จอมพลไกอัส

ผ่านไปสามชั่วโมงสี่สิบนาที

เทพมองดูหน้าต่างที่ตนใช้จับเวลาไว้ ''มันช้ากว่าที่คิดเเฮะ''

''เเต่ถึงยังไงเราก็เคลียเควสหมาป่าสำเร็จล่ะนะ'' เก่งนั่งนับวัตถุดิบที่ดร็อปมาจากหมาป่า

เสร็จเเล้วกล่าวออกมา ''เขี้ยวหมาป่า 75 อัน ขนหมาป่า 77 อัน''

''เยี่ยม...พี่ทหารเขาให้เราหาเเค่อย่างละ 50 ที่เหลือก็ค่อยหาที่ขายเอาละกัน'' เทพกล่าวจบก็เดินขึ้นไปบนภูเขาต่อเพื่อวางแผนเกี่ยวกับสัตว์ที่จะล่าตัวต่อไป

''เควสต่อไปที่เราจะทำก็เอาเป็นเสือละกัน'' เทพลองเปิดแผนที่ดูพบว่าจุดเกิดทั้งเสือและหมีซึ่งเป็นเควสต่อไปอยู่ใกล้กันๆทำให้น่าจะใช้เวลาไม่นานในการล่อพวกมันให้ตกหน้าผา

ผ่านไปสิบชั่วโมงสามสิบเจ็ดนาที

''แฮ่กๆ'' ทั้งสองอยู่บนส่วนหนึ่งของภูเขาซึ่งเขามาเดินหาสมุนไพรทั้งสามอย่างจนครบและตอนนี้ทั้งคู่เลเวลสามเองยังเหลือค่าประสบการณ์อีกตั้งสองหมื่นเจ็ดถึงจะอัพเป็นเลเวลสี่

''เราเสร็จเควสทั้งหมดเเล้ว...ตอนนึงถึงเวลาลงจากเขานี้เเล้วล่ะ'' เทพกินโพชั่นขวดที่สามเพราะว่าหลังจากตกหน้าผามีหลายครั้งที่จับชะง่อนหินไว้ไม่ทันทำให้โดนกระแทกตกลงไปหลายเมตรส่วนเก่งที่เป็นเด็กใหม่ในการฝึกล่อสัตว์ตกหน้าผายังต้องขอโพชั่นจากเทพเพิ่มและตอนนี้ก็หมดเป็นที่เรียบร้อย

''เอาล่ะ...เราไปหาพี่ทหารกันเถอะ'' เก่งลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมลงเขาตอนนี้ทั้งสองคนที่ใสเสื้อผ้าไม่มีเลเวลซึ่งเป็นเสื้อผ้าแจกตอนเริ่มเกมเสื้อผ้าทั้งสองคนเปื้อนดินและทรายแถมยังมีร่องรอยฉีกขาดเป็นบางส่วนเนื่องจากจับชะง่อนหินไว้ไม่ทัน

เมื่อทั้งคู่ลงมาจากเขานักผจญภัยมากมายก็ได้มองทั้งสองด้วยสายตาดูถูก

''ดูดิตี้นี้ไปห้าวที่ไหนมาโดนมอนส์ตบกลับมายับเลย''

''ฮ่าๆเห็นลงมาจากบนเขา...น่าจะไปฟัดกับหมาป่ามามั้ง''

''นี่เเหละน้าา...พวกมั่นใจตนเองเกินไป'' นักผจญภัยที่ไล่ตีหมูป่าเลเวล 3 อยู่ไล่หมูป่าเเล้วหันมาซุบซิบทั้งสองเเทน

ซึ่งทั้งสองก็ด้านพอที่จะไม่สนใจคำนินทาเหล่านั้นเพราะหลังจากที่ทั้งสองส่งเควสกับพี่ทหารคนที่จะเป็นคนถูกหัวเราะจะเป็นพวกนั้นเเทน

''พี่ทหาร...ผมเสร็จเควสเเล้วครับ'' เทพกล่าวกับพี่ทหารที่ให้เควสกับตน

''เควสอะไรเหรอ?'' พี่ทหารเปิดช่องหมวกเหล็กของตน

เมื่อเทพสังเกตเห็นดวงตาเเละคิ้วที่เปลี่ยนไปก็ถามทันที ''อ่าว...พี่คนที่เฝ้ายามเมื่อสิบสี่ชั่วโมงที่เเล้วไปไหนอะพี่''

''อ่อ...ถ้าหมายถึงท่านจอมพลท่านกลับไปเเล้วล่ะครับ'' พี่ทหารตอบกลับมา

''ท่านจอมพล?'' เทพเเละเก่งเกิดความสงสัยขึ้นเพราะยศระดับจอมพลทำไมถึงมาเฝ้าหน้าเมือง

''ใช่ครับ...บ้านของท่านจอมพลอยู่ที่ร้านขายโพชั่นที่ติดกับกิลด์นักผจญภัยของเมืองนี้ครับ'' ทหารเฝ้ายอมกล่าวจบก็ปิดช่องว่างหมวกกลับเหมือนเดิมทันที

''ไปกันเถอะ'' เทพหันไปกล่าวกับเพื่อนสนิทของตน

ในระหว่างที่ตัวละครบัญชาเทพเเละเก่งทุกเกมเดินเข้าไปในเมืองเพื่อไปที่ร้านที่ทหารเฝ้ายอมบอกก็มีหลายคนส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงที่หันมองตามทั้งสองเเละซุบซิบกันเรื่องเสื้อผ้าว่าหน้าตาหล่อเลเวลก็พอตัวนะเเต่ทำไมมอมแมมแบบนี้เดี๋ยวเปย์เอง [บ้าบอ]

''สวัสดีครับ'' เทพเดินไปหาพนักงานที่เคาน์เตอร์

''มีอะไรให้ช่วยคะ?'' พนักงานถามกลับ

''มาหาท่านจอมพลครับ...พอดีเสร็จเควสที่ท่านให้เเล้ว'' เทพกล่าวจบเสียงพนักงานก็ตะโกนไปหลังร้านทันที ''พ่อเเขกมาหา!!''

สักพักท่านจอมพลก็เดินออกมา ''อ่าวพวกน้อง''

''พี่ผมเสร็จเควสละครับ'' เทพกล่าวอย่างเป็นกันเอง

''มาๆ...เข้ามาในร้านก่อน'' ท่านจอมพลเชิญเทพและเก่งเข้าไปหลังร้าน

''พวกน้องเสร็จช้ากันจังนะ'' เมื่อมาถึงหลังร้านท่านจอมพลก็กล่าวทันที

''โหพี่...ผมเเค่เลเวลหนึ่งกันเอง'' เทพกล่าวจบท่านจอมพลก็กล่าวให้เทพและเก่งนั่งลงบนโซฟา

''ห้ะ!!'' ท่านจอมพลห้ะทันทีที่ได้ยินว่าคนที่ตนมอบเควสไปให้เลเวลเเค่หนึ่ง

''บ้าจริง...ฉันไม่ได้ดูเลเวลพวกน้องมัวแต่ตื่นเต้นกับพวกน้องที่มาขอเควส'' ท่านจอมพลกูมขมับ

''เอาอย่างนี้ฉันจะให้ของรางวัลคูณสองละกันรวมทั้งค่าประสบการณ์และเงิน T ด้วย'' เมื่อท่านจอมพลกล่าวจบเก่งก็หันมาดีใจกับเทพทันทีเเต่เทพยังคงสงบสติอารมณ์ไว้อยู่

ในเกมนี้ NPC จะมีบทบาทมากเราที่เป็นนักผจญภัยจะต้องขอภารกิจหรือเควสจากพวกเขาเพื่อให้เลเวลเพิ่มไวขึ้นและเพื่อของรางวัลต่างๆและ NPC ในเกมนี้จะมีสติปัญญาเป็นของตนเอง ซึ่งพวกเกมมาสเตอร์จะไม่มีสิ่งเกี่ยวข้องกับพวกเควสหรือ ภารกิจที่ NPC มอบให้พวกเขาจะมีหน้าที่ดูเเลและบริการพวกเราเท่านั้นอาจจะมีบางครั้งที่เข้ามาจัดกิจกรรม ในเกมนี้เราจึงต้องเอาใจ NPC ให้ดีที่สุดเพื่อของรางวัลและค่าประสบการณ์

เพราะฉะนั้นเทพที่รู้เรื่องพวกนี้อยู่ก่อนเเล้วเขาจึงวางเเผนไว้ก่อนที่เกมจะเปิดเสียอีก ในอดีตกว่าผู้เล่นจะรู้ว่าสามารถขอเควสจาก NPC ทั่วไปได้ก็เลเวลยี่สิบกันไปเเล้วเพราะผู้เล่นทั่วไปมัวแต่ทำเควสที่ทางกิลด์นักผจญภัยมอบให้และล่ามอนส์เก็บเลเวลกันตามปกติและตอนนี้ก็โชคดีเสียอีกที่ได้รับภารกิจจากท่านนายพลด้วย

''ว่าเเต่พวกน้องจัดการพวกมันยังไง?'' เมื่อท่านจอมพลถามเทพก็ตอบกลับทันที

''พวกผมใช้วิธีบางอย่างน่ะครับ'' เทพตอบด้วยท่าทีสบายๆเพราะมั่นใจว่าพวก NPC ที่ระบบตั้งไว้จะไม่ก้าวก่ายพวกเรามาก

''บอกไม่ได้สินะ'' ท่านจอมพลลุกขึ้นเดินไปนอกห้องรับเเขกสักพักใหญ่ก็กลับมากับหีบกล่องเล็กหนึ่งกล่องเเละกล่องใหญ่สองกล่อง

''ไหนกดส่งเควสซะสิจะได้รับของรางวัล'' เมื่อท่านจอมพลกล่าวจบเทพก็เปิดหน้าต่างเควสเเล้วกดส่งเควสทั้งหมด

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 386,000] (ได้รับการคูณสอง จาก NPC ผู้มอบเควสเเล้ว)

[ติ้ง : เนื่องจากท่านได้รับเควสที่เลเวลห่างจากตัวท่านสิบเลเวลทางระบบจึงคูณ 1.5 ค่าประสบการณ์ที่ได้ทั้งหมดจากการทำเควส]

[ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 579,000]

[ติ้ง : ปัจจุบันเลเวลของท่านคือเลเวลสิบสามารถเลือกอาชีพได้ที่กิลด์นักผจญภัย]

[ท่านได้รับเงิน T จำนวน 10,000 T] (ได้รับการคูณสอง จาก NPC ผู้มอบเควสเเล้ว)

[ติ้ง : เนื่องจากท่านได้รับเควสที่เลเวลห่างจากตัวท่านสิบเลเวลทางระบบจึงคูณ 1.5 เงิน T ที่ได้ทั้งหมดจากการทำเควส]

[ท่านได้รับเงิน T จำนวน 15,000 T]

[เนื่องจากนี้เป็นเควสที่เทพปรับให้เป็นเควสปาตี้จึงได้รับรางวัลทุกอย่างหารสองเพราะในตี้มีเเค่เทพกับเก่ง]

''เทพ...มึงเจ๋งมาก'' เก่งหันมายกนิ้วโป้งเป็นความหมายว่าเยี่ยมมาก

''นอกจากจะได้คูณจาก NPC เเล้วยังได้จากระบบด้วย'' เก่งเปิดหน้าต่างมาเช็คสเตตัสของตน

''ตอนนี้ในเมืองเราคงจะเลเวลมากที่สุดเเล้วหรือไม่แน่เราอาจจะเลเวลมากที่สุดในโลกเลย...เพราะจากที่ฉันลองสังเกตดูตอนเข้าเมืองมา'' เทพถอนหายใจให้หายตื่นเต้น

''ฉันเห็นเลเวล 4 คือเลเวลที่มากที่สุดในเมืองซึ่งเจ้าเลเวลสี่นี้น่าจะทำไปหลายอย่างอยู่ทั้งเควสทั้งล่ามอนส์เตอร์และร่วมปาตี้'' เทพนั่งคิดต่อ

'เเต่เมืองอื่นน่าจะอยู่ที่เลเวล 5 กันเเล้วเพราะว่าเมืองเอเด็นมอนส์เตอร์จะโหดกว่าเมืองอื่น...เเต่ข้อดีของมันก็คือ' เมื่อเทพนึกถึงข้อดีของมันซึ่งปัจจุบันมีเเต่เขาคนเดี๋ยวที่รู้ยกเว้นพวกเกมมาสเตอร์ก็ยิ้มมุมปากทันที

''อ้อใช่...มึงจะเลือกเล่นอาชีพอะไร?'' เทพหันไปถามเพื่อนสนิทของตนซึ่งในอดีตเพื่อนคนนี้เล่นเป็นนักเวทย์และมีจิตเวทย์ที่เเข็งแกร่งมาก

''อืม...นักดาบก็น่าสนนะ'' เก่งหันไปกล่าวกับเทพ

''เหมาะ-...เดี๋ยว!!'' เทพหันไปหาเก่งดังขวับ!

''ก็...ดาบที่มึงให้มานี่มันแพงใช่เล่นนะ'' เก่งหยิบดาบระดับ A มาจากมิติเก็บของ

เทพจับไหล่ของเก่งแล้วกล่าวด้วยความจริงใจ ''ไม่จำเป็นหรอกเพื่อน...มึงเล่นอาชีพที่อยากเล่นเถอะ''

''อืม...ถ้าอย่างนั้นก็นักเวทย์'' เก่งตาเป็นประกายเพราะว่าทุกเกมที่เก่งเล่นเขาจะเล่นเป็นนักเวทย์หมดเลย

''ดี...เรามาเปิดกล่องสมบัติกันเถอะ'' เทพหยิบกล่องสมบัติกล่องเล็กขึ้นมาจากบนโต๊ะ

[ติ้ง : ท่านได้รับชื่อเสียง 100]

''ค่าชื่อเสียง'' เทพยิ้มมุมปากเพราะว่าในอดีตก่อนที่เขาจะย้อนเวลากลับมาเกมได้มีอัพเดทก็คือชื่อเสียงระดับสุดท้าย.....ระดับราชาเเห่งโลก

''ค่าชื่อเสียง...มันคือไรวะ?'' เก่งอ่านหน้าต่างด้านหน้าของตนจบก็หันมาถามเทพ

''ก็ตามชื่อเเหละมันสามารถทำให้เราทำอะไรต่างๆได้ง่ายหรือสะดวกสบายยิ่งขึ้น'' เทพกล่าวจบเก่งก็บอกว่าให้ยกตัวอย่างมา

''ความสามารถหลักๆของมันก็...เพิ่มโอกาสได้รับเควสดีๆ ทำให้ NPC ทั้งหลายยำเกรงหรือเคารพ กรณีที่ทำให้ NPC เคารพต้องดูที่ค่าชื่อเสียงเราด้วยว่าเราอยู่ระดับไหนเเละ NPC อยู่ระดับไหน'' เทพกล่าวจบก็ชี้ไปที่ท่านจอมพลสักพักก็มีหน้าต่างปรากฏขึ้น

''ระดับ...ควรเคารพ'' เก่งอ่านตามที่ตนเห็น

''เออ...เเล้วมันมีระดับอะไรมั่งวะ'' เก่งหันไปถามเทพที่นั่งพลิกกล่องสมบัติกล่องเล็กไปมาอยู่

''ก็...'' เทพอธิบาย

ระดับไม่น่าเคารพ [1-1,000]

ระดับผู้มีเกียรติ [1,001-5,000]

ระดับควรเคารพ [5,001-20,000]

ระดับวีรบุรุษ [20,001-55,000]

ระดับเทียบเทียมจักรพรรดิ [55,001-100,000]

ระดับเหนือจักรพรรดิ [100,001]

ซึ่งเทพไม่กล่าวถึงระดับสุดท้ายเพราะว่าปัจจุบันเกมยังไม่อัพเดทระดับนั้นเข้ามา

''โห...เเล้วเราทำเควสตั้งหลายเควสเเต่ได้เเค่หนึ่งร้อย'' เก่งอุทานทันทีเมื่อทราบคะเเนนที่จะเลื่อนระดับชื่อเสียง

''มันจะได้ไม่ง่ายเกินไปยังไงหละ...และก็ไอ้ค่าชื่อเสียงนี่มันจะปรากฏก็ต่อเมื่อเรามีเลเวลสิบ'' เทพเริ่มอธิบายสิ่งที่โคลสเบต้าคนนี้ยังไม่ทราบ

''มึงเล่นโคลสเบต้า...เเต่เล่นไม่ถึงเรื่องค่าชื่อเสียงอย่างนั้นเหรอ?'' เทพถามเก่งด้วยความสงสัย

''เขาเปิดให้เล่นเพียงเเค่สามวัน...ฉันเล่นได้เพียงเเค่เลเวลหกเองเพราะว่าตอนนั้นยังไม่ได้จริงจัง'' เก่งตอบตามความจริงเพราะว่าเก่งมัวแต่สำรวจเมืองอยู่

''เเสดงว่ามีคนรู้สินะเพราะยังไงก็เปิดถึงสามวัน'' เทพกล่าวลอยๆ

''เเต่ว่า...รับเควสจากกิลด์นักผจญภัยมันจะต่างจากรับเควสจากผู้มีอำนาจในเมืองนะ'' เทพเปิดกล่องสมบัติกล่องเล็กออกเเล้วว่างตรงหน้าของตน

''อย่างเเรกเลย...ของรางวัล'' เมื่อเทพกล่าวจบเก่งก็ชะเง้อไปดูไอเท็มที่อยู่ในกล่องทันที

''ของประดับ...'' เก่งหยิบจี้เขี้ยวเสือขึ้นมาดู

''ใช่และก็จะได้รับค่าชื่อเสียงที่มากกว่าการรับเควสจากกิลด์นักผจญภัยอยู่หลายเท่า เช่น เควสที่เราทำมาทั้งหมดตอนนี้จะได้ 100 ค่าชื่อเสียงเเต่ถ้าเราไปรับเควสจากกิลด์นักผจญภัยเราอาจจะได้ค่าชื่อเสียงเพียงเเค่ 30 หรือ 40 เท่านั้นเเละของรางวัลก็จะน้อยลงด้วย'' เทพกล่าวความจริงเพราะว่าเควสที่ได้รับจากกิลด์นักผจญภัยจะเป็นเควสที่พวกชาวบ้านหรือบุคคลในเมืองร้องขอเเต่ถ้าเราได้รับจากผู้มีอิทธิพลในเมืองโดยตรงมันก็ต่างกันเเล้ว

'ซึ่งในอดีตตัวฉันเองยังไปได้เเค่ระดับ ระดับเทียบเทียมจักรพรรดิ ด้วยซ้ำ เพราะว่ามีหลายคนมาเเย่งทำเควสเเละพวก NPC ก็ให้เควสน้อย

ลงด้วย' เทพคิดถึงแผนที่จะกอบโกยเควสจากผู้มีอิทธิพลในเมืองนี้ไว้เเต่เพียงตนและปาร์ตี้เท่านั้นโดยเริ่มจากการตีสนิทท่านจอมพลตรงหน้า

''ของรางวัลพวกนี้...เก็บไว้ก่อนเราค่อยหาเวลาไปเเบ่งกัน'' เทพกล่าวจบเก่งก็พยักหน้าเข้าใจทันทีโดยไม่มีการโต้แย้ง

''ว่าเเต่...ทำไมท่านจอมพลถึงไปเป็นทหารเฝ้ายามได้ล่ะครับ?'' เทพเงยหน้าไปถามผู้มีอิทธิพลในเมืองตรงหน้า

''เรื่องนั้น...ฉันเเค่ไปดูการเก็บเลเวลของนักผจญภัยเฉยๆ'' ท่านจอมพลอมยิ้ม

'ดูจากท่าทางเเล้ว...ท่านจอมพลคนนี้คงอยากมีอิสระและออกผจญภัยมากกว่าสินะ' เทพเริ่มวิเคราะห์ความเป็นไปได้

''ว่าเเต่เราคุยกันมาตั้งนานยังไม่ทราบชื่อกันเลย'' เทพเปิดประเด็นเพื่อตีสนิท

''อืม...ฉันชื่อว่า...ไกอัส'' ท่านจอมพลแนะนำชื่อของตนเองเเล้วมองมาที่เทพสลับกับเก่ง

''ผมชื่อว่าเทพ...ส่วนข้างๆผมชื่อเก่ง'' เทพแนะนำชื่อของตนและชื่อของเพื่อนสนิท

''ว่าเเต่ท่านจอมพล...มีเควสบนภูเขานั่นอีกหรือไม่...ผมเเละเพื่อนต้องการที่จะไปเก็บเลเวลบนเขานั่นอีก'' เทพกล่าวถามไปตรงๆ

''จะว่ามีก็มีนะ...เเต่ว่า'' จอมพลไกอัสลังเลที่จะกล่าว

''ท่านไกอัสอยากจะไปกับพวกผมไหม?'' เทพยังกล่าวไปตรงๆ

''ได้เหรอ...'' จอมพลไกอัสเงยหน้ามามองเทพทันที

''ได้ครับ...ถ้าท่านไม่รังเกียจ'' เทพยิ้มอย่างเป็นมิตร

''ดีมาก...ขอเวลาเตรียมตัวห้านาที!!'' จอมพลไกอัสลุกขึ้นเดินออกนอกห้องไปทันที

''ไม่ต้องรีบครับท่าน!!'' เทพตะโกนตามไป

''มันสามารถชวน NPC ไปต่อสู้กับเราได้เหรอวะ?'' เก่งหันไปถามเทพที่เรียกกล่องสมบัติอีกสองกล่องใหญ่ออกมาจากมิติเก็บของ

''ได้ดิ...อย่าลืมว่า NPC ในเกมนี้มีสติปัญญาเเละอิสระในการเลือก'' เทพกล่าวพร้อมกับเปิดกล่องเเรก

''โห...ชุดอย่างหรู'' เก่งมองดูชุดที่อยู่ในกล่องสมบัติจะมีเสื้อ กางเกง รองเท้า เสื้อคลุม เข็มขัด เเละเหรีญตราที่เทพคุ้นเคยอย่างละสอง

''เหรียญนี่มัน'' เทพพสะดุดตาที่เหรียญตราสีทองขนาดเท่ามือคนลวดลายสวยงามสลักชื่อว่า Aden

''มันคืออะไร?'' เก่งตกใจเทพที่ตกใจเหรีญตรา

''เหรียญตรารับรองว่าสามารถไปเมืองถัดไปได้'' เทพยังคงจ้องเหรีญตราเหรีญนี้อยู่

'จริงๆเจ้าเหรียญนี้มันต้องทำภารกิจเลเวลยี่สิบซึ่งต้องรับภารกิจโดยตรงจากกิลด์มาสเตอร์เท่านั้น...และกว่าเจ้ากิลด์มาสเตอร์จะให้ภารกิจนี้มาเราต้องทำตามที่มันสั่งก่อน...แถมมันเรื่องมากโครต' เทพส่ายหัวให้กับความเรื่องมากของกิลด์มาสเตอร์

''เเสดงว่าเราสามารถไปเมืองถัดไปได้เลยดิ...แถมเมืองถัดไปตอนนี้ยังไม่มีคนเลยด้วย...ฟามเวลสบาย'' เก่งคิดตามเทพเเล้วทำหน้าฟิน

''ไม่ต้องรีบหรอก'' เทพยังคงยึดแผนการกอบโกยชื่อเสียงมาให้มากที่สุดจากเมืองนี้ก่อน

''เอาละ...เเบ่งกันคนละชุด'' เทพหยิบเซตของตนออกมาประกอบด้วยเสื้อยืดธรรมดาสีดำ กางเกงขายาวสีดำ รองเท้าหนังเสือ เข็มขัดลายหนังเสือตรงหัวเข็มขัดจะเป็นเขี้ยวหมาป่าสองชิ้นติดอยู่ และเสื้อคลุมหนังหมี ซึ่งเซตของเก่งก็จะเหมือนกับของเทพ

''หีบอีกหีบนึง...'' เทพมองกล่องสมบัติกล่องใหญ่อีกกล่อง

''อื้อหือ'' เทพถึงกับอื้อหือทันทีเมื่อเห็นของในกล่อง

ตามด้วยเก่งที่หันมามองตามเเล้วกล่าวว่า ''เอาหว่ะ'' ในกล่องสมบัตินี้จะเป็นพวกโพชั่นโดยส่วนใหญ่

''กินเเล้วเมาไหมเนี่ยมีหลายสีเหลือเกินมีทั้ง เเดง ฟ้า ส้ม น้ำเงินอย่างละ 10 ขวดเเล้วก็ เขียวสองขวด'' เก่งกล่าวจบเทพก็กล่าวต่อทันที

''ไม่ใช่เหล้าไหมละบางที...เดี๋ยวนะ...เขียว!?'' เทพตกใจกับสิ่งที่ตนเห็นอีกครั้ง

''ทำไม...เขียวทำไม!!'' เก่งก็ตกใจกับเทพที่ตกใจกับขวดสีเขียว

''ของเเรร์'' เทพกล่าวจบก็เงียบไปสักพักเพื่อเรียกสติแล้วกล่าวต่อ

''มันคือน้ำยาคูณค่าประสบการณ์ที่ได้รับจากมอนส์เตอร์...กี่ชั่วโมงแล้ววะ...เอ่อ...หนึ่งวัน...เเม่งเเรร์โคตร'' เทพหยิบขวดสีเขียวทั้งสองขวดขึ้นมาชมอย่างทะนุถนอม

''เห้ย...มันมีในเกมด้วยเหรอวะ!!'' เทพที่ตกใจเเล้วเก่งยิ่งตกใจกว่าเพราะว่าเก่งไม่ได้คิดเรื่องยาคูณประสบการณ์เลยและทางเกมก็ไม่ได้กล่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย

''มี...เเถมยังหายากมากๆ'' เทพกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังเเล้วของที่กล่าวมีค่ามากๆ

''มาเเล้วๆ'' เสียงท่านจอมพลไกอัสดังขึ้นทางเข้าประตูห้อง

''ท่านจอมพล...เราไปกลับไม่ใช่ไปเเล้วอยู่นั่นเลย'' เทพหันไปกล่าวกับท่านจอมพลที่สะพายกระเป๋าใบใหญ่และยังถือกระเป๋าใบกลางไปอีกสองใบด้วย

''ไม่ใช่สิ...เราต้องเตรียมตัวให้พร้อมเผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน'' เทพลูบหัวตนเองให้กับความตื่นเต้นของท่านจอมพล

''อ้อใช่...ของที่ฉันให้ไปพวกน้องชอบไหม?'' ท่านจอมพลวางกระเป๋าลงเเล้วเดินมาหาเทพที่กำลังถือขวดโพชั่นสีเขียวอยู่

''ครับ...โดยเฉพาะอันนี้...ท่านจอมพลได้มายังไงครับ?'' เทพชูขวดโพชั่นสีเขียวให้กับท่านจอมพลไกอัสดู

''อันนี้...ได้มาจากเเม่มดคนนึง...เขาให้ฉันเป็นสิ่งตอบเเทนที่ช่วยเขา...ฉันได้มา 3 ขวด'' ท่านจอมพลตอบคำถามของเทพตามด้วยคำกล่าวให้ทั้งสองสวมใส่อุปกรณ์ที่ตนให้

[ท่านสวมใส่เสื้อยืดธรรมดาสีดำระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ] เพิ่มป้องกัน 20, พลังชีวิต 200

[ท่านสวมใส่เสื้อกางเกงขายาวสีดำระดับ A เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ] เพิ่มป้องกัน 15, พลังชีวิต 150

[ท่านสวมใส่รองเท้าหนังเสือ ระดับ S เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ] เพิ่มป้องกัน 50, ว่องไว 60, พลังชีวิต 200

[ท่านสวมใส่เข็มขัดลายหนังเสือ ระดับ S เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ] เพิ่มป้องกัน 50, ว่องไว 35, พลังชีวิต 250

[ท่านสวมใส่เสื้อคลุมหนังหมี ระดับ S เลเวลหนึ่งถึงยี่สิบ] เพิ่มป้องกัน 100, ว่องไว 20, พลังชีวิต 500, เพิ่มความอบอุ่น 70%