คิดถึงอนาคต

''ชื่อมันยังวอนตีนเหมือนเดิม'' เทพส่ายหัวให้กับชื่อเสี่ยวๆ

ตอนนี้เทพนั่งอยู่ในเครื่องเล่นเกมซึ่งรอเวลาเข้าเกมอยู่รอดูจากการถ่ายทอดสดบนเพจในเฟสบุ๊คของเกม

''5...4...3...2...1...0...เข้าเกมสโลดด'' เสียงพิธีกรกล่าวจบก็จบการถ่ายทอดสดไป

''เราก็เข้าเกมมั่งดีกว่า'' เทพวางโทรศัพท์ไว้ข้างเครื่องเล่นเกมซึ่งจะเชื่อมต่อกับเครื่องสามารถรับโทรศัพท์ภายในเกมได้

''เริ่มเกม'' เทพนอนในเครื่องเเล้วกล่าวซึ่งเครื่องเล่นเกมจะสแกนเสียงเเทนการกดปุ่ม

''สวัสดีค่า...คุณ...'' พนักงานเว้นไว้ให้เทพตอบชื่อ

''เทพ'' เทพกล่าวชื่อตัวเองสั้นๆ

''คุณเทพต้องการตั้งชื่อในเกมว่าอะไรคะ?'' พนักงานสาวถามเทพอย่างสุภาพ

''บัญชาเทพ'' เทพยังคงตอบกลับเเค่คำถามไม่ใส่ครับลงไปเพราะรู้ว่านี่ไม่ใช่คนเเต่เป็น NPC

''ติ้ง...ชื่อนี้สามารถใช้ได้คะ...คุณเทพต้องการเกิดที่เมืองไหนในอาณาจักรเริ่มต้นคะ?'' พนักงานยังคงถามต่อ

''เมืองเอเด็นครับ'' เทพกล่าวจบพนักงานก็กล่าวต่อทันที

''เรียบร้อยค่ะ...เลเวลหนึ่งถึงสิบผู้เล่นทุกคนจะใช้เเค่ดาบพอถึงเลเวลสิบท่านจะสามารถเลือกอาชีพได้ค่ะ-'' พนักงานกำลังอธิบายต่อเเต่เทพกล่าวเเทรก

''ขอไปเกิดเลยได้ไหมครับ'' เทพกล่าวจบพนักงานหรือNPCก็เบลอเล็กน้อย

''ได้ค่ะ...เล่นเกมให้สนุกนะคะ'' พนักงานกล่าวจบก็ก้มหัวคำนับทีนึงเเล้วเทพก็ถูกดูดไปในหลุมมิติ

''อ่า...เมืองเอเดน'' เทพลืมตาขึ้นมาในโบสถ์กลางเมือง

''เก่งนักเหรอมึงอ่ะ''

''เล่นเเม่งเลยมั้ยชื่อกวนตีนฉิบ'' มีเสียงทะเลาะกันเกิดขึ้นหน้าโบสถ์

'ใครทะเลาะกันวะ...เล่นตั้งเเต่เกมเปิดวันเเรกเลยอ่อ' เทพเดินออกจากโบสถ์ไปเพื่อดูว่าใครทะเลาะกัน

''มึงเก่งจริงปะ...นอกเมืองป่าว''

''เอาป่ะๆ'' เทพมองดูชายสองคนที่กำลังหาเรื่องชายอีกคนอยู่

เเต่เหมือนชายอีกคนจะไม่เห็นสองคนนี้อยู่ในสายตาเหมือนยืนรออะไรบางอย่างอยู่

''เทพ...มาเเล้วอ้อว่ะ'' เเละเเล้วชายที่ถูกหาเรื่องอยู่ก็เดินมาทักเทพโดยไม่สนใจสองคนที่หาเรื่องตน

''กูว่าเเล้ว...ชื่อมึงเเม่งหาตีนให้ตั้งเเต่วันเเรก'' เทพส่ายหัวกับชื่อวอนตีนของไอเก่ง

''ชีวิตมันต้องมีสีสันเว้ย'' เก่งกล่าวจบคนที่หาเรื่องเก่งทั้งสองก็เดินมาหาเก่งและเทพ

''เพื่อนกันเเม่งชื่อกวนตีนเหมือนกันเลยหวะ...บัญชาเทพ...เดี๋ยวจะได้บัญชาจากกูให้ไปตาย'' ชายที่ทำตัวนักเลงเดินเข้ามาหาเรื่องเทพ

เทพหันไปมองเก่งแล้วกลับมามองสองคนนั้นก่อนจะยักไหล่ทีนึงเเล้วเดินทำเป็นไม่เห็นสองคนนั้นไป

''หนอยเเก!!'' ชายสองคนนั้นมีความโกรธเเต่ไม่สามารถกระทำได้ได้เเต่เก็บไว้ในใจเพราะว่าถ้าเขาทำจะมีทหารเลเวลสี่สิบออกมาจับเขาเข้าคุกใต้ดินทันที

''เอาล่ะ...ไปรับของเริ่มต้นกันดีกว่า'' เทพกล่าวจบก็เดินนำเก่งไปที่กิลด์นักผจญภัยซึ่งเป็นที่รับเควสต่างๆ

''คนต่อเเถวเยอะจังวะ...ถึงคนจะรู้ว่าเมืองนี้มอนส์เตอร์โหดเเต่ก็ยังอยู่กันเยอะ'' เมื่อเก่งกล่าวจบเทพก็กล่าวว่าจะพาไปอีกที่นึง

''ก็คนส่วนใหญ่อยากได้ที่เงียบๆไงละ...เลยมาอยู่ที่เมืองนี้กันเพราะคิดว่าไม่ค่อยมีใครกล้ามา'' เทพกล่าวจบทั้งคู่ก็มาถึงที่ที่นึงพอดี

''สำนักดาบ?'' เก่งอ่านป้ายที่แปะอยู่บนสำนักชั้นสอง

''เราสามารถรับดาบจากที่นี่ได้ถ้าสอบผ่าน...และยังได้ดาบดีกว่าที่นั่นด้วย'' เทพมองไปทางกิลด์นักผจญภัยที่คนต่อแถวรอกันเป็นสิบ

''สอบ...สอบอะไร?'' เก่งหันไปถามเทพทันที

''การใช้ดาบ...ไม่ต้องห่วงฉันมีวิธี'' เทพกล่าวจบก็เดินนำเก่งเข้าไปในสำนักดาบ

เมื่อเข้ามาในสำนักดาบทั้งสองก็ได้สังเกตเห็นการฝึกดาบคาตานะและยังมีการฝึกต่อสู้โดยใช้มือเปล่าอีกด้วย

'พอเลเวลสิบ...เก่งมันจะไปเล่นอาชีพนักเวทย์...เเต่ให้มันเป็นการต่อสู้ประชิดไว้ก็ดีเหมือนกัน' เทพนึกถึงอนาคตอันใกล้

''อ่าวๆ...ใครมาละนั่น''

''นักผจญภัยมาหว่ะ''

''มาทำอะไรมิทราบ'' ลูกศิษหลายคนหยุดฝึกเเล้วรวมกลุ่มกันซุบซิบเกี่ยวกับเทพเเละเก่ง

''ไม่ต้องพูดมากเข้ามา'' เทพเดินไปหยิบดาบไม้เเล้วเดินไปตรงกลางสำนักซึ่งเป็นที่ประลอง

''จะห้าวไปเเล้วนะเเก''

''สงสัยมันจะมั่นใจตัวเองมาก''

''ไปทำลายความมั่นใจนั้นก่อนหน่อยไหม''

''ฉันเองๆ'' มีหลายคนอยากจะจัดการเทพด้วยความมั่นหน้าของเทพ

10 นาทีผ่านไป

''มัน...เป็นหน้าใหม่เเน่รึ?''

''พวกเราประมาทมันเกินไป...อึก'' ศิษหลายคนที่ดูถูกเทพตอนนี้ได้นอนสลบไปเป็นที่เรียบร้อยโดยเลเวลของเจ้าพวกนี้เลเวลเเค่ 4-7 ซึ่งเจ้าพวกนี้ไม่ให้ค่าประสบการณ์เเค่เป็นบททดสอบเฉยๆค่าสเตตัสพวกมันจึงอยู่ที่มอนส์เตอร์เลเวล 5 เท่านั้น

''เกิดอะไรขึ้น'' มีผู้เฒ่าคนหนึ่งตามด้วยผู้อาวุโสอีก 5 คนเดินเข้ามาในสำนัก

เทพหันไปมองต้นเสียงเเต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไร

''เเก...เจ้านักผจญภัยทำร้ายลูกศิษเรา!!'' มีผู้อาวุโสเลเวล 15 คนนึงตั้งท่าเตรียมโจมตีเทพ

''อย่า...เจ้าไม่ใช่คู่มือของเขา'' ท่านผู้เฒ่ากล่าวเมื่อมองเห็นจิตเเห่งนักดาบของเทพ

จิต - มันคือความสามารถติดตัวนอกจอหรือหลังจากการเลือกอาชีพเลเวลสิบเเต่เทพนั้นในอดีตความเเข่งแกร่งของจิตเเห่งดาบอยู่ที่จุดสูงสุดนั่นก็คือจิตมหาตำนานเเห่งดาบ...ซึ่งเราสามารถพัฒนาได้...โดยการต่อสู้(อันนี้คือการพัฒนาของจิตเเห่ง ดาบ)และถ้าถามว่าจิตนี้มันมาได้ยังไงก็นั่นเลยครับ... ''เครื่องเล่นเกมมันจะดึงจิตใต้สำนึกเราไปเล่นในเกม''

ซึ่งจิตจะมี...จิตเเห่งดาบ...จิตเเห่งธนู...จิตเเห่งเวทย์...จิตเเห่งนักบวช...เเละจิตเเห่งนักฆ่า

เเต่ละจิตจะมีความสามารถต่างกันนั่นก็คือ...จิตเเห่งดาบจะสร้างเเรงกดดันเเละเพิ่มความเเรงการโจมตี จิตเเห่งธนูจะทำให้จิตใจสงบนิ่งเเละมองสิ่งอื่นๆช้าลง จิตเเห่งเวทย์จะเกี่ยวกับการปลดปล่อยขีดจำกัด จิตเเห่งนักบวชอาชีพนี้การช่วยเหลือคนอื่นๆเราจะได้เเต้มความโชคดีเเละมันมีประโยชน์มากเช่นการดร็อปของเป็นต้นซึ่งภายหลังนักบวชจะเป็นอาชีพที่ขาดไม่ได้เลยในปาตี้เพราะว่ายิ่งเลเวลเยอะการดร็อปของต่างๆของมอนส์เตอร์เเละดันเจี้ยนเปอเซนต์จะน้อยลง มาต่อกันที่จิตเเห่งนินจาเพิ่มความว่องไวคูณตามคะเเนนที่เราอัพไว้ในค่าสเตตัส

ระดับของจิต

จิตดาบเริ่มต้น

จิตดาบฝึกหัด

จิตผู้เชี่ยวชาญดาบ

จิตอาจารย์ดาบ

จิตปรมาจารย์ดาบ

จิตเซียนดาบ

จิตตำนานเเห่งดาบ

จิตมหาตำนานเเห่งดาบ

[ส่วนจิตอาชีพอื่นไรท์จะเขียนต่อเมื่อมีตัวละครอาชีพอื่นเข้าตี้ประเอกหรือฉากสำคัญ]

'จิตเเห่งดาบของเจ้าเด็กนี่มันเเข็งแกร่งมาก' ท่านผู้เฒ่าถึงกับสะอึกเมื่อเเรงกดดันปลดปล่อยออกมาจากเทพมากขึ้น

''เจ้าต้องการอะไร?'' ท่านผู้เฒ่าเเห่งสำนักดาบพยายามรวบรวมสติแล้วกล่าวถาม

'จิตเจ้าเด็กนี่น่าจะอยู่ในระดับจิตอาจารย์ดาบ...ซึ่งอยู่ระดับเดียวกับเรา'' ท่านผู้เฒ่าพยายามวิเคราะห์

'เเสดงว่าที่เจ้าศิษย์พวกนี้แพ้ไม่ใช่เลเวลหรือค่าสเตตัสเเต่เป็นจิต' เพราะว่าจิตจะมีค่ามากกว่าพวกสเตตัสหรือเลเวลอยู่หลายขุม จิตต้องฝึกเองเเต่พวกค่าสเตตัสเเละเลเวลมันเป็นเพียงเเค่ตัวเลขเท่านั้น

''ผมต้องการดาบระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ'' เทพกล่าวจบเสียงท้วงก็ดังมาทันที

เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบจะมีความหมายว่า...ถ้าเลเวลเราเพิ่มเป็น 10 เลเวลของดาบก็จะเพิ่มเป็น 10 เช่นกันโดยเลเวลของดาบจะเท่าหรือเพิ่มตามเลเวลของผู้ใช้

''ไอ้เด็กบ้าเเกรู้ไหมว่ามันมีราคาเท่าไรดาบระดับ A แถมยังจำกัดเลเวลเป็นช่วงไม่เจาะจงด้วย!!'' ผู้อาวุโสคนนั้นชักดาบระดับ A ของตนขึ้นมาทันที

''ถ้าอย่างนั้น...ผมขอดาบของคุณได้รึเปล่า?'' เทพกล่าวเเล้วค่อยๆเพิ่มเเรงกดดันจิตไปถึงระดับปรมาจารย์ดาบ

''อึก'' ผู้อาวุโสคนนั้นคุกเข่าลงทันทีด้วยความห่างชั้นของระดับเเห่งจิตมันมากเกินไปและเทพยังเจาะจงอีกด้วยแถมอายุผู้อาวุโสคนนั้นจิตยังอยู่เเค่ระดับผู้เชี่ยวชาญดาบ

สักพักเทพก็คลายเเรงกดดันเพราะว่าตนมาเพื่อหาดาบไปเก็บเลเวลไม่ใช่มาเพื่อหาเรื่อง

''ท่านเกนไซ...ตามที่ผมบอกไปขอดาบด้วยครับ'' เทพหันไปมองเหล่าศิษย์ของสำนักดาบที่นอนสลบอยู่แล้วหันกลับมามองเกนไซ

''ข้ามีเเค่ระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบเเค่สองเล่ม'' ผู้เฒ่าเกนไซกล่าวอย่างท่าทีสบายๆ

'บอกจำนวนเเค่นั้นเพราะมากันเเค่สองคนสินะ' เทพวิเคราะห์คำพูดของเกนไซ

''ตามนั้นครับ'' เทพวางดาบไม้ลงบนพื้นส่วนเกนไซก็สั่งให้เด็กรับใช้ไปหยิบดาบระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบมาสองเล่มเพื่อให้เรื่องจบง่ายๆ

''ขอบคุณครับ...ไว้ผมจะมาอีก'' เทพกล่าวจบก็ทำท่าเดินออกจากสำนักไปทันที

''เดี๋ยว...เจ้าหนุ่มเเกอยู่ระดับไหนของจิตเเห่งดาบ'' ผู้เฒ่าเกนไซเรียกเทพก่อนที่เทพจะเดินออกจากสำนักดาบไป

เทพหันไปหลับตาข้างนึงอีกข้างนึงจ้องไปที่ตาของผู้เฒ่าเกนไซ ''คลื่นน'' เทพปลดปล่อยเเค่จิตระดับเซียนดาบไปเท่านั้นท่านผู้เฒ่าเกนไซถึงกับคุกเข่าทันที

''ทะ...ท่านเกนไซ!!''

''หน๊อยเเก!!''

''ยะ...อย่า'' ผู้เฒ่าเกนไซกล่าวห้ามผู้อาวุโสที่กำลังจะพุ่งไปโจมตีเทพ

เทพเปิดตาทั้งสองข้างเเล้วหันกลับเดินออกจากสำนักดาบเเห่งเมืองเอเด็นไป

''เมื่อกี้มึงทำไรไปวะเทพ'' เมื่อทั้งคู่เดินออกมาไกลจากสำนักดาบเก่งจึงกล่าวถาม

''ทำให้เรื่องมันง่าย'' เทพยักไหล่ทีนึงเเล้วรีบเดินไปนอกเมือง

''เข้าตี้กูก่อน'' เทพกดเชิญปาตี้เก่งทุกเกมส์

เก่งกดยอมรับปาตี้เเล้วหันไปถามเพื่อนของตน ''เออ...เเล้วเราจะไปเก็บเวลที่ไหน?''

''ที่นั่น'' เทพชี้ไปบนภูเขาข้างเมือง

''ส่วนตอนนี้ก็ไปที่นั่น'' เทพชี้ไปที่ร้านขายของทั่วไป

''ซื้อโพชั่นเพิ่มเลือดเลเวลหนึ่ง 10 ขวดครับ'' เทพยื่นเหรียญ T สิบเหรียญไปให้ NPC

''เพื่อน...อย่าใช้เงินมั่วดิ'' เก่งจับเเขนของเทพก่อนที่มือเทพจะถึง NPC

''กูบอกมึงก่อนเริ่มเกมว่าอะไร?'' เทพกล่าวจบเก่งก็ปล่อยมือเทพทันทีที่เก่งเตือนก็เพราะว่าตอนเริ่มเกมระบบจะให้เงินเรามาเเค่ 10 T ซึ่งพวกโคลสเบต้าจะทราบกันดีว่าเงินT หายากขนาดไหน

''เเล้วก็ไปที่นั่น'' เทพชี้ไปที่ทหารหน้าเมือง

''พี่ๆ...ขอเควสหน่อยดิ'' เทพเดินไปพูดกับทหารที่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูทางเข้าเมือง

''เอาจริงเหรอน้อง...เควสพี่ยากนะ'' พี่ทหารเปิดช่องหมวกเหล็กของตนแล้วกล่าวกับเทพ

''จัดมาเลยพี่...ขอเป็นเควสเกี่ยวกับบนภูเขาลูกนั้นนะ'' เทพชี้ไปที่ภูเขาข้างเมือง

''เอ่อน้อง...พี่ว่า-'' พี่ทหารยังกล่าวไม่ทันจบเทพก็ยังยืนยันว่าจะขอเควสเกี่ยวกับบนภูเขานั้นจริงๆ

''ถ้าอย่างนั้น...'' พี่ทหารหยิบกระดาษกับปากกามาจากมิติเเล้วเขียนภารกิจลงไปในนั้น

พอเทพรับใบที่พี่ทหารเขียนมาให้ใบนั้นจะสลายไปปรากกฏหน้าต่างขึ้นมาเเทน

''โหพี่...พี่เก็บกดไอพวกบนภูเขามาจากไหนเนี่ย'' เทพลองอ่านภารกิจเเต่ละอย่างคร่าวๆดูเเล้วก็เริ่มตึงๆเล็กน้อย

''โหน้อง...พี่รู้นะที่น้องไม่ไปขอนักผจญภัยในเมืองเพราะคนเยอะเลยมาขอพี่'' พี่ทหารปิดช่องหมวกเล็กของตนแล้วกล่าวต่อ

''น้องมาขอคนเเรกพี่ก็เลยจัดให้หนักๆเลยนะเนี่ย'' เมื่อเทพได้ยินคำว่าจัดให้หนักๆก็เริ่มไล่อ่านทันทีว่าหลังทำเควสเสร็จเราจะได้อะไรบ้าง

''โหพี่...เเจ่มมาก'' เทพยิ้มอย่างยินดีมากจึงขอบคุณพี่ทหารอยู่พักนึงก่อนจะเดินไปที่ทางขึ้นภูเขา

''เทพ...มันขอเควสจาก NPC ทั่วไปได้ด้วยหรอวะ'' เก่งที่เป็นผู้เล่นโคลสเบต้ายังไม่ทราบเรื่องนี้

''เออดิ...เเถมพี่ทหารเขายังให้ค่าประสบการณ์กับรางวัลเพียบเลยด้วยไม่รู้พี่เเกรวยมาจากไหน'' เทพเปิดเควสให้เพื่อนสนิทของตนดู

''เชี่ย...ไอมอนส์พวกนี้มันเวลสิบขึ้นไปทั้งนั้นเลยนี่หว่าเราจะชนะได้ยังไงแถมมากันเเค่สองคน!!'' เก่งตกใจทันทีเมื่อเห็นเควสเเรกที่เทพเปิด

''กูบอกก่อนเล่นเกมกับมึงว่าอะไร?'' เทพหันไปย้ำกับเพื่อนสนิทของตน

''เออ...เเต่ของรางวัลเเม่งคุ้มจริงหว่ะ'' เก่งชี้ไปที่ค่าประสบการณ์เลขหลักหมื่นทั้งนั้นทำสำเร็จเควสนึงนี่น่าจะเลเวลอัพไปสักเลเวลสองเลเวลสามเเต่อย่าเพิ่งพูดถึงจุดนั้นเลยจะทำเสร็จไหมยังไม่ทราบ

เลเวล 1 ค่าประสบการณ์จะอยู่ที่ 10000(เพิ่มไปทีละหมื่นจนถึงเลเวลสิบเอ็ด) ซึ่งมอนเตอร์เลเวล 1 จะให้ EXP เเค่ 10

''เเต่ว่า...ต้องจัดการมันถึง 100 ตัวเลยเหรอวะ'' เก่งเริ่มหวั่นๆกับจำนวนที่ต้องกำจัดตามเควส

''กูบอกมึงว่าอะไร?'' เทพเริ่มย่อคำลง

''เอาที่มึงสบายใจ'' เก่งถอนหายใจยาว

''ว่าเเต่...มึงจะให้ดาบกูได้ยัง'' เก่งหันไปถามเพื่อนสนิทของตน

''เออ...ลืมเลยว่ะ'' เทพหยิบดาบระดับ A เลเวลหนึ่งถึงสิบห้าออกมายื่นให้กับเก่ง

''นี้ถ้ากูไปกับพวกไอบอส...กูคงได้ใช้เเค่ดาบระดับ C เลเวลหนึ่งแถมยังต้องต่อแถวเป็นชั่วโมงเเน่เลย'' เก่งกล่าวจบก็รับดาบมาพลิกดู

''พวกไอบอสก็เล่นด้วยอ้อวะ'' เทพหันไปถามเพื่อนสนิทของตน

''เออ'' เก่งหันมาตอบเทพเเล้วหันกลับไปชมดาบที่เพิ่งได้มาต่อ

''ทำไมมันไม่ชวนกูอะ'' เทพพูดกับตนเองทั้งๆที่รู้มาก่อนอยู่เเล้ว

''กูก็ไม่รู้...กูได้ยินพวกมันคุยกัน'' เก่งทำเหมือนถ้าพวกมันชวนก็ไปเล่นด้วยถ้าไม่ชวนก็เล่นของเราเงียบๆ

''สงสัยจะเล่นให้โหดก่อนเเล้วค่อยชวนพวกเราละมั้ง'' เทพยักไหล่เเล้วเดินนำไปที่จุดที่จะไปฟามเวล

'ในอดีตพวกไอบอสก็ถือว่าเก่งพอตัวกันอยู่...เเต่มันก็ไม่ชวนเราทั้งคู่ไปเล่นด้วยขนาดอยู่ห้องเดียวกันเเท้ๆ...เพราะอะไร?' เทพยังคงไม่ทราบสาเหตุที่เพื่อนผู้ชายในห้องของตนไม่ชวนไปเล่นเกมด้วย

เมื่อมาถึงจุดที่ทั้งสองคนจะไปทำภารกิจ

''ตอนนี้ในภารกิจเรามีหมาป่า...กับเสือ...เเละหมีควาย''

''หาวัตถุดิบที่ดร็อปจากสัตว์ที่ให้จัดการหกเควสเเละก็หาสมุนไพรอีกสามเควส...ทั้งหมดสิบสองเควส'' เทพย้ำเควสที่ต้องทำ

''ก็เริ่มจากหมาป่าก่อนเเล้วกัน'' เทพกล่าวเริ่มจากง่ายไปยากเพราะว่าถ้าไปสู้กับเสือตอนนี้มันคงจะวิ่งตามทันเเน่เราต้องฝึกกันก่อน

''แผนมีอยู่ว่า'' เทพหันไปมองเก่งที่นั่งมองตนเงียบๆ

''อะไร?'' เทพรู้สึกว่าเก่งมองตนแปลกๆ

''มึงไม่เคยพูดเยอะแบบนี้'' เก่งกล่าวตามความจริงเพราะเทพเป็นเด็กไม่ชอบเข้าสังคมพูดน้อยเเต่ตอนนี้เทพพูดเยอะมาก

''ตื่นเต้นมั้ง...ฟังแผนต่อ'' เทพพยายามวกเข้าเรื่องเดิมเพราะว่าเราเสียเวลาไปมากเเล้วไม่รู้ว่าคนอื่นเวลไปถึงไหนต่อไหนกันเเล้ว

''เราจะใช้เเค่ก้อนหินและความไวในการจัดการมัน'' เทพหยิบก้อนหินขึ้นมาจากบนดิน

''หืม'' เก่งหยิบก้อนหินขึ้นมาดู

เก่งกล่าวถามต่อทันที ''แล้วมึงจะไปเอาดาบทำเพื่อ?''

''ฟังให้จบ'' เทพกล่าวอย่างจริงจัง

''ก่อนอื่นเลย...นั่น'' เทพชี้ไปที่หน้าผาหนึ่งที่สูงจากพื้นดินมากๆ

''กูเข้าใจละ...เเต่ว่ามันจะได้ผลจริงๆเหรอวะ'' เก่งถามย้ำเพื่อเพิ่มความมั่นใจ

''เออ...ตอนโคลสเบต้าก็มีดราม่าอยู่ไม่ใช่เหรอ'' เทพกล่าวถึงตอนที่มีคนกลุ่มหนึ่งคิดวิธีเห็นแก่ตัวได้ก็คือโจมตีไปที่มอนส์ครั้งเเรกเเล้วลากไปที่คนมากๆให้ช่วยกันโจมตีเเล้วตนก็จะได้ค่าประสบการณ์ไปด้วยเเต่ทางบริษัทก็ไม่ออกมาให้ความเห็น...เเต่ในอดีตหลังจากเลเวลสี่สิบห้าก็คือช่วงรวมประเทศเกมได้อัพเดทใหม่...

''อืมใช่...เเต่นั่นทุกคนช่วยกันฆ่าไม่ใช่เหรอไม่ใช่ให้ธรรมชาติฆ่า'' เก่งจ้องก้อนหินก้อนเล็กด้วยตาข้างเดียว

''มันสามารถทำได้...เเต่ต้องรีบหน่อยละนะ'' เทพกล่าวจบก็ลุกขึ้นเพราะว่าหลังจากหลายคนเลเวลสิบก็มีคนมาเจอที่นี่และคิดเเผนนี้ได้พอเกมมาสเตอร์ระดับสูงคนนึงมาดูการกระทำของพวกนี้ก็ได้สั่งปิดเซิฟชั่วคราวอัพเดทถ้ามอนส์ตายจากธรรมชาติเช่น การตกหน้าผาเป็นต้นจะไม่ได้ค่าประสนการณ์

''เอ้านี่เผื่อพลาด'' เทพยื่นขวดโพชั่นเพิ่มเลือดให้กับเก่ง

''กูขอดูตัวอย่างหน่อยครั้งนึง'' เก่งกล่าวกับเทพหลังจากรับโพชั่นมา

''ได้ๆ'' เทพพยักหน้าแล้วบอกให้เก่งรอดูอยู่ตรงนี้ก่อนจะเดินหายไป

''วุ้วว'' เสียงเเห่งความสนุกดังมาแถวหน้าผาทำให้เก่งเริ่มสังเกตทันที

''หมับ'' เทพกระโดดลงไปหน้าผาพอตกลงไปสองเมตรก็เกาะชะง่อนหินไว้เเต่หมาป่าที่ตามมาสองตัวมันตกลงไปตายทันทีด้วยความสูงที่ห่างจากพื้นมากและยังมีหินงอกที่เเหลมพอสมควรหลายแท่งรอพวกมันอยู่ข้างล่างด้วยเพราะว่าข้างบนคือหน้าผาและข้างล่างคือถ้ำนั่นเองหินพวกนี้มันเกิดอยู่หน้าถ้ำพอดีซึ่งต่อให้มันตกลงมาโดนแทงไม่ตายมันก็เลือดมันก็จะลดลงเรื่อยๆเพราะไม่สามารถออกจากหินที่โดนแทงได้้

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย]

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย]

สักพักเทพก็เดินกลับมาหาเก่ง

''เรื่องที่ควรระวังคือ...วิ่งเเล้วห้ามหยุดเด็ดขาดและพวกมันเร็วมากอย่าประมาท'' เทพกล่าวจบเสียงดัง ''อึก'' มาจากคอของเก่ง

''และก็จากการคำนวณของฉัน...หนึ่งคนจะสามารถลากพวกมันลงนรกได้ประมาณ 14 ตัวต่อชั่วโมงเป็นอย่างต่ำและหนึ่งชั่วโมงซากพวกมันที่ตายจะหายไปเราต้องลงไปเก็บสักคน'' เทพกล่าวจบเก่งก็บอกเองว่าจะไปเก็บเพราะเก่งไม่ชอบอะไรเสียวๆที่มีอะไรวิ่งตามฆ่าแบบนี้

''การล่อของเราก็คือฉันจะล่อไปก่อนหนึ่งถึงสองตัวพอฉันไปไกลเเล้วให้นายเข้าไปล่อพวกมันต่อทันที'' เทพกล่าวเเล้วชี้จุดเกิดของพวกหมาป่าในแผนที่ให้เก่งดู

''เอาตามนั้น...เเต่ฉันขอลากเเค่ทีละตัวเท่านั้นนะ'' เก่งกล่าวเเล้วเริ่มบิดขี้เกียจ

''ลากไปเรื่อยๆ...เดี๋ยวนายก็จะติดใจ'' เทพหยิบก้อนหินขึ้นมาสองก้อนเเล้วเดินนำไปที่จุดเกิดของพวกมัน

''วุ้วว''

''แผละ...แผละ''

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย]

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย]

''เชี่ยย''

''แผละ'' เสียงการเก็บเลเวลของทั้งสองเเละเสียงการตายของหมาทั้งสามตัว

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์หนึ่งร้อย]

''ถ้ามึงขยันเราจะเสร็จเควสนี้ภายใน 3 ชั่วโมงและเสร็จเควสหาเขี้ยวและขนของมันอีกด้วย'' เทพเริ่มคำนวณ

''มึงคิดถึงอนาคตไว้...พอเราลงจากเขาและไปหาพี่ทหารเมื่อไหร่...ทั้งเมืองจะไม่มีใครตามเลเวลและอุปกรณ์เราทัน'' เทพกล่าวให้ความหวังกับเก่ง

เมื่อเก่งคิดได้จึงหันกลับมาหาเทพ ''จัดไปเพื่อน''