ตอนที่ 1-ลูกนก

กรงรักในมือซาตาน

ตอนที่ 1

(ลูกนก)

"จะทรมานกันไปถึงไหน!" เสียงเศร้าคละเคล้าคนสิ้นหวังย้อนถาม เมื่อเธอเอื้อนเอ่ยกับชายตรงหน้าที่ซื้อเธอมาด้วยเม็ดเงินจำนวนมากจากฮาเร็ม

"ตลอดชีวิต!...และอย่าคิดหนีถ้ายังอยากอยู่สุขสบาย"เสียงชายมาดขรึมอย่างอานัสเอื้อนเอ่ยเสียงเข้มอย่างข่มขู่

...สิ่งที่ได้ฟังทำเอาฟาตินนั้นแทบเข่าทรุดดวงตาคมกลมโตสั่นระริกเอ่อคลอด้วยม่านน้ำตาของคนสิ้นหวัง เธอถูกกักขังอยู่ในคฤหาสน์หลังโตโอ่อ่า ที่หญิงสาวหลายคนฝันหาอยากเข้ามาเหยียบสักครั้ง แต่สำหรับฟาตินนั้นอยากจะหาทางหนีทุกเวลานาที

"ฮึก อึก ท่านอานัส~~" เธอพูดเสียงแผ่วสะอื้นจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาคมเฉี่ยวของชายร่างสูงตรงหน้าอย่างตัดพ้อ

"หุบปาก แล้วเงียบซะ! น่ารำคาญเสียจริง อ่อ...แล้วควรรู้จักหน้าที่ของตัวเองด้วยล่ะหากเราเสร็จจากอีกคนเดี๋ยวเราจะเข้ามาหา...ก็แค่ลูกนกน้อยที่คอยเวลาไม่ได้สำคัญอะไรโปรดอย่าเข้าใจผิดว่าเรานั้นพิศวาส"

ว่าจบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่คำพูดที่กรีดลึกลงกลางใจสาวที่ได้แต่มองหน้าเขาด้วยม่านน้ำตาสีใส ใยเขาถึงเหยียบย่ำหัวใจของหญิงสาวตัวเล็กได้ถึงเพียงนี้ ไม่รักกันยังหยาบช้าทำร้ายกันได้ถึงเพียงนี้

"ท่านมันคนไร้หัวใจ ท่านอานัส" ฟาตินเอ่ยด้วยน้ำเสียงหมดหวัง พลังแรงใจที่จะชีวิตอยู่ต่อเริ่มเลือนลาง อยากตายให้หมดกรรมและสิ้นทุกข์ก็กลับได้มีชีวิตอยู่ต่อ ไม่รู้จะช่วยเหลือเธอทำไมในเมื่อไม่คิดจะไยดีกันเลยสักนิด

"หึ!!...หัวใจอย่างนั้นหรือฟาตินอะไรที่เรียกว่าหัวใจกัน!!" อานัสที่ได้ยินคำพูดที่แสลงหูจากปากของฟาติน ด้วยอารมณ์ที่ร้อนพล่าน เกรี้ยวกราดในทันตา ปรี่ประชิดตัวแล้วบีบใบหน้าของฟาตินจนยู่ กลีบปากสวยกระจับยู่ย่นแทบติดกัน ความเจ็บปวดเริ่มคืบคลานเข้าสู่กาย เมื่อแรงมือชายบีบแรงจนน้่ำตาของเธอไหลรินอาบสองแก้วนวล

"ฟาตินเจ็บ" เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงไม่ชัดเจน ปากที่ถูกบีบแรงจนแทบแหลกทำให้ไม่อาจจะทานทนได้ไหว ดวงตาคมกริบที่จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของคนตัวโตอย่างอ้อนวอน ขอให้ผ่อนปรนแรงบีบนี้คลายเสียทีเมื่อตอนนี้เธอเจ็บแปลบแทบทนไม่ไหว เเรงชายชาตรีที่หนักแน่นหญิงบอบบางคนไหนจะทานทนได้ไหว

"ดี!!! แล้วจำใส่สมองโง่ ๆ ของเธอด้วยว่าไอ้ บราฮิม มันไม่มีวันปันใจมารักผู้หญิงในฮาเร็มแบบเธอ!...เพราะหัวใจของมันมีเพียง ม่านฟ้า มงคลกุล เพียงหนึ่งเดียวที่ยืนหนึ่งในหัวใจ ไม่ใช่ผู้หญิงชั้นต่ำ!!...อย่างเธอ"

สายตาคมไล่มองหญิงที่ฟุบกับพื้นอย่างหยามเหยียดเอื้อนเอ่ยคำสุดท้ายด้วยน้ำเสียงต่ำ อานัสพูดขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยว เมื่อเสี้ยวหัวใจของฟาตินเขาย่อมรู้ดีว่าเธอมีใคร เพื่อนที่เคยสนิทผันกลายเป็นศัตรูด้วยเหตุผลส่วนตัวจนแคลงใจกันไม่คิดอาจจะสานสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นดังเดิม ใบหน้าสวยคมถูกสะบัดปล่อยแรงจนหน้าหัน ร่างกายบอบบางล้มฟุบกับพื้นพรมหรู ความเจ็บปวดของร่างกายว่าทรมานแล้ว แต่ความเจ็บปวดทางใจนั้นทรมานแทบเจียนตาย ยิ่งถูกชายที่ไม่ได้มีใจซื้อมาเพื่อสนองตัณหาความใคร่หรือเหตุใดก็ไม่ทราบแน่ แต่ที่แน่แท้คือเขาซื้อเธอมาทรมานคงเป็นเหตุผลเดียว

"ฮึก อึก...ฆ่าฟาตินเสียเถิดเพราะเกิดมาก็ไม่เคยได้รับรักจากใครอยู่แล้วแม้กระทั่งพ่อแม่บังเกิดเกล้ายังกล้าขายลูกสาวกิน" สิ่งที่ได้ฟังยิ่งตอกย้ำและบาดลึกลงขั้วหัวใจ ฟาตินพูดบอกอย่างคนสิ้นหวัง น้ำเสียงเศร้าเอื้อนเอ่ยอย่างตัดพ้อเมื่อชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้ช่างทรมานเหลือเกิน

"มันง่ายไปฟาติน!"

ปัง!!

...เมื่อสิ้นคำพูดเหี้ยมเข้มประตูห้องบานใหญ่ถูกปิดกระแทกเสียงดัง ชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องที่เสมือนกรงขังสำหรับฟาติน เธอมองตามแผ่นหลังหนาด้วยสายตาเศร้าหมอง เขายอมซื้อเธอมาเพื่อย่ำยีให้เจ็บช้ำน้ำใจ แม้จะเคยเป็นหญิงในฮาเร็มขายกายย่อมมีหัวใจไม่ต่างกัน