลยนะครับ” หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างช่วยไม่ได้ กลับบ้านไปเธอก็คงจะฟุ้งซ่านอยู่กับเรื่องเดิมๆ ได้ออกไปนั่งดื่มผ่อนคลายก็คงจะดี อีกทั้งชายหนุ่มตรงหน้าก็ไม่ได้มีท่าทางที่ดูไม่น่าไว้วางใจ

“ก็ได้ค่ะ” เธอพูดพลางพยักหน้า ชายหนุ่มตรงหน้ายิ้มร่าราวกับเด็กได้ของเล่น หวังว่าการไปครั้งนี้จะไม่สร้างความเดือดร้อนอะไรให้กับเธอนะ

ไดโน่เดินนำเข้ามายัง DN Club เมื่อทั้งสองผ่านการตรวจที่ทางเข้า ที่ข้อมือขวาถูกปั๊มหมึกเป็นรูปดาวเล็กๆ เพื่อแสดงว่าเธอผ่านการตรวจค้นอาวุธก่อนเข้าร้าน ตอนแรกหญิงสาวกลัวว่าเขาจะพามาที่ไนท์คลับลูคัส เพราะมาทางเดียวกัน เพียงแต่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามเท่านั้น พนักงานในร้านต่างโค้งเคารพไดโน่ราวกับเจ้าพ่อมาเฟีย บรรยากาศที่นี่ดูต่างไปจากไนต์คลับของลูคัสสิ้นเชิง อาจจะเป็นเพราะที่นี่มีกฎที่ไม่เข้มงวดมากนัก และยังเพิ่งเปิดใหม่ ทำให้มีนักท่องเที่ยวมากหน้าหลายตา ที่นี่มีเพียงสองชั้นเท่านั้น ชั้นล่างเป็นที่กว้างๆ ดูสบายตา และชั้นสองเป็นห้องปิดทึบ

“ที่นี่เป็นคลับของคุณหรอคะ” เธอถามออกไปด้วยความแปลกใจ ไดโน่บอกว่าเป็นเพื่อนของลูคัส แต่ทำไมถึงได้มาเปิดคลับอยู่ฝั่งตรงข้ามเขาแบบนี้

“จะว่าแบบนั้นก็ได้ครับ ผมเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่นาน เลยอยากลองทำกิจการกลางคืนดูบ้าง”

“...” คำถามในหัวเกิดขึ้นมากมาย โดยเฉพาะความสงสัยในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างลูคัสและไดโน่

“คุณมีอาคงมีเรื่องอยากจะถามผมมากมายเลยใช่ไหมล่ะครับ” ราวกับไดโน่อ่านใจเธอได้ หญิงสาวหันไปมองคนข้างกายก่อนจะส่งยิ้มเล็กๆให้เขา

“เชิญทางนี้ดีกว่าครับ” ไดโน่พาเธอเดินมายังที่วีไอพี ก่อนจะสั่งอาหารและเครื่องดื่มมาให้เธอ

“ทำไมถึงอยากเปิดคลับหรอคะ” เธอเอ่ยถาม เพื่อให้ตัวเธอเองไม่รู้สึกตึงเครียดเกินไป

“คุณคงไม่ได้อยากรู้เรื่องนั้นหรอกใช่ไหมครับ”

“...” หญิงสาวยิ้มแก้เก้อ ครั้นจะให้เธอถามตรงๆก็คงจะดูเสียมารยาทเกินไป

“ผมกับลูคัสรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะครับ ครอบครัวของเราสองคนเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันมาแต่ไหนแต่ไร ทำให้ผมกับลูคัสดูไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าไหร่”

“งั้นคุณก็โกหกฉันสินะคะ”

“ป่าวนะครับ ผมกับลูคัสสนิทกันจริงๆ แต่สนิทกันแบบคู่แข่งซะมากกว่า”

“....”

“เอาจริงๆ ผมพยายามที่จะเป็นเพื่อนกับลูคัสนะครับ แต่ลูคัสเป็นคนเด็ดเดี่ยว คำไหนคำนั้น ยิ่งเรื่องงาน ลูคัสเป็นคนที่จริงจังมาก ไม่ว่าผมจะพยายามเข้าหาเขามากขนาดไหน พยายามที่จะเป็นเพื่อนเขาขนาดไหน แต่ด้วยฐานะทางธุรกิจของเราที่เป็นคู่แข่งกันอยู่ ลูคัสก็ไม่ยอมรับผมเป็นเพื่อนสักที”

“...”

“ที่ผมเข้าหาคุณ ไม่ใช่เพราะว่าผมมีแผนการเลวร้ายอะไรนะครับ คุณเป็นคู่หมั้นลูคัส ผมคิดว่าการเข้าหาคุณ อาจจะทำให้ผมกับลูคัสเข้าใจกันมากขึ้น”

“ถ้าคุณคิดจะให้ฉันเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับลูคัส คุณคงต้องผิดหวังนะคะ ลูคัสเองก็ไม่ได้ยอมรับฉันสักเท่าไหร่หรอกค่ะ”

“ผมเข้าใจคุณมีอาครับ ลูคัสเป็นคนแบบนั้นมาแต่ไหนแต่ไร เรานี่หัวอกเดียวกันเลยนะครับ”

“จริงค่ะ” ยิ่งได้ฟังที่ไดโน่พูด เธอเองก็เข้าใจเขาเหมือนกัน ลูคัสช่างเป็นคนที่ดูเข้าถึงยากซะจริง

“ทานอาหารกันดีกว่าครับ” กลิ่นอาหารลอยอบอวนชวนเธอหิว ร่างเล็กทานอาหารไปพลางมองบรรยากาศรอบๆร้านไป หากลูคัสรู้ว่าเธอมาอยู่ที่ร้านไดโน่แบบนี้ เขาคงหัวเสียแน่ๆ

“แล้วทำไมถึงเลือกมาเปิดคลับที่นี่ล่ะคะ”

“เอาจริงๆ ผมก็ไม่อยากมาเปิดที่นี่หรอกครับ แต่นี่เป็นความต้องการของพ่อผม ผมไม่อยากขัดสักเท่าไหร่”

“แล้วแบบนี้ คุณกับลูคัสจะไม่ยิ่งผิดใจกันหรอคะ”

“ผมชินแล้วล่ะครับ ตอนนี้ลูคัสเกลียดผมจะตายไป ให้เกลียดผมมากขึ้นอีกสักหน่อย คงไม่เป็นไรหรอกครับ” มีอาหัวเราะออกมาเบาๆ พอได้ฟังแบบนี้แล้วเธอก็รู้สึกเบาใจขึ้น อย่างน้อยก็ไม่ได้มีเธอเพียงคนเดียว ที่เจอแต่ด้านร้ายๆของเขา หลังจากทานอาหารเสร็จเธอก็ขอตัวกลับทันที

“ตอนนี้ดึกมากแล้ว ฉันว่าฉันขอตัวกลับก่อนดีกว่าค่ะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานด้วย”

“ให้ผมไปส่งนะครับ ผมเป็นคนชวนคุณมีอามา ให้ผมไปส่งดีกว่า”

“อย่าเลยค่ะ คุณอยู่ดูแลร้านคุณดีกว่า ฉันไม่รบกวนแล้วค่ะ”

“งั้นกลับบ้านดีๆนะครับ” ร่างเล็กพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกจากร้านโดยมีไดโน่เดินตามออกมาส่ง เธอยืนมองไนต์คลับฝั่งตรงข้ามครู่หนึ่ง เรื่องระหว่างลูคัสกับไดโน่ดูแปลกๆชอบกล หญิงสาวหันไปยิ้มให้หนุ่มข้างกายก่อนจะก้าวขึ้นบนแท็กซี่ เธอหันไปมองชายหนุ่มคนเดิมอีกครั้งพลางโบกมือลา การที่ไดโน่มาเปิดคลับฝั่งตรงข้ามกันขนาดนี้ คงไม่ใช่คู่แข่งธรรมดาๆ อย่างแน่นอน เธอรู้สึกว่าคงมีตื้นลึกหนาบางมากกว่านี้แน่

หญิงสาวลงจากแท็กซี่ก่อนจะเดินเข้ามายังบ้านที่อยู่ท้ายซอย เวลานี้เงียบมาก ผู้คนไม่ค่อยจอแจเหมือนในตัวเมืองมากนัก หญิงสาวทอดสายตามองไปข้างหน้า ก่อนจะพบกับรถยนต์คันสีดำสุดหรูจอดอยู่หน้าบ้าน หน้ารถมีชายเจ้าของรถยืนล้วงกระเป๋าอยู่ สายตาของเขาจับจ้องมายังเธอพร้อมกับสีหน้าเรียบเฉย

“ลูคัส” เธอเอ่ยชื่อเขาออกมาเบาๆก่อนจะเดินไปหาเขาด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ เธอก้มมองดูนาฬิกา พบว่านี่เกือบจะเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว

“ไม่ยักกะรู้ว่าเธอกลับบ้านเวลานี้” เขาถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่กลับสร้างความกดดันให้หญิงสาวตรงหน้าเป็นอย่างมาก

“วันนี้ฉันมีธุระค่ะ”

“ธุระอะไร”

“ธุระส่วนตัวค่ะ ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรกับฉันรึป่าวคะ” เธอตัดสินใจถามออกไป ไม่อย่างนั้นคงได้ต่อปากต่อคำกันอยู่แบบนี้แน่

“ฉันก็แค่อยากมาหาคู่หมั้นของฉัน มันผิดตรงไหน”

“...” เธอไม่ตอบโต้อะไรออกไป ทำได้เพียงยืนมองหน้าเขานิ่งๆเท่านั้น

“ไม่คิดจะชวนฉันเข้าบ้านหน่อยรึไง” วันนี้ลูคัสมาแปลกไปจากวันก่อนๆ เธอเองก็ไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ดูท่าจะไม่ใช่เรื่องดีสักเท่าไหร่

“วันนี้ฉันไม่อยากรับแขก”

“แต่วันนี้ฉันอยากเป็นแขก” ชายหนุ่มว่าก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้าของหญิงสาว

“อะไรคะ”

“กุญแจ”

“นี่คุณ...”

“ฉันไม่อยากพูดซ้ำ ประตูบ้านเธอฉันพังเข้าไปได้ง่ายมากเลยนะ” มีอาส่ายหัวไปมาอย่างเหนื่อยใจ เธอเดินไปเปิดประตูบ้านก่อนจะผายมือเชิญคนเอาแต่ใจเข้าไปภายในบ้าน ด้วยท่าทางกวนประสาท

“เชิญค่ะ” ลูคัสเดินเข้าไปภายในบ้าน ก่อนจะเดินสำรวจไปทั่วทั้งบ้าน โดยมีร่างเล็กคอยเดินตามอยู่ไม่ห่าง ราวกับว่าเขาจะขโมยของไปยังไงอย่างงั้น

“ไม่มีคนอื่นอยู่ที่นี่แล้วรึไง”

“ไม่มีค่ะ”

“พวกแม่บ้านไม่มีเลยรึไง”

“ฉันไม่มีเงินจ้างพวกเขาหรอกค่ะ อีกอย่างฉันอยู่คนเดียว งานบ้านไม่ได้หนักหนาสาหัสมากหรอกค่ะ”

“ปากเก่งจริงๆนะ” เขาว่าก่อนจะมองสำรวจไปยังร่างกายของหญิงสาว เธอยกแขนขึ้นมาป้องตัวเองไว้ก่อนจะหันหลังให้เขา

“คิดว่าฉันพิศสวาทเธอมากนักรึไง”

“ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็เชิญกลับไปด้วยค่ะ”

“วันนี้เธอไปไหนมา” มีอาหันมาเผชิญกับสายตาดุดันของร่างสูงตรงหน้า

“ฉันก็บอกแล้วไงคะ ว่าฉันไปทำธุระส่วนตัว” เธอบอกก่อนจะขมวดคิ้ว แสดงท่าทีไม่พอใจ ลูคัสเข้ามาในบ้านเธอโดยที่เธอไม่ยินยอม และยังมาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวเธออีก

“แน่ใจหรอมีอา” เสียงทุ้มเข้มของเขาทำให้เธอเริ่มอึกอัก ลูคัสทำเหมือนรู้ว่าเธอไปร้านของไดโน่มาอย่างงั้นแหละ

“นะ..แน่ แน่ใจค่ะ” เธอตอบพลางหลบสายตาของเขา พลันหญิงสาวนึกขึ้นได้ว่าก่อนเข้าร้านของไดโน่ เธอถูกตรวจค้นอาวุธ และถูกปั๊มหมึกรูปดาวบนข้อมือ เธอเหลือบมองที่ข้อมือตัวเองอย่างรวดเร็ว พลางเอามืออีกข้างมาบังมันไว้พร้อมแสดงท่าทางที่เป็นปกติที่สุด แต่ดูเหมือนจะไม่ทันซะแล้ว

“คุณกลับไปได้แล้วค่ะ” ชายหนุ่มไม่สนใจคำพูดเธอเลยสักนิด เขาคว้ามือของเธออย่างรวดเร็ว โดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัว เขามองดูรอยดาวบนข้อมือของเธอก่อนจะจ้องหน้าเธอเขม็ง เพราะรอยดาวนี้เป็นสัญลักษณ์ของคลับไดโน่

“จะทำอะไร”

“ไปรู้จักกับมันได้ยังไง”

“อะไรของคุณ” เธอว่าพร้อมพยายามดึงมือของตัวเองกลับ แต่เขากลับออกแรงบีบมันมากขึ้นกว่าเดิม

“ฉันเจ็บนะ”

“ฉันถามว่าเธอไปรู้จักกับมันได้ยังไง” ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ เขาพยายามสงบอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ ก่อนที่มันจะระเบิดใส่หญิงสาวตรงหน้า

“ฉันจะรู้จักกับใครมันก็เรื่องของฉัน”

“อย่าอวดเก่งกับฉัน” ชายหนุ่มกระชากร่างเล็กเข้าหาตัวก่อนจะจ้องมองเธอด้วยสายตาดุดัน

“ปล่อยฉัน”

“ตอบฉันมาสิมีอา”

“ฉันก็แค่ไปเที่ยวคลับ แล้วมันเดือดร้อนคุณตรงไหนไม่ทราบ”

“เธอไม่มีทางไปคลับนั้นด้วยตัวเองหรอก”

“แล้วทำไมฉันจะไปไม่ได้”

“โง่แล้วยังอวดเก่งอีก” ชายหนุ่มก่นด่าอย่างเหลืออด ทำให้หญิงสาวตรงหน้าเริ่มทนไม่ไหว

“แล้วคนแบบคุณดีกว่าฉันตรงไหน คุณก็สนใจแค่ตัวคุณเอง สนใจแค่ความรู้สึกของตัวเอง คุณไม่สนใจด้วยซ้ำว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไงกับคำพูดของคุณ”

“อย่าไปยุ่งกับไดโน่”

“คุณไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยรึไง” เธอจ้องชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้ สิ่งที่เธอพูดมันไม่ได้เข้าหูเขาเลยสักนิด

“เธอตามเล่ห์เหลี่ยมคนอย่างไดโน่ไม่ทันหรอก”

“ฉันว่าคนที่ฉันควรจะระวัง ไม่ใช่คุณไดโน่หรอกค่ะ”

“...”

“แต่เป็นคุณต่างหาก”

“...”

“คุณมันเป็นพวกชอบฉวยโอกาส ชอบบังคับจิตใจคนอื่น โดยไม่สนเลยว่า...” มือหนาจับเอวของร่างเล็กเอาไว้ก่อนจะดึงเธอเข้าประชิดตัว พร้อมประกบริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากเรียวเล็ก คำพูดของหญิงสาวถูกกลืนกินเข้าไปโดยคนตัวสูง มือบางพยายามดันร่างตรงหน้าออก แต่ไม่เป็นผล

“อื๊ออ” เวลาผ่านไปสักพัก เขาจึงยอมปล่อยให้หญิงสาวเป็นอิสระ

“พูดอีกสิ” สิ้นเสียงของชายหนุ่ม มือบางก็เหวี่ยงเข้าใบหน้าเขาเต็มแรง

“คนฉวยโอกาส” เมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงสาวพูด เขาก็ดึงเธอเข้ามาประชิดตัว ก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากของตัวเองลงไปยังริมฝีปากเธออีกครั้ง

“อื๊อ” มือบางพยายามทุบไปยังแผ่นอกของชายหนุ่ม แต่เขาดูไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด น้ำใสๆจากดวงตากลมโตค่อยๆไหลลงมาอาบแก้ม เธอเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ เห็นดังนั้นชายหนุ่มจึงค่อยๆปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

“ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้” เธอเอ่ยบอกก่อนจะหันหลังให้เขา

“ฉันจะเตือนเธออีกครั้ง”

“...”

“ห้ามไปยุ่งกับไดโน่อีกเด็ดขาด” ชายหนุ่มเดินออกไปทันทีที่พูดจบ หญิงสาวปาดน้ำตาลวกๆพลางมองชายหนุ่มที่กำลังเดินออกไป คนที่อันตรายที่สุดคือเขาต่างหาก

........................................................

ชายหนุ่มกลับมายังไนต์คลับของตัวเอง เขาเดินเข้าไปก่อนจะตรงขึ้นไปยังชั้นบนสุด เสียงเพลงในคลับไม่ได้ทำให้อารมณ์ของเขาดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย

ก๊อกๆ ๆ

“เข้ามา” เขาว่าก่อนจะยกเหล้าขึ้นมากระดก

“วันนี้ไดโน่เปิดคลับวันแรก มันเชิญเฉพาะคนที่มันรู้จักเข้าไปในคลับครับ แต่ละคนก็เป็นคู่ค้าทางธุรกิจของมัน” พาเลท เลขาคนสนิทเริ่มรายงานในสิ่งที่ลูคัสสั่งให้ไปทำ

“แล้วยังไงต่อ”

“คนที่เข้าไปในคลับวันนี้ได้ จะต้องมีการ์ดเชิญ หรือไม่ก็...”

“หรือไม่ก็ไดโน่พาเข้าไปเองเป็นการส่วนตัว” ลูคัสพูดต่อพลางวางแก้วเหล้าลง

“ใช่ครับ”

“มีอะไรอีกรึป่าว”

“มีครับ เรื่องคุณมีอา”

“วันนี้เธอเป็นคนที่ไดโน่พาเข้าไปเป็นการส่วนตัวสินะ” พาเลทพยักหน้า ผู้เป็นนายของเขามักจะรู้ก่อนเขาเสมอ

“ออกไปได้แล้ว” พาเลทเดินออกไปอย่างรู้งาน ชายหนุ่มเทเหล้าลงแก้วก่อนจะกระดกมันหมดภายในครั้งเดียว ไดโน่วางแผนการเร็วกว่าที่เขาคิด และดูเหมือนจะทำสำเร็จซะด้วย มีอาเชื่อไดโน่ได้อย่างสนิทใจ ตอนแรกเขาแค่ไม่อยากแต่งงานกับมีอา เลยพยายามทำให้หญิงสาวเกลียดขี้หน้า และตอนนี้มีอาก็เกลียดขี้หน้าเขาจริงๆ มันคงจะเป็นเรื่องดี หากไดโน่ไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวเรื่องนี้ ไดโน่ต้องการจะเอาชนะเขาโดยใช้หญิงสาวเป็นเครื่องมือ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม นั่นอาจจะทำให้มีอายอมยกเลิกงานแต่ง แต่ในขณะเดียวกันมันแปลว่าเขาแพ้ให้กับไดโน่ ซึ่งคนอย่างเขาจะไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาด มาคอยดูกันว่าเกมธุรกิจนี้ใครกันแน่จะเป็นฝ่ายชนะ...