ตอนที่ 4

“ได้ค่ะ หาให้ได้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ เดี๋ยวเขาจะมาพร้อมพริตตี้เลยค่ะ” หมวยยิ้มกว้างตอบกลับอย่างร่าเริง

“ผมต้องการให้เขามาลองงานพรุ่งนี้เลยได้ไหม พอดีผมสั่งชุดหมีมาแล้ว จะได้รู้ว่ามีผลต่อยอดขายหรือไม่”

“ค่ะ ค่ะ ได้ค่ะ จัดให้เลยค่ะบอส”

“ขอบคุณครับ” คำกล่าวจบบทสนทนาทำให้หมวยรู้ตัวว่าต้องลุกจากเก้าอี้ตรงข้ามชายหนุ่มที่ดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า หมวยเดินออกจากห้องประธานตรงดิ่งมาที่โต๊ะของตนเองรีบหยิบมือถือแล้วลากเก้าอี้มานั่งข้างเดย์ที่ยังคงพิมพ์งานให้อยู่ หมวยถือสายรอปลายสายที่กำลังจะรับในไม่ช้า

“ฮัลโหล (ไม่ว่างเจ๊ คุยงานให้อยู่) โอ๊ยยังไม่ได้พูดอะไรเลย (อ้าปากก็เห็นลิ้นหมาแล้วเจ๊) ช่วงนี้แกร้อนเงินไม่ใช่หรอ ทำงานพิเศษสักเดือนไหม (อะไรนะ นี่อำหรืออะไร ไม่เอาหรอกขายของไม่เป็น) ไม่ได้ให้ขายของแค่แต่งมาสคอต แกทำได้ฉันรู้ (หือ มาสคอต) อืม มาสคอตสนไหม แกก็แค่มาเล่นๆ กับลูกค้าที่บริษัท เดือนเดียวได้เงินเนาะๆ แล้วนี้นะถ้ายอดขายตีตลาดแตกแกได้เบิ้ลอีกเท่า เป็นไงเงิน เงิน เงินไหลท่วมหัว สนเปล่า (เริ่มงานตอนไหน) สนใช่ไหม (ก็นิดหน่อยลองดูก็ได้ ใส่มาสคอตสนุกดี) พรุ่งนี้แกมาบริษัทพร้อมเจ๊เลย (โอเค ได้เลย) ดีมากว่านอนสอนง่ายแบบนี้สิน่ารัก (แค่นี้นะเจ๊น้ำค้างมาแล้ว) หือ เดี๋ยวๆๆ อ้าว วางไวเว่อร์ เห็นสาวดีกว่าฉันได้ไงเนี้ย” หมวยมองมือถือตนเองแล้วบ่นหัวเสียวางมือถือไว้บนโต๊ะ เดย์ปรบมือลั่นแผนกจนหมวยสะดุ้งเฮือก “อะไรของแกเนี้ยตกใจหมด”

“เสร็จแล้วเจ๊ ไปเสริมหล่อละจะลงไปทำงานเดี๋ยวยอดไม่ถึงเป้า” เดย์ลุกขึ้นเดินก้าวขาฉับไวออกจากแผนก

“เออๆ รวยแล้วพาไปเที่ยวด้วยนะ” หมวยบอกไล่หลังแล้วย้ายมานั่งที่ตัวเองเปิดงานทำต่อ

ณ ร้านก๋วยเตี๋ยวข้างถนน น้ำค้างเดินมานั่งลงตรงข้ามไอที่เก็บมือถือเข้ากระเป๋าเสื้อยีนที่ใส่คลุมนั่งรอก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟด้วยรอยยิ้ม น้ำค้างรินน้ำใส่แก้วสองแก้วแล้วยื่นให้ไอตรงหน้าอย่างสงสัยจึงเอ่ยถาม

“ใครโทรมาหรือคะพี่”

“เจ๊เจ้าเก่าเพิ่งเจอไม่ถึงสามชั่วโมงเลยโทรมาให้ไปรับงานพิเศษ” ไอปรุงก๋วยเตี๋ยวด้วยรอยยิ้ม

“แล้วพี่ไปไหม”

“ก็ว่าจะลองดู ถ้าเงินดีจริงเราไปถ่ายรูปที่ทะเลกัน เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”

“แล้วแฟนพี่ไม่มาหาหรอ เขาจะมาตอนไหน” น้ำค้างเอาหลอดเขี่ยน้ำในแก้วมองหน้าไอที่คีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย

“อย่าเรียกว่าแฟนเราเว้นที่ว่างให้ระหว่างกัน เราอยู่ไกลคนละซีกโลกมีโอกาสที่จะมีคนอื่นได้เสมอ เมื่อถึงเวลามันคงลงเอยเองแหละ พี่ไม่ได้คิดอะไรเรื่องนั้นด้วย คุยๆ ไปถ้าเขาจริงจังพี่ก็จริงจัง บางทีก็อยากมีแฟนหล่อๆ นะไม่เคยคบคนหล่อเลยอะ เดินทีมีคนชมแฟนอยากได้ความรู้สึกนั้นบ้าง” ไอยิ้มกว้างพูดด้วยความขบขันก่อนคีบลูกชิ้นยื่นไปตรงหน้าน้ำค้างที่อมยิ้มอ้าปากแต่ไอกลับดึงมือกลับแกล้งเธอด้วยความชอบใจ

“พี่อะ แกล้งอยู่เรื่อย” น้ำค้างทำหน้าบึ้งก่อนหยิบตะเกียบมาคีบก๋วยเตี๋ยวตรงหน้ากิน

“แล้วน้ำค้างละมีคนเข้ามาจีบเยอะแยะหน้าตาดีๆทั้งนั้นเลยทำไมถึงไม่ชอบ ไม่ลองเปิดใจดู” ไอถามกลับพร้อมมองหน้าน้ำค้างที่ถือตะเกียบค้างมองหน้าสบตาเธอ

“น้ำค้างมีคนที่ชอบอยู่แล้วแต่เป็นชอบเขาข้างเดียวมากกว่า ตัดใจยากอะพี่ น้ำค้างอยากเห็นเขามีความสุขแต่ก็อยากอยู่ข้างเขาในเวลาเดียวกัน แต่เขาไม่รู้หรอกพี่ น้ำค้างชอบเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวมากกว่า กินต่อเถอะเนอะเดี๋ยวจะเสียรสชาติเอา”

“เด็กน้อยเอ๊ยสักวันเขาจะเห็นค่าเรา สู้เขาละ” ไอยื่นมือจับไหล่น้ำค้างอย่างให้กำลังใจแล้วดึงมือกลับไปก้มหน้าก้มตากินต่อ น้ำค้างมองตามแล้วอมยิ้มก้มหน้ากินเช่นกัน