So sorry โทษทีเมียผมดุ

"ทำได้ดีมากจ๊ะยาหยี" เสียงครูสอนทำเค้กเอ่ยชมจิรกานต์อย่างแย้มยิ้ม ก่อนจะหันไปส่ายหน้าน้อยๆ ให้กับอีกคนที่มาเรียนคลาสเดียวกับเธอ

"ส่วนของชีเนม ครูว่าคงต้องฝึกอีกนาน" คนถูกแซวยิ้มแห้งๆ

จิรกานต์และชีรณัฐแม้จะเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่ แต่ทั้งสองคนมีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

สวย หวาน แต่เข้มแข็ง คือ จิรกานต์

ส่วน สวย ห้าว มาดแมน ต้องยกให้ชีรณัฐ

"เนมไม่มีหัวทางด้านนี้ค่ะครูอิ่ม"

ชีรณัฐเอ่ยบอกความสามารถตน จนถูกอีกคนเอ่ยแซว

"ถ้าเป็นจับประแจ มุดใต้ท้องรถถึงจะถนัดใช่มั้ย"

จิรกานต์ยิ้มขำให้กับสิ่งที่ตนพูด

"ของมันแน่สิพี่หยี งานบ้านงานเรือนต้องยกให้ริตต้าเป็นคนทำ"

จิรกานต์ถึงกับสั่นหัวไปมาเอือมกับเด็กคนนี้

"คอยดูเถอะ ใช้งานริตต้าเยอะๆ สักวันจะถูกทิ้ง"

ชีรณัฐรู้ดีว่าคำพูดประโยคนี้คนพูดไม่ได้จริงจังหรือแช่งสาปใดๆ เธอเพียงแค่พูดเตือนสติเท่านั้น

"ครูอิ่มคะ พวกเราขอกลับก่อนแล้วกัน พอดีคืนนี้หยีต้องบินด้วยค่ะ"

จิรกานต์เอ่ยร่ำลาครูผู้มีพระคุณ

"ไปเถอะจ้ะ เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ" ครูอิ่มบุญยกมือรับไว้ลูกศิษย์ในปกครอง

ในที่สุดการเรียนทำเค้กไอศกรีมของโปรดแฟนหนุ่มของเธอก็สำเร็จจนได้

จิรกานต์ใช้เวลาลงเรียนคลาสพิเศษนี้ตั้งเกือบเดือน แถมกว่าจะลากญาติของแฟนตนเองมาเรียนเป็นเพื่อนได้ใช่ว่าเป็นงานกล้วยๆ ซะที่ไหน

ดีนะที่ชีรณัฐรักว่าที่พี่สะใภ้คนนี้มาก เธอเลยยอมอดทนมายืนขาแข็งเข้าครัวทำในสิ่งที่ไม่ใช่สไตล์จนจิรกานต์เรียนสำเร็จ

"พี่หยีไม่โทรไปหาเฮียก่อนอะ"

เมื่อออกมาจากห้องเรียนทำขนมแล้ว ชีรณัฐก็เอ่ยถามว่าที่พี่สะใภ้ ปากถาม มือก็แชทคุยกับแฟนสาวไปด้วย

"บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ" จิรกานต์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

เธอห่างแฟนหนุ่มที่คบกันมาครึ่งปีตั้งหนึ่งเดือน ทั้งสองไม่ได้เจอหน้ากันเลยเพราะแฟนหนุ่มต้องบินไปดูธุรกิจโรงแรมที่อิตาลี พรุ่งนี้จะถึงวันสำคัญของเขานั่นคือวันคล้ายวันเกิดครบรอบยี่สิบสี่ปี เธอเลยถือโอกาสนี้บินไปเซอร์ไพรส์เขาที่อิตาลีพร้อมเตรียมฝีมือทำเค้กไปโชว์คนรักไกลถึงต่างแดน จิรกานต์แทบจะรอเห็นใบหน้าเหมือนคนง่วงนอนตลอดเวลาตกใจกับเซอร์ไพรส์นี้ไม่ไหวอยู่แล้ว

"นั่นสินะ แต่ระวังจะเจอเซอร์ไพรส์เองซะล่ะ"

คำพูดของชีรณัฐทำคิ้วสวยขมวดมุ่น "เนมล้อเล่น"

ช่างเป็นการล้อเล่นที่ทำหัวใจดวงน้อยๆ สั่นไหวซะเหลือเกิน

แฟนหนุ่มเธอคนนี้หน้าตาขี้เหล่ซะเมื่อไหร่ ขนาดนั่งหน้านิ่ง เหมือนคนจะหลับตลอดเวลา ไม่ค่อยพูดค่อยจา ยังเป็นเป้าสายตาเพศตรงข้ามได้เลย

อีกอย่าง ก่อนที่เขาจะมาคบกับเธอจริงๆ จังๆ ข่าวลือเรื่องความเจ้าชู้ตัวพ่อของเขานี่ลอยมาเข้าหูตลอด แต่มันก็เป็นธรรมดาแหละ ในเมื่อแฟนหนุ่มของเธอจบจากเมืองนอกเมืองนา สังคมนิยมของเมืองนอกก็แตกต่างจากบ้านเรามากโข

อดีตก็คืออดีต จิรกานต์ยอมคบกับเขามาถึงครึ่งปีเพราะความรักล้วนๆ เธอไม่สนใจเรื่องที่มันผ่านไปแล้วหรอก

"แล้วนี่เนมจะไปหาริตต้าเลยไหม" จิรกานต์ไม่อยากเอาคำพูดญาติสาวแฟนมาคิดให้บั่นทอนจิตใจเลยเปลี่ยนเรื่องคุย

"อืม นัดกับริตต้าไว้แล้ว พี่หยีช่วยไปส่งที่ร้านนี้หน่อยได้มั้ย"

ชีรณัฐยื่นมือถือมาให้คนตรงหน้าดู ร่างสูงร้อยเจ็ดสิบ ผมยาวสลวยสีน้ำตาลอมทอง ใบหน้าจิ้มลิ้ม เรียวคิ้วโก่งงามอ่านชื่อสถานที่ที่ญาติแฟนต้องการให้ไปส่ง

"อ้อ ร้านนี้พี่เคยขับผ่าน" ยิ่งเธอเห็นชื่อร้านยิ่งทำให้คิดถึงแฟนหนุ่ม

คาเฟ่สัตว์เลี้ยงที่มีทั้ง แมว สุนัข ที่แฟนหนุ่มสัญญาว่าจะพาลูกๆ ของเธอไปร่วมแจมกับเพื่อนๆ ในนั้นสักครั้ง

"ทำไมผู้หญิงต้องชอบหมาชอบแมวด้วยก็ไม่รู้" คนที่ถูกนัดให้ไปพบที่นั่นถึงกับครวญครางอย่างอิดออด

"พูดเหมือนเราไม่ใช่ผู้หญิงงั้นแหละ" จิรกานต์กล่าวยิ้มๆ

สมัยนี้มันยุคสองพันยี่สิบแล้ว ไม่มีใครห้ามให้เพศเดียวกันเป็นแฟนกัน โลกมันเปิดกว้าง และเธอไม่เคยดูถูกหรือรังเกียจรสนิยมความรักของชีรณัฐเลยแม้แต่นิดเดียว

"แฮ่ๆ ก็ผู้หญิง แต่แบบ หญิงแมนๆ อะ" ชีรณัฐแก้ตัวให้กับตัวเอง ก่อนที่ทั้งสองจะเดินไปขึ้นรถจากัวร์สีแดงที่จอดอยู่ไม่ไกลแล้วมุ่งตรงไปยังจุดนัดพบนั้นทันที