กระชากรักคุณชายเย็นชา 3

บีม

มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผม ป๊ากับม๊าทำไมต้องทำกับผมแบบนี้ด้วย ตอนแรกผมนึกว่าจะให้น้องไหนมาอยู่ด้วย เราก็นึกว่าจะเป็นผู้ชายแต่ที่ไหนได้เป็นผู้หญิง

ตอนที่เปิดประตูออกไป งงมากที่เห็นผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้กำลังยกเท้าถีบประตูห้องตัวเอง ผมยืนมองเธออยู่ครู่หนึ่งก็เลยสรุปเอาเองว่าอาจจะเป็นคนบ้า เพราะเธอหอบของพะรุงพะรังไปหมด แถมยังพูดเองเออเองและยิ้มคนเดียวอีกต่างหาก

แต่พอเธอถามว่ารู้จักนายบดินทร์ รึเปล่า ชัดเลยนั่นแหละผมเอง รู้จักผมได้ไง พอพูดมาอีกสักพักว่าเป็นคู่หมั้นผม ทำให้ผมยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ เธอเลยเสนอให้ผมโทรหาม๊า ผมเลยลองโทรดู ปรากฏว่าเธอพูดความจริง แถมม๊ายังขอร้องอ้อนวอนไม่ให้ผมไล่เธอออกจากห้องอีกต่างหาก ให้เธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะว่าที่คู่หมั้นผม ให้เราได้ลองศึกษาดูใจกัน

ตอนนี้เธอก็ขนของเข้าไปในห้องเรียบร้อยแล้ว ถึงผมจะพูดน้อยเย็นชาแต่ผมก็ผู้ชายนะครับ มีผู้หญิงมาอยู่ด้วยแบบนี้ไม่เห็นใจฮอร์โมนในร่างกายผมเลย ผมนั่งคิดอะไรสักพัก ก็ได้ยินเสียงประตูเปิดออกมาจากห้องที่ปิดไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว

“นี่นาย หิวอ่ะ ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินไรเลย” เธอเดินลูบท้องปรอยๆ เข้ามาหาผม จะว่าไปหน้าตาของเธอก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรถือว่าสวยเลยก็ว่าได้ แล้วทำไมถึงยอมให้ทางบ้านคลุมถุงชนง่ายๆ

“นี่นาย หิว” เธอย้ำอีกครั้งเมื่อผมไม่พูดด้วยเอาแต่มองหน้าเธอ ทำปากเป่าลมหน้างออีกต่างหาก หิวแล้วทำไมต้องมาบอกผมด้วยไปหากินเองสิ

“ชื่ออะไร” ผมเปลี่ยนเรื่องโดยการถามชื่อ คนเราอยู่ด้วยกันต้องรู้จักชื่อกันสิว่าไหม

“เอ่อ ชื่อหนูดี เรียนปี 2 บริหาร มหาลัยเดียวกับคุณว่าที่คู่หมั้นค่ะ” เธอพูดพร้อมกับแนะนำตัวเสร็จสับ ถามนิดเดียวตอบซะยาวเลย ผมพยักหน้าเข้าใจแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ หนูดีเหรอ ชื่อเพราะดี แต่จะเป็นหนูดีหรือหนูผีกันแน่ต้องดูอีกยาว

“แล้วว่าที่คู่หมั้นชื่ออะไรอ่ะ รู้จักแต่ชื่อจริงยังไม่รู้จักชื่อเล่นเลย” เธอเป็นฝ่ายถามผมบ้าง

“บีม” ผมตอบออกไปแค่สั้นๆ แล้วเดินมานั่งที่โซฟาหน้าทีวี ดูรายการในทีวีที่เปิดทิ้งไว้ทั้งที่มันไม่มีอะไรน่าดู

“อ่อ บีม คุณว่าที่คู่หมั้นน่าจะอายุเยอะกว่าหนูดี งั้นเรียกเฮียก็แล้วกันนะ เฮียบีม จะได้สนิทกัน” เธอพูดเองเสร็จสับโดยไม่รอให้ผมได้เอ่ยอนุญาต เปลี่ยนสรรพนามให้เราดูเหมือนสนิทสนมขึ้น ดูเหมือนเธอจะเป็นคนพูดมากและยิ้มเก่ง เพราะตั้งแต่ที่มา เธอยังพูดไม่หยุดเลย ชีวิตผมคงวุ่นวายน่าดูเมื่อมีเธออยู่ใกล้ๆ

แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ชีวิตผมที่เป็นอยู่ตอนนี้อาจจะมีสีสันขึ้น แต่ถ้าจะให้รักและหมั้นกันจริงๆ คงไม่

“เฮียบีมหนูดีหิวแล้วอ่ะ” เรื่องกินยังไม่จบ แล้วผมต้องทำไง ผมยังไม่สนใจเธอเอาแต่มองดูทีวีที่มีรายการสารคดีสัตว์กำลังออกอากาศอยู่

หนูดี

ตอนนี้ฉันกำลังพูดอยู่กับคุณชายน้ำแข็งแต่คุณชายกลับไม่สนใจฉันเลย พอฉันเดินเอาขอไปเก็บในห้องเสร็จก็เดินออกมาหาเขา และบอกว่าหิวแต่เขายังทำเฉย นี่ฉันมาอยู่ด้วยเขาต้องดูแลฉันสิ

“เฮียได้ยินไหม หิวๆ ๆ” ฉันยังโวยต่อไม่หยุด เขาหันหน้ามามองฉันเล็กน้อย แล้วลุกขึ้นเดินผ่านหน้าฉันไปเฉยเลย คือไร อิคุณชายเย็นชามีปากไว้อมฟันเฉยๆ รึไงทำไมไม่พูด ชิ

“เฮียไปไหน รอด้วย” ฉันวิ่งตามเขาทันที ไปไหนไปด้วย เจอเป้าหมายแล้วต้องพุ่งชน ไม่ต้องหาวิธีที่จะเข้าหาให้ยากเพราะอยู่ๆ โชคชะตาก็ทำให้เรามาพบกัน เนื้อคู่หนูดีชัดๆ เลย พ่อเทพพระบุตรจอมเย็นชาคนนี้

ตุบ

“โอ๊ย” อยู่ๆเขาก็หยุดเดิน ฉันที่มัวแต่เพ้อฝัน ก็ชนเข้ากับแผ่นหลังอันแข็งแกร่งของเขาเต็มๆ เจ็บชะมัด จมูกสวยๆ ที่แม่ให้มาของฉันจะหักไหมเนี้ย ฉันได้แต่ลูบจมูกปรอยๆ

“เฮียอะ หยุดไม่บอก” ฉันทำหน้างอๆ ใส่เขา เขาไม่ฟังแถมยังเปิดประตูใส่อีกต่างหาก แล้วฉันจะทำไงล่ะ ตามสิคะ

“เฮียรอด้วย” ฉันรีบวิ่งไปเกาะแขนล่ำๆ ของเขา เลยถูกสายตาพิฆาตส่งมาให้ ปล่อยแทบไม่ทัน นี่ฉันจะประสาทตายก่อนที่จะได้เขาเป็นสามีรึเปล่านี่ พูดกับฉันบ้างเหอะ

เราสองคนเดินมาถึงรถ เขาก็เปิดประตูเข้าไปนั่งฝั่งคนขับฉันก็รีบเปิดเข้าไปนั่งอีกฝั่งทันที แล้วเขาก็บึ่งรถออกไป โดยที่ยังเงียบอยู่

“เฮียไปไหน หนูดีหิว” ฉันจะไม่ละความพยายามที่จะกิน ก็คนมันหิวนี่นา

“พูดมาก” อ้าว ด่ากันเฉยเลย ก็คนมันหิวนี่นา ความหิวมันไม่เข้าใครออกใครนะเดี๋ยวจับกินแทนข้าวซะเลย ฉันได้แต่แอบคิดอยู่ในใจไม่กล้าพูดไปกลัวโดนดุ นั่งลูบท้องตัวเองปรอยๆ อยู่เงียบๆ จนกระทั่งเขาเลี้ยวเข้าไปในร้านอาหารแห่งหนึ่ง ฉันก็อ่อทันที ที่แท้ก็พาฉันมาทานข้าวนั่นเอง พูดน้อยแต่ใจดีนะเนี่ยว่าที่สามีฉัน

ข้ามขั้นตอนซะเลยข้อหาทำดี ฮ่าๆ ๆ

“เฮียพามาทานข้าวเหรอเนี่ยแล้วก็ไม่บอก น่ารักจัง” ฉันพูดพร้อมกับหันไปยิ้มให้กับเขาและฉันก็ค่อยๆ หุบยิ้มอันหวานหยดย้อยลง เหมือนฉันพูดเองคนเดียวลอยๆ เลย เพราะเขาไม่สนใจ ไม่แม้แต่จะหันมามอง เปิดประตูแล้วก้าวเดินลงจากรถฉับๆ โดยไม่รอฉันสักนิด

“เชิญคะ กี่ท่านค่ะ” เมื่อเข้ามาถึงในร้าน พนักงานหญิงคนหนึ่งก็พูดกับเขาแต่เขาก็ไม่ตอบเดินผ่านพนักงานคนนั้นไปเฉย เลยคนไม่มีมารยาท

“สองค่ะ” เป็นฉันที่เดินตามหลังมาต้องเป็นฝ่ายพูดแทน ไม่เป็นไรฉันจะเป็นปากแทนเขาเอง

“งั้นเชิญทางนั้นเลยค่ะ” ไม่ต้องเชิญแล้วมั้งคะ ก็อีตาคุณชายนั่นเดินไปนั่งเรียบร้อยแล้ว ก็ที่มันว่างหนิเนอะ ฉันเดินตามไปนั่งตรงข้ามเขา พนักงานก็เอาเมนูอาหารมาให้

“เฮียกินไรอ่ะ” ฉันถามเขาทั้งที่มองเมนูอาหารอยู่ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ฉันเลยเงยหน้าขึ้นมองเขาก็เห็นเขาเล่นโทรศัพท์อยู่

“เฮียกินไร” ฉันยังไม่หยุดที่จะถามเขาต่อ ฉันเหมือนพูดคนเดียว เพราะเขายังไม่เงยหน้าขึ้นมาสนใจฉันสักนิดเอาแต่เล่นโทรศัพท์อยู่ได้มันมีอะไรดีกว่าหน้าสวยๆ ของหนูดีมิทราบ อยากจะถามคำนี้ออกไปแต่ไม่มีความกล้าพอเพราะฉันยังไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น สักวันฉันคงเป็นบ้าอกแตกตายก่อน

“น่ารำคาญ” เงิบสิคะ ที่เขาพูดออกมาแบบนั้น ถามแค่นี้ทำไมต้องด่ากันด้วย ฉันพูดมากไปเหรอก็คนเขาแค่ถามเองนะ ฉันมองหน้าเขาแสดงออกถึงความน้อยใจ ถึงวันนี้จะเป็นวันแรกที่เราอยู่ด้วยกันก็พูดกับฉันดีๆ หน่อยก็ไม่ได้

ฉันก็เลยไม่พูดอะไรต่อ หันไปสั่งอาหารกับพนักงาน กินคนเดียวก็ได้ และสักพักอาหารก็มา ฉันสั่งไปสามอย่าง น่ากินทั้งนั้น อย่าหวังว่าฉันจะเหมือนนางเอกนิยายเรื่องอื่นที่พอพระเอกด่าก็งอนไม่กิน นั้นน่ะไม่ใช่ฉัน ฉันมันพวกเรื่องกินเรื่องใหญ่เรื่องงอนเรื่องเล็ก

“อืม อร่อยจัง” ฉันกินอย่างมีความสุขไม่สนใจคนตรงหน้าที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ไม่ชวนด้วย อดไปเลย

“อิ่มจัง” ไม่นานฉันก็จัดการอาหารตรงหน้าหมดภายในเวลาอันรวดเร็ว แล้วลูบท้องตัวเองปรอยๆ พอฉันทำแบบนั้น คุณชายเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปไม่สนใจฉันเลย อ้าวแล้วใครจะจ่ายเงินฉันไม่หยิบกระเป๋ามาด้วยนะ มาแต่ตัว

“เฮียไปไหน จ่ายเงินด้วย” ฉันตะโกนออกไปก่อนที่เขาจะออกนอกร้าน ไม่สนว่าคนในร้านจะหันมามอง เพราะกลัวได้ล้างจาน เขาหยุดเดิน กึก แล้วหันกลับมาทางฉันพร้อมกับกลอกตามองบนใส่ฉันหนึ่งที ฉันจึงรีบเรียกให้พนักงานเช็กบิล

“พี่ค่ะเช็กบิลด้วยค่ะ” พี่พนักงานก็เดินมาแล้วยื่นบิลค่าอาหารให้ฉันพอดูราคาแล้วฉันก็รีบวิ่งไปหาเขาที่ยืนรอฉันอยู่

เขาไม่คิดที่จะเดินกลับมาหาด้วยฉันจึงต้องวิ่งไปหาเขาแทนแล้วรับเงินมาจ่ายค่าอาหาร พอให้เงินฉัน มาเฮียแกก็เดินออกไปจากร้านโดยไม่รอฉัน ฉันเลยได้แต่วิ่งตามกลัวได้เดินกลับบ้านไม่เอาแล้วเงินทอน พอวิ่งมาถึงรถเขาก็นั่งรออยู่ในรถเรียบร้อยเตรียมตัวขับออกไป นี่กะจะไม่รอฉันจริงๆ ใช่ไหม ฉันไม่รอช้ารีบเปิดประตูเข้าไปนั่งพอฉันนั่งเสร็จเขาก็บึ่งรถออกไปโดยไม่พูดอะไรเลยตามแบบฉบับคุณชายเย็นชา ขับมาสักพักเราก็ถึงที่หมาย ซึ่งก็คือหน้าคอนโดเขานั่นเอง

“ลงไป” น้ำเสียงเรียบๆ ดังขึ้นเมื่อรถจออดสนิท

“เฮียจะไปไหนอ่ะ หนูดีไปด้วยดิ” ฉันพูดออกไป ก็ไม่อยากอยู่คนเดียวนี่น่า นี่มันก็ค่ำแล้วด้วยเขาจะไปไหน

“น๊าๆ” ฉันทำท่าทำทางออดอ้อนเขาเต็มที่ ใครเห็นฉันทำแบบนี้ต้องยอมทุกราย แต่เขาไม่แม้แต่จะชายตามอง

“ลงไป” ใจร้ายอ่ะ ทำไมเขาถึงใจร้ายแบบนี้ แต่ดีหน่อยที่เขาทิ้งกุญแจห้องมาให้ฉัน

“ก็ได้” ฉันได้แต่ทำหน้าเศร้าๆ แล้วเปิดประตูลงจากลงไป เขาก็รีบบึ่งรถออกไปฉันได้แต่มองท้ายรถเขาจนลับสายตา

“ไม่เป็นไรเอาใหม่ ฉันต้องทำให้เขารักฉันให้ได้ คุณว่าที่คู่หมั้นจ๋ารอหนูดีหน่อยนะ” ฉันให้กำลังใจตัวเอง แล้วเดินขึ้นคอนโด เดินร้องเพลงไปด้วยเบาๆ อยู่คนเดียวก็ได้ไม่เห็นจะง้อเลย ไปเม้ากับพวกนั้นดีกว่า ถ้าพวกมันรู้ ว่าที่คู่หมั้นฉันเป็นคุณชายเย็นชาพวกมันต้องกรี๊ดสลบแน่

พอเดินเข้ามาในห้องฉันก็จัดการเม้ากับพวกนางทางไลน์กลุ่ม

หนูดีคนสวย: พวกแกกกกกกกกกกกกกกก (ฉันเรียกพวกมัน ก ไก่ล้านตัวเลย)

ยัง ยังไม่มีใคร อ่าน ถ้าไม่อ่านภายใน 5 วิ ฉันจะงอนแล้วนะ ฉันได้แต่ทำหน้างออยู่กับโทรศัพท์นอนมองมันอยู่บนที่นอนนุ่มๆ ในห้องนอนของฉันครู่หนึ่ง

อินเองคะ: อารายยยยยยยยยย (ในที่สุดยัยอินก็ตอบฉันคนแรก)

อ๊อดซี่คนสวย” อะไรชะนี (ตามด้วยยัยอ๊อดซี่ มันตั้งชื่อไลน์เหมือนฉัน)

ลูกปลา: ว่างายยย

หนูดีคนสวย : ฉันมีเรื่องจะเม้า อ๊ายยยตื่นเต้นอ่ะ ถ้าพวกแกรู้พวกแกต้องกรี๊ดสามตะหลบตกบ้านตายแน่

อ๊อดซี่คนสวย : อย่ามาลีลา เล่ามา

อินเองคะ : เออเร็ว

ลูกปลา : ไห้ไว

หนูดีคนสวย: พวกแกอย่าพึ่งพิมพ์นะ ฟังฉัน ฟังอย่างเดียว

หนูดีคนสวย : แกรู้ไหมคู่หมั้นฉันที่มาอยู่ด้วยเป็นใคร

อีอดซี่คนสวย : ใครวะ

ลูกปลา : ใคร

อินเองคะ : ใคร

ดูพวกมันฉันบอกว่าอย่าพึ่งพิมพ์มันก็พิมพ์

หนูดีคนสวย: ฉันบอกว่าอย่าพึ่งพิมพ์

อ๊อดซี่คนสวย : เอ้าอีนี่ เห็นมึงถาม

หนูดีคนสวย : เออ นั่นแหละ ฉันพูดจบก่อนดิวะ

หนูดีคนสวย : คู่หมั้นที่ฉันมาอยู่ด้วย คือ คือ คือ คือ

อ๊อดซี่ : กูไปล่ะบาย

ลูกปลา : เออแค่นี้กูจะนอน

อินเองคะ : กูด้วยบาย

ดูพวกมันฉันแค่ล้อเล่นนิดเดียวเองนะ อยากรู้หน่อยก็ไม่ได้

หนูดีคนสวย : พวกมึงอ่ะ บอกแล้วๆ ๆ ๆ

ไม่มีสัญญาณตอบรับ เงียบ ไม่มีใครอ่าน นี่พวกมันไม่สนใจฉันแล้วจริงๆ หรอ อ๊าย พวกเพื่อนบ้า ฉันพิมพ์ไปค้างไว้ก่อนก็แล้วกัน ถ้ามาอยากรู้ที่หลัง แม่จะเล่นตัวซะให้เข็ดเลยคอยดู พวกเพื่อนเวร

หนูดีคนสวย : ว่าที่คู่หมั้นของฉันคือ คุณชายเย็นชาสุดหล่อที่ฉันอยากได้วันที่เจอในผับวันนั้นอ่ะ พวกแกไม่ฟังฉันอย่ามาอยากรู้ทีหลังนะบอกเลยไม่เล่า บาย ไปหาว่าที่คู่หมั้นดีกว่า

ฉันพิมพ์แค่นั้นแล้วว่างโทรศัพท์ไว้ ปิดเสียงเรียบร้อย เล่นตัวซะหน่อยให้พวกนั้นอกแตกตายไปเลย ชิ ฮ่าๆ ๆ ๆ

ฉันนอนคิดอะไรเพลินๆ อยู่คนเดียวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สักพัก เงยหน้าขึ้นไปมองนาฬิกา สี่ทุ่มแล้วเหรอเนี่ย คุณชายแกยังกลับไม่มาเลย ไปไหนของเขานะ ไปอาบน้ำนอนดีกว่า

ฉันเลิกคิดแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำนอน เขาคงจะกลับมาเองแหละ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันต่อ