ตอนที่ 5 นักโทษผู้บริสุทธิ์

เดินเข้าไปวางจานเบอร์เกอร์ไว้บนโต๊ะ จากนั้นขึ้นมาบนเตียงเพื่อจับตัวให้นอนหงาย คร่อมตัวเอาไว้ กวาดสายตามองดวงหน้าหวานเรียวรูปไข่ ผิวขาวเนียนละเอียด ริมฝีปากเป็นกระจับสีชมพูระเรื่อ ดูน่าฟัดกว่าคู่นอนผู้ชายทุกคนที่เคยผ่านมา เห็นแล้วก็ทำให้รู้สึกคึกคะนองขึ้นเสียอย่างนั้น

“หน้าหวาน ๆ อย่างนายไม่น่ามาเป็นนักฆ่าเลย โคตรเสียดายของ” เขากล่าวออกมาจากความรู้สึกข้างใน นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้เจอคนถูกใจอย่างนี้ ตั้งแต่....

“นะ...นี่คุณจะทำอะไรผม”

“ตื่นพอดีเลย ไม่ต้องออกแรงปลุกให้เปลืองแรง”

โกโก้พยายามจะลุกขึ้นแต่ทว่าอีกฝ่ายไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้น จับข้อมือตรึงไว้บนเตียง

“ปล่อยนะ ไอ้คนบ้า ไอ้คนลามก คิดว่าได้ผมแล้วจะยอมคุณอีกงั้นเหรอ”

“แล้วคิดเหรอว่าถ้าฉันอยากได้แล้วจะไม่ได้ นายอย่าลืมว่าตอนนี้ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธใด ๆ ทั้งนั้น”

“แม่คุณสอนมายังไง ถึงไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษอย่างนี้”

เพี๊ยะ!

“บอกแล้วไงว่าห้ามลามปามถึงแม่ฉัน คนหัวรั้นอย่างนาย มันต้องเจอคนอย่างฉันถึงจะสมน้ำสมเนื้อ”

พวงแก้มที่เคยขาวใสบัดนี้เต็มไปด้วยรอยนิ้วมือแดง น้ำใส ๆ เอ่อคลอดวงตาคู่สวย ไหลลงจากหางตาในทันที

“ฮึก...ทำไมไม่ฆ่าผมเลยล่ะ ฆ่าผมเลยจะได้หลุดพ้นจากเรื่องบ้า ๆ นี้เสียที” เจ้าตัวเอ่ยทั้งน้ำตา แววตาแห่งความเคียดแค้นที่มองมา ทำเอาเมธัทถึงกับทำหน้าไม่ถูก รู้สึกผิดที่พลั้งมือไป ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่ไม่มีหัวใจ ทว่าก็ไม่เคยลงไม้ลงมือทำร้ายคู่นอนมาก่อน อีกฝ่ายคือคนแรกที่โดนเขาตบหน้า

“โทษที ฉันโมโหมากไปหน่อย เจ็บไหม” น้ำเสียงชายหนุ่มอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ต้องมาทำเป็นห่วงหรอก ผมมั่นใจว่าผู้ชายอย่างคุณมันไม่มีหัวใจ เห็นคนอื่นเป็นแค่ผักปลาเท่านั้นสินะ ถึงว่าล่ะอายุปูนนี้แล้วยังไม่มีเมียมีลูก”

“ฉันอุตส่าห์พูดดีด้วยแล้วนะ แต่ทำไมถึงได้ดื้อแบบนี้ อยากโดนดีรึไงกัน”

“ก็เอาเลยสิ อยากทำอะไรก็เอาเลย ยังไงก็ไม่มีทางหนีไปไหนได้อยู่แล้ว”

เมธัทจ้องหน้าด้วยความเดือดดาล พยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจแต่ก็ไม่เป็นผล ถอนหายใจซ้ำ ๆ ก็ไม่สามารถลดความเกรี้ยวกราดลงได้

“ได้! ถ้านายต้องการอย่างนั้น คนอย่างนายมันก็ไม่มีหัวใจเหมือนกันนั่นล่ะ ฆ่ามากี่คนแล้วล่ะ ไม่มีใครที่ไหนจะรักคนเลือดเย็นอย่างนายเหมือนกันนั่นล่ะ” พูดจบก็โน้มใบหน้าลงไปซุกไซ้ตามซอกคอ พรมจูบแทบทุกตารางนิ้วอย่างหื่นกระหาย สร้างรอยคิสมาร์คเอาไว้จนเต็มไปทั้งคอ

แคว่กกก!!!

เสื้อตัวบางถูกฉีกจากตรงกลางหน้าอก ขาดเป็นทางยาวลงไปจนถืงหน้าท้อง ทำให้แผงอกขาวเนียนโชว์หราต่อหน้า มาเฟียหนุ่มซุกใบหน้าลงไปสูดกลิ่นหอมอย่างหื่นกระหาย

“อ๊ะ...อื้อ”

โกโก้นอนดิ้นพล่านด้วยความรู้สึกดี เมื่อยอดปทุมถันถูกลิ้นสากตวัดเลียไปมา ร่างอันบอบบางอ่อนระทวยจนแทบไร้เรี่ยวแรงจะสู้

“ถ้านายยอมเปิดปากว่าไอ้อาธิปมันมีแผนอะไรบ้าง บางทีฉันอาจจะอ่อนโยนกับนายบ้างก็ได้นะ” เมธัทเงยขึ้นไปมองหน้าอย่างเป็นต่อ

“ต่อให้คุณจะทรมานผมจนตาย ผมก็ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่รู้จักกับคนที่ชื่ออาธิป”

“ได้ ถ้าอย่างนั้นคืนนี้นายไม่ต้องกินข้าว แต่กินไอ้นี่ของฉันแทนละกัน” ด้วยความโมโหขั้นสุด เมธัทก็เลื่อนตัวขึ้นไปนั่งคุกเข่าคร่อมใบหน้าหวาน งัดท่อนเนื้อใหญ่ออกมา ยัดเยียดมันข้าไปในโพรงปากน้อย ๆ ขยับสะโพกเข้าออกแรง ๆ ส่งมันเข้าไปลึก ๆ จนอีกฝ่ายใบหน้าแดงก่ำ กำมือขึ้นไปทุบที่เนินสะโพกเพื่อประท้วง ทว่ามาเฟียหนุ่มกลับไม่ยอมรับฟัง ยัดเยียดมันเข้าไปอย่างป่าเถื่อนและรุนแรง

“อ๊อก! อ๊อก!”

“ในเมื่อปากแข็งดีนัก มันก็ต้องโดนอย่างนี้” ว่าพร้อมกระแทกแก่นกายเข้าออกระรัว

สมใจอยากแล้วก็ถอนมันออกมา เลื่อนตัวลงไปคร่อมร่างบอบบางเช่นเดิม โกโก้นอนหายใจเหนื่อยหอบหลังจากริมฝีปากเป็นอิสระ จ้องมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าอย่างโกรธแค้น

“มองอย่างนี้อยากฆ่าฉันรึไงกัน กำลังจะแสดงธาตุแท้ออกมาแล้วล่ะสิ” คนพูดยิ้มเยาะอย่างน่าหมั่นไส้

“ใช่! ผมอยากจะฆ่าคุณ อยากจะฆ่าให้ตายอย่างทรมาน” น้ำเสียงของเขาเย็นชา ทว่าเมธัทกลับเลิกคิ้ว ทำหน้ากวน ๆ

“ออกจากที่นี่ให้ได้ก่อน ค่อยคิดเรื่องนั้นดีกว่าพ่อหนุ่มน้อย หึๆ”

เมธัทหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะดึงอาภรณ์ที่ห่อหุ้มร่างเล็กออกอย่างรุนแรง จ้องมองดวงหน้าหวานด้วยแววตาหื่นกระหาย โกโก้รู้สึกได้ว่าเขามองตนเป็นแค่ตัวอะไรบางอย่าง จับมาเพื่อเป็นที่ระบายอารมณ์ทางเพศเท่านั้น

“อ๊ะ อื้อ”

ร่างเล็กพยายามขบเม้มริมฝีปากไว้ ทว่าเสียงเสียวกลับเล็ดลอดออกมาจนได้ เขาเก่งเรื่องอย่างว่าจนแทบจะลอยตัวได้ มันสุขสมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

หลังจากทรมานด้วยการใช้ลิ้นจนพอใจแล้ว เมธัทก็จับขาเรียวยกขึ้นพาดบนบ่าหนา ส่งความเป็นชายเข้าไปรวดเดียวจนสุดลำ ก่อนบทรักอันป่าเถื่อนจะเริ่มต้นขึ้น พายุแห่งความเร่าร้อนพัดถาโถมเข้ามาจนโกโก้แทบจะรับมือไม่ไหว ในช่วงเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงที่รู้จักกันเขากลายเป็นสามีไม่รู้ต่อกี่ครั้ง มันผิดคาดกับสิ่งที่คิดไว้มากมายเหลือเกิน