บทนำ

บทนำ

"ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูก" แก้วกานดาเอ่ยกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนพร้อมกับเข้าสวมกอดอย่างแนบแน่น

วันนี้ลูกชายของเธอกำลังจะเดินทางกลับประเทศสหรัฐอเมริกาหลังจากที่กลับมาเยี่ยมทางบ้านในช่วงซัมเมอร์

"ครับแม่ผมจะดูแลตัวเองดี ๆ จะโทรกลับมาบ้านบ่อย ๆ จนแม่ต้องรำคาญเลยล่ะ" นภัทรเอ่ยกับผู้เป็นแม่ด้วยรอยยิ้มหวาน เขายอมรับว่าตอนนี้รู้สึกใจหายมากที่จะได้ห่างจากครอบครัวอีกครั้ง

"ทำให้ได้อย่างที่พูดละกัน" แก้วกานดายิ้มให้ลูกชาย

"มาให้พ่อกอดหน่อยไอ้ลูกชาย" ทรงพลเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นลูกชายและภรรยาร่ำลากันได้สักพัก เขาเองก็ใจหายไม่น้อยที่ลูกชายคนเล็กต้องห่างอกอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทรงพลกลับรู้สึกเป็นห่วงลูกมากเป็นพิเศษเขารู้สึกแบบนั้นไม่รู้ว่าทำไม

"ผมคงคิดถึงคุณพ่อมาก ๆ เลยครับ" นภัทรเอ่ยขณะกำลังสวมกอดผู้เป็นพ่อ

"ถ้าถึงแล้วรีบโทรหาพ่อด้วยล่ะ"

"ครับพ่อ"

นภัทรผละจากอ้อมกอดของผู้เป็นพ่อแล้วก็หันไปยิ้มให้พี่ชายของตนที่กำลังยืนรออยู่ข้าง ๆ ไม่มีพี่ชายคนไหนบนโลกใบนี้ที่จะดีกับน้องชายได้เท่าคนนี้อีกแล้ว ตั้งแต่เด็กจนโตเขามีพี่ชายคนนี้คอยดูแลปกป้องมาตลอด ไม่เคยให้ใครมาแกล้งหรือทำร้ายได้เลย นั่นมันทำให้เขารักพี่ชายคนนี้มากที่สุด

"ตั้งใจเรียนล่ะภัทรบริษัทของเรารอการกลับมาของน้องอยู่นะ" นดลเอ่ยกับน้องชายพลางเอามือวางบนไหล่บางแล้วยิ้มให้

"แค่มีพี่ดลคนเดียวก็เพียงพอแล้วพี่ชายผมเก่งที่สุด" นภัทรเอ่ยชมพี่ชาย

"ไม่เก่งอย่างเดียวแถมยังหล่อด้วยนะจะบอกให้ ฮ่า ๆ " นดลเอ่ยขำ ๆ ก่อนที่จะสวมกอดน้องชายสุดที่รัก น้องชายคนนี้เป็นคนที่อ่อนแอและมองโลกในแง่ดีในทุก ๆ เรื่อง นั่นทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงน้องคนนี้ตลอดเวลาเพราะกลัวพวกมารสังคมจะใช้ความอ่อนโยนของนภัทรมาหลอกลวงหรือทำร้ายเอาได้

"หวังว่ากลับมาคราวหน้าผมจะได้มีพี่สะใภ้กับเค้าบ้างนะครับ"

"พี่จะพยายามหาให้ได้ละกัน ฮ่า ๆ"

"หล่อแล้วอย่าเลือกมากเดี๋ยวจะขึ้นคานเอานะ" นภัทรเอ่ยแซวพี่ชาย

"ถ้าจะมีเดี๋ยวมันก็มาเองล่ะไอ้น้อง"

สนทนากันได้สักพักใหญ่ทั้งหมดก็ต้องกลับบ้านกันก่อนนั่นเพราะเหลือเวลาตั้งชั่วโมงเศษ ๆ กว่าจะเครื่องจะออก

"ก่อนกลับเรามาเซลฟี่กันก่อนนะครับ" นภัทรเอ่ยขึ้นก่อนที่จวนจะถึงเวลากลับ

"มาเดี๋ยวพี่ถ่ายเอง" นดลเอ่ยแล้วก็รับโทรศัพท์มือถือจากน้องชายมาถ่ายรูปพร้อมกันทั้งสี่คน

"เดินทางปลอดภัยนะลูก" แก้วกานดาเอ่ยพร้อมกับโผเข้ากอดลูกชายอีกครั้ง

"พ่อไปล่ะ เดินทางปลอดภัยนะไอ้ลูกชาย"

"ครับพ่อ" นภัทรเอ่ยแล้วเปลี่ยนมาสวมกอดผู้เป็นพ่อแทน

"ไปล่ะภัทรดูและตัวเองดี ๆ ถ้าขึ้นเครื่องแล้วโทรบอกพี่ด้วยนะ"

"ครับพี่ดล" นภัทรว่าแล้วก็ยิ้มให้พี่ชาย

หลังจากที่ทั้งสามคนกลับไปหมดแล้ว นภัทรก็ต้องนั่งรออีกเป็นเวลาชั่วโมงเศษ เขาจองเที่ยวบินรอบดึกจึงต้องให้พ่อกับแม่รวมถึงพี่ชายกลับบ้านก่อนนั่นเพราะหากรอให้ถึงเวลามันอาจจะดึกไป

อีกมุมหนึ่งของสนามบิน

"นายครับเจอเป้าหมายแล้ว" เสียงชายชุดดำกำลังคุยสายกับผู้เป็นเจ้านาย

"อย่าให้พลาดล่ะ" ปลายสายเอ่ยกับลูกน้องด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

"ผมจะไม่ทำให้นายผิดหวังแน่นอนครับ"

"ฉันจะรอที่เกาะพรุ่งนี้เช้าหวังว่าฉันจะได้เห็นผลงานดี ๆ ของพวกแกนะ"

"ครับนาย"

สิ้นเสียงลูกน้อง 'เคลวิน' ก็วางสายแล้วแสยะยิ้มออกมา มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องเอาคืนพวกมันที่เคยทำลายชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์ของเขา พวกมันจะได้รู้ว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง

"แล้วเจอกัน...นภัทร"