บทที่ 5 สถานะของหวง

เช้าวันต่อมาเทียนกัลยาภัคและซูโฮเดินทางมาถึงโซลโดยที่ชายหนุ่มพาหญิงสาวมาพักในบ้านสุดหรูเทียนกัลยาภัคยังคงคิดถึงเพื่อนและกังวลในหลายๆเรื่อง

“นายครับเจ้ากังจาไม่ยอมกินอะไรเลยครับคงจะคิดถึงเจ้านาย” แทจองเดินเข้ามารายงานซูโฮว่ากังจาไม่ยอมกินอะไรเขาพยายามหว่านล้อมแต่ก็ไม่เป็นผล

“เดี๋ยวฉันไปจัดการเอง” สายตาคมกริบยังคงจับจ้องไปที่ไอแพดเครื่องหรู

เทียนกัลยาภัคที่ยืนอยู่มุมห้องจึงได้ยินที่ชายหนุ่มคุยกันแต่หญิงสาวก็ฟังไม่ออกในบางคำจึงไม่รู้ว่าทั้งสองนั้นพูดคุยเรื่องอะไรกัน

“ออกมาได้แล้ว!” ซูโฮที่รู้ว่าหญิงสาวยืนอยู่ตรงนั้นนานแล้วจึงเงยหน้าขึ้นมาเพื่อรอให้เทียนกัลยาภัคเดินออกมาจากมุมห้อง

“คุณรู้ได้ยังไง”

“ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว เดินมานี้” แต่หญิงสาวก็ไม่ยอมทำตามที่ชายหนุ่มบอกจึงส่งสายตาไปเทียนกัลยาภัคต้องจำใจเดินเข้ามาซูโฮตาต้องตกใจเมื่อเขาคว้าตัวเธอให้ไปนั่งบนตักแกร่ง

“ว้ายยยย! ปล่อยนะ”

“ฉัน อยาก!” ซูโฮยังคงซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนและเม้มเบาๆเพื่อสร้างความเสียวซ่านให้กับหญิงสาวตรงหน้า ตอนนี้แก่นกายของชายหนุ่มพร้อมรบแล้ว

“ป ปล่อย นี่มันห้องทำงานนะ อ๊ะ!” เทียนกัลยาภัคครางออกมาเมื่อชายหนุ่มใช้มือล้วงเข้าไปสัมผัสกับหน้าอกของหญิงสาวและสะกิดยอดปทุมถันจนเทียนกัลยาภัคขนลุกซู่

“ที่ไหนก็ทำได้เถ้าฉันจะเสียบตอนนี้และตรงนี้!” ไม่พูดเปล่าชายหนุ่มยกเทียนกัลยาภัคขึ้นวางบนโต๊ะและกวาดสิ่งของร่วงลงพื้นไปหมดแล้วขึ้นมาทับร่างบางไว้

“อื้อ! อ๊ะ! อ๊า!” เทียนกัลยาภัคครางออกมาไม่หยุดเมื่อซูโฮถอดชุดเดรสของเธอออกเหลือไว้แค่ชุดชั้นในปิดกายแต่ไม่นานทุกอย่างก็ถูกชายหนุ่มจัดการ

“นมใหญ่ฉิบหาย..!” ซูโฮทั้งดูดทั้งเลียหน้าอกสลับข้างกันไปมาจนน้ำลายเลาะไปหมดนิ้วยังคงสะกิดยอดปทุมถันตอนแข็งไปหมด

“คุณ อื้อ อ่าส์! หนูเสียว” หญิงสาวครางออกมาใช้มือสอดเข้าไปในกลุ่มผมของซูโฮตอนนี้หญิงสาวอยู่ในท่านั่งบนโต๊ะและใช้มือข้างหนึ่งยันตัวไว้

“เดี๋ยวจะได้เสียวจนตัวลอย” ซูโฮอุ้มหญิงสาวมาวางบนโชฟาตัวหรูแล้วจัดการเสื้อผ้าของตัวเองจนเสร็จแล้ว ปากหนายังพรมจูบไปทั่วบริเวณหน้าอกไม่หยุด

“ตรงนั้น อย่า!”

เมื่อชายหนุ่มเลื่อนมือเข้ามาสัมผัสกับกลีบกุหลาบเทียนกัลยาภัคจึงหนีบขาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ซูโฮล่วงล้ำเข้ามา

ชายหนุ่มจับแยกเรียวขาของหญิงสาวออกกว้างเผยให้เห็นกลีบกุหลาบสีชมพูแบบเต็มตาครั้งแรกซูโฮจึงก้มหน้าเข้าไปใกล้เขาไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครถึงแม้กลีบกุหลาบจะน่ากินเพียงใดก็ตามเมื่อคิดแบบนั้นจึงจะผละออกจากหญิงสาว

“อื้อ! อ๊ะ อ่าส์! จุ๊บบ..!”เทียนกัลยาภัคดิ้นจนยกสะโพกขึ้นมากระแทกกับใบหน้าหล่อเหล่า

“Shift! เธอร้องขอเองนะ”

จ๊วบบบบ

เสียงลิ้นดูดเลียกับกลีบกุหลาบหวานดังออกมาเป็นระยะพร้อมกับลิ้นปาดเลียน้ำหวานไม่หยุด

“อื้อ! อ่าส์! มันเสียวอย่าทำ” หญิงสาวพยายามผลักใบหน้าของซูโฮออกแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อลิ้นอุ่นสัมผัสกับกลีบกุหลาบคู่งามทำให้เทียนกัลยาภัคแทบขาดใจกับสิ่งที่ชายหนุ่มปรนเปรอให้

“อยู่นิ่งๆ!”

ซูโฮยังคงหลงใหลกับสิ่งที่กำลังทำกลิ่นกายที่สะอาดบ่งบอกว่าเทียนกัลยาภัคไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน จนเขาทนไม่ไหวที่จะสัมผัสกับกลีบกุหลาบลิ้นหนาแทรกเข้าไปในร่องสวาทจนหญิงสาวดิ้นไม่หยุด

“กรี้ดด อร้ายยยย! พ พอหนูเสร็จแล้ว” หญิงสาวจึงผลักใบหน้าเขาให้ออกห่างเพราะตอนนี้เธอเสียวจนไปต่อไม่ไหวแต่ชายหนุ่มก็ไม่ฟัง

“ขอชิมน้ำหวานหน่อย อ่าส์!!” น้ำหวานที่ไหลออกมาซูโฮใช้ลิ้นปาดเลียจนสะอาดหมดจดและลุกขึ้นมาใช้มือจับท่อนเอ็นรูดขึ้นรูดลง

“เอ่อ มัน มันใหญ่มากเลยค่ะ” หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอเมื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้าไม่รู้ว่ามันจะเข้าไปในตัวเธอได้ยังไง

“อ้าปาก!”

“แต่หนู...”

“อ้าปากแล้วอมมันเข้าไป” ซูโฮยังคงจับท่อนเอ็นมาจ่อที่ปากของเทียนกัลยาภัค

เทียนกัลยาภัคชั่งใจอยู่สักพักเพราะยังไม่เคยทำมาก่อนไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไงทั้งเขินทั้งอายแต่สายตาที่อ้อนวอนของซูโฮทำให้หญิงสาวยอมทำตามต้องการของชายหนุ่ม

บ๊วบ! บ๊วบ! บ๊วบ!

“ซี๊ด! อ่าส์! อมเข้าไปลึกๆแบบนั้นแหละ” เมื่อลิ้นสัมผัสกับแท่นเอ็นซูโฮก็หลับตาพริ้มเมื่อลืมตาขึ้นมาก็สบตาเข้ากับหญิงสาวที่มองขึ้นมาพอดี

“อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!”

เทียนกัลยาภัคยังคงอมท่อนเอ็นไม่หยุดพักพร้อมกับมือที่กำส่วนที่เหลือไว้แล้วรูดขึ้นรูดลงจน ยิ่งได้ยินเสียงครางของชายหนุ่มหญิงสาวยิ่งพอใจ

“ขอลึกกว่านี้อีก อ่าส์!” ซูโฮยังคงจับหัวของหญิงสาวกดลงไปหาท่อนเอ็นส่วนใบหน้าก็แหงนขึ้นมองเพดาน ครางออกมาเพื่อระบายความเสียวซ่าน

“ชอบมั้ยคะ” เทียนกัลยาภัคเงยหน้าขึ้นมาถามชายหนุ่มพร้อมกับสายตาที่ยั่วยวน

“ช ชอบที่สุด เสียวมากอมให้แตกเลย แออิน โอ้วว!” เมื่อใกล้จะได้ขึ้นสวรรค์ชายหนุ่มจึงจับศีรษะของหญิงสาวไว้แน่นแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกสามถึงสี่ครั้ง

“อ่าส์ โอ้วววว!” ชายหนุ่มจับกดศีรษะของหญิงสาวไว้สักพักแล้วปลดปล่อยน้ำเชื้อออกมาใส่ปากของเทียนกัลยาภัคเต็มไปหมด

“แค่กๆๆๆๆๆ” เทียนกัลยาภัคสำลักกับน้ำกามจนต้องกลืนลงท้องไปจนหมดยังไม่ทันที่จะได้พักซูโฮก็จับให้หญิงสาวนอนหงายแล้วแยกเรียวขาออกกว้าง

“ขอฉันเข้าไปหน่อย”

ซูโฮจับท่อนเอ็นเข้ามาถูไถที่ร่องสวาทสักพักจึงดันเข้าไปจนมิดลำและกดแช่ไว้สักพักเพราะความตอดรัดของร่องสวาท

“อ๊ะ! เจ็บมันเจ็บ”

เทียนกัลยาภัคดิ้นไปมาเมื่อท่อนเอ็นถูกดันเข้ามาในร่องสวาทความใหญ่โตของวูโฮทำให้หญิงสาวรู้สึกแน่นและจุกไปหมดเล็บจึงจิกเข้าไปที่หลังของชายหนุ่มจนเกิดรอยแดงขึ้นมา

“ชอบแบบรุนแรงหรือไง!”

ซูโฮจ้องเข้าไปดวงตาของเทียนกัลยาภัคแต่หญิงสาวก็หลบตาเพราะความเขินอายจนต้องหลับตาลงเพื่อไม่ให้เห็นในสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังทำ

“อ่าส์! ซี๊ด! XX รัดแน่นมาก”

“คุณพูดอะไรไม่อายฟ้าอายดินหรือไง” เทียนกัลยาภัครู้สึกอายกับคำพูดตรงๆของซูโฮ

“ขอฉัน yes เมียอยู่จะให้พูดเพราะๆยังไง”

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้!”

“ก็ XX เมียโคตรฟิตรัดของฉันจนหายใจไม่ออก” ชายหนุ่มยังคงครางออกมาไม่หยุดเพราะความตอดรัดของร่องสวาท

“อ่าส์! หนูจะเสร็จแล้ว” เทียนกัลยาภัคครางออกมาเมื่อใกล้จะถึงขอบสวรรค์เล็บจิกลงที่แผ่นหลังของซูโฮจนเกิดรอยแดงเป็นทางยาว

“ปล่อยออกมา ปล่อยออกมารด Kuay ฉัน”

“อร้ายยยยย..!!”

หญิงสาวปลดปล่อยน้ำหวานออกมาพร้อมกับเสียงหอบหัวใจด้วยความเหนื่อยล้า หน้าอกกระพือขึ้นลงตามจังหวะการหายใจของเทียนกัลยาภัค

“ทีฉันบ้าง” ซูโฮรีบเร่งจังหวะเข้าออกเพื่อส่งตัวเองขึ้นสวรรค์ตามหญิงสาว ชายหนุ่มเกร็งกระตุกสี่ถึงห้าครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำกามออกมา

หญิงสาวรับรู้ได้ถึงความอุ่นที่วิ่งเข้ามาในมดลูกจอมวายร้ายไม่คิดจะป้องกันอีกแล้ว หญิงสาวจึงรีบผลักเขาออกห่างพร้อมกับต่อว่า

“คนเลวคุณมัน..”

“เธอเป็นอะไรขึ้นมา” เมื่อโดนหญิงสาวชี้หน้าชายหนุ่มถึงกับงุนงงเข้าไปใหญ่ว่าเขาทำอะไรให้หญิงสาวไม่พอใจหรือไม่

“คุณมันเห็นแก่ตัวถ้าหนูติดโรคขึ้นมา คุณตายแน่”

“ฉันสะอาดพอไม่ต้องห่วงหรอก แล้วก็อย่าลืมกินยาคุมด้วยฉันไม่อยากมีลูกกับผู้หญิงแบบเธอที่ฉันแตกในอย่าหาว่าฉันมีใจให้ก็แค่สันดานผู้ชาย”

ซูโฮร่ายคำพูดยาวเหยียดและรีบลุกขึ้นมาแต่งตัวโดยได้ยินเสียงสะอื้นของหญิงสาวอยู่ห่างๆแต่ความโมโหจึงไม่คิดจะหันไปมองและรีบเดินออกจากห้องทำงาน

“เลว หนูต้องหนีออกจากที่นี่ให้ได้ ฮึก!”

เทียนกัลยาภัคใช้มือปาดน้ำตาออกจากแก้มแล้วรีบแต่งตัวเมื่อเดินสวนกับแม่บ้านจึงได้ยินว่าจะต้องออกไปซื้อของสดเพื่อมาตุนไว้เป็นโอกาสดีของหญิงสาวที่จะได้หนีออกไป

“ป้าแม่บ้านจะออกไปข้างนอกหรือคะขอหนูไปด้วยได้ไหมคะ” เทียนกัลยาภัคพยายามหว่านล้อมเพื่อที่จะได้ออกไปด้วย

“แต่นายใหญ่สั่งไว้ว่าไม่ให้คุณออกไปไหนนี่คะ”

“แค่ออกไปซื้อของไม่เป็นอะไรหรอกค่ะเดี๋ยวหนูไปคุยให้” หญิงสาวอ้างชื่อของซูโฮขึ้นมาเพื่อให้ทุกคนเข้าใจว่าชายหนุ่มอนุญาตให้เธอออกไปจากบริเวณบ้านได้

“ก็ได้ค่ะ”

หญิงสาวจึงยิ้มออกมาได้ตอนนี่เธอไม่สนมือถือไม่สนพาสปอร์ตอะไรแล้ว

ด้านซูโฮได้รับรายงานว่าหญิงสาวขอออกซื้อของกับแม่บ้านโดยอ้างว่าอยากกินอาหารไทยซูโฮจึงปล่อยให้ออกไปและให้คนตามเฝ้าหญิงสาว

“ทำไมนายถึงดื้อแบบนื้กังจา”

สิงโตตัวโตสมวัยเดินออกมาจากที่มืดพร้อมกับส่งเสียงคำรามเมื่อเห็นซูโฮเดินมาให้อาหาร

“วันหลังถ้านายไม่ยอมกินอะไรอีกฉันจะทำโทษแล้วนะ”

สิงโตตัวใหญ่ตอนนี้เป็นเหมือนลูกแมวไม่มีผิดทั้งออดอ้อนชายหนุ่มทั้งเลียขาจนซูโฮอดจะเอ็นดูไม่ได้ กังขาหวงชายหนุ่มมากเขาเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กขนโต

“ฉันมีคนจะพามาให้รู้จักอย่าไปแกล้งเขาเชียวนะ” ซูโฮพูดไปพร้อมกับป้อนอาหารไปสงสัยกังจาจะเหงาคงต้องหาสิงโตเพศเมียมาให้ผสมพันธุ์เสียแล้ว

“เธอจะกลัวเจ้ากังจาไหมแออิน”

เมื่อให้อาหารสิงโตเสร็จจึงเดินออกมาสั่งงานกับจองมินแต่สมองก็ยังคิดถึงเทียนกัลยาภัคไม่หยุด

“บัดซบ!! เธอทำของใส่ฉันหรือยังไง”

“ใครทำของหล่นครับ” จองมินได้ยินเจ้านายบ่นแต่ฟังไม่ชัดจึงคิดว่าเจ้านายทำของหล่นลงพื้น

“ไม่มี! แก่แล้วยังจะหูตึงอีก” ซูโฮบ่นให้จองมินหาว่าลูกน้องแก่ทั้งที่อายุเท่ากัน ทำให้จองมินอยากจะหัวเราะให้ดังๆ

“ถ้าผมแก่เจ้านายก็ไม่ต่างจากผมหรอกครับ”

“มึงออกไปเลยก่อนที่จะได้กินตีนกู” ซูโฮมองลูกน้องที่วิ่งออกจากห้องไปแล้วด้วยอารมณ์ที่ขุ่นเคือง เมื่อไรหญิงสาวจะกลับมาตอนนี้เขาคิดถึงแต่กลิ่นหอมๆของเทียนกัลยาภัค