กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย

ผัวะ!!! ผลัก!!! เสียงราวกับคนกำลังถูกซ้อมอย่างหนักดังขึ้นกลางโกดังเก็บสินค้า ภาพของคนกลุ่มหนึ่งที่ยืนเป็นวงกลมโดยที่มีชายคนนึงถูกซ้อมอยู่ตรงกลาง ต่อหน้าชายหนุ่มใบหน้าเรียบนิ่ง นัยตาเย็นเยือกคนนึง สีหน้าของเขาไม่มีแม้แต่ความสงสารหรือความปราณี

"เอาไงกับมันดีครับนาย ไม่ยอมพูดเลย" ลูกน้องคนนึงเอ่ยขึ้น

"ซ้อมมันจนกว่ามันจะพูด ถ้ากูไม่ได้ของคืน พวกมึงจะเดือดร้อนแทน" ชายหนุ่มผู้เป็นนายเอ่ยก่อนยืนกอดอกนิ่งๆ

"ครับนาย แล้วถ้ามันตายละครับ"

"ก็ช่วยไม่ได้"

พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกจากตรงนั้นด้วยท่าทางที่แสนน่ากลัว ชายคนที่ถูกซ้อมอยู่ตอนนี้คือหนึ่งในลูกน้องของเขาเดิมที แต่เพราะทำผิดด้วยการย้ายปืนรุ่นใหม่ที่เพิ่งส่งออกมาจำนวนกว่า10กระบอกออกจากโกดังไป การขโมยครั้งนี้ถูกเจ้านายหนุ่มจับได้ในทันที ทำให้ลูกน้องที่เหลือพากันซวยไปตามๆกันเพราะหากหาของกลับมาคืนเจ้านายหนุ่มไมไ่ด้ พวกเขาทุกคนจะถูกเล่นงานไปด้วยโทษฐานปล่อยปะละเลยจนคนในทีมขโมยของราคาหลักล้านหายไป

รถหรูแล่นกลับเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่ของบ้านดินแดนด้วยความเร็ว ก่อนเบรคสนิทที่หน้าบ้าน ชายหนุ่มผู้เป็นนายอีกคนของบ้านหลังนี้คือ กะตัญ ลูกชายคนโตของดินแดนผู้เป็นแฝดพี่ เขามีน้องสาวฝาแฝดชื่อ หรรษา แต่ทั้งคู่ต่างกันราวฟ้ากับเหว หรรษาร่าเริง ใจดี สดใส และออกจะนิสัยเด็กๆน่ารัก ในขณะที่แฝดพี่อย่างกะตัญค่อนข้างถอดแบบผู้เป็นพ่อมาเต็มๆ เขานิ่งๆ พูดน้อย แววตาดุดันน่ากลัว มีรัศมีความโหดร้ายในตัวเองเพียงแค่ใช้สายตามอง กะตัญมีความเป็นผู้ใหญ่สูง และเยือกเย็นมาก มีเพียงหน้าตาที่มีความคล้ายแบบพี่น้องเท่านั้นที่ทั้งคู่เหมือนกัน เพราะกะตัญกับหรรษาเป็นแฝดคนละไข่ ทำให้หน้าตาแค่เหมือนพี่กับน้อง ไม่ใช่แฝดเหมือน

"หรรษาไม่อยู่เหรอครับ ไม่เห็นรถจอดอยู่?" ชายหนุ่มเอ่ยถามกับแม่บ้านอาวุโสของบ้าน ซึ่งเธอทำงานมานานตั้งแต่กับปู่ย่าของเขาอย่างเจ้านายและหมอสโนว์ ทั้งบ้านจึงค่อนข้างให้ความเคารพเป็นพิเศษ เพราะเธอคือพี่เลี้ยงของดินแดนและอาณาจักรตั้งแต่เด็กๆด้วย

"คุณหนูหรรษาออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ"

"อืม เดี๋ยวเตรียมอาหารให้ผมด้วย เอาไปที่บ้านปีกขวานะครับ ผมจะทานที่นั่น" กะตัญเอ่ย

บ้านหลังนี้มีบ้านใหญ่ที่ดินแดนและพาเพลินผู้เป็นพ่อแม่อยู่ ส่วนบ้านที่แยกออกไปทางปีกซ้ายหลังใหญ่ตกแต่งมินิมอลหวานๆเป็นของหรรษาแฝดน้อง ส่วนบ้านหลังใหญ่ที่แยกออกไปทางปีกขวา เป็นบ้านหลังใหญ่โมเดิร์นคุมโทนผู้ชายเป็นของกะตัญ

"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าให้เอแคลยกไปให้นะคะ"

"ครับ"

ชายหนุ่มเดินกลับไปทางบ้านปีกขวา ก่อนจะเข้าห้องปลดเปลื้องเสื้อผ้านั่งแช่น้ำอุ่นอย่างสบายใจ วันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวันจนไม่มีเวลากินข้าว แต่ที่ไหนก็ไม่ทำให้เขากินข้าวอร่อยเท่าที่บ้านจริงๆ

"คุณกะตัญคะ แคลจัดโต๊ะอาหารเสร็จแล้วค่ะ"

เสียงหวานๆของหญิงสาวเอ่ยขึ้นจากด้านนอก ชายหนุ่มที่หลับตานิ่งอยู่ก็ค่อยๆลืมตาเผยแววตาเย็นเยือกแสนน่ากลัวนั่น ร่างแกร่งลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำทั้งร่างกายเปลือยเปล่า พรางคว้าผ้าพันรอบเอวก่อนเดินออกจากห้องน้ำไปและเจอเข้ากับสาวใช้ของบ้าน

"เดี๋ยวฉันลงไป" กะตัญเอ่ย

"คะ..ค่ะคุณกะตัญ"

หญิงสาวที่เงยหน้ามาเห็นเจ้านายหนุ่มที่เปลือยอกท่อนบนมีเพียงผ้าพันรอบเอวต่ำๆผืนเดียว สายตาเธอเหลือบไปเห็นร่างกายแกร่ง มัดกล้ามเนื้อไล่ลงมาตามซิกแพกก่อนสะดุดตากับหน้าท้องที่ต่ำลงใต้สะดือ มันเผยเส้นวีไลน์ชัดเจนเพราะความฟิตของร่างกาย

"หึ" เสียงสบถในลำคอของชายหนุ่มเมื่อเห็นสาวใช้ในบ้านทำท่าทางแปลกๆแล้ววิ่งออกจากห้องไป