ตอนที่ 2 ไม่ถูกใจย่า

เธอเดินเข้ามายกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง ก่อนจะควงแขนแฟนหนุ่มอย่างไม่เคอะเขิน ไม่หวงเนื้อหวงตัวแม้แต่น้อย

คุณหญิงชดช้อยและลูกสะใภ้มองหน้ากันอย่างงง ๆ รวมถึงปลายฝนเองก็เหวอเล็กน้อยเมื่อเห็นอย่างนั้น เพราะการแสดงออกของเธอไม่มีความเป็นกุลสตรีเลย

“สวัสดีค่ะคุณย่า คุณแม่”

“นี่ใครกันตาทัต” คนเป็นย่าถามเสียงดุทันที

“นี่อลิชา คนรักของผมเองครับคุณย่า”

“หา! คนรักแกงั้นรึ! ไหนบอกว่าไปเรียน แต่ทำไมถึงได้มีผู้หญิงติดสอยห้อยตามมาล่ะ” คุณหญิงกล่าวตำหนิหลานชาย สายตายังคงจ้องมองหญิงสาวคนนั้นอย่างไม่ชอบใจ

“เราเจอกันที่อังกฤษ แล้วก็ตกลงคบกันที่โน่นได้ปีกว่า ๆ แล้วครับคุณย่า”

“แล้วหล่อนเป็นลูกเต้าเหล่าใครล่ะ”

“คุณพ่ออลิซเป็นรัฐมนตรีค่ะ แล้วก็ทำธุรกิจส่งออกผ้าไปยังหลายประเทศ”

“เป็นถึงลูกสาวรัฐมนตรี แต่ทำไมถึงได้ไม่รักนวลสงวนตัวเอาเสียเลย ที่บ้านหล่อนสั่งสอนมายังไงกันยะ” เมื่อไม่ชอบใจคุณหญิงชดช้อยก็แสดงออกชัดเจน แถมยังออกปากสั่งสอนเจ้าหล่อนอีกด้วย ทำเอาใบหน้าสวย ๆ ของอลิชาถึงกับบูดบึ้งขึ้นมาทันที

“ที่บ้านอลิซสอนมาดีมากค่ะ เผอิญว่าคุณพ่อคุณแม่เป็นคนหัวสมัยใหม่ ไม่โบราณคร่ำครึ ผู้หญิงสมัยนี้ไม่จำเป็นจะต้องเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้แล้ว อยู่ที่โน่นเราทำยิ่งกว่านี้อีกค่ะคุณย่า” อลิชาตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะต้องสงบปากสงบคำเมื่อโดนผู้ใหญ่ติติง เพราะคนแก่มักหัวโบราณซึ่งมันไม่ใช่วิถีของเธอเลย

“แม่นี่เถียงฉอด ๆ ไม่สนหัวหงอกหัวดำเลยสักนิด แกเอาผู้หญิงแบบนี้มาควงได้ยังไงกันตาทัต” คุณหญิงตวาดแหวใส่หลานชายคนโปรด ทั้งที่เพิ่งจะอารมณ์ดีมาหมาด ๆ แต่ต้องมาเสียเพราะผู้หญิงคนเดียว

“อลิซไม่ได้เถียงนะคะ แค่บอกว่าสมัยนี้ผู้หญิงไม่จำเป็นจะต้องเรียบร้อยอยู่แต่ในบ้านแล้ว”

“ใครบอกว่าไม่จำเป็น! นี่ไงตัวอย่างของผู้หญิงสมัยใหม่ ปลายฝนเป็นเด็กที่ฉันอบรมสั่งสอนมาอย่างดี เรียนจบมหาวิทยาลัยด้วยเกียรตินิยม เก่งงานบ้านงานเรือน เป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อม ไม่เหมือนอย่างหล่อน” ว่าพร้อมดันตัวปลายฝนออกมาเผชิญหน้ากับอลิชา นั่นทำให้เจ้าหล่อนทำหน้าไม่ถูก ได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาแขกผู้มาใหม่

“นี่น่ะเหรอ ไม่มีอะไรเทียบอลิซได้เลยสักนิด ในประเทศนี้คงไม่มีใครเหมาะสมกับพี่ทัตเท่ากับอลิซอีกแล้วค่ะคุณย่า”

“ใครเป็นย่าหล่อนกันยะ!”

กันติทัตยืนฟังอยู่นาน เห็นท่าไม่ดีจังตัดสินใจยุติการวิวาทในครั้งนี้ โดยการพาแฟนสาวกลับไปเสียก่อน

“อลิซพี่ว่าน้องกลับบ้านก่อนดีไหม วันหลังค่อยมาใหม่”

“ทำไมคะพี่ทัต อลิซไม่ได้ทำผิดอะไรเลยสักนิด มีแต่คุณย่าของพี่นั่นล่ะที่ตั้งแง่กับอลิซ” เธอทำท่าอิดออด มาถึงที่นี่ทั้งทีแทนที่จะถูกต้อนรับอย่างสมเกียรติ แต่ผู้เป็นเจ้าของเรือนกลับพูดจาดูหมิ่นแถมยังไม่ชอบขี้หน้าอีกด้วย เธอจะต้องเอาชนะยายแก่คนนี้ให้ได้เลยคอยดู

“ใครบอกว่าฉันตั้งแง่กับหล่อน หล่อนต่างหากที่ทำตัวไม่น่ารัก เถียงผู้ใหญ่อย่างนี้ใครเขาจะเอ็นดูกันยะ กลับไปเรียนมารยาทมาใหม่ก่อน หากต้องการเป็นสะใภ้เทวทัตภิรมย์ ตาทัตกลับเข้าบ้าน” ว่าแล้วก็ดึงแขนหลานชายให้เข้าบ้าน ทว่ากันติทัตยังคงยืนนิ่งราวกับที่เท้ามีกาวติดเชื่อมกับพื้นเอาไว้ เพราะยังเป็นห่วงแฟนสาว

“ผมต้องไปส่งอลิซก่อนครับคุณย่า”

“ไม่ต้อง! ให้คนรถขับไปส่งก็ถึงเหมือนกันนั่นละ ถ้าไม่เข้าบ้านตอนนี้ ย่าจะโกรธชายจริง ๆ นะ”

“พี่ทัตคะไปส่งอลิซหน่อยนะ” อลิชากอดแขนแฟนหนุ่มไว้ไม่ยอมปล่อย นั่นทำให้คนกลางเริ่มคิดหนัก หันซ้ายหันขวาอย่างสองจิตสองใจ

“คุณย่าครับ ผมพาเธอมายังไงก็ต้องไปส่ง เดี๋ยวทางโน้นจะมองว่าผมไม่เป็นลูกผู้ชายนะครับ คุณย่าไม่กลัวหลานชายจะโดนใครนินทาว่าร้ายหรือครับ”

“ใครจะว่ายังไงย่าก็ไม่สน”

“แต่ผมสนนี่ครับ เพราะผมยังต้องเข้าสังคม ไม่อยากให้ใครมาตราหน้าว่าไม่เป็นสุภาพบุรุษ นะครับคุณย่า” กันติทัตพยายามอ้อนผู้เป็นย่า เพราะรู้ดีว่าคนแก่คนนี้แพ้ลูกอ้อนหลานชายตลอด

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปรีบกลับจะได้มาทานข้าวกับย่า ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องมีคนนอก”

“ครับคุณย่า” ว่าแล้วก็หอมแก้มผู้เป็นย่าฟอดใหญ่เพื่อเอาใจ

อลิชายิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายเอาชนะ นั่นทำให้คุณหญิงชดช้อยยิ่งไม่ชอบขี้หน้า ได้แต่จิกตามองพร้อมเบ้ปากใส่

“ขอตัวกลับก่อนนะคะคุณย่า คุณแม่”

“จ้ะหนูอลิชา”

เป็นคุณอังกาบนั่นเองที่ตอบรับพร้อมรอยยิ้ม ในฐานะแม่เธอคงจะห้ามใจลูกชายไม่ได้ ทว่าเธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ห้ามความคิดของคุณหญิงชดช้อยเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้วหากท่านไม่ถูกใจหลานสะใภ้คนนี้ มันก็ยากที่จะลงเอยด้วยการสมรสได้

“ฉันไม่มีทางยอมให้แม่นั่นมาเป็นสะใภ้เทวทัตภิรมย์แน่นอน” คุณหญิงชดช้อยเอ่ยหลังจากทั้งสองขึ้นรถไปแล้ว

“แต่ตาทัตรักหนูอลิชานะคะคุณแม่”