บทนำ

เสียงเพลงในผับดังสนั่นหวั่นไหว ผู้คนโยกย้ายส่ายสะโพกกำลังออกสเต็ปแด๊นซ์กันอย่างเมามันส์ในช่วงเวลาสี่ทุ่มตรง

ร่างเล็กในชุดรัดรูปสุดเซ็กซี่ที่เป็นยูนิฟอร์มสำหรับเด็กดริ้งด์ เป็นชุดกระโปรงสีดำที่รัดติ้วจนแทบเห็นแก้มก้นก็ไม่ปาน เธอเดินสับสะโพกกลมงอนสะกดสายตาของแขกผู้มาเยือนนับร้อย สองมือถือถาดที่มีน้ำสีอำพันและมิกเซอร์ของโต๊ะวีวีไอพี แขกขาประจำของที่นี่

ที่นี่เป็นผับหรูของนายทุนใหญ่ของประเทศ เขาว่ากันว่ากลุ่มมาเฟียที่เป็นเพื่อนของเจ้าของผับจะมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจกันบ่อยครั้ง

ม่านมัสลิน หรือน้ำตาล สาวสวยสุดฮอตของผับหรูเธอมาทำงานที่นี่ได้หนึ่งเดือนเต็มแล้ว ทว่ากลับเป็นที่น่าสนอกสนใจของทุกคนไม่ว่าจะเป็นผู้จัดการร้านพี่พร ก็ดูจะเอ็นดูและถูกชะตากันเป็นพิเศษ ทำให้เด็กคนอื่นๆเกิดอิจฉาตาร้อนบ้าง ทว่าไม่มีใครกล้าต่อกรกับม่านมัสลินได้เลยสักคนเพราะเธอมีศิลปะการต่อสู้ ทั้งสวยและเก่ง

แน่นอนว่าเคยมีการทะเลาะวิวาทเกิดขึ้นจากความริษยา และที่สำคัญกล้องวงจรปิดก็เป็นเครื่องช่วยเหลือให้ม่านมัสลินไม่ถูกไล่ออก อีกทั้งคุณเชนยังชื่นชอบในความสวยเท่ของเจ้าหล่อนอีกต่างหาก

เธอสาวเท้าเข้ามาหยุดที่หน้าห้องกระจก ที่คนในห้องสามารถมองเห็นคนด้านนอกได้เพียงฝ่ายเดียว

ก๊อกๆ ก๊อก!!!

ส่งกำปั้นเล็กๆเข้าเคาะที่ประตูตามมารยาท จากนั้นประตูก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือของบอดิการ์ด ย่างกายเข้ามาในห้อง เจ้าของผับหรือคุณเชนก็นั่งอยู่ที่โซฟาด้านขวามือของเธอ สาวเจ้าสับสะโพกเดินเข้าไปและก้มวางส่งเหล้าและมิกซ์เซอร์วางไว้ที่โต๊ะด้วยความชำนาญ

"น้ำตาลมานั่งนี่มา!"

เชนเจ้าของผับเอ่ยเรียกสาวเจ้าด้วยความสนิทสนม เธอพยักใบหน้ารับอย่างว่าง่าย จากนั้นหย่อนสะโพกลงข้างๆเจ้าของผับในทันที

พาดแขนเรียวไปกอดแขนทำทีออดอ้อน เอนเตอร์เทนให้สมหน้าที่ เชนปรายตามองหญิงสาวเพียงเล็กน้อย เเปลกใจที่หญิงเท่สวยดุคนนี้ค่อนข้างหวงเนื้อหวงตัว ทว่าในวันนี้กลับเปลี่ยนไป

"..."

"วันนี้เด็กร้านมึงแจ่มดีนะเชน ชื่ออะไรครับคนสวย?"

ภายในห้องมีผู้ชายถึง4คน ผู้ชายคนที่เอนหลังพิงพนักด้วยท่าทางผ่อนคลาย จุดบุหรี่ขึ้นมาสูบและพ่นควันขาวลอยฟุ้งเอ่ยถามขึ้นมา สายตาเจ้าเล่ห์อย่างเห็นได้ชัด มองต่ำมาที่ต้นขางามงอนของเธอ ซึ่งเธอก็รู้ตัวว่าทุกคนมองอยู่ตลอดเวลา

"น้ำตาลค่ะ!

"อายุเท่าไหร่แล้ว...ขอโทษทีนะครับคนสวยที่ถามเรื่องอายุ ก็เผื่อว่าเดือดร้อนและเรียนอยู่อะไรทำนองนั้นจะได้ช่วยเรื่องค่าเทอมเล็กๆน้อยๆ!?"ว่าต่ออย่างไม่ใส่ใจกับคำพูดของตนเองนัก

หญิงสาวยิ้มหวานตอบรับและส่ายหน้าไม่ใส่ใจเช่นกัน คำพูดที่อยากจะเลี้ยงดูปูเสื่อ ผ่านเข้าหูของม่านมัสลินบ่อยครั้ง แต่จุดประสงค์ของเธอไม่ได้ต้องการให้ผู้ชายคนไหนเข้ามาดูแลหรือหาแฟน เพราะเธอแค่มาทำงาน...

"อายุ25ปีค่ะ ไม่ได้ต้องการค่าเทอมและจะดีกว่านี้นะคะถ้าหนูเจอคุณตอนอายุ18-19 ป่านนี้คงเรียนจบไปแล้ว!"

ว่าต่อด้วยท่าทีฉอเลาะ สาดดวงตากลมโตมองไปที่ผู้ชายสองคนที่ดูน่าเกร็งขามพอๆกัน มีเด็กดริ้งค์คนก่อนหน้าฉันคอยเทเหล้าให้กับทั้งสองคนที่กำลังกลุ้มใจอย่างเห็นได้ชัด

"น้องน้ำตาลนี่น่ารักจังเลยนะครับ อายุห่างจากพวกเราแค่ปีเดียวเอง ชั่งพูดชั่งเจรจา เอาเป็นว่ารับเป็นค่าช็อปปิ้งรายเดือนดีไหมครับ มานั่งกับพี่มา พี่ชื่อวินเซอร์ ไม่ต้องนั่งกับไอ่เชนหรอกมันมีเมียแล้ว!"

"แต่คุณเชนเป็นเจ้านายของหนูค่ะ คุณเชนอนุญาตไหมคะ?"

คนชั่งพูดชั่งชั่งเจรจาหันไปถามเจ้านายหนุ่ม เชนพยักหน้ารับยิ้มๆให้กับเจ้าหล่อน อีกอย่างตัดลำคานวินเซอร์จอมขี้แย้งอีกต่างหาก

สาวเจ้าลุกขึ้นยืนแต่ก่อนที่จะไปถึงตัวของวินเซอร์ เป็นหนุ่มหล่อมาเฟียผู้น่าเกร็งขามนั่งตันท่าฉันจึงตัดสินใจเดินอ้อมไปที่หลังโซฟา ทว่ามีมือดีเข้ามาบีบแก้มก้นฉันอย่างอุจาดตา

"นี่คุณ!!!!"

เธอเปล่งเสียงดังลั่นไม่พอใจ เพราะทุกอย่างคือการเอนเตอร์เทนสำหรับม่านมัสลิน เธอสามารถนั่งเป็นเพื่อนได้ออดอ้อนได้ ทว่าไม่รับงานบนเตียงให้ใครใดๆทั้งสิ้น บางอย่างที่พูดก็พูดไปอย่างนั้นให้แขกรู้สึกสนุกสนาน อย่างเช่นที่คุยกับวินเซอร์

และทุกการถูกเนื้อต้องตัวแบบนี้มันมากเกินไป จบกันที่คำว่าเจ็บตัวสำหรับแขกลามกอยู่บ่อยครั้ง เจ้าของผับยิ่งชอบใหญ่ในความกล้า ไม่เคยไม่พอใจเลยสักครั้ง

ซึ่งเธอค่อนข้างโชคดีมาก...และก็คงตามประสาของคนรวยที่ไม่ได้เอาใจลูกค้ามาก

ใบหน้าหล่อเหลานิ่งไม่ไหวติง ไม่แก้ตัวและถอนมือออกจากใต้กระโปรงของฉันแต่อย่างใด มีแต่เจ้าหล่อนต้องก้าวหนีเสียเอง

"เฮ้ๆ มึงจะปาดหน้าเค้กกูแบบนี้ได้ไงไอ้คริส นั่นกูจองแล้วนะเว้ย!"

"ใครสนวะก็กูจะเอา!"

คริสเตียนมาเฟียหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หันกลับมาจ้องมองใบหน้าสวยคมของเจ้าหล่อนอย่างถูกชะตา ถูกใจ เหมาะสำหรับคืนนี้ถ้าให้เธอมาช่วยปลดปล่อยอารมณ์กามให้ด้วยปาก

ดวงตาคมต้องมองที่ริมฝีปากอวบอิ่ม ตาคมเฉี่ยวๆแบบนี้ เหมาะมากจริงๆถ้าได้จ้องตากัน ยามที่เธอกำลังกลืนกินมังกรยักษ์ของเขาเข้าไปในคอ

"นี่มาเฟียเขาพูดกันแบบนี้เหรอวะ ไม่เคยเห็นมึงจะแย้งของๆใครมาก่อนเลยนะ อะๆยกให้ก็ได้!"

วินเซอร์ทำทีหัวเสียเล็กน้อยแต่ก็ไม่อยากขัดใจเพื่อน เพราะน้อยครั้งที่คริสเตียนจะแย้งชิง วินเซอร์หรี่ตามองจับผิดมาเฟียหนุ่มเล็กน้อยด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์อย่างเคย

ใบหน้าหล่อเหลาไม่เก้อเขิน หรือเสียหน้าใดๆ ชิวๆแถมหันมาส่งยิ้มหวานๆให้กับน้ำตาลอีกด้วย เป็นยิ้มที่กระชากใจ และกลุ่มนี้หล่อทุกคนเธอไม่อาจปฏิเสธได้เลย โดยเฉพาะคนที่บีบก้นเธอ

"เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณมีนิสัยขี้แย้งหรือไงคะ อยากได้อะไรก็ต้องได้หรือไง เอาแบบนี้ไหมคะ มาเล่นเกมส์สนุกๆกัน!?"

เธอไม่ยอมง่ายๆ เจ้าเล่ห์ชอบกลทำให้อีกคนขมวดคิ้วเป็นปม

"แล้วฉันจะได้อะไรจากเธอ?"

คริสเตียนค่อนข้างพูดน้อยต่อยหนัก ทว่าเวลานี้หรี่ตามองคนชั่งพูดว่าเธอกำลังจะทำอะไรกันแน่ แอบพึงพอใจในความกล้าของเธอ

"ฉันก็จะปรนนิบัติพัดวีคุณทุกครั้งเมื่อคุณมาเที่ยวที่นี่ไงคะ เอาแบบวีไอพีกว่าทุกคน!"ว่าต่อยิ้มๆ

"ไม่หล่ะ ข้อเสนอไม่คุ้มค่าเลยสักนิด อีกอย่างฉันก็ไม่ได้มีเวลามาเล่นกับเธอหรอกนะ"

คริสเตียนยกมือขึ้นคัดค้าน และรู้สึกว่าเสียเวลาเสียจริง

"แต่กูจะเล่น...น้องน้ำตาลลองปรับเปลี่ยนข้อเสนอให้น่าสนุกขึ้นมาหน่อยได้ไหมครับ เผื่อว่าจะน่าสนใจขึ้นมาหน่อย?....อย่างเช่น"

วินเซอร์ว่าต่อในขณะที่สายตาก็จ้องมองมาที่ขาอ่อนขาวๆของน้ำตาล

เธอยิ้มร้ายขึ้นมาอย่างคาดเดาไม่ถูก สาวเท้าไปนั่งบนตักของวินเซอร์เอาดื้อๆ พาดเรียวแขนเข้าที่ลำคอแกร่ง ซบใบหน้าลงที่อกแกร่งอย่างออดอ้อนให้คริสเตียนเจ็บใจเล่นๆ

"ไม่เอาหล่ะค่ะ ไม่มีเวลามาเล่นก็ไม่เล่นมันแล้ว คืนนี้หนูจะเอนเตอร์เทนพี่วินเซอร์สุดหล่อคนเดียวก็พอนะคะ!"ว่าต่ออย่างฉอเลาะ เยาะเย้ยอีกคนที่นั่งจ้องเธอตาไม่กระพริบ