Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 2
“คุณโอเคนะ กร...”
เมสันเอ่ยถามกรแก้วที่นั่งสัปหงกมาในรถด้วยความเป็นห่วง เพราะหลังจากกินข้าวด้วยกันแล้ว หญิงสาวก็มีอาการง่วงนอนจนผิดสังเกต
“ก็...โอเคค่ะ แต่กรง่วงมากเลย ตาจะปิดให้ได้”
เมสันเหลือบตามองนาฬิกาที่หน้าปัดรถยนต์หรู “นี่ก็ยังไม่ดึก แค่สองทุ่มกว่าๆ ทำไมกรง่วงนอนเร็วจัง”
“สงสัยเพราะกรอดหลับอดนอนติดต่อกันมาหลายวันมั้งคะ ก็อย่างที่คุณรู้นั่นแหละค่ะไมค์ กรมีคนไข้เยอะมาก ตรวจทั้งวันข้าวแทบไม่ได้กิน วันนี้น่าจะน็อก...”
“แล้วนี่คุณจะขับรถไหวหรือครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“กรไหวค่ะ”
“ผมว่าให้ผมขับไปส่งที่โรงแรมดีกว่า คุณจองโรงแรมไหนไว้หรือกร”
หญิงสาวส่ายหน้าน้อยๆ ยกมือขึ้นปิดปากหาวนับครั้งไม่ถ้วน แสดงอาการง่วงนอนออกมาเต็มที่
“กรมากะทันหันเลยยังไม่ได้จองโรงแรมเอาไว้ค่ะ แต่กรคิดว่าน่าจะพอขับรถวนหาได้ค่ะ”
“แต่ผมดูสภาพคุณแล้ว คงไม่น่าจะขับรถได้ด้วยซ้ำ”
ชายหนุ่มตัดสินใจหักพวงมาลัยรถตีไฟเลี้ยวเข้าเลนขวาสุดเพื่อที่จะยูเทิร์นกลับไปบ้านของตัวเอง
“ผมว่าคืนนี้พักที่บ้านผมสักคืนก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมติดต่อหาโรงแรมของนายมิกให้”
กรแก้วแทบซ่อนความดีใจเอาไว้ไม่อยู่
“เอ่อ...ขอบ...ขอบคุณมากนะคะไมค์...แต่กรเกรงใจคุณจังเลยค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ บ้านผมมีหลายห้องนอนที่ว่าง”
“แต่กรไม่อยากรบกวนคุณนี่คะ”
“เราเป็นเพื่อนกัน อย่าคิดมากเลยครับ”
คำว่า ‘เพื่อน’ พูดแค่เบาๆ หล่อนก็เจ็บลึกไปถึงขั้วหัวใจ แต่กระนั้นก็พยายามที่จะยิ้ม
“ขอบคุณค่ะไมค์”
“ด้วยความยินดีครับ”
ซูเปอร์คาร์ราคาแพงสมฐานะอันรวยล้นฟ้าของเมสันแล่นไปบนท้องถนนด้วยความเร็วคงที่ ไม่นานก็มาถึงคฤหาสน์หลังงามราคาหลายร้อยล้าน
ที่นี่ยังคงเหมือนเดิม...สวยงามราวกับสวรรค์บนดิน ยิ่งยามกลางคืนและเปิดไฟสว่างแบบนี้ ก็ยิ่งงดงามจับตาเป็นที่สุด หล่อนที่ก้าวลงมายืนนอกรถ อดที่จะมองอย่างชื่นชมและอยากย้ายเข้ามาอยู่ในสวรรค์แห่งนี้อย่างถาวรไม่ได้
“ยังเหมือนเดิมทุกอย่างเลยนะคะ”
เมื่อก่อนตอนที่ญาญ่ายังไม่เสียชีวิต หล่อนเคยมาพักที่นี่สองสามครั้งได้
“ยังไม่ได้สร้างใหม่นี่ครับ”
เมสันก้าวลงจากรถมายืนข้างๆ
“แหม ดูพูดเข้า...ว่าแต่แม่สาวใช้คนที่หน้าตาสวยๆ ยังทำงานอยู่ที่นี่ไหมคะ”
ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของเมสันจืดจางลงเหลือไว้แต่ความเย็นชา กรแก้วมองตามสายตาคมกริบไป ก็เห็นว่าแม่สาวใช้คนที่หล่อนพูดถึงกำลังเดินปิดหน้าต่างอยู่ภายในตัวตึกใหญ่
“อ๋อ...ยังอยู่นี่คะ”
“ครับ”
เมสันก้าวเท้าเข้าไปข้างใน กรแก้วรีบเดินตามไปติดๆ
“นี่ถ้าเป็นกร...กรคงไม่มีหน้าทำงานที่นี่ต่ออีกหรอกค่ะ หลังจากที่เกิดเรื่องนั้นขึ้น” กรแก้วหมายถึงอุบัติเหตุในวันนั้นที่ทำให้ญาญ่าต้องมาจบชีวิตลง
“คนมันหน้าด้าน ยังไงมันก็ยังจะอยู่ต่อไปนั่นแหละ”
เมสันขบกรามแน่นจนสันกรามปูดเป่ง เขาเดินมาหยุดภายในบ้าน และเค้นเสียงเรียกลัลดา
“มานี่ซิ”
ลัลดาเห็นเมสันกลับมาแล้วก็จะรีบปลีกตัวหนี แต่ไม่ทันการเสียแล้ว
“เอ่อ...คุณเมสันมีอะไรจะให้ลัลรับใช้เหรอคะ”
ลัลดาจำต้องเดินก้มหน้าตัวสั่นมาหยุดตรงหน้าของเจ้านายหนุ่มที่ตัวเองแอบรักมาเนิ่นนาน
“มืดๆ ค่ำๆ มาเดินอ่อยใครในบ้านฉันอีกล่ะ”
หล่อนตกใจกับคำสบประมาทของเขาเป็นที่สุด เงยหน้าขึ้นสบตากับเขา น้ำตาซึม
“ลัล...มาปิดหน้าต่างค่ะ กลัวฝนตกแบบเมื่อคืนอีก”
“ก็ไม่เห็นจะมีเค้าฝนเลยนี่”
ชายหนุ่มไม่มีวี่แววว่าจะเชื่อ
“พี่น้องของฉันทุกคนก็แต่งงานมีลูกมีเมียกันไปหมดแล้ว เธอเลิกหวังจะได้เป็นคุณนายมาเลซาสโซเสียทีเถอะ”
“ตายแล้ว ไมค์...ทำไมพูดกับเธอแบบนี้ล่ะคะ”
กรแก้วแตะมือลงบนต้นแขนของเมสัน
“เธอน้ำตาไหลแล้วเนี่ย ปกติคุณไม่ได้เป็นคนใจจืดใจดำแบบนี้นี่นา”
เมสันขบกรามแน่น “ผมจะร้ายก็เฉพาะกับผู้หญิงร้อยเล่ห์จอมมารยาเท่านั้นแหละกร”
“แหม ไมค์คะ คุณก็พูดเข้า กรไม่เห็นคนใช้ของคุณทำอะไรผิดเลยนะคะ”
กรแก้วเสแสร้งเป็นคนดีสุดความสามารถ
“ความผิดน่ะมันแปะหราอยู่บนหน้าผากของแม่นี่ตัวเบ้อเริ่ม ผู้หญิงใจดีอย่างคุณมองไม่เห็นมันหรอก ต้องผมนี่ถึงจะตามมารยาของผู้หญิงคนนี้ทัน”
ลัลดาน้ำตาร่วงอาบแก้ม รีบยกมือขึ้นป้ายทิ้ง เจ็บปวดเหลือเกินกับวาจาร้ายกาจของเมสัน
“ถ้า...คุณไมค์ไม่มีอะไรจะให้ลัลรับใช้ ลัลขอตัวไปปิดหน้าต่างต่อนะคะ จะได้รีบไปให้พ้นหูพ้นตาคุณไมค์กับ...คนรัก”
“กรเป็นเพื่อนของฉัน”
เขาตวาดใส่หน้าลัลดา และก็ทำให้กรแก้วที่กำลังยิ้มรับฐานะของตัวเองที่ลัลดาพูดออกมาต้องหุบยิ้มลงในทันที
“พาคุณกรไปพักบนห้องรับแขก และดูแลให้ดี อย่าให้ขาดตกบกพร่องเชียวนะ”
“ค่ะ”
ลัลดาตอบรับเสียงเบาหวิว
เมสันหันไปหากรแก้ว
“ตามสบายนะกร ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน ไว้เจอกันพรุ่งนี้ตอนเช้า”
“ราตรีสวัสดิ์ค่ะไมค์”
“ราตรีสวัสดิ์ครับกร”
เขายิ้มให้กับคนที่เขาคิดเสมอว่าคือเพื่อนรัก ก่อนจะหันไปปรายตามองลัลดาอีกครั้ง ซึ่งโชคร้ายที่หล่อนมองเขาอยู่พอดี ร่างสาวจึงถูกแผดเผาจนไหม้เกรียมจากไฟในดวงตาคมกริบ
“ทำให้เรียบร้อยล่ะ”
“ค่ะ”
หล่อนก้มหน้าตอบรับออกไป ก่อนจะมองเขาที่เดินจากไปผ่านม่านน้ำตา
กรแก้วระบายยิ้ม กวาดตามองไปรอบๆ ห้องโถงใหญ่ด้วยสายตาพึงพอใจ
“ตั้งแต่คุณญาญ่าเสียไป คุณไมค์พาผู้หญิงคนอื่นมาที่บ้านบ้างหรือเปล่าล่ะ”
“เอ่อ...ไม่มีค่ะ คุณเป็นคนแรก”
ลัลดาคลับคล้ายคลับคลาผู้หญิงตรงหน้า และก็พยายามนึกว่าเคยเห็นที่ไหน ก่อนจะนึกออกจนได้
เพื่อนของเมสันและญาญ่านั่นเอง...
“ไม่น่าเชื่อนะว่าคุณไมค์จะยังไม่มีใคร”
กรแก้วระบายยิ้มพึงพอใจ ขณะเดินตามร่างของลัลดาขึ้นบันไดมุ่งหน้าตรงไปยังห้องพักสำหรับแขก
ลัลดาเปิดประตูให้ และพากรแก้วเข้าไปภายให้ห้อง
“ลัลเพิ่งทำความสะอาดห้องนี้ไปเมื่อวันก่อนเองค่ะ คุณกรแก้วชอบไหมคะ”
กรแก้วหมุนตัวมองไปรอบๆ ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา
“ชอบสิ ชอบมากด้วย”
“เอ่อ คุณกรแก้วขาดเหลืออะไร บอกลัลได้นะคะ เดี๋ยวลัลจะจัดเตรียมให้ค่ะ”
“ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เธอไปพักผ่อนเถอะ”
“ขอบคุณค่ะ งั้นลัลไปก่อนนะคะ”
ลัลดาเอ่ยลา และกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องเพื่อเดินออกไป แต่เสียงเรียกของกรแก้วดังขึ้นข้างหลังเสียก่อน
“คะ?”
กรแก้วเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของลัลดา กวาดตามองสาวใช้ตรงหน้าด้วยสายตาพิจารณา ก่อนที่ร่องรอยความริษยาจะผุดขึ้นในดวงตามากมาย
“เธอมีคนรักหรือยังล่ะ”
“เอ่อ...ยังไม่มีค่ะ” ลัลดาแปลกใจไม่น้อยที่ถูกจู่โจมถามเช่นนี้จากผู้หญิงตรงหน้า
“แปลกนะ ผู้หญิงสวยๆ อย่างเธอ ไม่น่าจะอยู่เป็นโสดมาได้นานขนาดนี้”
“คือลัล...”
“หรือว่าเธอแอบรักใครบางคนที่ไม่ควรจะรัก”
ดวงตากลมโตของลัลดาเบิกกว้างตกใจ เมื่อสตรีตรงหน้าพูดแทงใจดำ แต่ก็รีบปฏิเสธ
“ปละ เปล่าค่ะ ลัล...ลัลแค่ยังไม่ได้คิดเรื่องนั้นน่ะค่ะ”
“งั้นฉันขอแฟนให้เอาไหม เพื่อนหมอฉันมีหลายคน โสดๆ ฐานะดีทั้งนั้น”
ลัลดารีบปฏิเสธความหวังดีของกรแก้ว
“เอ่อ...ลัลขอบคุณนะคะ แต่ลัลยังเชื่อว่าถ้าคนเราคู่กันแล้ว สักวันก็ต้องได้เจอกันค่ะ”
“เธอคงไม่ได้หมายถึงคุณไมค์ใช่ไหม”
ลัลดาได้ยินชื่อของเมสันแล้วก็แทบจะหายใจไม่ออก
“ไม่...ไม่ใช่ค่ะ ไม่มีทางเป็นคุณไมค์หรอกค่ะ”
“ก็คงใช่ เพราะเท่าที่ฉันเห็น คุณไมค์เกลียดเธอยังกับอะไรดี นี่ฉันแปลกใจจัง เธอไปทำอะไรให้เขาเกลียดเหรอ”
ลัลดาน้ำตาซึม เม้มปากแน่น ไม่รู้จะตอบอะไรออกไป เพราะหล่อนเองก็ยังหาสาเหตุนั้นไม่ได้เลย
“ลัล...ไม่ทราบค่ะ”
กรแก้วมองหน้าหวานซึ้งของลัลดาด้วยรอยยิ้มหยัน ก่อนจะไล่ให้ออกไป
“ไปนอนเถอะ ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับเธอแล้ว”
“เอ่อ ค่ะ ลัลไปแล้วค่ะ”
สาวใช้หน้าตาสวยราวกับนางฟ้าเดินออกไปจากห้องแล้ว กรแก้วก็เดินไปล็อกประตู ก่อนจะเดินกลับไปล้มตัวลงบนเตียงนุ่ม ใบหน้าสะสวยของหล่อนเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเต็มไปด้วยความหมายมาดที่อยากจะได้อยากจะมี
“อีกไม่นาน...กรจะต้องเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะเมียของคุณให้ได้ค่ะไมค์”
หล่อนระบายยิ้มอย่างมีความสุขที่สุดในชีวิต
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
