ตอนที่ 2 จำไปจนตาย

“คุณเมธัทอย่าเพิ่งใจร้อนสิครับ ถึงยังไงวันนี้เราก็จะได้ไปสนุกกันแน่นอน ว่าแต่ผู้ชายที่เพอร์เฟคอย่างคุณมีแฟนแล้วหรือยังครับ” เจ้าตัวจับมือเขาออกจากต้นขา เพราะรู้สึกรำคาญเต็มที หากไม่ติดว่าคนคนนี้เหมาะที่จะเป็นพ่อของลูก คงจะซัดหมัดเข้าไปที่ใบหน้าแล้ว

“ถ้าบอกว่าไม่มี คุณจะเชื่อไหม”

“ไม่ครับ”

“นั่นไงบอกแล้วก็ไม่ยอมเชื่อ งั้นคืนนี้ผมจะทำให้คุณเชื่อเองว่าผมน่ะ โสดมานานแค่ไหน” กล่าวจบแล้ว เขาก็กระชากตัวเข้ามาจูบอย่างไม่ให้ตั้งตัว ตักตวงลมหายใจอย่างดูดดื่ม จนโกโก้ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ ยอมเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างไร้ทางสู้ รู้สึกร้อนวูบวาบตามใบหน้า เลือดลมในกายไหลพลุ่งพล่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“ฮื่อ...”

เสียงครางฮือในลำคอทำให้เมธัทพอใจเป็นอย่างยิ่ง นี่แค่น้ำจิ้มเท่านั้น เพราะหลังจากนี้เขาจะแสดงให้อีกฝ่ายรู้ว่า คนอย่างเขาไม่ใช่ผู้ชายหน้าโง่ ที่จะให้ใครมาหลอกได้ง่าย ๆ

“นอกจากจะเซ็กซี่ถูกใจผมแล้ว ปากคุณยังหวานอีกต่างหาก จนตอนนี้ผมแทบจะอดใจไม่ไหวแล้ว”

โกโก้เม้มริมฝีปากสีชมพูอ่อน ๆ อย่างประหม่า รู้สึกอายเมื่อถูกจ้องมองด้วยแววตาคมคู่นี้ ทั้งที่เคยมีแฟนมาหลายคน เคยโดนจ้องหน้ามาไม่รู้เท่าไหร่ ทว่าเขาคนนี้กลับทำให้รู้สึกมีชีวิตชีวา กระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูก เจ้าตัวหาเหตุผลมาบอกตัวเองว่า อาจเป็นเพราะเขาตรงสเปคทุกอย่าง แต่เสียดายที่มาช้าไป เพราะตอนนี้ตนไม่มีความรู้สึกอยากมีคู่เลยสักนิด

“ถ้าอดใจไม่ไหว จะรออะไรล่ะครับ หากคุณไม่รังเกียจผู้ชายอย่างผม เราไป...” แววตาอันมีเลศนัยเป็นการเชิญชวนที่ทำให้อีกฝ่ายกระตุกยิ้ม จับร่างเล็กขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวอย่างง่ายดาย

“ผมรอไม่ไหวแล้ว อยากสนุกกับคุณซะตรงนี้เลย” ชายหนุ่มกล่าวเสียงกระเส่า วางสายตาไว้ที่ส่วนล่าง เลื้อยมือลงไปบีบเคล้นเนินสะโพกแรง ๆ ราวกับมันเป็นสิ่งของล้ำค่าก็ไม่ปาน

“อย่าเพิ่งใจร้อนไปสิครับ ตรงนี้มันทำอะไรก็ไม่สะดวก ผมว่าเราไปต่อที่อื่นดีกว่า นะครับคุณเมธัท” เจ้าตัวแสดงความออดอ้อน ผ่านทางสีหน้าและแววตา ซึ่งคิดว่ามันน่าจะมัดใจเขาได้ไม่ยาก

“ตามใจคุณโกโก้เลยครับ งั้นเราไปกันตอนนี้เลยดีไหม”

“เดี๋ยวผมไปบอกเพื่อนก่อนนะครับ แล้วจะกลับมาหาคุณที่นี่”

“ได้เลยครับ รีบไปรีบมานะครับ”

“ครับ”

โกโก้ยิ้มให้เขา ก่อนจะลุกขึ้นจากตัว เดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ส่วนชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟานั้นมองตามหลังด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาใครบางคน

“ฮัลโหลคอปป์”

(เป็นยังไงบ้างครับเจ้านาย เจอกับเป้าหมายหรือยัง)

“เจอแล้ว ไม่เห็นจะน่ากลัวอย่างที่คิดเลย นี่น่ะเหรอคนที่ไอ้อาธิปมันส่งมาฆ่าฉัน”

(ไม่ผิดตัวแน่นะครับเจ้านาย)

“ไม่ผิดแน่ แต่งตัวเหมือนกับที่นายส่งมาให้ฉันดูเป๊ะทุกอย่าง หน้าตาดีและเซ็กซี่ขนาดนี้ ยังไงฉันก็ขอจับทำเมียก่อนละกัน ค่อยว่ากันอีกที” ว่าพร้อมแสยะยิ้มมุมปาก

(ระวังตัวด้วยนะครับเจ้านาย ยิ่งเซ็กซี่ยิ่งอันตราย)

“ไม่ต้องห่วงหรอก ถึงยังไงฉันก็ไม่มีทางเสียท่าให้ใครหรอก แค่นี้นะฉันกำลังจะพามันไปจัดการ”

(ครับเจ้านาย ไว้ผมจะรอที่บ้านนะครับ)

“โอเค ๆ ขอบใจนายมากที่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ฉัน”

วางสายแล้วเมธัทก็ยิ้มอย่างผู้ชนะ ที่สามารถล่วงรู้แผนการอันชั่วร้ายของคู่อริได้เสียก่อน อีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ เขาจะทำให้นักฆ่าหนุ่มหล่อผู้นี้ ยอมศิโรราบและจะทำให้ได้รู้จักฤทธิ์เดชของมาเฟียผู้ไม่เคยยอมใคร

“งานนี้รับรองว่านายจะต้องจำฉันไปจนตายแน่ หึ ๆ”