กรงขังพิศวาส เหยื่อรักลุงข้างบ้าน

เมลดาเป็นลูกสาวของมาลินี เพื่อนบ้านที่อยู่ติดกับเขามานับสิบปี เด็กน้อยในวัยเยาว์ได้กลายเป็นสาวสวยสะพรั่งที่ภมรหนุ่มนับร้อยอยากดอมดม ไม่แม้แต่เทิดที่หมายตาหมายใจอยากได้เมลดามาเป็นเมีย แต่ด้วยความที่อายุห่างกันมากเกินไปทำให้เขาไม่สามารถแสดงความรู้สึกออกไปตรงๆ ได้

ทำได้เพียงขนขนมไปฝากทุกวันเพื่อให้ได้เห็นหน้าให้หายคิดถึงเท่านั้น จนคนแถวนั้นเข้าใจผิดคิดว่าคนที่เขาชอบคือแม่หม้ายลูกติด ทั้งที่ความจริงเขาอยากกลืนกินสาวน้อย เจ้าของนัยน์ตาเรียวโตเหมือนลูกกวางแสนซื่อตัวนั้นต่างหาก

นับวันความปรารถนาที่มีต่อลูกกวางเนื้อหวานก็ยิ่งหนักขึ้นจนบางครั้งเขาแทบจะคุมสติไม่อยู่ ต้องคอยยับยั้งชั่งใจอยู่หลายต่อหลายครั้งเพื่อไม่ให้สาวเจ้าแตกตื่น ทว่า...ผลสุดท้ายความพยายามก็สูญเปล่า เมื่อเขาเผลอทำเรื่องที่ผิดต่อเธอไปเสียแล้ว และไม่ได้เสียใจกับการกระทำนั้นเลย เพราะที่สุดเขาก็ได้ครอบครองเธอสมใจ

ในวันนั้นเขาก็เอาขนมไปให้หนูดาตามปกติ แต่บังเอิญว่าแม่ของเธอไม่อยู่ เขาจึงมีโอกาสได้อยู่กับเธอสองต่อสอง...

เมลดามีใบหน้าที่สวยหวานเหมือนแม่ของเธอ ดวงตาที่เป็นประกายของเธอทำให้เขานึกถึงดวงตาของลูกกวางแรกเกิด ทั้งดูใสซื่อและดึงดูดให้ค้นหา เรือนร่างของเธอเล็กบางอ้อนแอ้น เรียวแขนกลมกลึง ผิวพรรณเนียนละเอียดอิ่มสวยน่าลูบไล้ ทรวงอกของของเธอใหญ่กำลังเหมาะมือ ช่วงสะโพกผายให้ความรู้สึกน่าขย้ำ จนเขาเผลอก้าวขาเดินเข้าไปประกบร่างกายใหญ่โตเบียดชิดแผ่นหลังของเธอ

หมับ!

ท่อนแขนแข็งแรงตวัดรัดเอวคอดกิ่วให้ทุกสัดส่วนของพวกเขาแนบชิด เสียงหอบหายใจด้วยความตื่นตัวของเขาดังอยู่ข้างหูเธอ แน่นอนว่าเมลดาที่กำลังทำอาหารอยู่ย่อมตกใจทำอะไรไม่ถูก แต่เขาไม่คิดเปิดโอกาสให้กวางสาวที่ตื่นตระหนกเสียขวัญได้เตลิดหนีหลุดไปจากเงื้อมมือเขาได้

งานนี้มีแต่ต้องเดินหน้าไปให้สุดทางเท่านั้น!

"ละ...ลุงเทิด! จะทำอะไรคะ ปล่อยดานะ!" เมลดาหวีดร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ คาดคิดไม่ถึงว่าลุงเทิดเพื่อนบ้านที่รู้จักกันมานานจะกล้าทำเรื่องแบบนี้กับเธอ จึงไม่ทันระวังตัวปล่อยให้อีกฝ่ายเข้ามาใกล้ได้มากขนาดนี้

ลุงเทิดชอบแม่ของเธอไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ อ้อมแขนที่กำลังกอดรัดเธอนั้นแน่นหนาราวกับโซ่ตรวนที่พันธนาการเธอไว้ ทำให้เธอทั้งสับสนและไม่เข้าใจ

เทิดศักดิ์สัมผัสได้ถึงความตื่นกลัวของร่างในอ้อมแขนแต่ก็ไม่คิดจะปล่อยโอกาสให้หลุดลอย เขายังคงเดินหน้าทำในสิ่งที่ตัวเองปรารถนามาตลอด เขาเพิ่งรู้ตัวเมื่อไม่นานมานี้เองว่ารู้สึกยังไงกับเมลดา ความต้องการที่จะได้ครอบครองสาวน้อยคนนี้ตลอดห้าปีที่ผ่านมาทำให้เขานอนทรมานอยู่ทุกวัน ไม่มีอารมณ์ที่จะเสพสุขจากผู้หญิงคนอื่น ไม่อาจพาตัวเองขึ้นไปถึงจุดสุดยอดได้ถ้าไม่ได้จินตนาการถึงร่างเธอ

น้ำเสียงกระเส่าที่แผ่วหวาน...ลมหายใจหอบกระชั้นที่เร้าใจ...และเรือนร่างที่ตอบสนองความรู้สึกเขาอย่างเขินอาย ทุกอย่างเคยเป็นเพียงภาพฝันที่เขาสร้างขึ้น แต่ในวันนี้เขาจะบรรจงทำมันขึ้นด้วยมือตัวเอง

"หนูดาโตเป็นสาวแล้วนะ ลุงไม่อยากอดทนรออะไรอีกแล้ว"

"ลุงเทิด! แต่ดาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะคะ ลุงเทิดปล่อยดาไปเถอะนะคะ ฮึก...ดาไม่ได้ต้องการแบบนี้" เสียงสะอื้นที่หลุดมาไม่ได้ยับยั้งความเอาแต่ใจของชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่ได้

ฝ่ามือหยาบกร้านเลื่อนลงลูบไล้ต้นขาเนียนนุ่มใต้กระโปรงเหนือเข่าที่ร่นขึ้นมาเกือบถึงเอว ปลายนิ้วโป้งกดคลึงผิวเนื้ออ่อนไล่ขึ้นไปทีละนิดจนเข้าใกล้โคนขาด้านใน ทำเอาเมลดาสะดุ้งตกใจตัวสั่นหนักกว่าเดิม นัยน์ตากลมโตเบิกโพลงน้ำตาเอ่อคลอเต็มหน่วย อยากจะร้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้าน แต่เสียงกลับติดอยู่ในคอจนเปล่งไม่ออก

เธอกลัวจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว นี่ใช่ลุงเทิดที่เธอรู้จักแน่เหรอ ทำไมเขาถึงได้ทำเรื่องร้ายกาจแบบนี้กับเธอ

"ลุงหยุดไม่ได้ หนูดาเป็นของลุงเถอะนะ ลุงสัญญาว่าจะดูแลหนูดาเป็นอย่างดี จะรักและทะนุถนอมหนูดาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะมอบความสุขให้กับหนูดา”

“ไม่...”

“ได้โปรด...หนูดาอย่าผลักไสลุงเลยนะ ลุงต้องการหนูดาจนแทบทนไม่ไหวแล้ว” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบชิดขอบหูของหญิงสาวพร้อมกับขบเม้มสลับเลียไล้สร้างความปั่นป่วนให้กับเธอ

เมลดาถึงกับเข่าอ่อนไร้เรี่ยวแรงจะยืนต่อ สัมผัสที่ไม่คุ้นชินทำให้เธอหวาดกลัวเป็นอย่างมาก สองมือน้อยพยายามดึงมือหนาที่ซุกซอกไปตามเรียวขาเธอออกแต่ก็ไม่สำเร็จ ลุงเทิดยื่นมือเข้าไปแตะยังส่วนอ่อนไหวของเธอ สิ่งที่เธอหวงแหนมาตลอดชีวิตกำลังถูกสัมผัสแตะต้องอย่างจาบจ้วงกักขฬะ กระตุ้นเส้นประสาททุกเส้นบนร่างเธอให้ตื่นตัวเตลิดไปกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่เขาปรนเปรอให้อย่างมึนงง

“อย่าค่ะ อะ...อื้อ! อ๊ะ”

“หนูดา...หนูดาจ๋า หนูดาของลุงเทิด...”

“หยุดเถอะค่ะ ดาขอร้อง ฮึก ได้โปรด...ปล่อยดาไปนะคะ”

เมลดาเว้าวอนอย่างอ่อนแรง น้ำตารินไหลอย่างไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะหลุดไปจากสถานการณ์นี้ได้ มือเรียวจิกเล็กลงไปบนท่อนแขนกำยำเต็มแรงจนเลือดซิบ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความรัญจวนซ่านเสียวที่ทรมานเธอจนแทบขาดใจ

ในที่สุดเมลดาก็ทรงตัวไม่อยู่ปล่อยให้ร่างลื่นถลาลงนั่งบนพื้นโดยมีร่างสูงใหญ่ของเทิดศักดิ์ตามประกบติดประคองเธอไว้ไม่ให้กระแทกพื้น ลุงเทิดรั้งใบหน้าเธอให้แหงนขึ้นรับจุมพิตหนักหน่วงที่ประทับลงมาบนเรียวปากเธอ สอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปหาความหวานจนทั่ว กระทั่งพบแหล่งที่มาของความหวานนั้นจึงตวัดลิ้นร้อนรวบเกี่ยวลิ้นเธอ ดูดดื่มด้วยความกระหายหิวซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่รู้เบื่อ

“ลุงเทิด อื้อ! ไม่...!” เสียงหวานร้องห้ามได้เพียงเท่านั้นก็ถูกประกบปากบดจูบลงมาใหม่

คราวนี้เทิดศักดิ์เพิ่มระดับความเร้าใจขึ้นไปอีกด้วยการโชว์ลีลาเด็ดของตัวเอง มือซ้ายนวดคลึงทรวงอกกลมกลึงอย่างเมามัน มือขวาผลักดันนิ้วเรียวยาวแหวกว่ายในแอ่งน้ำหวานกระชากอารมณ์ของหญิงสาวให้พุ่งสูงลิ่ว

ไม่ไหวแล้ว เธอกำลังจะ...

“อ้า!”

“เก่งมากหนูดา เสียงของหนูช่างหวานบาดอารมณ์ลุงจริงๆ มาต่อกันเถอะจ้ะ ลุงจะพาหนูไปทำความรู้จักกับความสุขสุดยอดที่หนูไม่เคยสัมผัสจากที่ไหนมาก่อนให้เอง อา...คับแน่นเหลือเกิน หนูคงต้องการลุงมากสินะ ไม่อย่างนั้นตรงนี้คงไม่ฉ่ำแฉะถึงขนาดนี้”

เทิดศักดิ์ล้อเลียนคนที่กำลังสติหลุดลอยไปไกลด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์ ดวงตาคมปลาบส่องประกายแพรวพราวอย่างย่ามใจเมื่อเห็นว่า

เมลดาไม่ได้ขัดขืนหรือพยายามร้องห้ามเขาอีก แต่ความจริงแล้วที่เธอหยุดเป็นเพราะเหนื่อยและต้องการรวบรวมกำลังอีกครั้ง

ตอนนี้เธอสู้แรงของลุงเทิดไม่ได้ เขาทั้งตัวใหญ่และอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ต้องการปลดปล่อยความใคร่ถึงขีดสุด ถ้าเธออยากหลุดพ้นไปจากเงื้อมมือเขาต้องใจเย็น ต้องฉวยโอกาสตอนทีเผลอผลักไสเขาแล้วหนีไป

ทว่า...ความเป็นจริงมักสวนทางกับความคิดเสมอ เมื่อสองเต้าอวบอิ่มถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนผะผ่าวจนยอดถันปริเปล่ง ส่วนจุดอ่อนไหวถูกเขาร่ายมนต์ใส่ส่งคลื่นความหฤหรรษ์เข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่าจนระเบิดพร่าง ชิ้นส่วนแห่งความสุขกระจัดกระจายไปทั่วร่างจนไร้เรี่ยวแรงจะต้านทานความวาบหวามนี้

แต่นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเพราะหลังจากนั้นเทิดศักดิ์ก็ทำให้เธอแทบคลั่ง ด้วยการโบกสะบัดลิ้นร้อนปัดป้ายลงบนความอ่อนนุ่มของเธอ รีดเคล้นเอาน้ำหวานให้รินไหลอาบชโลมไปทั่วทั้งในและนอกถ้ำ แล้วเก็บกวาดจนเกลี้ยงอย่างไม่คิดรังเกียจ

“ฮือ...” เสียงครางสะอื้นของสาวน้อยเป็นเหมือนยาปลุกกำหนัดที่เร่งให้เทิดศักดิ์ลงมือเร็วขึ้น กระชากเอาเสื้อผ้าของเธอและเขาที่เกะกะบนร่างออกไปจนเปลือยเปล่า

หนุ่มใหญ่ตรงเข้าตระกองกอดร่างบอบบางที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นเย้ายวนใจกระตุ้นตัณหาอย่างทะนุถนอมแสนรัก แม้จะถูกสาวเจ้าฟ้อนเล็บใส่หมายผลักไสออกไปให้ไกลก็ยังหน้าด้านหน้าทน ไม่สนใจความเจ็บแสบที่ถูกขีดข่วนตามท่อนแขนและแผ่นอกเดินหน้าต่อไป

เขารอคอยที่จะได้เชยชมเธอมาตลอด หนูดาของเขาสวยสดและส่งกลิ่นหอมหวานยั่วยวนเขามานานแล้ว เฝ้านึกฝันถึงวันที่จะได้ดอมดมและครอบครองเป็นเจ้าของเจ้าข้าวอย่างเต็มตัว

“หนูดาจ๋า หนูดาคนดี อย่ากลัวเลยนะ ลุงจะทำให้เบาที่สุด หนูดาจะได้ไม่เจ็บนาน”

คำพูดปลอบใจของคนที่ทาบทับอยู่เหนือร่างไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีเลยสักนิด กลับยิ่งรู้สึกแย่ที่ต่อให้จะถูกทำร้ายก็ยังเกลียดไม่ลง ที่ผ่านมาลุงเทิดดีกับเธอมาตลอด เธอนับถือเขาเหมือนลุงแท้ๆ เหมือนกับคนในครอบครัว เป็นคนสำคัญที่เธอเคารพรักมากคนหนึ่ง

ทำไมกันนะ ทำไมเรื่องมันถึงกลายเป็นแบบนี้

คำถามนั้นวนเวียนอยู่ในใจและยังคงค้นหาคำตอบให้ไม่ได้

ทุกการกระทำ ทุกการเคลื่อนไหว กระทั่งน้ำเสียงและลมหายใจที่แผ่วหวิวอยู่ข้างหูมันชัดเจนทุกอย่าง ตัวตนของเขากดทับเข้ามาในร่างเธอสะบั้นเหยื่อพรหมจรรย์ที่รักษาไว้มาตลอดยี่สิบปีให้ขาดลง ความเจ็บที่ไหลบ่าเข้ามาทำให้เธอตัวสั่นระริกเหมือนลูกนกที่เพิ่งเริ่มหัดบินและถูกแม่ดันหลังให้ตกลงจากต้นไม้เพื่อที่จะได้เรียนรู้การใช้ชีวิตตามธรรมชาติของมัน

หลังจากที่หลอมรวมร่างเข้าด้วยกัน เทิดศักดิ์ก็รอให้เมลดาได้ปรับตัวกับขนาดของเขา ระหว่างนั้นก็ลูบไล้ไปบนผิวกายเนียนนุ่ม พรมจูบลงไปบนซอกคอ ไหปลาร้าและมาหยุดอยู่ที่เนินอกสล้าง แรงตอดรัดที่เป็นไปอย่างไม่ตั้งใจของหนูดากำลังทรมานเขาจนร่างกระตุก กรามแกร่งบดเข้าหากันจนเกิดเสียง เหงื่อเม็ดโตไหลกลิ้งจากหน้าผากตกลงกระทบเนื้อนวลผุดผ่อง ทำเอาสาวน้อยสะดุ้งตกใจเพิ่มแรงบีบรัดมากยิ่งขึ้น

และเพราะอย่างนั้นใบหน้าคมสันจึงเขียวคล้ำราวกับถูกน็อกด้วยหมัดชกเข้าที่ท้องจนจุกเจ็บ

“ลุงรอต่อไปไม่ได้แล้วหนูดา ถ้านานกว่านี้ลุงต้องขาดใจตายตั้งแต่ตอนนี้แน่”

เมลดาที่น้ำตาท่วมหน้าแทบไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น เพราะช่วงล่างกำลังเจ็บเสียดเหมือนถูกจับแยกออกจากกัน ก่อนจะต้องเจ็บซ้ำเมื่อเขาเริ่มโถมกายเข้ามาราวกับพายุ ฉีกกระชากสติสัมปชัญญะที่เหลืออยู่เลือนรางให้ลดน้อยลงไปอีก

ความสุขอะไรกัน เธอเจ็บจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว!

“ยะ หยุดนะ ดาเจ็บ! ได้โปรด...ดาเจ็บจะตายแล้ว ลุงเทิด ฮือๆ ดาเจ็บจริงๆ นะ โอ๊ย!”

“อีกนิดเดียวนะ อีกเดี๋ยวหนูดาจะสุขจนต้องร้องขอให้ลุงช่วยแล้ว” เทิดศักดิ์ปลอบประโลมเสียงหวานเชื่อม ดวงตาเปล่งประกายระยิบระยับร้อนแรงดุจเปลวไฟจ้องมองใบหน้าเหยเกบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บของเมลดา

“ฮือๆๆ ทำไมลุงเทิดต้องทำแบบนี้กับดาด้วย ดาไปทำอะไรให้คะ ถึงได้โกรธเกลียดกันขนาดนี้”

“ใครว่าเกลียดล่ะจ้ะ ลุงรักหนูดาต่างหาก เพราะรักถึงต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครอง อ่า...รู้สึกแล้วใช่มั้ยหนูดา ลุงไม่ได้หลอกหนูจริงๆ”

“อ๊ะ...กะ เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไม...อื้อๆๆ ไม่...”

“อ่า...เสียวสุดๆ เลยใช่มั้ยหนูดา จากนี้ไปมันจะยิ่งเพิ่มขึ้นมากกว่านี้อีก ไว้ใจลุงนะ ลุงจะพาหนูไปถึงจุดสุดยอดเอง!”

“อ๊า! อ้า...ฮึก” เมลดาส่งเสียงครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่าน เมื่อความเจ็บปลิวหายไปหลงเหลือไว้แต่ความซ่านสยิวยามลุงเทิดกระแทกท่อนลำแข็งขึงขยี้ดอกไม้งามเต็มรัก กระหน่ำแทงยับจนทั้งร่างสั่นคลอน แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด มันเหมือนกับมีเกลียวคลื่นขนาดใหญ่หมุนวนในช่องท้อง

ทรมาน...เสียวซ่าน...และสุขสม เรียกร้องให้เธออยากเข้าหา อยากชิดใกล้ และเว้าวอนขอความเมตตา

เทิดศักดิ์กระตุกยิ้มชั่วร้ายขึ้นมาวูบหนึ่งรับรู้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของหญิงสาว

ตอนนี้เมลดาให้ความร่วมมือกับเขาเป็นอย่างดี ตอบสนองทุกสัมผัสของเขาอย่างซื่อตรง แม้จะมีบางช่วงที่หลงเหลือสติให้ไตร่ตรองเรื่องความถูกผิดจึงพยายามดิ้นหนีไปจากเขา แต่ก็ถูกแส้อารมณ์กระหน่ำฟาดลงมาไม่ยั้งจนยอมจำนนในที่สุด ปล่อยให้เขาชี้นำทางไปสู่สรวงสวรรค์ที่เห็นอยู่ไม่ไกล

มุ่งขึ้นไป...สูงขึ้นไปอีก ทวีความเร้าใจและทุ่มใส่สุดตัว ให้ร่างกายทุกสัดส่วนแนบชิดติดกันเป็นเนื้อเดียว ตรึงความแข็งแกร่งให้ฝังลึกอยู่ในส่วนที่สำคัญที่สุดของเธอ แล้วปลดปล่อยให้หยาดหยดให้ล้นทะลัก ทิ้งร่องรอยหลักฐานว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

เมลดาหมดสติไปตั้งแต่ยกที่สาม ความกลัดมันของเทิดศักดิ์ทำให้เผลอลืมตัวตักตวงเอาทุกสิ่งไปจากเธออย่างเอาแต่ใจ เหมือนหนุ่มน้อยที่ริเริ่มมีความรักและห้ามความต้องการของตัวเองไม่ได้ เขาพ่นลมหายใจออกจากปากแรงๆ ค่อยๆ ถอนตัวตนออกจากเส้นทางรักที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำรักและหยดเลือดบริสุทธิ์ของเธอ

เขาคงบ้าไปแล้วที่ปลุกปล้ำสาวน้อยคนนี้ แต่จะให้ทำไงได้ในเมื่อความอดทนของเขามันหมดลงแล้ว

“หนูดาจะเกลียดลุงเทิดคนนี้รึเปล่านะ แต่ลุงเทิดรักหนูดามากและเชื่อว่าจะเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ทำให้หนูดามีความสุขได้”

ต่อให้จะถูกเมลดาโกรธเกลียดเข้าจริงๆ ก็คงช่วยไม่ได้เพราะเขาทำร้ายเธอ แต่ถ้าจะห้ามไม่ให้เข้าใกล้ไม่ให้เห็นหน้าอีก เขาคงทำไม่ได้

จะทำยังไงให้หนูดาไม่หนีไปจากเขา ให้เธอยินยอมเป็นเมียเขาอย่างที่ต้องการ

สงสัยคงต้องจับขังไว้ในกรง...กรงพิศวาสที่เธอไม่มีวันหนีพ้น!