1/1 ครอบครัว

บทที่1

ครอบครัว

“ วิชัย มันรวยขึ้นเยอะเลยนะ จากรายได้ที่มันจับที่ดินซื้อมาขายไป”

“ใช่ ฉันยอมรับ แต่คุณคะ เงินที่คุณจะเอาไปลงทุนมันไม่ใช่น้อยๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมันจะกระทบไปหมด คุณคิดดูดีๆนะคะ ” เพ็ญแขเตือนสติภาณุผู้เป็นสามี

ภาณุเป็นนักธุรกิจเปิดเต็นท์ขายรถมือสอง มีด้วยกันหลายสาขา ด้วยความที่เขาเป็นคนชอบเสี่ยงโชค จึงชอบเล่นหุ้นมากกว่าการดูแลเต็นท์รถ เมื่อวานวิชัย เพื่อนสมัยเรียนมัธยม ที่ไม่ได้เจอกันนาน แวะมาเยี่ยมเยียนที่บ้าน เขาดูมีฐานะดีขึ้นมาก เขามาหาภาณุเพราะต้องการชวนร่วมหุ้นซื้อที่ดินแปลงใหญ่เพื่อเอาไว้เกร็งกำไร เขาอ้างว่าเงินทุนไม่พอ เพราะทำธุรกิจหลายตัว

“จ้า พี่จะลองคิดทบทวน เพ็ญไม่ต้องกังวลนะ พี่จะคิดให้ดีที่สุดเพื่อครอบครัวของเรา” ภาณุโอบกอดภรรยาด้วยรักสุดหัวใจ

ภาณุกับเพ็ญแขแต่งงานกัน หลังจากที่เพ็ญแขพลาดท่าให้คู่รักของตนแล้วเกิดตั้งครรภ์ เมื่ออีกฝ่ายรู้เรื่องจึงพยายามบ่ายเบี่ยงไม่รับผิดชอบ ภาณุแอบชอบเพ็ญแขมานานเมื่อเพ็ญแขนำเรื่องนี้ไปปรับทุกข์ เขาจึงเสนอตัวและยินดี ที่จะรับลูกของเพ็ญแขกับผู้ชายที่ไร้ความรับผิดชอบคนนั้นเป็นลูกของเขาเอง

นับตั้งแต่พิมพกานต์ยังอยู่ในครรภ์ของมารดา ภาณุก็เฝ้าทะนุถนอม รักดูแลเหมือนลูกของตัวเอง ด้วยพื้นฐานที่เขาเป็นคนดี แต่รูปร่างหน้าตาไม่ดีเท่าคนรักเก่าของเพ็ญแข นอกนั้นเขาก็ชนะทุกทาง ความดีของเขาทำให้ในที่สุดเขาก็ได้หัวใจทั้งดวงของภรรยาไปอย่างไม่มีข้อแม้

พิมพกานต์หญิงสาวหน้าตาละม้ายคล้ายมารดาเป็นที่สุด ยิ่งสร้างความรักความเอ็นดูให้กับภาณุขึ้นไปอีก พิมพกานต์อายุได้เพียงไม่กี่เดือนเพ็ญแขก็ตั้งครรภ์ลูกของเธอกับภาณุ แรกๆเพ็ญแขแอบเป็นกังวลว่าเมื่อภาณุมีลูกเป็นของเขาเอง ความรักความเมตตาที่เคยให้พิมพกานต์จะแปรเปลี่ยนไป

นับตั้งแต่พลอยรดาคลอดออกมา ภาณุยิ่งสนใจ ให้ความรักกับพิมพกานต์มากกว่าเดิม เขาให้เหตุผลว่า เขายิ่งรักพิมพกานต์มากเท่าไหร่ เด็กน้อยผู้เป็นพี่ก็จะรักน้องมากด้วยเช่นกัน ความสุขของเขาคือการเห็นพี่น้องรักกัน

“คุณเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีที่สุด ฉันกับลูกโชคดีที่ได้มาอยู่ในอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่น และปกป้องภัยให้พวกเราได้เสมอ” เพ็ญแขแนบหน้ากับอกของสามีอย่างคนที่สุขล้น จนหาคำพูดมาพูดได้ไม่หมด

“พรุ่งนี้ก็ได้เวลาไปรับลูกๆเรากลับบ้านแล้วสิ เดือนหนึ่งเจอกันไม่ถึงสองครั้ง คิดถึง แต่ลูกๆคงชินกันแล้ว มีแต่คนแก่สองคนที่นานเท่าไหร่ก็ไม่ชินเสียที” ภาณุคิดถึงพิมพ์กับรดาลูกสาวทั้งสองคนของเขา

สองสาวพี่น้อง ถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่เข้าชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่ง เพราะภาณุต้องการให้พี่น้องได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน และเขาก็กลัวตัวเขาเองจะแสดงอาการอะไรพลั้งพลาดไป ที่จะทำให้