ประทับใจ 4/3

หนุ่มหล่อน้ำเดินของอีแนทตี้ไหนมาดูสิ ว่าจะหล่อเท่าซงจุงกิ ที่เจอหน้าห้องน้ำได้หรือเปล่า

บุรฉัตรหันไปในทิศทางที่ทุกคนมองไป แล้วเธอก็ต้องอ้าปากค้างตกใจเมื่อเจอรอยยิ้มหล่อละมุนของคนที่เดินมาบนเวที

เดี๋ยวนะ นี่มัน ผู้ชายที่เธอเจอหน้าห้องน้ำนี่ อย่าบอกนะว่าคนที่เธอวิ่งชน เขาคือติณห์ พิริยะกุล ตายแล้ว... เมื่อกี้เขาต้องเห็นหมดแน่ๆเลยว่าเธอทำอะไรลงไป โอ๊ยหมดกันความเป็นกุลสตรีที่แสนงดงาม

บุรฉัตรคลายปมเสื้อที่ผูกเอาไว้แล้วดึงลง มือชื้นเหงื่อจนต้องยกมาเช็ดที่ก้น

ยิ่งพอเขาเดินเข้ามาใกล้ๆ หัวใจของเธอก็เต้นจนผิดจังหวะ เอาอีกแล้วกลิ่นน้ำหอมของเขาอีกแล้ว จะน้ำเดินเพราะกลิ่นน้ำหอมของเขานี่แหละ

หอมน่ากระโดดกอดจริงเลยพี่เอ้ย

นี่คือผู้ชายอายุสามสิบห้าจริงๆเหรอวะ ทำไมมันถึงได้ดูดีขนาดนี้

โอ๊ยฉันรักเขา นาทีนี้หูอื้อตาลายไปหมดแล้ว หล่อมากน่ากินมาก

โอ๊ยยอมแล้วทูนหัว อยากมีผัวชื่อติณห์ขึ้นมาเสียตอนนี้เลย

แต่ก่อนอาจจะไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้ชายแบบไหนคือผู้ชายที่เธอชอบ

แต่พอเจอเขาคนนี้เข้าไป บุรฉัตรบอกตัวเองได้เลยว่า นี่แหละคือชายในฝัน

หล่อภูมิฐานดูละมุนละไม ดีต่อหัวใจอีบลูจริงๆพี่เอ้ย

“ยินดีด้วยนะครับ”

ติณห์มายืนตรงหน้าเธอแล้วรับซองจากพิธีกรบนเวที มายื่นให้เธอ

บุรฉัตรมัวแต่มองหน้าเขา สบสายตาอ่อนโยนที่มองผ่านแว่นแล้วมือไม้อ่อน ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนใส่แว่นจะน่ารักขนาดนี้

ติณห์มองผู้หญิงตรงหน้าที่เงยหน้ามองเขา แล้วอ้าปากหวอน้อยๆแล้วนึกตลก ผู้หญิงคนนี้เพี้ยนดี เมื่อกี้เจอหน้าห้องน้ำท่าทางก็ตลกแล้ว เห็นลีลาการเต้นบนเวทีแล้วยิ่งขำ

ท่าทางไม่เข้ากับหน้าตาเลยสักนิด หน้าตาออกจะเป็นสาวน้อยเรียบร้อยเหมือนสมันน้อยในป่าใหญ่ ที่เห็นแวบแรกก็กระตุ้นสัญชาตญาณชอบล่าของผู้ชายขึ้นมาทันที

แต่พอเห็นลีลาการส่ายโยกบนเวทีแล้ว นี่คงไม่ใช่กวางน้อยแล้วล่ะ แต่เหมือนค่างบ่างชะนี อะไรประเภทนั้นมากกว่า

ซุกซนเหลือเกินแม่คุณเอ้ย

“ขะ ขอบคุณค่ะ”

บุรฉัตรยกมือไหว้แล้วรับซองจากมือเขา แล้วเอียงตัวหันไปยิ้มให้กล้องที่กำลังเก็บภาพอยู่อย่างรู้หน้าที่

อีแนทตี้ที่นั่งด้านหน้าสุด วิ่งมาถ่ายรูปด้วยมือถือของตนเอง หลังจากที่กล้องส่วนกลางเก็บภาพเรียบร้อยแล้ว

“ขอเสียงปรบมือให้น้องบลูและผู้ร่วมสนุกทุกคนด้วยนะคะ วันนี้เรามีกิจกรรมแบบนี้ให้ร่วมสนุกกันทั้งวันค่ะ ขอเชิญทุกคนลงไปเตรียมตัวเพื่อรับฟังการอบรมได้เลยนะคะ และขอเชิญคุณติณห์กล่าวอะไรกับตัวแทนด้วยค่ะ”

เสียงปรบมือดังขึ้น บุรฉัตรลงจากเวทีพร้อมตัวแทนคนอื่นๆที่ขึ้นมาร่วมสนุกด้วยกัน ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตัวลอยๆขาไม่ติดพื้นยังไงก็ไม่รู้ เมื่อนั่งลงบนเก้าอี้ข้างอีแนทตี้ มันก็ขยับมากระซิบข้างหูเธอทันที

“เป็นไงอีบลู น้ำเดินเลยเหรอยะ เมื่อกี้กูล่ะกลัวจริงๆว่าน้ำลายมึงจะหยดออกมา มองคุณติณห์ตาลอยเลยนะ หล่อใช่ไหมล่ะ”

แนทตี้กระเซ้าเพื่อนอย่างพอใจ ที่เห็นอาการของมันที่ดูเพ้อๆ ตาลอยมองคุณติณห์เหมือนคนเมากัญชา

"อีแนทตี้กูรักเขา"