[5] ไม่คิดตังค์ nc+(เล็กน้อย)

บรรยากาศในช่วงผับปิด ผู้คนต่างก็พากันกลับ บ้างก็เดินเซ บ้างก็ล้มทั้งยืนและอ้วกพุ่งบ้างตามประสาของนักท่องราตรี และรวมถึงเด็กดริ้งค์สายเอนเตอร์เทน ทุกคนจำเป็นต้องจิบหรือดื่มแอลกอฮอล์กันทั้งนั้น ไม่เคยมีสติครบร้อยออกไปเลยสักนิด ทว่าทุกคนต้องจัดการตนเองได้ไม่เป็นภาระผู้อื่น

ม่านมัสลินสาวเท้าไวๆมุ่งตรงไปที่รถของตนเอง เวลานี้มันตีอะไรเธอก็ไม่แน่ใจ รู้แต่ว่าง่วงและจะกลับไปนอนให้อิ่มๆ

ใบหน้าอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้เธอจะอึดถึกทนมากขนาดไหน ทว่าก็ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดิบดี น้อยครั้งที่จะได้ลำบาก มันก็ค่อนข้างปรับตัวได้ยาก ถึงแม้เธอจะไม่เคยลืมกำพืดของตนเองเลยก็ตาม

พรึ่บบบบ!

"อ๊ะ! ช่วยด้วย อุ้ปปป!!!"

"อ่อยอัั้นอะไออ้า!"

ม่านมัสลินถูกมือหนาของใครบางคนเข้ามาปิดที่ปากเล็ก เธอถูกฝึกมาดีทว่ากลับไม่สามารถต้านแรงของผู้ชายคนนี้ได้เลย แผ่นหลังกระทบเข้ากับอกแกร่ง และพาร่างเล็กมาที่โรงรถของผับ

"ชู่ว!เงียบๆหน่อย"

น้ำเสียงคุ้นหูและฉันก็จดจำเขาได้ถึงแม้ว่าแสงไฟตรงนี้จะมืดสลัวเพียงใดก็ตาม

"ฉันจะพูดดีๆกับเธอนะ คืนนี้เท่าไหร่?"

"..." มือหนายอมปล่อยให้ม่านมัสลินเป็นอิสระเธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา ทว่าเธอกำลังใช้สมองใคร่ควรคิดและไม่โมโหโทสะกะบน้ำคำหยามเหยียดของคนตรงหน้า ดวงตากลมโตจ้องมองดวงตาคมที่มองมาอย่างหื่นกระหาย

"สำหรับคุณ ฉันไม่คิดตังค์ค่ะ!" ม่านมัสลินใช้มารยาหญิง กรีดนิ้วเรียวเข้าที่อกแกร่งเอาดื้อๆ นัยตาคมจ้องมองการกระทำและยกยิ้มมุมปาก

คริสเตียนเป็นผู้ชายที่หล่อมากคนหนึ่งสำหรับเธอ สูงยาว หล่อ รวย หุ่นดี หน้าหล่อ เพอร์เฟค จนยากที่จะห้ามใจในบางครั้ง ใช่ค่ะ ในบางครั้งที่ฉันนึกถึงอดีต

"แน่ใจ?"เสียงกลืนน้ำลายดัง กึก! เธอมองลูกกระเดือกของเขา คริสเตียนส่งมทอหนาเข้ามาลูบแผ่นหลังของม่านมัสลินในเวลาเดียวกัน

"ค่ะ"

ถูกกระชับอ้อมกอดไม่พอ มือหนาเลื้อยลงต่ำมาลูบคลึงก้นงามงอนที่แทบจะล้นออกมาจากกางเกงกระโปรงหนังสีดำ คนตัวเล็กกัดริมฝีปากล่างของตนเองไว้แน่น มองไปที่ตาคมและเธอกักเก็บน้ำเสียงไม่พอใจเอาไว้

"งั้นก็ดีที่พูดกันง่ายๆแบบนี้...ขึ้นรถสิ!"

เธอปรายตามองรถหรูเป็นปอร์เช่คันดำสนิท ทุกวินาที หรือนาทีที่อยู่กับคริสเตียน เธอใช้ความคิด สมองอยู่ตลอดเวลา

ภายในรถเงียบสงัดเพราะม่านมัสลินกำลังใช้ความคิดต่อ ส่วนอีกคนก็ตั้งใจเหยียบคันเร่งให้ไปถึงที่หมายด้วยความเร็วไว เเละราวกับจะเหาะเลยก็ว่าได้ เธอไม่ได้กลัวความเร็ว แต่กลัวเมื่อถึงที่เร็วจนยังไม่ทันได้คิดอะไรให้แน่ใจ

"เป็นอะไร?"

"หนูกลัวคุณค่ะ คุณเชนบอกว่าคุณเป็นมาเฟีย หนูกลัวถูกสั่งฆ่า!"

"เหรอ? เธอกลัวอย่างที่พูดจริงเหรอ...เหมือนเธอจะเก่งและกล้ามากนะ ชื่ออะไรนะ?"

ใบหน้าหล่อเหลาพยักหน้าอย่างกวนๆ ยู่ปากจู๋เล็กน้อยอย่างน่าหมันไส้ เธอหันกลับมามองทางข้างหน้า รถหรูเลี้ยวเข้ามาจอดที่คอนโดหรูตรงข้ามกับกับคอนโดของเธอ

ใช่ค่ะ ฉันอยู่คอนโดตรงข้ามกันกับเขาที่เกิดจากความต้องการจากฉันเอง

"น้ำตาลค่ะ คุณคริสทำไมจำชื่อตาลไม่ได้ เเบบนี้ตาลเสียใจนะคะ!"

เริ่มปรับน้ำเสียงให้แลดูออดอ้อน สะโพกกลมกระเถิบเข้าใกล้ร่างหนา เธอเกาะแขนแกร่งพอเป็นพิธีที่ไม่ทำให้เขารู้สึกว่าน่ารำคานจนมากเกินไป พร้อมกับซบใบหน้าลงที่ไหล่กว้าง

"หึ!"

สบถพร้อมกับชำเลืองมองแม่ตัวดีที่ตอนแรกบอกว่าไม่สนใจที่จะให้ใครเลี้ยงดู และเขาคิดถูกจริงๆว่าเธอแค่ต้องการอัพค่าตัวก็เท่านั้น

"คุณดูรีบนะคะ!"

"แน่นอน เธอสวยถูกใจฉันมากจนอยากจับเธอกระแทกมันสะในรถ หรือจะเอาตรงนี้เลยไหม?"

"ตะ...แต่หนูไม่เคย หนูกำลังกลัวว่าจะเจ็บ"เธอบอกไปตามตรงและเป็นความจริง ในใจคิดไม่ตกว่าเธอจะเอาความบริสุทธิ์มาแลกกับแผนการนี้ดีหรือไม่ เดิมทีแล้วถ้าทำอาชีพในผับมันก็ต้องมีเรื่องเซ็กส์เข้ามาปะปนบ้างไรบ้าง

สำหรับตัวเธอเองถึงแม้ยังบริสุทธิ์แต่ไม่มายด์เรื่องเซ็กส์แบบต้องมานั่งร้องห่มร้องไห้เสียใจอะไรทำนองนั้น

และเธอเองก็เป็นผู้หญิงแปลกในกลุ่มเพื่อนทางยุโรปอีกด้วย

"ฮ่าฮ่าฮ่า ตลกดีนะเธอหน่ะ มีผู้หญิงบริสุทธิ์ในที่แบบนั้นด้วยหรือไง?"

คนตัวโตขบขันเอาจริงเอาจัง พร้อมกับขับรถเข้ามาจอดตรงที่จอดรถโล่งๆ ซึ่งก็คาดว่าเป็นวีไอพี

ม่านมัสลินคอยสังเกตไปด้วยและแปลกใจไม่น้อยว่าเขาไม่มีบอดิการ์ดตาม ติดตามประสามาเฟียหรือยังไง แต่แล้วเธอก็รีบหันกลับมานั่งจ้องคนข้างๆ ไม่อยากจะทำตัวมีพิรุจมาก

"มีสิคะ ถ้าคุณไม่เชื่อก็ลองดู ฉันนี่แหล่ะค่ะเป็นหนึ่งในนั้น" เธอว่าและยิ้มหวาน คนตัวโตโน้มใบหน้าลงมาอังจมูกโด่งที่แก้มของหล่อน ตามองตาทำให้ใจดวงเล็กเต้นรัวราวกับชุดกลอง

ม่านมัสลินกระพริบตาปริบทำอินโนเซ้นท์ให้สมบทบาท

อื้ม!

จ๊วบบบ!

ไม่ทันให้ได้ตั้งตัวริมฝีปากเล็กที่น่าจูบก็ถูกคนตัวโตครอบงำด้วยริมฝีปากหยักได้รูป

เธอหลับตาปี๋และจูบรับไม่กล้าโต้แย้งใดๆ ยังไงวันนี้เธอก็เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้อยู่แล้ว

จ๊วบ! จ๊วบ!

อื้มมม!!!

"อื้อคุณ!" ใบหน้าสวยหวานทำทีหงุดหงิดที่คนตัวโตถอนริมฝีปากออกเอาดื้อๆ

"ไปข้างบนกันเถอะ ในรถไม่มีพื้นที่มากพอให้ฉันสำรวจเรือนร่างของเธอเลย!"

"..."

.

.

"อื้อ อ๊ะ!!!"

เมื่อแผ่นหลังบางแตะลงที่เตียงนุ่ม ก็ไม่มีเวลาให้ม่านมัสลินได้หายใจเลยสักนิด มือหนาปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอทีละชิ้น ทีละชิ้น จนเหลือเพียงแพนตี้และบราเซียร์สีหวาน

เวลานี้ใจดวงเล็กก็เต้นระส่ำผิดจังหวะ เธอตื่นเต้นทุกสัมผัส การยอมในครั้งนี้จะเป็นตัวเบิกทางให้กับทุกสิ่งที่เธอต้องการจะรู้ จะได้ใกล้ชิดกับคริสเตียนมาเฟียหนุ่มได้อย่างง่ายดาย

เธอต้องนอนครวญครางเมื่อริมฝีปากหยักขบเม้มที่เนินอกนุ่มนิ่มหนักๆ และแทบจะใช้เขี้ยวหรือฟันกัดที่เนินเนื้อนุ่มตรงบริเวณนี้เข้าอย่างจัง

"อื้อ คุณคริสเตียน คุณจะกัดฉันทำไมคะมันเจ็บนะ!"

ม่านมัสลินรับบทเป็นสาวสวยผู้ปากเปราะ ต่างกับบุคลิกจริงของเธอ ม่านมัสลินเป็นหญิงแกร่ง ทำได้ทุกอย่าง ปากหนัก อดทนเป็นที่หนึ่ง

"ปลดตะขอบราเซียร์และแพนตี้ให้ดูหน่อย!"

"..."เธอส่ายหน้าเขินอายต่อเขา และมองตาคมอยู่อย่างนั้นปานลูกกวางน้อยกำลังจะถูกกลืนกิน

"ที่ต้องบอกแบบนี้เพราะกลัวว่าชั้นในของเธอจะขาดวิ่น ฉันมือหนักนะสิ!"

"เอาสิคะ หนูรออยู่ ขาดก็ชั่งประไร!!"เธอกลืนน้ำลายลงคอ และค่อยๆกรีดนิ้วเรียวไปตามแผงอกแกร่ง

คริสเตียนและเธอก็ไม่ได้มีสติครบถ้วนกันเต็มร้อย เวลานี้จึงเผลอไผลทำตามใจของตัวเองเต็มที่ (แต่เธอไม่ได้เต็มที่หรอก แค่จะทำให้เนียนมากที่สุดเท่านั้น)

"ถูกใจฉันเสียจริง พร้อมให้ฉันพิสูจน์จะแย่แล้วเหรอ?"

ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มพึงพอใจ เป็นครั้งแรกที่คริสเตียนอะรัมภะบท เขาแค่อยากจะคุยสนุกๆกับเธอก็เท่านั้น ผู้หญิงคนนี้ดูแปลกดี มีหลายอารมณ์และคาดเดาไม่ถูกในบางครั้ง

"ค่ะ!"