Ep2 ใจเต้นตึกตัก

ฟาซิน่าเดินเข้ามาในห้อง Royal Caribbean อย่าง กล้าๆ กลัวๆ เธอแอบประหม่าไม่น้อยแม้เธอจะมีความมั่นใจในความสามารถในการแจกไพ่ของเธออยู่มากก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถสลัดความกังวลเรื่องการพบกับแขกวีไอพีคนนี้ออกไปได้ สายตาที่เขามองเจ้าหล่อนราวกับจะกลืนกิน

เมื่อคนตัวเล็กที่เดินเข้ามายังด้านใน เมื่อเจอใบหน้าอันหล่อเหลากับเขาเข้าจังๆ นี่ขนาดเขานั่งอยู่นิ่งๆ ยังทำเอาเธอใจเต้นโครมคราม!! เขาดูคุ้นและทำเอาใจเจ้าหล่อนแทบจะมาเต้นตุบตุบอยู่ข้างนอก

“นี่ฉันกลัวบ้าอะไรเนี่ย ใจเจ้ากรรม เต้นแรงอยู่ได้” เธอพึมพำในใจ

ลูคัสยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นฟาซิน่าเดินเข้ามา แต่เขาไม่ได้แสดงอาการให้คนตัวเล็กเอวบางนั้นเห็นชัดเจน เขาไม่ต้องการให้เจ้าตัวรู้ตัวว่าเขาจำเธอได้

ลูคัส: สวัสดีครับคุณ?? …. แหมเล่นตามน้ำ ทำเป็นจำหล่อนไม่ได้

“ฉะ… ฉัน… ฟาซิน่าค่ะ” เธอยิ้มให้เขาเจื่อนๆ ใจเต้นตุบๆ ตึกตักๆ จนอีกฝ่ายแทบจะรู้

“ผมลูคัสนะครับ” (เขารู้ว่าเธอตื่นเต้น)

“อ๋อ.. ค่ะ” อ๋อค่ะคำนี้อีกแล้ว ยิ่งเพิ่มความมั่นใจให้เขาเป็นเท่าตัวว่าจำคนตัวเล็กนี้ได้ไม่ผิดแน่ เมื่อต่างฝ่ายต่างกล่าวแนะนำกันและกันจบลง เธอก็รีบทำหน้าที่ของเธอต่อ

คนตัวโตที่ลอบมองดูเธอกำลังแจกไพ่ด้วยความสนใจ ท่าทางกระฉับกระเฉงช่างน่าดูเสียจริง เขาก็ยังคงสงวนท่าทีสุขุมนุ่มลึกเอาไว้

ฟาซิน่าจัดการแจกไพ่ให้กับแขกคนอื่น ๆ ในห้อง โดยมีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่คิดจะมาวอแว ทุกคนต่างถูกตาต้องใจในตัวเธอ เพราะเธอเป็นสาวลูกครึ่ง ผิวสวย อกเป็นอก เอวเป็นเอว สัดส่วนน่ามองซะขนาดนั้น จู่ๆ

แป๊ะ!! ชายแก่คราพ่อมาตีที่ก้นเธอเข้าไป 1 แปะ

“นี่คุณทำอะไร??!!” ฟาซิน่าตกใจ พร้อมตาถลนโต ฉันจะไปเปลี่ยนคนแจกไพ่เดี๋ยวนี้!! เธอพูดอย่างเอาเรื่อง พูดเสร็จเธอก็หุนหันจะออกจากห้องทันที ใบหน้าซีดเผือดของคนตัวเล็ก ที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงก่ำเพราะความโกรธ เธอพยายามข่มอารมณ์เอาไว้ มือกำหมัดแน่นจนตัวสั่นเทา แต่จู่ๆ ร่างบางถึงกับเซขวับ เมื่อมือใหญ่หนาของคนตัวโตมาคว้ามือเจ้าหล่อนไว้

“คุณไม่ต้องไป” พูดจบสายตาอาฆาตก็จ้องมองไปยังตาแก่คราวพ่อคนนั้น

“ขอโทษเธอ!!” เข้าขึ้นเสียงพูดใส่หน้าชายคนนั้นอย่างเหลืออด ตาแก่ก็ทำท่าจะไม่ยอม

“นี่ฉันเป็นถึงระดับลูกค้าวีไอพีเชียวนะ แกล่ะอินังน้อย ก็แค่เด็กจ่ายไพ่ แตะนิดต้องหน่อยทำเป็นหวงตัวไปได้ อะนี่!! ก่อนที่ตาแก่นั้นจะฟาดเงินลงมาใส่เจ้าหล่อนอีกปึกหนึ่ง

” สายตาของลูคัสที่ตอนนี้แข็งกร้าว พร้อมจะเอาเรื่อง เขากัดกรามแน่น กัดฟันพูดเสียงดังกรอดลอดไรฟัน!!

“จะขอโทษเธอดีๆ หรือว่า…” เข้าพูดเน้นชัดถ้อยชัดคำ

เมื่อตาแก่คราพ่อคนนั้นแรกๆ ทีท่าก็ว่าจะไม่ยอม แต่เมื่อเห็นท่าทีว่าจะไม่ดี เขาถึงยอมกล่าวขอโทษ

“ขอโทษนะหนู พอดีตาก็แก่ เอ็นดูแบบลูกหลาน เผลอมือไปหน่อย” เขาแสยะยิ้มเบาๆ

“เผลอมือกับบ้าแกหนะสิ” คนตัวเล็กรีบดักทันควัน

“ออกไปจากที่นี่ให้ไว และอย่าได้มายุ่งกับคนของผมอีก” ฟาซิน่าได้ฟังดังนั้นก็ตาโต แกมตกใจ ใจเต้นรัว….. (คงเพราะเขาอยากช่วยเราเท่านั้นแหละมั้ง)

” คุณโอเครึเปล่า? ยังอยากเปลี่ยนคนมาจ่ายไพ่อยู่ไหม?

” ฉันโอเคค่ะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวทำงานต่อ “

หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่ ฟาซิน่าก็ทำการแจกไพ่ต่อ ตอนนี้ลูคัสที่เดินเข้ามาใกล้เธอ และนั่งข้างๆ พร้อมกระซิบกับเธอว่า ไม่ต้องกลัว จะไม่มีใครมาทำแบบนี้กับคุณอีก ผมรับรอง

ฟาซิน่าหันมามองเขาแล้วยิ้มเล็กน้อย

ลูคัสกระดิกนิ้วเพื่อให้หัวหน้าบอดี้การ์ดของเขาเข้ามารับคำสั่ง เขากระซิบกำชับ ถ้าหากยังมีใครกล้าคิดจะมีเรื่อง ให้การ์ดจัดการได้ตามเห็นสมควร

ด้วยความประหลาดใจ ปนปลื้มใจ มันอธิบายอย่างบอกไม่ถูก "ขอบคุณค่ะ" เธอตอบเขาสั้นๆ เบาๆ

ในทว่าลูคัสที่คิดไม่ตก ว่าจะทำยังไงดีกับคนตัวเล็กข้างหน้า เขาอยากทักทายหล่อน อยากให้เจ้าหล่อนรู้ว่าเขาคือชายในงานคืนนั้นกับเธอ ลูคัสที่เอาแต่แปลกใจตัวเอง เพราะปกติแล้วสาวที่มารับควงออกงาน จ่ายคือจบ เขาแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสาวพวกนั้นเป็นใคร แต่กับคนตัวหอมที่อยู่ข้างๆ กลับตรงกันข้าม

“คืนนี้คุณเป็นยังไง? ไปหลบที่ไหน? สิ้นเสียงคนร่างโตพูดจบ คนคัวเล็กก็ยืนอึ้งตาแข็ง เธอสตั้นไปครู่หนึ่ง นี่เขาคือคนคนนั้นจริงๆ หรอเนี่ย คนที่เจ้าตัวพยายามตามหาตามสืบซะให้ควัก แต่กลับไม่ได้วี่แววอะไร และจู่ๆ คนตัวสูงยักษ์นี่ ก็มาปรากฏตัวหน้าเจ้าหล่อนเอาเสียดื้อๆ

” ที่แท้คือคุณ?? “ฟาซิน่าเอ่ย

ลูคัสหัวเราะเบาๆ " ใช่ ผมเอง คืนนั้นคุณโอเคใช่มั้ย? ผมหาคุณทั่วงานแต่ก็ไม่เจอ “ปากหยักหนาเอ่ยขึ้น

” ไม่ค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร .. นี่คุณรู้แต่แรกแล้วใข่ไหม ว่าฉันคือผู้หญิงคืนนั้น? “เธอถามอย่างอายๆ ที่คนตัวโตรู้ตั้งแต่แรก

” ครับ …. ผมรู้ตั้งแต่ที่คุณเดินเข้ามา “เขาพูดพร้อมยิ้มที่มุมปาก ท่าทางนี้ช่างมีเสน่ห์เย้ายวน จริงๆ แล้วเขาติดงาน แต่ทว่าก็ให้คนไปตามสืบเรื่องเจ้าหล่อนมาพอประมาณ

” คุณคงอาจจะได้ยินฉายาผมมาบ้าง ถ้าหากว่าคุณได้รู้จักผมมากกว่านี้ คุณอาจจะไม่อยากรู้จักผมเลยก็ได้ “เขาหัวเราะเบาๆ

ฟาซิน่ารู้สึกว่าผู้ชายคนนี้น่าค้นหา และรู้ว่าคนตรงหน้านี้ไม่ได้ธรรมดาแน่นอน พอคิดแล้วก็แน่สินะ เจ้าพ่ออสังหานี่นา!! แอนนี่เคยเล่าให้เธอฟังว่า ลูคัสคนนี้คืออภิมหาเศรษฐีที่มีสาวๆ รายล้อมไปหมด คนที่เขาควงออกงานนั้นดาราแนวหน้าระดับฮอลีวูดทั้งนั้น

แต่พอเจ้าหล่อนมานึกเปรียบเทียบใส่ตนเอง ถึงกับลอบถอนหายใจ

ฉายาของคนตัวโตที่ไม่เคยคิดจะจริงจังจริงใครสักคน คนที่เข้าหาเขา ล้วนแล้วแต่ต้องการผลประโยชน์ หรือเขาจะเห็นเธอเป็นคนประเภทนั้นกันนะ!! หลังจากงานนี้แล้ว คงไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องได้พบกัน อีกอย่างคนตัวเล็กก็กันดีกว่าแก้ เจ้าตัวรู้ว่าภายในใจเริ่มจะรู้สึกอย่างไรกับเขา ก่อนที่ทุกอย่างจจะบานปลาย

” จบงานนี้แล้ว เราคงไม่ได้พบกันอีกสินะคะ “จู่ๆ คนตัวเล็กก็พูดขึ้น

” คุณรีบตัดบทเร็วจังนะครั้บ รีบตัดจบแบบนี้ ผมก็แย่เลย “ลูคัสพูดไปพร้อมท่าทียียวนไปแววตาที่เขาจ้องมองเธอ ทำเอาคนตัวเล็กสั่นไหวแปลกๆ

เขาก็แปลกใจตัวเองไม่ต่างกัน ทำไมถึงมีท่าทีแบบนี้นะ ไหนจะใจเต้นโครมครามพร้อมกับรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เขาไม่รู้สึกแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ!!

” ผมชักจะสนใจคุณขึ้นมาแล้วสิ “

ฟาซิน่ารู้สึกสับสน เธอไม่เคยมีใครที่แสดงความสนใจในตัวเธอแบบนี้มาก่อน คงเพราะเมื่อก่อนชีวิตเธอช่างรันทด วันๆ นอกจากเรียนและทำงานแล้ว เธอแทบไม่มีเวลากับอย่างอื่น

ในขณะเดียวกัน อีกใจก็คิดไปมากมายกับตัวเขา นี่คงเห็นเธอเป็นของเล่นชิ้นใหม่ และเขาคือเจ้าพ่อมาเฟีย ที่ไม่ว่าต้องการอะไร ใครก็ต่างหามาประเคนให้ มีแต่คนคอยเข้าหา เขาคงนึกว่าเธอ คงจะไม่ต่างจากคนอื่นๆ ที่ผ่านมาเป็นแน่

22:00 น.

ณ Icon of the Sea (vip room) ดาดฟ้าเรือหรู

เพื่อนร่วมงานของคนตัวเล็กลุกลี้ลุกลน วิ่งตาเหลือกกระเสือกกระสนมาหาเธอ ซ้ำยังพูดตะกุกตะกักฟังแทบไม่ได้เรื่อง แต่ที่คนตัวเล็กจับใจความได้ก็คือ

” ยัย!!!… ยัยยย ยัยแอนนี่ แอนนี่!!! “

” เดี๋ยว!! ยัยแอนนี่เป็นอะไร??!! เธอช่วยใจเย็นๆ ก่อน ยัยแอนเป็นอะไร??

เพื้อนร่วมงานบอกเธอว่าแอนนี่กำลังถูกลักพาตัว ไม่รู้ใครที่พาตัวเธอไป ฟาซิน่าตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เธอลุกลี้ลุกลนไปหมด เพราะเพื่อนรักถูกลักพาตัว

"ใครที่ทำเรื่องนี้?" ใคร!!! พวกเขาต้องการอะไร!!!ฟาซิน่าพูดเสียงสั่น พร้อมทั้งมึนงงไปหมด คนพวกนั้นต้องการอะไร ยัยแอนไปทำอะไรให้?

ฟาซิน่าเค้นถามเพื่อนร่วมงานด้วยความกังวล ในชีวิตฟาซิน่านอกจากยายที่เลี้ยงเธอมา ก็มีแต่แอนนี่ เพื่อนรัก ที่เติบโตมาด้วยกัน ดูแลกันมาตลอด เหมือนพี่น้อง เปรียบแล้วก็ไม่ต่างจากญาติสนิทคนหนึ่งก็ว่าได้

เพื่อนร่วมงานส่ายหน้า "เราไม่รู้แน่ชัด แต่เห็นกลุ่มคนที่น่าสงสัยเคลื่อนไหวอยู่บริเวณท้ายเรือ" แต่ละคนดูน่ากลัว ฟา… เพื่อนร่วมงานคนนั้นเรียก แกรู้มั้ยว่าพวกเขามีพลังมหาศาล ชะ ชะ ชั้นนน… ชั้นเห็น เขาทะทะทุ่มคน ทุ่มคนลงพื้น ยกสองมือ ทุ่มลงแบบ…

ฟาซิน่าเข้ามากอดเพื่อน และลูบหลังเพื่อนเบาๆ เธอโอบปลอบขวัญ พรางพูดว่า ใจเย็นๆ นะ เดี๋ยวฉันให้การ์ดเรือมาช่วยจัดการเรื่องนี้ แม้ว่าตอนนี้คนตัวเล็กจะแทบนั่งไม่ติดก็ตาม

ฉันต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่างเพื่อช่วยแอนนี่ ตอนนี้เธอนึกถึงใครไปไม่ได้นอกจากลูคัส เพราะเขาเป็นคนกว้างขวาง เขาน่าจะช่วยเธอได้ ไม่รอช้าเธอรีบก้าวย่างอย่างเร่งด่วนไปตามหาเขา เพราะชีวิตเพื่อนรอช้าไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงรีบวิ่งไปหาตามลูคัส หาอยู่นานสองนาน เธอจำอามัสได้ ก่อนที่คนตัวเล็กจะว่ายวานให้อามัสไปบอกเจ้านาย

“นายช่วยฉันทีนะ ฉันต้องการพบคุณลูคัสด่วน!”

” มีอะไร? “

” นายครับ คุณผู้หญิงชุดเขียวคนนั้นท่าทีรีบด่วนต้องการจะพบนายให้ได้ ผมจึง… เขากล่าวยังไม่จบ คนตัวโตที่เห็นท่าทางของอามัสรีบแบบนั้นก็รีบถามเขาทันที

” ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? “

ทันทีที่ฟาซิน่าเห็นลูคัส เธอก็ไม่รีรอที่จะรีบบึ่งเข้าไปพร้อมบอกเรื่องนี้แก่เขาทันที หลังจากที่ลูคัสได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ก็บอกกับคนตัวเล็กตรงหน้าว่า

” เชื่อใจผม เพื่อนคุณจะต้องปลอดภัย “แววตานิ่งเรียบน้ำเสียงทุ้มทว่าสุขุม

” ขอบคุณนะคะ “เธอเอ่ยขอบคุณเขาปนเสียงสั่นน้อยๆ

ลูคัสระดมคนและเรียกลูกน้องที่เขามี พร้อมทั้งการ์ดคนอื่นๆ บนเรือคนในเครือข่ายเพื่อช่วยอีกแรงในการค้นหา

” นายครับ การ์ดคนหนึ่งที่กระซิบคุยกับนาย “

” อามัสเดี๋ยวนายไปจัดการ… ก่อนที่เขาจะออกคำสั่งกับหัวหน้าบอดี้การ์ด “

ในที่สุดเมื่อพวกเขาก็ได้เบาะแสที่นำไปสู่สถานที่ซ่อนตัวของแอนนี่ และพวกคนร้าย เขาก็ไม่รอช้าที่จะทำตามแผน

” ผมว่าคุณรอเพื่อนอยู่ที่นี่จะปลอดภัยกว่า “

” ไม่ค่ะ ฉันจะไปด้วย “ถึงกระนั้นคนตัวเล็กก็ยังยืนกราน ทำให้คนตัวโตทำอะไรไม่ได้ ก็ปล่อยให้เจ้าหล่อนเกาะติเไป” คุณอย่าอยู่ห่างจากผม “เขาบอกหล่อน

ฟาซิน่าและลูคัสเดินทางไปยังสถานที่ดังกล่าวพร้อมกับทีมการ์ดของลูคัส เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขากลับไม่พบอะไรเลย ไร้วี่แววของแอนนี่

“ฟาซิน่า คุณรอผมที่นี่ ห้ามไปไหน

เดี๋ยวให้โจเซฟกับฮอลด์อยู่กับคุณ ผมจะไปตามหาเพื่อนคุณและพาเธอออกมา ฟาซิน่าที่ปรายตามองคนตัวโตอย่างเป็นกังวล

” โปรดเชื่อใจผม เขายิ้มให้เธอแผ่วบาง คนตัวเล็กพยักหน้าตอบ แววตาเต็มไปด้วยความห่วง ลูคัสเข้าไปด้านใน ห้องที่มืดสนิทและเย็นยะเยือก แต่ไม่สามารถทำอะไรลูคัสได้ เขาสามารถเห็นสิ่งต่างๆ ท่ามกลางความมืดได้ดี เมื่อมองไปยังมุมห้อง ก็เห็นว่าแอนนี่ถูกมัดมือมัดเท้าและผ้าปิดปากอยู่

แอนนี่: อื้อออ ดื้อออ … ๆๆ พูด (ช่วยด้วย) ทั้งที่ผ้ายังปิดปากเธออยู่

ลูคัสเดินไปเปิดไฟ พร้อมกับทำมือจุ๊ๆ ที่ปาก เขาทำปากงึมงำว่ามาช่วย ผมเอง … ลูคัส … ผมมาช่วยคุณ แอนนี่ดีใจมาก เธอร้องไห้ดีใจ แต่ก็น่าแปลกที่ตอนนี้คนที่จับตัวแอนนี่มา ไม่ทิ้งร่องลอยอะไรเหลือไว้ พวกมันทำเพื่ออะไร หลังจากที่เขาพาเพื่อนรักกลับมาอย่างปลอดภัย ทั้งคู่โผเข้ากอดกัน ฟาซิน่าก็ดีใจจนน้ำตาคลอ เธอกอดเพื่อนรักเสร็จแล้ว จากนั้น ก็เผลอเข้าไปกอดคนตัวโตด้วยความดีใจ

พอเจ้าตัวนึกได้อีกที ก็รีบผละตัวเองออก ก่อนจะปาดน้ำตาและถามเพื่อนว่า

” ยัยแอน ฉันนึกว่าเธอจะเป็นอะไรไปแล้ว ฉันกลัว แอน ฉันกลัว!! “

” ยัยฟา ขอบใจแกนะ แกคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ทั้งคู่ต่างปลอบกันและกัน “

"ขอบคุณมากเลยนะคะคุณคนวันนั้น " แอนนี่ที่ไม่รู้จักชื่อเขาพอๆ กันกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง โดยที่ฟาซิน่าคอยพยุงเธอเอาไว้

ฟาซิน่ารู้สึกโล่งใจและดีใจที่สามารถช่วยแอนนี่ได้

“ขอบใจนะแก” เสียงแอนนี่ขอบคุณเพื่อนสาวอีกครั้ง

"มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องทำ แอนนี่ เราเป็นเพื่อนกัน" มาขอบจงขอบใจอะไรล่ะ

คนตัวโตที่ตอนนี้เอาแต่มองคนตัวเล็กข้างหน้าอย่างเอ็นดูระความสงสาร คนอะไรรักเพื่อนจนความกล้าหาญมาซะเต็มเปี่ยม

“ดูคุณรักเพื่อนมากเลยนะ ผมละอิจฉาคุณแอนนี่จัง " อายุปูนนี้แล้ว ผมยังหาเพื่อนดีๆ สักคนยังยาก คนตัวโตที่จู่ๆ ก็พูดขึ้น

ฟาซิน่ากลั้นขำในท่าทีของเขา เธอรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก คนตัวน้อยที่เอาแต่ยืนแข็งทื่อเมื่อถูกคนตัวโตจ้องมอง แม้ว่าเจ้าหล่อนจะพยายามเก็บอาการเพียงใดคนตัวโตก็ยังดูออกอยูดี