ใครสักคน 2/5

“ผมเห็นข่าวที่คุณนาให้สัมภาษณ์ว่าโสดแล้วนะครับ ถ้าคุณนาไม่ว่าอะไร... ผมอยากจะยื่นใบสมัครให้พิจารณา จะได้ไหมครับ”

พูดอออกไปแล้ว ก็อยากจะถอนใจอย่างโล่งอกที่ได้บอกความรู้สึกออกไป แต่ดูเหมือนจะมีความเงียบเกิดขึ้นในทันที เงียบจนเขาได้ยินเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะที่กำลังสั่น

“คุณพีทครับดูเหมือนจะมีสายเข้า”

ติณห์บุ้ยใบ้ไปที่โทรศัพท์ที่สั่นอยู่บนโต๊ะ ดูเหมือนว่าแฟนสาวของภัทรพลจะโทรเข้ามา

ศศินาดูหน้าจืดเจื่อนเมื่อได้ยินเมื่อได้ยินคำสารภาพกลายๆว่าเขาแอบชอบเธออยู่

บ้าจริงลืมไปเลย ว่าดันเผลอพูดต่อหน้าเจ้านายของเธอ เธอคงกังวลแน่ๆว่าเจ้านายจะตำหนิ ก็เขาดันทำธุรกิจประเภทเดียวกับที่เธอทำงานอยู่

ไม่รู้ภัทรพลจะตำหนิอะไรเธอไหม เหลือบดูหน้าฝ่ายนั้นก็ดูเหมือนไม่พอใจนิดๆ

ก็แหงล่ะสิ ผู้บริหารบริษัทคู่แข่งดันมาบอกว่าชอบลูกน้อง เป็นใครก็คงไม่พอใจทั้งนั้น

วันนี้น่าจะเริ่มต้นไม่ดี วันหน้าค่อยแก้มือใหม่อีกทีแล้วกัน

“ผมขอตัวก่อนนะครับคุณพีท”

เขารีบเอ่ยขอตัว เพราะรู้สึกว่ากำลังทำเรื่องไม่เหมาะสม

วันหลังอาจจะต้องหาโอกาสที่ดีกว่านี้ในการบอกชอบศศินาอย่างจริงจัง

หนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นหลังจากรับประทานอาหารกับลูกค้าเสร็จเขากำลังจะกลับ เดินสวนกับศศินาที่หน้าห้องน้ำ

ติณห์ส่งสัญญานให้เลขาของตนเดินออกไปก่อน

“คุณนาเข้าห้องน้ำเหรอครับ ผมกำลังจะกลับแล้ว ไว้เจอกันนะครับ”

“สวัสดีค่ะคุณติณห์ ขับรถดีดีนะคะ”

ศศินายิ้มให้เขา เอาวะ ตอนนี้เธออยู่คนเดียวไม่พูดตอนนี้จะพูดตอนไหน ติณห์ตัดสินใจกล่าวความในใจออกไปอีกรอบ

“คุณนาครับเรื่องที่ผมบอกว่าขอยื่นใบสมัครผมพูดจริงนะครับ”

ว่าแล้วก็ก้มหัวให้เธอเป็นการบอกลา รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เกิดมาไม่เคยจีบใครมาก่อนเลย พอต้องพูดแบบนี้ก็เขินไม่น้อย

อยากจะพูดอะไรมากกว่านี้ แต่ไม่รู้จะต้องพูดว่ายังไงเขามันประเภทจีบสาวไม่เก่ง เป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา

ที่ผ่านมาเคยมีแฟนคบกันอยู่ช่วงหนึ่ง ก็เป็นสาวเจ้าเป็นคนเข้ามาจีบเขาเอง

ในชีวิตนี้ไม่เคยจีบใครมาก่อนเลย ศศินาเป็นคนแรก

เขินน่าดูเลยไม่รู้จะพูดยังไงดี เธอก็ทำหน้าอึ้งนิดๆด้วย ไม่พอใจหรือเปล่านะ

“คุณติณห์คะ เดี๋ยวก่อนค่ะ”

ศศินาเรียกเขาไว้ ทำให้ติณห์ต้องหันกลับไปมอง

“นาจะขอรบกวนคุณติณห์ไปส่งนาที่คอนโดได้ไหมคะ พอดีคุณพีทต้องไปส่งน้ำหวาน นาไม่อยากให้ย้อนไปย้อนมา”

ติณห์ได้ฟังก็ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ถือเป็นการเริ่มต้นที่ดีมากๆ ที่พอบอกชอบเธอก็ขอให้ไปส่ง ไม่ได้ตัดสัมพันธ์เสียทีเดียว เอาวะยังพอมีหวัง

“ด้วยความเต็มใจครับ”

เต็มใจมากๆด้วย ให้ไปรับไปส่งทุกวันเลยก็ได้

“รบกวนคุณติณห์รอนาสักครู่ได้ไหมคะ นาขอเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว”

ได้สิ รอนานขนาดไหนก็ได้ เอาเว้ยเธออาจจะพอมีใจบ้าง

ก็เธอเพิ่งประกาศกับสื่อไปว่าโสด เขาก็ใช่ว่าจะโลว์โปรไฟล์เสียที่ไหน เธออาจจะให้โอกาสเขาก็ได้ เลยขอให้ช่วยไปส่งแบบนี้

“ได้เลยครับ เชิญคุณนาตามสบายเลยนะครับผมรอได้”

เขามองตามหลังศศินาที่เดินเข้าห้องน้ำไป รู้สึกยินดีมากที่ดูเหมือนว่าเธอจะตอบรับไมตรีจากเขา รออยู่ไม่นานเธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

“เรียบร้อยค่ะคุณติณห์ เดี๋ยวนาขอไปเอากระเป๋าที่โต๊ะก่อนนะคะ จะบอกคุณพีทด้วยว่าจะกลับก่อน”

ติณห์เดินตามไปที่โต๊ะ เห็นภัทรพลนั่งทานข้าวอยู่กับแฟนสาวที่เป็นนางเอกดาวรุ่งและพ่วงตำแหน่งพรีเซนเตอร์คนล่าสุดของสยามพาณิชย์

“สวัสดีครับคุณน้ำหวาน”

เขาเอ่ยทักทายแฟนสาวของภัทรพล ฝ่ายนั้นยกมือไหว้เขาด้วยความนุ่มนวล ช่างเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวานและนิสัยดีสมกับที่สื่อชื่นชม

เสียดายที่เธอเลือกเป็นพรีเซนเตอร์ให้ทางสยามพาณิชย์ทั้งที่เขาก็ติดต่อไปเหมือนกัน

“สวัสดีค่ะคุณติณห์มาทานข้าวเหมือนกันเหรอคะ”

เธอสอบถามเขาตามมารยาท

“ใช่ครับ พอดีกำลังจะกลับเลยอาสาจะไปส่งคุณนาด้วยครับ”

เขาบอกกับเธอ และหันไปบอกภัทรพลด้วย

"นา เดี๋ยวไปส่งเอง”

ติณห์เหลือบมองภัทรพลที่มีท่าทีอึดอัดและดูหน้าบึ้งไปนิด

น่าจะไม่อยากให้เขาไปส่งลูกน้องของตน ก็ นะ บริษัทคู่แข่งนี่ คงกลัวเขาล้วงความลับล่ะมั้ง

“ไม่เป็นไรหรอกพีท พีทไปส่งน้องน้ำหวานเถอะ ฉันไปกับคุณติณห์ได้ ไปก่อนนะคะน้องน้ำหวาน ไปกันเถอะค่ะคุณติณห์”

ศศินาคว้ากระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วสะกิดให้เขาเดินตาม

เขารีบหันไปบอกลาภัทรพลและแฟนสาวแล้วเดินตามศศินาไป รู้สึกดีใจมากที่จะได้มีโอกาสทำความรู้จักกับเธอมากขึ้น

“คุณนาครับคอนโดของคุณนาอยู่แถวไหนครับ”

***