บทที่ 2 ก็แค่เสียตัว

“โอ๊ยยยย..!”

เทียนกัลยาภัคร้องออกมาเมื่อชายหนุ่มโยนเธอลงไปบนเตียงนอนถึงแม้ที่นอนจะนุ่มแค่ไหนแต่ก็ยังสร้างความเจ็บปวดให้กับเธอไม่น้อย

“จะหนีไปไหน!” ซูโฮที่เห็นหญิงสาวจะคลานลงจากเตียงอีกฝั่งจึงจับข้อเท้าไว้แล้วลากหญิงสาวให้มาอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่มแรงที่หญิงสาวดิ้นทำให้ชุดคลุมของชายหนุ่มแยกออกจากกันเผยให้เห็นรอยสักตรงหน้าอกแกร่ง

“ฮึก! ปล่อยหนู หนูไม่ใช่คนที่คุณเข้าใจ”

เทียนกัลยาภัคพูดเป็นภาษาอังกฤษออกมาเพราะกำลังอธิบายว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่าแต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่ได้สนใจเลยสักนิด

“2ล้านแลกกับตัวเธอ”

“หนูไม่เอา ปะ ปล่อยหนู! ไอ้คนชั่ว” หญิงสาวพยายามผลักชายหนุ่มออกแต่ด้วยแรงที่มีจึงไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

“ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อยู่เฉยๆ” ซูโฮเริ่มไม่พอใจที่หญิงสาวเริ่มขัดขืนจึงใช้มือรวบข้อมือของหญิงสาวไว้เหนือศีรษะและซุกไซ้ซอกคอขาวและเม้มจนเกิดรอยแดง

“อื้อ ปล่อย ฮึก”

“เสร็จแล้วฉันจะปล่อย ต่อให้ใช้น้ำตาเรียกร้องความสนใจยังไงฉันก็ไม่สงสาร”

แคว่ก!!

ชายหนุ่มจึงกระชากเสื้อยืดของหญิงสาวจนขาดติดมือเผยให้เห็นหน้าอกอวบที่มีชุดชั้นในสีดำปกปิดอยู่ ซูโฮจ้องมองอย่างไม่ละสายตา

“อืม สวยใช้ได้เลย”

“อย่ามองนะ” เทียนกัลยาภัคใช้มือปิดไว้แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อชายหนุ่ม

“ปิดไว้ก็พ้นสายตาฉันหรอก วันนี้ฉันจะกินเธอทั้งตัวเลยสาวน้อย” ซูโฮรีบสะบัดชุดคลุมบนตัวออกเผยให้เห็นอกแกร่งและกล้ามเนื้อที่บ่งบอกว่าชายหนุ่มเป็นคนรักสุขภาพและท่อนเอ็นที่ขยายตัวใหญ่พร้อมจะออกรบ

“คุณ! อื้อออออ..!!” ชายหนุ่มจูบปิดปากหญิงสาวไว้เพื่อไม่ให้เธอพ้นคำหยาบออกมาด่าเขาอีกมืออีกข้างก็เคล้นคลึงอกอวบอย่างหนักหน่วง

เทียนกัลยาภัคทั้งดิ้นทั้งจิกหลังชายหนุ่มแต่ก็ไม่เป็นผลไม่รู้ว่าชายหนุ่มถอดชุดชั้นในเธอออกไปตอนไหนรับรู้ได้ก็ตอนที่มือเย็นๆมาสัมผัสกับหน้าอกแล้ว

“โอ๊ยยยย! เธอ! ได้อย่าหาว่าฉันใจร้าย” ซูโฮที่โดนกัดเข้าที่หน้าอกถึงกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาวด้วยความโกรธ

“ปล่อย ไอ้โรคจิต ไอ้คนชั่วรังแกคนไม่มีทางสู้”

“เดี๋ยวก็รู้ว่าฉันรังแกหรือไม่” ซูโฮลุกขึ้นและดึงกระโปรงของหญิงสาวออกจากตัวตามด้วยชุดชั้นใน

“กรี๊ดดดดด อย่ามอง”เทียนกัลยาภัคพยายามที่จะหาผ้ามาปิดกายไว้แต่ก็ไม่ทันชายหนุ่มอยู่เขาลงมาทาบทับตัวเธอไว้พร้อมกับมือที่ค่อยเลื่อนผ่านกลีบกุหลาบคู่งาม

“ไอ้สารเลว”

“เออ เดี๋ยวจะได้รู้ว่ากูเลวยังไง!” ซูโฮที่ตอนนี้ความอดทนเขาหมดแล้วจึงกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาแต่ด้วยความคับแน่นและเส้นบางๆที่กั้นไว้ทำให้ชายหนุ่มต้องหยุดชะงัก

“กรี๊ดดดด! เอาออกไป ฮึก จะ เจ็บ” เทียนกัลยาภัคพยายามอ้อนวอนชายหนุ่มตรงหน้าเพราะความเจ็บไม่เคยพบเจอมาก่อนพร้อมกับน้ำตาที่ไหนออกมา

“อ๊า! ซี๊ด! อย่าดิ้น โอ๊ะ”

ซูโฮร้องครางออกมาเมื่อร่องสวาทเริ่มตอดรัดเขาแน่นตอนนี้ท่อนเอ็นของเขาเหมือนจะขาดออกจากกัน ไม่น่าเชื่อว่ายังมีผู้หญิงที่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่เมื่อได้ครอบครองความรู้สึกหวงแหนก็เริ่มเกิดขึ้นมาภายในใจ

“ปล่อยหนู ฮึก”

“อย่าร้อง! เข้ามาขนาดนี้แล้วก็ต้องเอาให้เสร็จ” ซูโฮหันไปเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวซึ่งการกระทำที่อ่อนโยนแบบนี้เขาไม่เคยทำให้ใครมาก่อน

“กรี๊ดดดด อย่าทำ!”

ชายหนุ่มเริ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อให้หญิงสาวได้ปรับจังหวะ ปากหนายังคงพรมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอของหญิงสาวไม่หยุด

“บอกชื่อมา ชื่ออะไร”

“ไม่!”

“คิดจะดื้อกับฉันเหรอ โอ้ว!”

“อื้อ! อ่าส์! อะ อ๊า!” หญิงสาวครางออกมาเมื่อชายหนุ่มกระแทกเอวสอบเข้าออกอย่างเน้นๆจนหญิงสาวรู้สึกจุกขึ้นมาแต่ก็ไม่ยอมบอกชื่อตัวเอง

“เก่งแบบนี้ไปให้ตลอดก็แล้วกัน” ชายหนุ่มหยุดการกระทำของตัวเองแต่ไม่ยอมถอนท่อนเอ็นออกมาจ้องมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาว

“คุณ!”

“ถ้าไม่บอกชื่อฉันก็จะไม่ทำ”

เทียนกัลยาภัครู้สึกเหมือนตกจากสวรรค์เมื่อชายหนุ่มหยุดทุกอย่าง เธอจะรู้สึกดีกับการกระทำของเขาไม่ได้เด็ดขาด

“ฉันนับหนึ่งถึงสาม แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน!” เมื่อใช้ไม้อ่อนแล้วไม่ได้ผลเขาต้องใจร้ายสินะเธอถึงจะยอมบอกในสิ่งที่เขาต้องการ

“หนึ่ง...สอง...สะ..”

“เทียนกัลยาภัค!”

ซูโฮจึงยิ้มออกมาเมื่อได้คำตอบที่น่าพอใจแล้วจึงขยับสะโพกไม่หยุด ชายหนุ่มไม่อยากนอนกับผู้หญิงที่บริสุทธิ์เพราะความยุ่งยากจะตามมาแต่กับเทียนกัลยาภัคทำไมเขาถึงชอบนัก

“จำชื่อฉันไว้ให้ พัคซูโฮ”

ชายหนุ่มกระซิบที่ใบหูของหญิงสาวพร้อมกับเสียงครางทั้งสองได้ยินเพียงของหนุ่มสาวที่ครางประสานเสียงกัน

“อื้อ! อ๊า!”

ถึงแม้ครั้งแรกจะปฏิเสธแต่สัมผัสของเขาก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีเล็บจึงจิกเข้าที่แผ่นหลังของชายหนุ่มเพื่อระบายความเสียวซ่านออกมา

“Shift! แม่งโคตรฟิต อ่าส์!” ซูโฮยังคงกระแทกเอวสอบเข้าออกอย่างไม่หยุดยั้งพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่ครางออกมาไม่หยุด

พรืบ!!

“จะทำอะไร!”

“เปลี่ยนท่าไงจ๊ะ เมียจ๋า” ซูโฮลากหญิงสาวมายืนอยู่ข้างเตียงแล้วจับแทงท่อนเอ็นเข้าทางด้านหลังและกระแทกจนตัวของเทียนกัลยาภัคสั่นคลอนไปหมด

“อ่าส์! อ๊า!!! มันลึก” ท่านี้ทำให้เข้าลึกจนหญิงสาวรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

“ซี๊ด! โอ้ว XX โคตรฟิต”

ซูโฮกำลังหลงมัวเมาอยู่กับร่างกายของหญิงสาว ชายหนุ่มจับขาข้างหนึ่งของหญิงสาวไปวางบนเตียงและกระแทกเอวสอบเข้าสุดมิดลำอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย

“อื้อ! พะ พอแล้ว”

“ทั้งคืนก็ไม่พอหรอก อ่าส์!”

ชายหนุ่มผลักเทียนกัลยาภัคลงบนที่นอนส่วนตัวเขาเองก็ทาบทับลงมาปากหนาพรมผมไปทุกสัดส่วน

“อ๊ะ! อ่าส์ อร้ายยยย..!!” หญิงสาวกระตุกสองสามรอบและปลดปล่อยน้ำหวานออกมาเมื่อได้ขึ้นสวรรค์ ความรู้สึกมันว่างเปล่าไปหมด

“เสร็จแล้วละสิ ปากบอกไม่เอา”

ซูโฮพูดแบบดูถูกเหยียดหยามเพราะคิดว่ายังไงหญิงสาวก็ต้องขายตัวตามที่เขาเข้าใจแค่แสร้งทำตัวรังเกียจเขาเพื่ออัพค่าตัวขึ้นมา

“คุณมันเลวที่สุด”

“หยุดพูดคืนนี้ฉันจะเอาให้คลานลงจากเตียงเลย”

ซูโฮจึงกระแทกสะโพกเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้งมือหนาจับล็อกเอวบางไว้แน่นและเร่งจังหวะอย่างถี่รัวเพื่อที่ชายหนุ่มจะได้ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน

“จะเสร็จแล้ว! อ่าส์!!!”

ชายหนุ่มปลดปล่อยเชื้อพันธุ์เข้าไปในร่องสวาทด้วยความที่มัวแต่สู้รบกับหญิงสาวจนลืมป้องกันไปตอนนี้คงไม่ทันแล้ว ชายหนุ่มจึงถอนแก่นกายออกมาและน้ำกามบางส่วนที่ล้นออกมา

“จะหนีไปไหน!”

“เสร็จแล้วก็ปล่อยหนูได้แล้ว”

“ฉัน ยัง ไม่ อิ่ม!”

ชายหนุ่มพูดเน้นเสียงออกไปเมื่อเห็นสีหน้าของหญิงสาวที่เหมือนจะร้องไห้ออกมาอีกรอบเขาจึงเลิกแกล้งซูโฮเดินหายไปสักพักละกลับเข้ามาด้วยของบางอย่างที่อยู่ในมือ

“กินซะ เมื่อกี้ฉันเอาออกไม่ทัน อย่าคิดว่าฉันหลงเสน่ห์คนอย่างฉันไม่มีทางรักใคร”

เทียนกัลยาภัคจ้องยาคุมฉุกเฉินที่อยู่ในมือของชายหนุ่มและหยิบขึ้นมากินอย่างไม่อิดออดเพราะหญิงสาวก็ไม่อยากพลาดเหมือนกัน

“พอใจคุณแล้วก็ปล่อยหนูออกไปได้แล้ว”

“ฉันบอกไปแล้วว่าต้องทั้งคืนให้สมกับเงินที่ฉันเสียไป”

“กรี๊ดดดด ปล่อยหนูไม่เอา ฮึก! อย่าทำแบบนั้น” เสียงอ้อนวอนของเทียนกัลยาภัคทำให้ซูโฮหยุดชะงัก หญิงสาวทำเหมือนว่าเขากำลังจะข่มขืนทั้งๆที่ก่อนหน้าก็เพิ่งมีความสุขด้วยกันมา

พัคซูโฮจึงถอนหายใจออกมาและหยุดการกระทำทุกอย่างแต่ไม่ยอมปล่อยให้เทียนกัลยาภัคออกจากห้องพักไปจนกว่าฟ้าจะสว่าง คืนนี้เขาจะให้หญิงสาวพักผ่อนไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่

05.00 น.

เทียนกัลยาภัครู้สึกตัวขึ้นมาพยายามที่จะลุกขึ้นแต่มีท่อนแขนของซูโฮพาดอยู่ที่เอวหญิงสาวจึงค่อยๆลุกอย่างเบาเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มรู้ตัวเมื่อขาแตะเพื่อนก็ต้องพบกับความเจ็บปวดที่บริเวณท้องน้อยและรู้สึกเจ็บแสบที่น้องสาวไม่น้อยแต่ก็ต้องกัดฟันและเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น

“อย่าได้เจอกันอีกเลย ฮึก!” เทียนกัลยาภัคส่องไปที่กระจกแล้วร้องออกมาด้วยความอดสูรอยแดงช้ำที่หน้าอกเต็มไปหมด เธอคงต้องรีบหนีออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดซึ่งดูจากสถานการณ์แล้วชายหนุ่มคงมีอิทธิพลไม่น้อย

“เราต้องรีบออกไปจากที่นี่”

หญิงสาวจึงเดินย่องออกมาจากโรงแรมและรีบกลับที่พักโดยส่งข้อความเพื่อนว่าเมื่อคืนไม่ได้เข้าพักที่โรงแรม และสิ่งที่สำคัญคือเทียนกัลยาภัคไม่รู้เลยว่าสิ่งที่สำคัญได้หล่นออกจากกระเป๋าสะพาย

เมื่อกลับมาถึงที่พักจึงกดปิดเสียงโทรศัพท์และทิ้งตัวลงนอนอย่างคนหมดแรงสิ่งที่จะเก็บไว้ให้คนรักในอนาคตตอนนี้ได้ถูกทำลายลงแล้ว

“สารเลว!” หญิงสาวนอนคิดว่าจะต้องทำยังไงต่อแต่คนอย่างเขาคงไม่มาตามราวีผู้หญิงแบบเธอหรอก

เมื่อคิดได้แบบนั้นจึงสบายใจขึ้นมาชายหนุ่มคงไม่หลงเธอขึ้นมาและออกตามหาเหมือนในซีรีส์จึงสบายใจขึ้นมาเมื่อตื่นแล้วค่อยคิดว่าจะเอายังไงต่อดี

แต่ใครจะคิดว่าหลังจากนี้ไปชีวิตของเทียนกัลยาภัคจะเปลี่ยนไปตลอดกาล ด้วยน้ำมือของคนใจร้ายคนนั้น