ตอนที่6 การขโมยที่ไร้ยางอายของธันวา
ทันใดนั้น ภาพโฮโลแกรมของลอเอลปรากฏขึ้นมา รูปร่างของเขาเเตกต่างจากตัวจริงเป็นอย่างมาก ลอเอลปรับเเต่งเกือบทุกส่วนของร่างอวตารให้ดูดี เกินจริง ธันวา อดที่จะยิ้มขึ้นมาไม่ได้ ข้อมูลของเขาที่มอบให้กับลอเอลหน้าจะมีส่วนที่เป็น ปัญหา เนื่องจากเขามอบข้อมูลที่มากจนเกินไป ในทางสามัญสำนึก ผลกระทบจาก butterfly effect มันรุนแรงกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้ ตัวอย่างเช่น อวตารของลอเอลที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเป็นอย่างมาก ในชีวิตก่อนของธันวา ร่างอวตารของลอเอลทุกปรับเเต่งเพียงเล็กน้อย เเต่ทว่าตอนนี้มันเเตกต่างออกไปจากเดิมจนไม่เหลือเค้าโครงเดิมอย่างสิ้นเชิง ลอเอล ที่เคยเป็นเด็กหนุ่มหน้าตี๋กลายเป็นพี่หมีหน้าดุ หุ่นนักกล้าม
ธันวา หัวเราะออกมาอย่างขบขัน
"ไอ้บ้าลอเอล นายตกเเต่งร่างอวตารเสียจนฉันจำนายเเทบจะไม่ได้ "
"ก็ลูกพี่เป็นคนบอกผมเองนี่ว่าสาวๆชอบหนุ่มๆที่มีร่างแข็งแรงบึกบึนที่สามารถปกป้องพวกเธอได้ "
"ฉันคิดว่าสมองนายน่าจะมีปัญหาเเข็งเเรงบึกบึนมันคือนิยามของความแข็งแกร่งไม่ใช่เเบบที่นายคิด "
"อ้าวเเล้วลูกพี่จะให้ผมทำยังไงล่ะจะให้สร้างอวตารใหม่มันต้องเสียเงินถึงห้าร้อยเครดิตเลยนะ"
"นายไม่ต้องสร้างมันใหม่หรอกลอเอลฉันคิดว่าร่างกายเเบบนี้เหมาะสมกับนายดี เเล้วอีกอย่างอาชีพที่ฉันอยากให้นายได้รับมันไปก็ดูเหมาะสมกับนิสัยของนายด้วย"
"เเล้วไปผมก็คิดว่าจะต้องสร้างอวตารใหม่เสียอีกถ้าพี่ว่ามันดีผมก็OK อยู่นะ"
ธันวายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะกล่าวกับลอเอล
"เอาล่ะลอเอลเควสลับอาชีพนักรบศักดิ์สิทธิ์นายต้องรีบไปทำเสียให้เสร็จไม่เช่นนั้นฉันหักเงินเดือนนายห้าร้อยเครดิต ถ้านายทำมันไม่สำเร็จภายในสามวัน"
"พี่ธันวาจะใจร้ายเกินไปหรือเปล่า ให้เวลาผมเเค่สามวันเอง มันจะเสร็จทันได้ยังไง"
"ลอเอลนายต้องพยายามหน่อยนะเวลาคือเงินทองถ้านายช้าไปคนอื่นอาจได้รับมันไปเเทนนาย "
"ครับผมจะทำมันให้เต็มทีเเล้วอีกอย่างห้าร้อยเครดิตพี่อย่าได้ฝันไปเลยผมจะทำมันให้เสร็จภายในสองวันให้ดู "
ลอเอลกล่าวอย่างภาคภูมิ ก่อนที่เขาจะตัดสายทิ้งไปด้วยรอยยิ้ม
ธันวาหวนรำลึกถึงช่วงเวลาในชีวิตก่อนของเขา ลอเอลมีฉายาว่า อสูรร้าย อาชีพนักดาบขั้นสี่ เลเวล 203 เขาจำภาพของลอเอลได้ดี เเม้ลอเอลจะ เป็นโปรเพลเยอร์ระดับ3 ในระดับขอบเขตวิวัฒนาการ เเต่เขาก็มีนิสัยมุทะลุ ซึ่งนั้นนับเป็นข้อเสียอย่างร้ายเเรงของเขาเเต่ทว่า เขากลับเลือกเล่นอาชีพนักดาบ ลอเอลมักจะนำตัวเองเข้าไปอยู่ในจุดอันตรายเสมอ ซึ่งสร้างภาระให้กับ อาชีพ ฮิลเลอร์เป็นอย่างมาก เเต่ในปัจจุบันธันวาได้ชักนำเขาก้าวเข้าสู่เส้นทางที่ถูกต้อง ในเมื่อลอเอลชอบที่จะทำเเบบนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกมากนักเมื่คิดถึงอุปนิสัยของลอเอล อาชีพนักรบศักดิ์สิทธิ์ นับเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมในสายอาชีพลับที่เขาได้รู้มา เเต่ธันวาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจกับผู้เล่นที่มีชื่อว่าสโน ผู้เคยเป็นเจ้าของมัน
สโนเป็นหัวหน้ากิลชั้นสูงที่มีชื่อว่า สโนฮันเตอร์ เขายังเป็นโปรเพลเยอร์ที่เก่งกาจในระดับ4 ของขอบเขตวิวัฒนาการเเต่ทว่าเรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นมาเลยถ้าเขาไม่ออกมาเปิดเผยข้อมูลการได้รับมาซึ่งอาชีพลับของตนในครั้งอดีต บนคอลัมน์ข่าวสารในอาณาจักรเมนเทอร์ ชังน่าสงสารหากเขารู้ถึงการกระทำของธันวา เขาคงโกรธจนอยากฆ่าธันวาให้ถึงเลเวล 0 อย่างเเน่นอน อย่างไรก็ตาม มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นมาได้เพราะธันวาจะไม่มีทางเปิดเผยเรื่องนี้ออกไปอย่างเเน่นอน
ธันวายิ้มอย่างขมขื่นเมื่องคิดถึงเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามในโลกของ light of god มันมักมีเรื่องโสมมเสมอในชีวิตที่ผ่านมาของธันวา การขโมยไอเทมหรือข้อมูลข่าวสารถือเป็นเรื่องปกติ การปล้นการฆ่ากันมีให้เห็นในทุกพื้นที่ เเม้เเต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รอดจากโศกนาฏกรรมของเรื่องเหล่านี้เลย
ธันวาได้แต่ขอโทษหัวหน้าสโน เพียงในใจเพราะตัวเขาเองมีความจำเป็นที่จะต้องผลักดันลอเอลให้เขาถึงระดับใหม่ของเขา ที่เเตกต่าง
ธันวาพลางฟื้นคืนสติก่อนที่เขาจะไปในเส้นทางที่เขาต้องการ
ในซอยที่มืดมนกลุ่มของคนขอทาน กระจายตัวไปทั่วบริเวณ พวกเขาดูน่าสงสารเเละน่าสังเวชในเวลาเดียวกัน โลกมันชั่งโหดร้ายเสมอเเม้เเต่NPCก็ไม่ต่างกัน ในโลกของ light of god
ธันวารีบมุ่งหน้าไปยังบริเวณเป้าหมายของเขา ชายชราขอทานเเต่งตัวด้วยเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งมีกลิ่นเหม็นลอยมาเตะจมูกของเขา พร้อมกับเสียงของบรรดาพวกขอทานที่ประสานเสียงร้องขอเศษอาหารเศษเหรียญเพื่อประทังชีวิต
นายท่านฉันขอเศษ....
นายท่าน...
..
ธันวารีบวิ่งมุ่งหน้าไปยัง ซอกมุมหนึ่งของบริเวณนั้นทันที ก่อนที่เขาจะได้พบ NPC หญิงชราที่มีชื่อว่า อลิซาเบธ เธอเเต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเก่าโทรม
ชื่อ อลิซาเบธ
อาชีพ ???
เลเวล ???
อลิซาเบธกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"พ่อหนุ่มนักผจญภัยสนใจใช้บริการฉันหรือจ๊ะ"
ธันวา ฝืนยิ้มยังขมขื่นเมื่อได้ฟังคำถามของหญิงชรา เเสนสกปรก ตรงหน้าก่อนจะกล่าวถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร เพราะเขารู้ดีว่าเธอจะมอบเควสลับอาชีพพิเศษให้กับเขา
"คุณยายครับผมไม่ได้มาใช้บริการหรอก ผมเเค่บังเอิญเดินผ่านมาเเถวนี้ เท่านั้น "
หญิงชรามองสำรวจร่างกายของธันวา ตั้งเเต่หัวจรดเท้าก่อนที่เธอจะกล่าวถามออกมา
"พ่อหนุ่มคงหลงทางมาสินะ จะเป็นอะไรไหมถ้าฉันจะขอ เงินจากเธอสักหนึ่งเหรียญทอง "
ธันวา มุมปากกระตุกอย่างแรง กับคำขอจากหญิงชรา เเต่อย่างไรก็ตามเเม้ว่าธันวา อยากให้เงินเธอเเต่เขาก็ไม่มีเหรียญมากพอจะมอบให้เธออยู่ดี
"คุณยายครับผมไม่มีเงินมากพอหรอก ผมมีมันเเค่ 10 เหรียญทองเเดง เท่านั้นคุณยาย โปรดรับมันไว้ด้วย"
ธันวามือสั่นขณะส่งมอบเงินให้กับNPCตรงหน้า ราวกับเขาโดนปล้นกลางวันแสกแสก เงิน 10 เหรียญทองเเดงที่ได้รับจากระบบ สูญสลายหายไปในพริบตา
ในชีวิตที่ผ่านมา ธันวาไม่เคยได้ยินว่าเควสต์นี้ จะเรียกเงินเลยด้วยซ้ำไป เขารู้สึกโกรธลึกๆ กับ ชาโดว์ราชาจอมปราชญ์ ผู้เป็นเจ้าของอาชีพนี้คนเก่า ธันวาเเอบด่า ชาโดว์ในใจ นี่มันคือการหลอกลวงกันชัดๆ
NPC รับเงิน10เหรียญทองเเดงไปจากมือของธันวาด้วยรอยยิ้มก่อนจะกล่าวกับเขาว่า
"ช่างเป็นพ่อหนุ่มนักผจญภัยที่ใจดีมีเมตตา เธอสนใจจะช่วยรับเควสของฉันสักหน่อยไหม?"