ตอนที่ 1

ริมฝีปากได้รูปฉกทาบมายังเรียวปากชุ่มอีกครั้งอย่างหนักหน่วง ดูดซับความหวานชื่นที่ดูเหมือนว่าน้ำตาลที่เคยฉ่ำหวานจะเจือจางลงจากเดิมอย่างมาก เนื่องมาจากวันเวลาที่เขาได้ลิ้มรสและแตะต้อง

แต่เพราะหัวใจที่คิดว่ารักจึงทำให้เขายังคงชื่นฉ่ำในดวงใจทุกครั้งที่ได้ครอบครองกายเนื้อของหญิงสาววัยยี่สิบสามปีที่สวยพราวไปทั้งร่าง แม้สรีระที่เคยนุ่มหยุ่นจะนุ่มนิ่มมากกว่าเดิมก็ตามที

ฝ่ามือใหญ่สะอาดของชายหนุ่มวัยยี่สิบเก้าปียังคงลูบไล้เคล้าคลึงไปทั่วทุกอณูเนื้อของผิวกายที่เนียนสะอาดของร่างบางอรชรที่นอนราบอยู่บนเตียงนุ่มที่กว้างใหญ่

หล่อนรู้สึกเร่าร้อนและเสียวซ่านไปทุกตารางนิ้วที่ถูกเขาแตะต้องไม่ว่าจากมือหรือรอยจูบที่ดื่มด่ำ หล่อนไม่อาจจะปฏิเสธเขาได้เลยสักครั้ง มิหนำซ้ำเขายังสามารถทำให้หล่อนคล้อยตามและเป็นฝ่ายยื้อยุดฉุดรั้งเขาไว้กับหล่อนอย่างเนิ่นนาน

ครั้งนี้ก็เหมือนกันหลังจากที่เขาถอนริมฝีปากออกมาจากเรียวปากชุ่มของหล่อนแล้วทำท่าจะพลิกร่างลงนอน หากแต่หล่อนกลับเป็นฝ่ายพลิกร่างเปลือยทาบขึ้นไปบนร่างใหญ่สะอาดที่แข็งแกร่งของเขา

ก่อนจะบรรจงขยับสะโพกกลมมนเพื่อครอบครองสรีระที่ยวนตาแข็งแรงสมชายชาตรีที่อุดมสมบูรณ์อย่างที่สุดของเขาอีกครั้งแล้วร้องครางออกมาด้วยเสียงกระเส่าราวกับจะขาดใจเสียให้ได้

ฝ่ามือใหญ่สะอาดถูกจับขึ้นมาวางทาบที่โนมเนื้อของหล่อนแล้วกดทับเอาไว้ด้วยสองมือเรียวบางของหล่อนเอง

“ทิพย์ยังไม่ยอมปล่อยให้คุณไปไหนทั้งนั้นนะคะวี..ทิพย์รักคุณ รักคุณจนเจียนจะบ้าอยู่แล้ว..”

เขายิ้มเย็นเมื่อเคลื่อนอุ้งมือเคล้าคลึงทรวงอกที่นุ่มนิ่มอ่อนละมุนอวบอิ่มของหล่อนอย่างเบามือแล้วหนักหน่วงขึ้นก่อนจะพลิกร่างของหล่อนให้ทาบลงกับพื้นแล้วเริ่มบรรเลงบทรักที่ตรึงใจหล่อนเอาไว้อย่างเหนียวแน่นมานานกว่าสามปี

เนิ่นนานทั้งนุ่มนวลและหนักหน่วงรุนแรงตามจังหวะและลีลาที่เขาและหล่อนต่างตอบสนองให้กันและกัน แต่มันก็เปี่ยมไปด้วยความสุขที่มากล้นจนแทบจะสำลัก

เขาคิดว่าค่ำคืนนี้เขาคงนอนหลับได้เป็นสุขและมีความสุขไปหลายวันกว่าจะมีโอกาสได้แตะต้องหล่อนอีก ในขณะที่คนอย่างทิพย์ธัญญากลับไม่รู้จักอิ่มเอม

หล่อนทอดสายตามองเขาอย่างยวนยั่วฉ่ำหวานหากแต่ในใจกลับประหวัดไปยังโทรศัพท์ที่ดังกระหึ่มขึ้น มันเป็นเบอร์ของชายคนหนึ่งที่หลงใหลหล่อนจนแทบโงหัวไม่ขึ้นอีกหนึ่งคนซึ่งกำลังรอการการไปของหล่อนด้วยหัวใจที่ร้อนรุ่มกระสับกระส่าย

“ค่ำคืนนี้เป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว..เท่านั้น..”

วีรภาพยื่นมือไปปิดเครื่องโทรศัพท์ของหล่อนลงอย่างรวดเร็วพร้อมกับรวบร่างของหล่อนให้นอนซบลงไปยังอกกว้างที่แน่นตึงไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดของเขา

“โถ..วีขา..”

ทิพย์ธัญญาวางมือเรียวบางลงที่แผ่นอกกว้างของเขาพร้อมกับลูบไล้อย่างเบามือพลางยิ้มหวานยวนยั่วเมื่อทอดสายตามองสบกับดวงตาคมกลมโตที่คมกล้าของเขา

“หัวใจของทิพย์อยู่กับคุณคนเดียวนะคะวี..”

“แต่ผมต้องการทั้งหัวใจและร่างกาย ผมไม่ต้องการให้ชายคนไหนมีส่วนในร่างกายของคุณ ผมหวงได้ยินไหม หยุดเถอะนะ ที่ผ่านมาผมจะไม่ถือและไม่คิดมาใส่ใจ ผมจะให้คุณพ่อไปสู่ขอคุณ เราจะแต่งงานกัน..ผมจะรับผิดชอบคุณอย่างเปิดเผย..”

“แต่ทิพย์ยังไม่พร้อมนี่คะ ทิพย์อยากอยู่อย่างนี้..”

เขาปัดมือของหล่อนออก

“อยู่แบบนี้ กับคนโน้นทีคนนี้ทีงั้นหรือทิพย์..”

“เอ๊ะ!..วี พูดแบบนี้ดูถูกทิพย์นะคะ คุณเห็นทิพย์เลวแบบนั้นแล้วมายุ่งกับทิพย์ทำไม..”

ทิพย์ธัญญาลุกพรวดขึ้นอย่างหัวเสียหล่อนหันไปคว้าผ้าขนหนูมาทำท่าจะพันร่างแล้วเดินไปจากเตียงแห่งนั้นแต่วีรภาพรีบสอดแขนมากอดร่างของหล่อนไว้พร้อมกับรั้งเข้าไปซบอยู่กับอกกว้างของเขาอย่างปลอบโยน

“ขอโทษนะครับทิพย์ผมรักคุณมาก รักมากก็หวงมาก อย่าโกรธผมเลยนะครับ นะ..นะครับ..”

เขาฝังปลายจมูกลงเคล้าคลึงที่นวลแก้มขาวของหล่อนอย่างแผ่วเบาก่อนจะหนักขึ้นตามลำดับแล้วจูบไซ้ลงไปตามซอกคองามของหล่อน

“อื้อ อย่าค่ะวี ทิพย์ต้องไปแล้วค่ะ..”

“ผมไม่สำคัญกับคุณมากเท่าผู้ชายคนนั้นหรือครับทิพย์..”

“วีคะ..อย่างบังคับทิพย์นะคะ ทิพย์บอกแล้วว่ายังไม่พร้อมและไม่ได้มีอะไรกับใครเหมือนที่ทิพย์มีอะไรกับวีด้วย..ผู้ชายอื่น..”

หล่อนยกมือแตะที่แก้มของเขาเบา ๆ

“ทำได้แค่มองเท่านั้นแต่วี ทำได้ทุกอย่าง..”

หล่อนยิ้มหวานส่งใส่ตาคมวาวของเขา

“ไว้ให้ทิพย์พร้อมกว่านี้ ทิพย์สัญญาว่าพ่อของลูกทิพย์ต้องเป็นวีรภาพคนนี้คนเดียวเท่านั้น..”