ตอนที่ 1

“สวิงสวาท”

SWING

ผู้เขียน : อาลีจันโด

เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับสองสาวเพื่อนรัก

ใน ‘คืนข้ามปี’ สุดเร่าร้อน

เป็นค่ำคืนที่สองสาว

ต้องจดจำเหตุการณ์นี้... ไปชั่วชีวิต

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น

“สวสวาท”

SWING

เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะเล็กใกล้กับโซฟาหนังสีดำ ส่งเสียงดังลั่น ปลุกให้ฉันสะดุ้งตื่น หลังจากเผลองีบหลับอยู่บนโซฟาหน้าจอทีวีตั้งแต่หัวค่ำ

ฉันมักจะนอนหลับหน้าจอทีวีเป็นประจำ บางครั้งก็เปิดทิ้งไว้ ทั้งที่ไม่ได้อยากดู แค่เพียงต้องการเสียงเป็นเพื่อนเท่านั้น ไม่อยากให้ภายในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ เหมือนคุกในคอนโด ต้องเงียบเหงาจนเกินไป

“แอนนา... เป็นไงบ้าง”

ฉันเอื้อมมือคว้าโทรศัพท์ กดรับ กรอกเสียงไปยังต้นสาย เมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของแอนนาเพื่อนสนิทโทรมา

“จอย... ”

พูดไม่ทันจบ เรียกชื่อฉัน... แล้วแอนนาก็นิ่ง แว่วเสียวสะอื้นเครือตามมา ฉันรับรู้ได้ถึงความเศร้าในน้ำเสียงของเพื่อนสาว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แอนนาร้องไห้

“เกิดอะไรขึ้น... แอนนา... แกร้องไห้ทำไม ถ้าเดาไม่ผิดไอ้พี่บอลอีกแล้วใช่ไหม”

ฉันใช้สรรพนามแสดงความสนิทสนม ‘พี่บอล’ คือสามีของแอนนา

“มันเป็นเวรกรรมของฉัน”

แอนนาโทษตัวเอง เพราะ ‘ความรัก’ ที่มีต่อพี่บอลผู้เป็นสามี ทำให้แอนนาต้องตกอยู่ในสภาพจำยอมเรื่อยมา ทั้งที่พี่บอลไม่เคยซื่อสัตย์ต่อชีวิต ที่รู้ๆ เขาแอบนอกใจแอนนาหลายครั้งหลายหน

“คราวนี้สาวที่ไหนอีกล่ะ”

อย่าว่าเผือก ฉันถามถึง ‘กิ๊ก’ คนใหม่ของสามีเพื่อน

“ผู้หญิงเป็นรุ่นน้องที่ทำงานเดียวกันนั่นแหละ”

แอนนาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ชินชากับการโดนสามีนอกใจ

“ฉันละเครียดแทนแกจริงๆ... เมื่อไรชีวิตแกจะหลุดพ้นจากไอ้ผู้ชายเลวๆ พรรค์นี้เสียที”

ฉันพูดแรง ปากจัดและขวานผ่าซากไม่อ้อมค้อมนี่แหละคือฉัน ถอนใจแรงด้วยความสงสารเพื่อนรัก ที่ผ่านๆ มาฉันเห็นแอนนาต้องเสียน้ำตาเพราะผู้ชายคนนี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

“ฉันทนเพราะรักพี่บอล”

พูดแล้วแอนนาก็ร้องไห้ออกมาอีก

“ทน... บ้าไปแล้วแอน ฉันถามตรงๆ นะ... เมื่อไรแกจะเลิกกับพี่บอลเสียทีวะ ฉันจะบอกให้นะ ผู้หญิงสวยๆ อย่างแกถ้าเลิกกับพี่บอล รับรองว่าผู้ชายมารอต่อคิวยาวเหยียด”

ฉันนึกโมโหแทนเพื่อน แอนนาเป็นผู้หญิงสวย ผิวของหล่อนขาวเนียนสะดุดตา ชื่อเหมือนลูกครึ่งแต่ไม่ใช่ หล่อนเข้าตำราสาวเอเชียตัวเล็กนมใหญ่บั้นท้ายดินระเบิด

“เรื่องเลิกกันฉันเคยคิด... แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้”

แอนนาตอบเสียงเศร้า

“ถ้าทำไม่ได้... แกคงต้องทนเจ็บต่อไป”

ฉันกล่าวไม่อ้อม

“มันคงเป็นเวรกรรมของฉัน”

เสียงของแอนนาเศร้าเครือ ตัดพ้อชีวิต ปลดปลงกับโชคชะตาฟ้าลิขิตให้ต้องมาเจอกับผู้ชายหลายใจ ทำราวกับว่าสามีคือเจ้ากรรมนายเวร

“มันไม่เกี่ยวกับเวรกรรมอะไรทั้งนั้น สาเหตุที่พี่บอลเป็นแบบนี้ก็เพราะว่าเพราะแกนั่นแหละที่ยอมทน แกยอมรับสภาพจนกลายเป็นของตายให้ผู้ชายคนนี้”

ฉันพูดแรง แต่ก็ด้วยความสงสารเพื่อน แอนนาฟังแล้วก็นิ่งงันกับประโยคทิ่มแทงใจดำ

“ขอโทษที่พูดแรง”

คำพูดเมื่อครู่ทำให้แอนนานิ่งเงียบจนฉันรู้สึกผิด

“ช่างเถอะ... ฉันไม่ถือสา รู้ว่าแกหวังดี”

แอนนาตอบกลับมาด้วยความเข้าใจ ไม่เสียแรงที่เคยคบหาเป็นเพื่อนรักกันมาหลายปี

ตอนเรียนมหาวิทยาลัยฉันกับแอนนาสนิทสนมกันมาก ระหว่างเราแทบไม่มีความลับต่อกัน เพิ่งห่างกันก็ตอนเรียนจบ ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงานและมีครอบครัว

“คืนนี้มาหาฉันมั้ย... มาที่ห้องฉันนะ นานแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน มาเมา... มาดื่มฉลองให้กับชีวิตคู่สุดแสนอัปยศส่งท้ายปีดีมั้ยเพื่อน”

ยิ่งได้คุยกัน ยิ่งได้ยินเสียง ยิ่งทำให้ฉันคิดถึงแอนนา

“โอเคเพื่อน... เดี๋ยวเจอกันนะ”

น่าแปลกที่วันนี้แอนนารีบรับปาก คอนโดของหล่อนอยู่ย่านลาดพร้าว ไม่ไกลจากคอนโดของฉันที่อยู่ย่านอุดมสุข

ชั่วโมงต่อมา

เราสองคนก็ได้เจอกัน ฉันลงมายืนรอรับเพื่อนรักที่ลานจอดรถใต้คอนโด เมื่อแอนนาโทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว