นักเขียน
วิหคสีรุ้ง
176.0K
จำนวนคำ
1
นิยาย

นิยาย

ข้าเป็นบุรุษ(จริงๆ)นะ

14.0K·วิหคสีรุ้ง

ที่เสียใจหนักที่สุดในชีวิต คือ โตจนอายุปูนนี้แล้วไม่มีแฟนสักคน ใกล้จะตายอยู่มะรอมมะร่อแล้วแต่ยังไม่เคยมี ‘หลัว’ กับเค้าเลย(ไม่คิดว่ามันจะเกี่ยวกับหน้าตาตัวเองสักนิด) พระเจ้าท่านช่างใจร้ายนัก เกิดมาทั้งทียังให้รักษาความบริสุทธิ์ไว้อีก จะเกิดมาให้เสียชาติเกิดทำไมเนี่ย! ขอฟินสักหน่อยก็ยังไม่ได้! ถ้า..ถ้าชาติหน้ามีจริงนะ ขอละ... ขอให้เกิดมารวยที ขอให้รวยๆ เอาแบบว่าจะกินจะใช้ทั้งชาติหรืออีกสิบชาติก็ไม่หมด ขอหน้าตาดี ไม่ต้องทำศัลยกรรมก็หน้าตาดี เอาแบบพระเจ้าประทานไม่ใช่ธรรมชาติลงโทษแบบทุกวันนี้ ขอให้มีพ่อแม่ที่รัก มีพี่น้องที่อบอุ่นไม่ใช่ตัวคนเดียวตั้งแต่เกิดจนตอนนี้นอนร่อแร่อยู่บนเตียงก็ไม่มีใครมาเฝ้าสักคน ถ้ามันจะขอได้ขนาดนั้นแล้วละนะ ขอไปเกิดแนวแฟนตาซีหน่อย แนวเทพเซียนอะไรเทือกนั้น อยากเหอะเหินเดินบนน้ำได้ ไหนๆ ก็ขอได้แล้วนี่ เรื่องเหลือเชื่อขนาดไหนก็คงไม่เกินไปหรอก ฮ่าๆ และสุดท้าย ขอละ ขอเกิดเป็นผู้ชายสักชาติเถอะจะได้หาสาวสาว สะสมไว้เป็นฮาเร็ม ชดเชยชาตินี้ที่อดอยากปากแห้งเหลือเกิน แต่พอได้มาเกิดใหม่ทั้งที หล่อเหรอก็ใช่แหละ รวยหรือ ก็ใช่ ใช้อีกสิบชาติก็ไม่หมด แต่เรื่องที่อดอยากจากชาติที่แล้ว น่ะ...ทำไมมันตาลปัตรไม่เหมือนกับที่ขอไว้นี่ ชาติที่แล้วเป็นผู้หญิงยังไม่มีหลัวเลย ชะ..ชาตินี้อุตส่าห์เป็นผู้ชายทั้งที ทำไม ถึงมีหลัวได้เล่า พระเจ้าท่านเล่นตลกใช่ไหม

นิยายเทพเซียนจบแล้ว