EP 1 - กลรัก รุ่นพี่สถาปัตย์

บ้านฟีน

"พอใส่ชุดนักศึกษาแล้วลูกสาวพ่อยิ่งน่ารักนะครับ" ฟีนเอ่ยเมื่อเห็นสาวน้อยที่เขาดูแลทะนุถนอมที่กำลังโตเป็นสาว

"ลูกสาวพ่อฟีนใส่ชุดไหนก็น่ารักค่ะ"ฟารินเอ่ย

"หลงตัวเองที่หนึ่ง"

"เอฟ!! เดี๋ยวจะโดนนะ" ฟารินเอ่ยตะหวาดน้องชายที่กำลังแซะเธอว่าหลงตัวเอง

"ทำไมถึงอยากเรียนสถาปัตย์ครับ มันดูยังไงๆอยู่นะ"ฟีนเอ่ย

"หนูชอบค่ะ เหมือนคุณพ่อไงคะ พอเข้าร้านคุณพ่อถือมีดทำอาหาร พอออกนอกร้าน คุณพ่อก็ถือปืน หนูก็เหมือนกันค่ะ พอไปเรียนก็ถือดินสอกับกระดาน พอออกนอกห้องเรียน หนูก็ถือปืนได้ค่ะ"ฟารินเอ่ย

"ยัยตัวแสบ ฟ่อดด พ่อตามใจหนู หนูจะอยากเรียนอะไร หรือไม่เรียนพ่อก็ไม่ว่า"ฟีนเอ่ยพรางหอมแก้มลูกสาวที่ดูจะรักลำเอียงกับลูกชายเหลือเกิน

"ผมก็ลูกชายแม่เอมิลี่เหมือนกันครับ"

"อ้อนเลยนะเรา ลูกชายแม่อยู่แล้วค่ะ"เอมิลี่เอ่ยพาเอาทั้งบ้านต่างพากันหัวเราะในมื้อเช้าก่อนที่เด็กๆจะแยกย้ายกันไปเรียนในช่วงเปิดเทอมแรก

มหาวิทยาลัยXX

ฟารินที่รีบมามหาวิทยาลัยเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมกับพี่ๆในคณะ วันนี้เป็นการพบพี่สายรหัสครั้งแรก

"ฟาริน ทางนี้ๆ" เสียงของหลินเพื่อนคแรกของฟารินที่มหาวิทยาลัยนี้เอ่ยขึ้น เธอมาเข้าเรียนโดยที่ไม่ได้ทำตัวโดดเด่นกว่าคนอื่น ไม่ได้บอกว่าที่บ้านทำอะไรหรือเป็นใคร หลินคือเพื่อคนแรกที่รู้จักกันในวันที่มอบตัวเข้าเรียน

"พี่ๆเขาเรียกหรือยัง"ฟารินเอ่ย

"รอฟังเหมือนกัน คนเยอะจังเลย"หลินเอ่ย

ไม่นานก็มีเสียงประกาศเรียกให้ทุกคนมารวมตัว ก่อนแบ่งแยกสายรหัสตามรหัสประจำตัว ซึ่งไม่ได้วุ่นวายต้องมานั่งเดาว่าพี่รหัสเป็นใครหรือต้องมาทำอะไรประหบาดๆเพื่อค้นหาพี่รหัสตัวเอง

"พี่คะ หนูชื่อฟารินค่ะ" ฟารินเอ่ยแนะนำตัวกับพี่รหัสที่นั่งนิ่งราวกับรูปปั่นหิน แม้จะหล่อแต่ก็นิ่งจนเธอนึกว่าเขาหูหนวก เป็นใบ้

"หลิน พี่รหัสรินหูหนวกหรือเปล่า"ฟารินเอ่ย

"พี่ได้ยิน" เสียงชายหนุ่มเอ่ย

"แล้วทำไมพี่ไม่ตอบละคะ นั่งนิ่งจนรินนึกว่าหูหนวก"ฟารินเอ่ย

"ไปรอพี่ที่โต๊ะมุมใต้ตึกคณะ"ชายหนุ่มเอ่ย

"ค่ะ"

"น้องชื่ออะไรครับ น้องรหัสพี่ใช่มั้ย" เสียงชายหนุ่มอีกคนเอ่ย

"ชื่อหลินค่ะ"

"ไปพร้อมน้องฟารินเลย เดี๋ยวพี่สองคนเดินไป"ชายหนุ่มพี่รหัสของหลินเอ่ย

ทั้งคู่เดินมารอที่ใต้ตึกคณะโต๊ะมุมที่พี่รหัสบอก มันดูจะเป็นมุมส่วนตัวไม่น้อยเพราะมันหลบเข้ามุมมากกว่าโต๊ะตัวอื่นๆ

"พี่รหัสแกหล่อมาก หล่อแบบหล่อไม่ไหว แต่นิ่งจริง"หลินเอ่ย

"จำไว้ ผู้ชายหล่อมีแฟนแล้วทั้งนั้น ถ้าไม่มีแฟนก็เป็นเกย์"ฟารินเอ่ย

"เสียดายแย่เลย แต่ท่าทางไม่เกย์นะริน หรือตายด้านแบบตายด้านเรื่องรัก"หลินเอ่ย

"ไม่รู้อ่ะ"

ไม่นานชายหนุ่มทั้งสองก็เดินเข้ามา หลินและฟารินนั่งรอนิ่งๆ ก่อนที่ชายหนุ่มทั้งสองจะเอ่ยขึ้น

"พี่ชื่อโฟ มาจากโฟโต้ แต่เรียกโฟเฉยๆพอ ส่วนนี่เพื่อนพี่เป็นประธานรุ่น ชื่อ ลีวาย"โฟเอ่ย

"สวัสดีค่ะ"

"พี่คะ แล้วสายรหัสที่อยู่ปี2ของรหัสเรา ไม่มีเหรอคะ?"ฟารินเอ่ยถามลีวาย

"มี แต่ไม่อยู่"

"อ่อ"

"ส่วนของพี่กับน้องหลิน สายรหัสมี แต่ถูกไล่ออกไปแล้วครับ"โฟเอ่ย

"โห รหัสเราโคตรขลังเลยค่ะพี่"หลินเอ่ย

"ไอ้วาย มึงคุยกับน้องไปก่อนนะ เดี๋ยวกูพาน้องหลินไปช่วยยกเอกสารรับน้องปีนี้ที่ห้องอาจารย์ก่อน"โฟเอ่ย

"อืม"

หลังจากที่โฟเดินออกไป ฟารินก็ทำตัวไม่ถูก แต่ก็เลือกจะชวนลีวายคุยก่อน เพราะรอให้เขาพูด คงไม่มีทางเอ่ยปากแน่ๆ

"พี่ลีวาย พี่เป็นประธานรุ่นเหรอคะ"

"ครับ"

"งั้นรับน้องปีนี้ พี่ก็ต้องเป็นคนดูแลใช่มั้ยคะ"

"ใช่ครับ ถามแบบนี้ มีอะไรหรือเปล่า"ลีวายเอ่ย

"เปล่าค่ะ แค่คิดว่าน่าสนุกดีไปรับน้อง"

"น่าสนุก? รู้เหรอว่าไปรับน้องแบบไหน"ลีวายเอ่ย

"ไม่รู้ค่ะ แต่สำหรับริน มันสนุกหมด ขอแค่ได้ออกไปทำกิจกรรม รินชอบ"

ลีวายกดขำเบาๆให้กับท่าทางมองโลกในแง่ดีของฟาริน ทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปรับน้องจะเจอกับอะไรบ้าง

"พี่ขำอะไรคะ รินพูดอะไรผิดเหรอคะ"ฟารินเอ่ย

"เปล่า แค่ตลกดี"ลีวายเอ่ยนิ่งๆ

"แล้วนี่รินต้องทำอะไรอีกมั้ยคะ ใกล้เวลาเข้าเรียนวิชาแรกแล้วด้วยค่ะ"ฟารินเอ่ยถาม

"ไม่มีหรอก เดี๋ยวไว้เรียนเสร็จตอนบ่ายมีเรียกเจออีกทีเรื่องวันไปรับน้อง"ลีวายเอ่ย

"อ่อ งั้นเดี๋ยวหลินมารินขอตัวไปเรียนเลยนะคะ"

"อืม ก่อนไปเอามือถือมาก่อน"ลีวายเอ่ยพรางแบมือขอมือถือของฟาริน

"คะ??"

"มือถือ ส่งมาให้พี่ซิ"