บทที่ 1 เพียงเสียงกระซิบจากอสูร 1

บทที่ 1

เพียงเสียงกระซิบจากอสูร

“ Please get up my love , I am waiting you.

Please open your eyes, Darling . I am waiting you. ”

เสียงกังวานก้องดังอยู่ริมหู…เสียงเซ็กซี่ที่เพียงได้ฟังก็เคลิบเคลิ้ม เจ้าของสำเนียงอังกฤษหวานเศร้าระคนเว้าวอน เขาคือใครกันนะ

ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงนี้ หล่อนจะรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด และคาดหวังว่าเมื่อลืมตาขึ้นมาจะได้พบกับเทพบุตรจำแลง…

ผู้ที่เอ่ยปลอบประโลมและฉุดดึงหล่อนจากหุบเหวมรณะแล้วก้าวเข้าสู่แสงสว่าง เมื่อสติที่ขาดหายค่อยๆฟื้นตัวขึ้นมาอย่างช้าๆ…

ดวงตากลมโตที่ปิดสนิทมานานถึง 60 ชั่วโมงค่อยๆเปิดขึ้น ก่อนจะกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับจูนให้สายตาชินกับแสงสว่างและสถานที่รอบกายซึ่งไม่คุ้นเคย

ห้องนอนสีขาวขนาดกะทัดรัด เครื่องเรือนน้อยชิน แต่บรรยากาศเย็นสบายด้วยเครื่องปรับอากาศชั้นดี เตียงที่หล่อนพักพิงเป็นสีขาวสะอาด แต่สิ่งที่สะดุดตาที่สุดเห็นทีจะเป็นสายน้ำเกลือที่ห้อยระโยงระยางจากหลังมือไปถึงเสาที่สูงเมตรกว่าๆ

ไม่ผิดแน่…ที่นี่คือโรงพยาบาล

หล่อนเป็นอะไรไป ทำไมถึงเจ็บแปลบที่ศีรษะ…มือเรียวยกขึ้นแตะหน้าผากตัวเองเบาๆ ปวดจี๊ดจนต้องหลับตานิ่งพักหนึ่งเพื่อทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แต่ทว่าสิ่งที่เห็นกลับมีเพียงความว่างเปล่า

ไม่มีความทรงจำในอดีตหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่นิดเดียว

หญิงสาวเบิกตาโพลงอย่างตระหนกสุดขีด และคราวนี้หล่อนก็ได้เห็นบางสิ่งเคลื่อนไหวจากทางหางตา ครั้นเหลือบไปมองก็พบร่างสูงในชุดสูทสีดำสนิท…ราวมัจจุราชในโลกแห่งความตาย แต่ใบหน้ากลับหล่อคมสันดุจเทพบุตรจากสรวงสรรค์

ดวงตาสีฟ้าอมเทาที่จ้องมองมา ทำให้หล่อนรับรู้ได้โดยอัตโนมัติว่าเขาเป็นคนต่างชาติ วูบหนึ่งที่นึกสะกิดใจว่าเขาจะใช่เจ้าของเสียงกระซิบนุ่มๆที่มักดังอยู่ข้างหูทำให้หล่อนฟื้นคืนสติอย่างรวดเร็วนั่นหรือเปล่า

“ Please get up my love , I am waiting you.”

เสียงนุ่มๆหวานๆเหมือนหล่อนเป็นคนรักของเขาก็ไม่ปาน ใช่…ต้องเป็นเขาแน่ๆที่ปลุกหล่อนให้ตื่นจากการหลับใหลที่แสนยาวนาน

เพราะปากและจมูกถูกปิดครอบด้วยออกซิเจน หล่อนจึงไม่อาจส่งเสียงได้ถนัด ได้แต่ยกแขนข้างที่พอจะมีแรงขึ้นมาเป็นเชิงเรียกเขา ซึ่งก็ดูเหมือนชายหนุ่มจะเดาท่าทีของหล่อนออก เพราะเขาขยับเข้ามาหยุดยืนใกล้ๆ แล้วก้มหน้าต่ำสบตาหล่อนในระยะใกล้

นัยน์ตาเจ้าเสน่ห์ที่แฝงไว้ด้วยความเชือดเฉือนอย่างรุนแรง และน้ำเสียงที่หล่อนคุ้นหูก็ได้พ่นออกมาอย่างไม่คิดถนอมน้ำใจ

“ตื่นแล้วรึนางมารร้าย !”

สีหน้ากราดเกรี้ยว มาพร้อมคำพูดที่ร้ายกาจ ทำให้หญิงสาวถึงกับช็อกไปพักใหญ่เพื่อปรับตัวให้ได้กับสิ่งที่พบเจอ…หล่อนจำไม่ผิดหรอก เขาคือเจ้าของเสียงเซ็กซี่ที่ได้ยิน แต่หล่อนผิดหวังมากพอสมควรเมื่อเพิ่งรู้ความจริงว่า

พ่อเทพบุตรจำแลงที่หล่อนอยากพบเห็น แท้จริงแล้วไม่ต่างจากปิศาจที่หล่อนอยากหนีไปให้ไกลที่สุด !

ด้วยความสงสัยระคนตกใจ หญิงสาวจึงดึงออกซิเจนออกจากใบหน้า แล้วถามเสียงแห้งผาก

“คุณเป็นใครกัน จู่ๆมาว่าฉันแบบนี้ได้ไง”

คิ้วหนาเลิกขึ้นสูง แต่นาทีต่อมาเขาก็หัวเราะเสียงดังทั้งๆที่แววตายังคงเครียดขึง “ฮะๆ ตลกเป็นบ้า เมื่อกี้นี้คุณถามผมว่าอะไรนะ ถามว่าผมเป็นใครงั้นหรือ ? มันเป็นอะไรที่ตลกมากจริงๆ”

“มันใช่เรื่องที่ควรหัวเราะเหรอ ฉันถาม คุณก็ควรตอบ หัดมีมารยาทซะบ้าง” หล่อนตวาดแหว แม้จะเจ็บคอและคอแห้งเป็นผุยผง แต่หล่อนก็ยังเค้นเสียงออกมาจนได้

ชายหนุ่มนิ่งเงียบ หยุดหัวเราะ พลางก้มลงจับปลายคางมนเบาๆแล้วเอ่ยอย่างหยันๆ

“ได้…ผมจะเล่นกับคุณก็ได้ ในเมื่อคุณถามมา ผมก็จะตอบไป ผมชื่อเบ็ค คาร์ชิงตัน เป็นเจ้านายของคุณ”

“เจ้านาย ?” หญิงสาวกระพริบตาอย่างงุนงง มองหน้าเบ็คเหมือนไม่เคยเห็น หล่อนมีเจ้านายรูปหล่อถึงเพียงนี้เชียวเหรอ