เขียนรักปรุงสวาท_2 | ไม่สนคำเตือน

คอมเมนต์นี่ก็นะ.. มันคือก้อนกำลังใจมหาศาลเลย แต่ในทางกลับกัน.. ทุกคนก็คาดหวังว่าฉากซาบาละฮึ่มของพระเอกจะต้องว้าวอลังการไปถึงดาวอังคาร ใครมันจะไปทำได้กัน! ครั้นจะตอบคอมเมนต์ว่าขอเวลาศึกษา อนาโตมี่ สรีรวิทยา และเพศศึกษา จากคลิปเถื่อนก็กระไรอยู่ การถูกตราหน้าว่าเป็นสาวใสบริสุทธิ์แต่ริเริ่มเขียนฉากอีโรติกที่ตั้งเป้าว่ามันจะต้องมันส์จนตับแตก.. มาจากจิตใต้สำนึกที่อยากรู้อยากลอง

ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย ฉันแค่หาหนทางดำรงชีวิตตัวเองให้ได้โดยไม่พึ่งพาพ่อแม่ก็แค่นั้น แต่เริ่มเขียนแล้วก็ลบ เขียนแล้วก็ลบอีก ยิ่งไอ้สิ่งที่เขียนไว้ ไอ้ที่พี่ชิริวอ่านแล้วบอกว่าฉันเขียนไม่ได้เรื่องสุดๆเนี่ย ถึงจะไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่า แต่บอกเลยว่าเสียเซลฟ์สุดๆไปเลย

คนเราร้อยพ่อพันแม่ เติบโตมาอย่างดี อย่างบ้าคลั่ง หรือท่ามกลางความเศร้า.. นิยายของฉันกลับหลอมรวมพวกเขาเอาไว้ และในเมื่อเราเขียนให้ถูกใจทุกคนไม่ได้.. เราเองก็ต่องยอมรับคำติชมไปโดยปริยาย

คะแนนคิดไม่ตก ที่ดั้นด้นเขียนนิยายของเธอมาถึงฉากที่พระนางควรได้เสียกันสักที แต่ก็เจอกับปัญหาใหญ่… เธอไม่มีประสบการณ์

หลังจากความเงียบไม่ได้ช่วยเยียวยาหรือเพิ่มความคิดสร้างสรรค์ สิ่งแรกที่จะลองทำคือต้องตัดสินใจ.. เอามือบีบเค้นหน้าอกตัวเอง ไปพร้อมๆกับเปิดคลิปที่มีเสียงครางบรรยายสุดสยิว ฉันพยายามสวมอารมณ์ที่ว่า พระเอกในคลิปก็หล่อเหลาเอาการณ์ แต่ไอ้ที่ฉันต้องมานั่งบีบนมตัวเองแบบนี้…

“..มันก็เหมือนบีบนมตัวเองทุกเช้า แล้วก่อนนอนเปล่าวะ?” อารมณ์แบบเช็คมะเร็งเต้านมเทือกๆนั้น

กึก! คลิปที่ว่าถูกกดหยุด เมื่อคลิปเสียงไม่ชวนดึงอารมณ์ไม่ได้ คะแนนก็หันไปหาไวน์ขวดใหม่.. หวังพึ่งความเมามายในการสร้างอารมณ์

“ถ้าฉันพึ่งแกแล้วไม่มีอะไรดีขึ้นเนี่ย.. ฉันโดนนักอ่านฆ่าปาดคอในความฝันแน่”

ไวน์แดงถูกรินใส่แก้ว พลันค่อยๆจิบอย่างละเมียดละไม หลับตาพริ้มพลันคิดหลายสิ่งทบทวน เปิดเพลงเบาๆเคล้าคลึงอารมณ์ ก่อนจะได้ผลสรุปกับตัวเอง..

“ไม่ได้เรื่อง!”

แกร๊ก! เสียงแก้วกระทบกับโต๊ะทำงาน ก่อนที่เสียงแชทจากเฟสบุ๊คดังขึ้น ไม่ใช่ในเฟสของนักเขียน แต่เป็นเฟสส่วนตัว

คะแนนหยิบมือถือออกมา เข้ากล่องข้อความที่ได้รับข้อความจากใครบางคนที่ไม่มีเขาเป็นเพื่อนในเฟสบุ๊ค

Chiryu C. คำเตือนของฉัน เธอไม่สนจริงๆใช่ไหม?

อ่านแล้ว..

พี่ชิริว.. ตามหลอกตามหลอนยันในเฟสเลยเหรอ..

คะแนนไม่ตอบกลับไป เธอกดออกจากเฟสและปิดโน๊ตบุ๊คในเวลาต่อมา

?~แล้วเสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นทันควัน ฉันแอบหลอนว่าพี่ชิริวจะเป็นคนโทรมา เพราะคนอย่างเขาน่าจะเอาเบอร์ฉันมาได้ไม่ยาก.. เเค่พอเห็นว่าเบอร์ที่แสดงเป็นชื่อของ เวล ก็พอโล่งใจขึ้นมาบ้าง

“อ่าาา ฉันหลอน นึกว่าเป็นคนที่ไม่อยากจะคุยด้วยโทรมานะเนี่ย”

[หมายถึงฉันหรือเปล่า?] แต่ปลายสายกลับเป็นเสียงหนา เสียงที่คุ้นและยังคงติดคาโสตประสาทของฉัน!

“นี่เบอร์เวลนิ!”

[เพื่อนเธออยู่กับฉัน]

“….”

[ลบนิยายของเธอเดี๋ยวนี้]

“..หนะ หนูไม่ได้เขียนแล้วไง”

[เจอกันในศาล]

“พี่ริว!!! อ่าๆๆ แนนยังไม่ได้ลบค่ะ”

[ลบ ฉันรอดูอยู่] รอดูเหรอ.. นี่หมายความว่าตอนนี้เขานั่งอ่านนิยายฉันอยู่เหรอ!

“..แนนลบไม่ได้จริงๆ แนนขียนมาไกลแล้วอะ ถ้าแนนเทตอนนี้ นักอ่านตามล่าด่าถึงหน้าบ้านแน่ ..พี่ให้แนนเขียนต่อเถอะนะ สัญญาว่าจะไม่เขียนให้พี่เดือดร้อน นะ นะๆ”

[แล้วฉันได้อะไร ในขณะที่เธอได้เงิน?]

“เดี๋ยวแบ่งเงินให้”

[ฉันมี]

“..ให้เครดิต ฟอลโล่โอจี”

[ลบ]

“พี่ชิริวววว ..โอเคๆ พี่อยู่ไหนเดี๋ยวแนนไปหา”

[..จะมาหาฉัน?]

“ใช่ เพื่อแลกกับการให้หนูได้เขียนงานต่อ พี่ต้องบอกว่าพี่ต้องการให้ทุกคนมองพี่เป็นแบบไหน แล้วหนูจะค่อยๆหาเหตุผลใส่ในเรื่องให้ มันจะได้เป็นพี่อย่างที่พี่อยากให้เป็น”

พี่ชิริวนิ่งไป ฉันไม่รู้ความหมายของเขาว่าเขาต้องการอะไร เขาจะยอมหรือเปล่า ถ้าขืนต้องขึ้นศาลฟ้องร้อง จะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ป๊าม๊าเอาฉันตายแน่ เขาไม่เห็นด้วยอยู่แล้วกับการทิ้งสิ่งที่ที่บ้านมี แล้วหนีมาเขียนนิยายออนไลน์ และในเมื่องานฉันมันกำลังไปได้ดีแบบนี้ ทางเดียวที่ทำได้ก็คือ

“..พี่ก็ถ่ายทอดรวามเป็นพี่ให้แนนรู้สึกสิ” แต่ปลายสายก็เงียบอยู่ดี ก่อนจะตอบกลับมา

[กล้าขอก็กล้าให้]

“….”

[The Trip Condo]

“….”

[ห้อง9ชั้นV 15นาที ไม่อย่างนั้น ฉันสั่งคนลบนิยายของเธอ ถ้าเธอมาสายแค่วินาทีเดียว]

“โอเค๊!!” ไอ้คนใจโหด! ฉันคิดไงเอาเขาเป็นพระเอกนิยายนะ คนอ่านก็ชอบจังเลยไอ้พระเอกเลวๆเนี่ย

แต่ฉันก็เอาเขาเป็นพระเอกนิยายไปแล้วไง จะเวิ่นเว้อให้ได้อะไร ตอนนี้ทำได้แค่ทำตามสิ่งที่เจ้าตัวต้องการ เพราะไม่อย่างนั้นฉันจะมีทางเลือกแค่ทางเดียว…

คือโดนสั่งลบนิยายและไปขึ้นศาลกับเขา=_=

เพื่องานที่รัก เพื่ออนาคต ไปก็ไป! ถึงพี่ชิริวจะขึ้นชื่อเรื่องความเลวร้ายโหดร้ายใดๆทั้งปวง แต่กับฉันที่เป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนเนี่ยยย คงลดทอนความโหดร้ายมาบ้างแหละน่า หวังว่างั้นนะ

จังหวะที่กำลังจะรีบไปแต่งตัวเพื่อออกไปหาชิริว คะแนนเหลือบมองเห็นที่เปิดไวน์วางอยู่ที่โต๊ะ เธอหยุดคิด ก่อนจะหยิบมันติดมือไปด้วย..

“ลองทำอะไรไม่ดีดูสิ แม่จะเจาะให้ไข่แตกเลย!”