You Belong To Me กามเทพคึกคัก

ห้อง 1210 โรงแรม LVN GRAND BANGKOK

เพนท์เฮาส์สุดหรูบนชั้นสิบสอง ของ LVN GRAND BANGKOK ในค่ำคืนนี้ดูคึกคักว่าที่เคย GMหนุ่มหล่อไฟแรงแห่งอาณาจักลีวาณิชย์ที่ดูแลธุรกิจโรงแรมและที่อยู่อาศัยใจกลางมหานครของครอบครัว กำลังหมุนแก้ววอดก้าชื่อน่าหวาดเสียว SEX ON THE BEACH อย่างอารมณ์ดี

งานเปิดตัวคอนโดหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยากว่าสองร้อยยูนิตผ่านพ้นไปด้วยดี ยอดจองเกินเป้าที่คาดการณ์ไว้ ทำให้ทายาทลำดับที่สองของลีวาณิชย์ยิ้มแก้มปริตั้งแต่หัวค่ำจนก้าวข้ามวันใหม่

ขั้นเทพ ใจดีสละเพนท์เฮ้าส์สุดรักบนชั้นสิบสอง ของโรงแรม LVN GRAND BANGKOK ซึ่งเป็นอีกหนึ่งในธุรกิจของครอบครัวที่เขารับผิดชอบบริหารงานอยู่ ให้ทีมงานฉลองกันอย่างสุดเหวี่ยง

งานนี้มีทั้งพนักงานฝ่ายขาย ผู้บริหาร รวมทั้งพี่น้องร่วมแก๊ง ที่ใครๆขนานนามให้ว่า ‘แก๊งเทพ’ มาร่วมยินดีด้วย

ขั้นเทพทอดสายตามองไปรอบเพนท์เฮาส์ที่กำลังอบอวลไปด้วยความสุขและความสนุกสนาน บ้างก็เต้น บ้างแค่โยก บางคนก็นั่งละเลียดดื่มด่ำกับบรรยากาศ

เขาเห็นพี่ใหญ่ของลีวาณิชย์อย่าง ปานเทพ นั่งไขว่ห้างมองความสำเร็จอีกขั้นของเขาอย่างสบายใจบนโซฟาตัวใหญ่มุมหนึ่งของเพนท์เฮาส์ ในมือข้างหนึ่งถือแก้วไวน์แดงของโปรด ส่วนมืออีกข้างก็กำลังลูบไล้ต้นแขนเรียวของ โปรดปราณ

คนนั้นน่ะคนโปรดของเฮียหนึ่ง น่ารัก น่าใคร่ ขี้อ้อน ขี้เอาแต่ใจ จนเฮียหนึ่งของเขาหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วทุกวันนี้

พอสายตากวาดมาอีกมุมห้อง ก็เห็น อินทัช ญาติสนิทกำลังส่งสายตาคาดโทษให้คู่หมั้นอย่าง อคิน ที่กำลังดิ้นเร่าๆอยู่กลางห้อง กับ น้องสาว และ น้องชายอีกคนของเขา

อคิน ศิลาวดี และ เหนือเทพ สามคนนี้เจอกันทีไรเป็นต้องออกเสต็บ ลีลาเด็ดกันทุกคน

เสียงเพลงจังหวะสนุกดูครึกครื้น ขั้นเทพยังคงกวาดสายตาไปเรื่อยๆ ทุกคนดูมีความสุข พูดคุย หัวเราะ ยิ้มแย้ม นั่นทำให้เขาต้องยิ้มตาม

แต่แล้วริมฝีปากบางที่กำลังแยกออกจากกันก็ต้องชะงักลง เมื่อสายตากวาดไปถึงคนคนหนึ่งที่กำลังคลอเคลียนัวเนียอยู่กับสาวร่างบางแต่อวบอัด นั่นมันเสป๊กเขาชัดๆ ขั้นเทพได้แต่ฮึดฮัดในใจ

ไม่ใช่เพราะอิจฉาที่ดาราหนุ่มคนนั้นปาดหน้าเค้กคว้าดาราสาวสวยที่เขาหมายตาไว้ไปกินแค่นั้นหรอก แต่เพราะขั้นเทพ เหม็นขี้หน้าดาราขี้เก๊กคนนั้นด้วย

บอร์ดบริหารตกลงเลือก แทนไท ดาราหนุ่มที่กำลังโด่งดังเพราะข่าวฉาวกับสาวๆทั้งเมืองมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้คอนโดหรูติดแม่น้ำเจ้าพระยาของเขา

เอาอะไรคิด?

ไม่กลัวว่าชื่อเสียงของลีวาณิชย์จะเสียหายกันหรืออย่างไรถึงได้ตกลงใจเลือกดาราน้ำเลวอย่างแทนไทมาเป็นพรีเซนเตอร์คู่กับสาวเจ้าเสน่ห์อย่าง แพรวา

ผู้หญิงน่ะโอเค สวย หุ่นดี เซ็กซี่เบาๆ แต่ผู้ชายคนนี้เขาไม่ชอบขี้หน้าอย่างไม่รู้สาเหตุ

อาจเป็นเพราะสายตาคู่คมที่มักจ้องมองมาที่เขาตลอดเวลาระหว่างที่เขาแคสหาตัวพรีเซนเตอร์ก็ได้ ทุกครั้งที่ขั้นเทพเงยหน้าขึ้นมาจากแฟ้มประวัติ สายตาก็จะต้องปะทะกับสายตาคมกริบของอีกฝ่ายอยู่เสมอ

เขาโยนแฟ้มของแทนไททิ้งไปตั้งหลายครั้ง แต่มันก็กลับมาอยู่บนโต๊ะของเขาทุกวันเพราะบอร์ดบริหารลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าต้องการ ‘คนนี้’

“กำลังมีกระแส ไลฟ์สไตล์คนรุ่นใหม่ เหมาะกับคอนโดใหม่ของเรานะ” ผู้บริหารอายุน้อยคนหนึ่งให้ความเห็น

“ดิฉันก็เห็นด้วยนะคะ แทนไทเป็นผู้ชายที่ดูดี มีเสน่ห์ ลุ๊คเป็นคนยุคใหม่ ใช้ชีวิตแบบนิวนอร์มอล”

นิวนอร์มอลก็มาเว้ยเฮ้ย ขั้นเทพได้แต่ถอนใจ

“เมื่อทุกท่านเห็นตรงกัน ผมก็ไม่ว่าอะไรครับ ก็ตามนั้น” ขั้นเทพก็เลยจำใจจ้างแทนไทมาเป็นพรีเซนเตอร์

ตั้งแต่วันนั้น ขั้นเทพก็ไม่ได้เจอกับแทนไทตัวเป็นๆอีก เห็นเพียงแค่สปอร์ตโฆษณาที่ถูกยิงออกมารัวๆด้วยน้ำเงินของ LVN และบิลบอร์ดขนาดใหญ่ใจกลางเมืองเท่านั้นเอง

ทุกครั้งที่ขั้นเทพมองออกไปที่รูปถ่ายบนป้ายพวกนั้น แทนไทก็จะมองกลับมาด้วยสายตาแบบเดิม “ไอบ้าเอ๊ย!” หรือเขาอาจคิดมากไปเอง

แต่ตอนนี้ มันชัดเจน แทนไทกำลังจ้องมองเขาอยู่ ขั้นเทพขยับตัวอย่างอึดอัด ไอ้หน้าหล่อนั่นกำลังฝังจมูกลงบนไหล่ของแพรวา แต่สายตาคมกลับมองตรงมาที่เขา

ขั้นเทพจึงรีบเข้าไปสมทบกับอินทัชที่นั่งอยู่คนเดียว

“เป็นอะไรวะ ทำหน้าอย่างกับเห็นผี” อินทัชทักทายด้วยใบหน้าขำๆ

“เปล่า ไม่มีอะไร” เขาปฎิเสธ ก่อนจะสาดวอดก้ารสนุ่มลงคอ “อาส์ ร้อนคอสัด”

ขั้นเทพกระแทกแก้ววอดก้าแก้วที่ห้า หรือสิบ เขาก็ไม่แน่ใจ ลงบนโต๊ะเบื้องหน้า ก่อนจะทิ้งร่างไปกับพนักโซฟาสีเบจ

“เมาแล้วเหรอ?” อินทัชจ้องใบหน้าแดงก่ำของคนที่เป็นทั้งญาติและเพื่อนรักอย่างสงสัย “ดื่มไปกี่แก้วแล้วเนี่ย?”

“ห้ามั้ง หรือสิบ เออ ไม่รู้ว่ะ ไม่ได้นับ” คนที่มีอาการตัวอ่อนโงนเงนจนต้องวางศีรษะไปกับพนักส่งเสียงตอบอ้อแอ้เต็มที

“ดีนะที่มึงพักที่นี่ กูจะได้ไม่ต้องลำบากแบกกลับคอนโด” อินทัชเอ่ยพลางสายตาก็หันกลับไปมองคู่หมั้น ที่กำลังสนุกสุดเหวี่ยงอยู่กลางวงเต้นรำ รายนั้นก็เมาปลิ้น เขาต้องแบกกลับคอนโดเหมือนเคย ถ้าต้องแบกขั้นเทพอีกคน มีหวังหลังเดาะแน่

เจ้าของงานเริ่มทิ้งร่างหนักอึ้งจมอยู่บนโซฟา หูได้ยินเสียงอินทัชบ่นอะไรคู่หมั้นอยู่สองสามคำ หลังจากนั้นขั้นเทพก็หลับไปเลย

หลับยาว… ยันเช้า

“เฮ้ย!!!”

เสียงอุทานของเจ้าของเพนท์เฮาส์ดังลั่นไปถึงล็อบบี้ของโรงแรมแล้วมั้ง ไม่ใช่เพราะข้าวของที่รกเกลื่อนอยู่ในห้อง แต่เป็นเพราะคนที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกันนี่ตางหาก

ขั้นเทพรีบยกสองมือขึ้นมาปิดปาก เพราะกลัวว่าเสียงอุทานจะดังเล็ดลอดออกไป จนคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆจะรู้สึกตัวตื่น

เขาค่อยๆขยับศีรษะออกมาจากต้นแขนแข็งแรงที่วางพาดไว้ให้เขาหนุนแทนหมอน ที่ตอนนี้มันกระเด็นกระดอนไปอยู่ข้างเตียง

“มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย” ขั้นเทพครางเสียงแหบโหย ลำคอแห้งผากขมปี๋ “ต้องเป็นเพราะ SEX ON THE BEACH แก้วสุดท้ายเมื่อคืนนั่นแน่ๆ”

มันไม่ได้แย่นักหรอกนะ ที่ตอนเช้าหลังงานปาร์ตี้ เขาจะอยู่ในสภาพแบบนี้ สภาพที่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียงกับคู่นอนแปลกหน้าไม่ว่าจะหญิงหรือชาย

แต่มันต้องไม่ใช่ไอ้หมอนี่ไง ‘แทนไท’ คิ้วบอยแห่งแบ้งค็อก ฉายาที่สื่อมวลชนมอบให้ดาราที่เขาไม่ชอบขี้หน้าคนนี้!

แถมยัง “อ๊ะ!” ขั้นเทพรู้สึกเจ็บแปลบจนต้องร้องเมื่อพยายามจะขยับลงจากเตียงแล้วพบความผิดปกติของตัวเองทางด้านหลัง

“เชี่ยเอ๊ย!”

คนรอบข้างของเขา ไม่ว่าจะเป็นเฮียหนึ่ง หรืออินทัช ต่างก็มีคนรักเป็นผู้ชาย ขั้นเทพก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ แม้ที่ผ่านมาใจจะชอบผู้หญิงมากกว่า แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่เคยนอนกับผู้ชาย แต่เขาต้องเป็นรุกไง! ไม่ใช่เป็นรับแบบนี้!

ขั้นเทพกัดฟันพาตัวเองลงจากเตียงมาจนได้ ก่อนจะค่อยๆเดินเป๋ๆหายเข้าไปในห้องน้ำ

“ซวยฉิบหาย กับใครไม่ว่าทำไมต้องเป็นไอ้หมอนี่ด้วย แถมยังต้องมาเป็นรับให้มันรุกอีก กินอะไรเข้าไปวะเนี่ย เฮียหนึ่งกับไอ้อินรู้เข้าต้องโดนล้อไปอีกสามปีแน่”

แทนไทค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมามองไปยังประตูห้องน้ำที่เจ้าของเพนท์เฮาส์เพิ่งจะหายเข้าไปในนั้น

เจ้าของใบหน้าหล่อกระตุกมุมปากข้างหนึ่ง สายตาคู่คมทอประกายซุกซน ร่างใหญ่ที่นอนหงายอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ค่อยๆงอตัวเป็นกุ้ง ก่อนจะกลั้นเสียงหัวเราะจนตัวโยน

ขั้นเทพ ลีวาณิชย์ GMหนุ่มหล่อเจ้าของโรงแรมหรูอันเป็นที่ตั้งของเพนท์เฮาส์ห้องนี้ และยังเป็นเจ้าของคอนโดที่มาว่าจ้างให้เขาเป็นพรีเซนเตอร์

เฮียสองแห่ง LVN ผู้มีใบหน้านิ่ง ขี้วีน ขี้เหวี่ยง แถมยังโยนแฟ้มประวัติของเขาลงถังขยะมานับครั้งไม่ถ้วน

จะเกลียดขี้หน้าอะไรกันนักหนา เขายังไม่ได้ทำอะไรให้สักหน่อย แค่สอยแพรวาดาราสาวที่ขั้นเทพจ้องตาเป็นมันมาเป็นคู่นอนแค่สองสามครั้งเท่านั้นเอง

ดูเหมือนเรื่องนั้นจะเป็นสาเหตุให้แทนไทเกือบหลุดจากตัวเกร็งในการได้งานนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะคอนเน็กชั่นดีๆ ของผู้จัดการ กับไลฟ์สไตล์แบบไม่เอาใครแต่เอามันส์ของเขา แทนไทก็คงชวดงานนี้ไปแล้ว

อันที่จริงแทนไทยังไม่พร้อมที่จะรับงานนี้นักหรอกเพราะคิดว่ายังไม่ถึงเวลาที่จะเข้าหาเป้าหมาย ถ้าผู้จัดการสาวไม่คะยั้นคะยอ บอกว่าเป็นงานที่จะช่วยล้างภาพเสียๆที่เขาทำไว้ เขาคงจะยืดเวลาออกไปอีกสักหน่อย

มันจะเสียหายอะไรนักหนากับแค่การมีรสนิยม one night stand ไม่ผูกมัด ไม่วุ่นวาย หิวก็กิน อิ่มแล้วก็ทางใครทางมัน

แต่ที่มันน่าสนใจและทำให้เขาพยามยามให้ได้มาก็เพราะใบหน้านิ่งๆ กับอาการมองด้วยหางตาของขั้นเทพนี่แหละที่ทำให้เขาอยากเข้าใกล้เร็วกว่าที่คิดเอาไว้ ไม่รู้เป็นอะไรเวลาที่ทำให้ขั้นเทพเสียมาดเท่ๆได้มันทำให้เขาขำพรืด

อย่างตอนที่ขั้นเทพเดินเป๋ๆหนีเข้าห้องน้ำไปนั่นไง มันทำให้แทนไทอารมณ์ดี นอนขำกลิ้งอยู่บนเตียงต่ออีกนานหลายนาที ก่อนที่เขาจะพาตัวเองออกไปจากเพนท์เฮาส์แห่งนี้ไปก่อนขั้นเทพจะออกมาจากห้องน้ำในอีกกว่าชั่วโมงถัดมา