ไม่อยากหมั้น

อัยวา....

หลังจากส่งรายงานอาจารย์เสร็จเรียบร้อยฉันก็ขอให้บอมส่งฉันกลับบ้านทันทีตอนแรกมันจะพาฉันไปหาอะไรกินก่อนแต่ฉันไม่มีกระจิดกระใจที่จะทำอะไรหรือไปที่ไหน พอฉันเดินเข้าบ้านมาก็เจอกับพ่อนั่งหน้าตึงเครียดอยู่ที่ห้องรับแขกโดยมียัยแม่เลี้ยงนั่งอยู่ข้างๆแล้วมองมาที่ฉันด้วยสายตาเยาะเย้ยเบะปากมองบนเหมือนเช่นทุกครั้งไม่รู้เป็นโรคอะไร

"สวัสดีค่ะพ่อ" ฉันยกมือไหว้สวัสดีพ่อแค่คนเดียวส่วนอีกคนฉันไม่ไหว้ให้เสียมือหรอกก่อนจะเดินผ่านหน้าไปเหมือนยัยแม่เลี้ยงเป็นธาตุอากาศ

"อย่าเพิ่งไปเราไปคุยกับพ่อที่ห้องทำงานหน่อยพ่อมีเรื่องจะคุยด้วย"

"เรื่องอะไรคะ"

"เรื่องอะไรงั้นเหรอก็เรื่องที่เราด่าน้าเพ็ญเมื่อเช้าไง"

"อ่อนึกว่าเรื่องอะไร"

"ทำไมเราถึงทำตัวไม่น่ารักแบบนี้ห๊ะยัยอัยพ่อบอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าให้เคารพน้าเพ็ญบ้าง"

"ถ้าเมียใหมพ่อทำตัวน่าเคารพอัยก็จะเคารพอยู่ค่ะแต่นี่..." ฉันหยุดพูดแล้วก็ใช้สายตามองยัยแม่เลี้ยงตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเหยียดๆ

"พี่พจน์คะดูลูกสาวพี่มองเพ็ญสิ" ยัยแม่เลี้ยงเต้นเร่าอย่างไม่พอใจหึทีตัวเองมองบนเบะปากใส่คนอื่นทำได้ทีตัวเองโดนมองแค่นี้ทนไม่ได้ประสาท

"ยัยอัย!!!!" พ่อตะคอกใส่ฉันทันทีแต่ถามว่าฉันกลัวไหม ไม่เลยสักนิด

"ถ้าพ่อจะเรียกอัยไปคุยเรื่องไร้สาระอัยไม่คุยค่ะ ขอตัวก่อนนะคะอยากไปนอน" ฉันเลิกสนใจแล้วเดินขึ้นห้องทันทีก่อนที่พ่อจะตะโกนไล่หลัง

"แกมันก็เป็นซะแบบนี้หัดทำตัวให้มันน่ารักน่าเอ็นดูบ้างนะอัยก่อนที่พ่อจะทนไม่ไหวส่งแกไปอยู่ที่อื่น" 

พอเดินเข้ามาในห้องฉันก็หยิบรูปแม่มากอด ฉันคิดถึงแม่มากๆถ้าแม่อยู่มันคงไม่เป็นแบบนี้ถึงแม้ว่าพ่อกับแม่จะต้องเลิกกันฉันก็จะไปอยู่กับแม่แค่สองคน

ครืดดดด ครืดดดด 

ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูว่าใครโทรเข้ามาปรากฏว่าเป็นย่า ฉันรีบกดรับโทรศัพท์ย่าทันที

"อัย"

"ย่าาา" ฉันเรียกชื่อท่านเสียงสั่น

"อัยเป็นยังไงบ้างลูกวันนี้ไม่เห็นโทรมาคุยกับย่าเลยมีอะไรหรือเปล่าลูก" พอได้ยินเสียงของย่าน้ำตาฉันก็ไหลออกมาทันที ปกติฉันจะโทรหาท่านทุกวันแต่วันนี้รู้สึกเหนื่อยใจก็เลยไม่อยากโทรหาท่านเพราะฉันรู้ว่าย่าจับความรู้สึกเก่ง คือฉันพูดอะไรออกไปด้วยน้ำเสียงแบบไหนท่านจะรู้ได้ทันว่าตอนนี้ฉันกำลังเป็นอะไร

"ฮึก ฮึก" ฉันสะอื้นออกมาด้วยความอึดอัดใจหลายอย่างกับสิ่งที่ต้องเจอในวันนี้ทั้งเรื่องพี่ภูทั้งเรื่องพ่อรวมถึงเรื่องสองแม่ลูกนั่นด้วย

"เป็นอะไรลูกร้องไห้ทำไมใครทำอะไรหนูบอกว่าย่า"

"ฮือออ ย่าาาขาอัยคิดถึงย่าจัง"

"ถ้าคิดถึงก็มาอยู่กับย่าสิลูก"

"อัยอยากไปอยู่กับย่านะคะแค่อัยไม่อยากทิ้งบ้านหลังนี้ไปย่าก็รู้ว่าอัยรักบ้านหลังนี้มากแค่ไหน ถ้าอัยไปยัยแม่เลี้ยงนั่นมันก็จะยึดบ้านหลังนี้ไปอัยไม่ยอมเพราะบ้านหลังนี้เป็นของอัย" ยัยแม่เลี้ยงนั่นคงยังไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้เป็นชื่อของฉันซึ่งฉันก็ไม่เคยพูดเพราะอยากให้มันรู้ภายหลังมันจะได้กระอักเลือดตายเพราะฉันรู้ว่ามันอยากได้บ้านหลังนี้มากแค่ไหน

"ดื้อจริงๆเลยนะหลานสาวใครเนี่ย"

"หลานสาวคุณย่ายังไงล่ะคะ"

"นั่นสินะ อื้มมมว่าแต่เมื่อไหร่อัยจะมาหาย่าล่ะถ้ามาก็พาตาบอมมาด้วยนะบอกด้วยย่าว่าเก็บเงาะที่สวนไว้ให้ต้นนึง"

"ถ้าบอมมันได้ยินแบบนี้สงสัยพรุ่งนี้มันต้องชวนอัยไปหาแย่แน่ๆมันเพิ่งบ่นกับอัยเมื่อวันก่อนว่าอยากกินเงาะที่สวนของย่าไม่รู้ย่าจะตัดแจกชาวบ้านไปหมดหรือยัง" คือย่าของฉันท่านย้ายไปอยู่บ้านสวนซึ่งเป็นสวนผลไม้หลากหลายชนิดแต่ย่าไม่ได้ปลูกขายหรอกนะท่านปลูกไว้แจกชาวบ้านแถวนั้น

"มาเลยมาเลยมานอนกับย่าสักสองสามคืนให้ย่าหายคิดถึง"

"ไว้วันหยุดอัยจะชวนบอมมันไปหานะคะย่า"

"จ๊ะลูก ถ้าจะมาวันไหนก็บอกย่าจะให้เด็กมันจัดห้องไว้ให้"

"ค่ะย่า"  พอได้คุยกับย่าฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา ฉันวางรูปแม่ลงที่เดิมแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแล้วก็นอน ตอนแรกฉันอยากจะไปหาพี่ภูที่บ้านแต่ป้าพิมพ์บอกว่าพี่ภูออกไปหาเพื่อนน่าจะกลับดึกหรืออาจจะไม่กลับ 

ภูผา.....

"เจ้ามือมาละเว้ย" พอผมเดินเข้าผับมาก็เจอกลุ่มเพื่อนที่ไม่ได้เจอหน้ากันหลายแต่ก็ติดต่อกันตลอด

"ไปอยู่เมืองนอกตั้งหลายปีเป็นไงบ้างวะสาวๆเด็ดมั้ย5555" ไอ้กายมันถามผมอยากจะบอกว่าไอ้เชี่ยนี่มันหมกมุ่นแต่เรื่องสาวๆ

"กลับมาคราวนี้ก็คงได้หมั้นเลยดิมึง" ไอ้บาสถามพร้อมยื่นแก้วเครื่องดื่มมาให้ผมพอผมได้ฟังผมก็รีบกระดกเหล้าเข้าปากแบบรวดเดียวหมดแก้ว

"เออจริงดิมันต้องหมั้นกับน้องอัยนี่หว่า"

"กูอาจจะไม่ต้องหมั้นก็ได้"

"ทำไมวะไหนมึงเคยบอกว่ามันเป็นสัญญาที่ผู้ใหญ่คุยกันไม่ใช่??"

"ก็ถ้ายัยนั่นมีแฟนกูก็ไม่ต้องหมั้นไงเข้าใจยัง" ผมพูดแล้วมองหน้าไอ้บาส

"มึงมองหน้ากูทำไมวะไอ้ภู" มันถามผมด้วยสีหน้าสงสัย หรือว่ามันไม่รู้ว่าน้องมันกับยัยอัยวากำลังกิ๊กกั๊กกันอยู่

"ก็ตอนนี้ยัยอัยกับไอ้บอมน้องมึงกำลังคบกันอยู่ไม่ใช่เหรอวะ"

"เห้ยมึงเอาไรมาพูดน้องกูกับอัยวาเป็นเพื่อนกันจะมาเป็นฟงเป็นแฟนไรมึงอย่าพูดมั่วๆไอ้ภู"

"ใครจะไปรู้แต่มีคนบอกกูว่าน้องมึงไปบ้านยัยนั่นออกจะบ่อยแล้วก็ชอบอยู่ด้วยกันตามลำพังสองต่อสอง กูไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะเว้ยถ้าน้องมึงจะชอบยัยอัยวากูจะขอบใจน้องมึงซะด้วยซ้ำที่ทำให้กูหลุดพ้นจากสัญญาไร้สาระนั่น"

"มึงพูดแบบนี้เหมือนมึงไม่อยากจะหมั้น" ไอ้กายพูด

"กูเคยบอกพวกมึงตอนไหนว่ากูอยากหมั้น พวกมึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบการผูกมัด"

"เออกูรู้แต่เรื่องนี้พ่อแม่มึงจะยอมเหรอวะ"

"ยอมไม่ยอมกูไม่สน"

"อ้าวววภูกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ดีใจจังที่ได้เจอ^^" เสียงหวานใสของใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาทักผมเงยหน้ามองปรากฏว่าเป็นเบลอดีตคู่นอนเก่าของผมเอง 

"สบายดีมั้ย" ผมถามคนตรงหน้า

"ก็..ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่"

"ทำไมอ่ะ"

"เพิ่งเลิกกับแฟน"

"อ่อ" 

"ว่าแต่ภูกลับมานานยัง"

"เพิ่งมาถึงเมื่อเช้า"

"ดีใจจังที่เจอกันว่าแต่...คืนนี้ว่างมั้ย"

"ถามทำไม" ผมลองเชิงถามทั้งที่รู้อยู่ว่าเบลถามทำไม

"อยากชวนไปดูแมวที่ห้อง"

"หึ" ผมหัวเราะในลำคอก็อย่างว่าอ่ะวัวเคยขาม้าเคยขี่แค่มองตาก็รู้ใจ

.......................