บทที่ 5

ที่สนามบาส

"สิงห์ มีคนฝากของไว้ให้" บอล เพื่อนต่างคณะที่เล่นบาสด้วยกันมานานร้องบอก หลังจากรับฝากถุงเครื่องดื่มมาจากน้องวันเสาร์คนสวยดาวเด่นประจำคณะบริหาร

เขายอมรับเลยว่าอึ้งและทึ่งมาก หัวใจเขาเต้นแรงทันทีที่เห็นหน้า แม้จะคุยกันไม่กี่คำก็ตาม แล้วหัวใจเขาก็เหี่ยวลงทันทีเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยปากฝากของให้กับสิงห์ เพื่อนในชมรมบาสของเขา

"ใครวะ" สิงห์เดินเข้ามาหา หย่อนสะโพกนั่งลงข้างกัน หยิบถุงที่เพื่อนยื่นให้มามองแบบงงๆ ในใจก็คิดว่าอาจจะเป็นใครสักคนในบรรดาแฟนคลับของเขาที่ชอบเอาของมาให้อยู่แล้ว

"น้องวันเสาร์" บอลเฉลย

"ห๊ะ! จริงเหรอ" สิงห์แทบจะตะโกนออกมาแล้วรีบเปิดดูของด้านในที่มีน้ำเปล่าและเครื่องดื่มเกลือแร่รวมถึง กระดาษโน้ตที่เขียนด้วยลายมือน่ารัก ‘ขอบคุณค่ะ’

"เฮ้ย! ยิ้มเป็นคนบ้าเลยนะมึง" บอลแซวเพื่อนเบาๆ

แต่ใครไม่บ้าก็ถือว่าเพี้ยนแล้ว สาวสวยประจำคณะบริหารเอาของมาฝากแถมเขียนโน้ตด้วยลายมือน่ารักให้อีกต่างหาก

ตอนที่เห็นว่าน้องเดินเข้ามาบอลเองก็อึ้งๆอยู่เหมือนกัน พอบอกว่าฝากของให้กับสิงห์ ก็ยิ่งงงหนักว่าสองคนนี้ไปรู้จักกันตอนไหน เพราะเขามั่นใจว่าสิงห์ไม่น่ารู้จักวันเสาร์เพราะไปเรียนเมืองนอกมาสองปีเพิ่งกลับมา

"ขอบใจนะ" สิงห์ตบมือบนไหล่เพื่อน รอยยิ้มยังเปื้อนบนใบหน้า

"น้อยๆหน่อย เก็บอาการบ้าง" บอลอดที่จะแซวไม่ได้ มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าเพื่อนสนใจคนนี้เป็นพิเศษ

"ก็มันดีใจนี่หว่า" พูดแล้วก็เก็บขวดน้ำกับขวดเกลือแร่ลงกระเป๋า

"อ้าว แล้วไม่กิน?"

"ไม่ดีกว่าเก็บไว้เป็นที่ระลึก" สิงห์ว่า แล้วหยิบขวดน้ำของตัวเองขึ้นมาดื่ม

"ไปรู้จักน้องได้ยังไง" บอลถามด้วยความอยากรู้

"ทำไมวะ มีแต่คนถามแบบนี้" สิงห์เริ่มแปลกใจตั้งแต่เมื่อวานที่เพื่อนๆในกลุ่มของเขาก็ถามแบบเดียวกันเหมือนมีอะไรลึกลับซับซ้อนที่เขาไม่รู้

"ตอบมาก่อน" บอลหันมองหน้าเพื่อนนิ่งๆสายตาที่บอกว่าสงสัยทำให้สิงห์ยอมแพ้

"ก็น้องเป็นเพื่อนกับน้องข้างบ้านกูไง"

"ใคร อย่าบอกนะเซย่า" บอลทำตาโต เท่าที่รู้วันเสาร์มีเพื่อนคนเดียวคือเซย่าเท่านั้น

"อื้อ เซย่าเป็นน้องข้างบ้านกู กูรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว แล้วเมื่อวานรถของน้องเสียกูเลยไปช่วย น้องคงเอาน้ำมาขอบคุณแหละ" สิงห์เล่าให้ฟัง "สรุปแล้วมันยังไงวะ เล่าหน่อย"

บอลเล่าว่า วันเสาร์น่ะเข้าถึงยาก เป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยยิ้ม ใครๆก็เรียกว่าซอมบี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังสวยติดอันดับของคณะ ไม่มีใครไม่รู้จักวันเสาร์กับเซย่า นอกจากนั้นยังเป็นลูกสาวคนมีชื่อเสียงพ่อเป็นสถาปนิกมีชื่อ ส่วนแม่เป็นนักดาราศาสตร์ชื่อดัง ที่ตอนนี้มีธุรกิจส่งออกและนำเข้าเฟอร์นิเจอร์ น้องชายคนรองก็เป็นนักกีฬาว่ายน้ำโอลิมปิก น้องสาวอีกคนก็เป็นนักดนตรีระดับโลก

ทั้งสองคนก็เรียนที่เดียวกัน คนที่ทำให้วันเสาร์ยิ้มได้นอกจากคนในครอบครัวก็มีแค่เซย่าเพื่อนสนิทเท่านั้นแหละ นอกเหนือจากนั้นวันเสาร์ไม่เคยสนใจใครเลย จนหลายๆคนเรียกเธอว่าราชินีน้ำแข็ง

"ขนาดนั้นเลยเหรอ" สิงห์เลิกคิ้ว คนอะไรจะเฉยชาขนาดมีคนตั้งฉายาว่าราชินีน้ำแข็ง

"ก็พูดกันไปน่ะสิ จริงๆแล้วน้องแค่เข้าสังคมไม่เก่ง เป็นประเภทไม่รู้จักไม่อยากทักทายน่ะ แต่ถ้ารู้จักกันน้องก็ปกติทั่วไปนั่นแหละ" บอลพูดไปยิ้มไป

"มึงพูดเหมือนรู้ว่าน้องเป็นยังไง" มือหนาของสิงห์วางลงที่ไหล่เพื่อน

"ก็พอรู้ เคยชอบอยู่พักนึงไง แต่น้องไม่สนว่ะ อิจฉานะเนี่ย เพิ่งรู้ว่าน้องก็มีโมเม้นท์แบบนี้ด้วย" บอลพูดได้อย่างไม่อาย ใช่เขาเคยแอบชอบวันเสาร์ แต่น้องไม่รู้หรอก เขาน่ะอกหักตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มเลยเพราะไปได้ยินเข้าว่าวันเสาร์จะไม่สนใจใครนอกจากเรื่องเรียนด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น เขาก็เกิดปอดแหกขึ้นมาไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปทักทาย ก็ใครมันจะไปกล้าล่ะ สาวสวยที่มีชื่อเสียงขนาดนั้น

"อ่อ แอบรักเขาข้างเดียวเหรอ" สิงห์หน้าเจื่อนลง เขาไม่ได้ยินดีที่เพื่อนอกหักสักเท่าไหร่

"คิดมากน่า กูไม่กล้าเองแหละ ตอนนั้นน่ะชอบจริง แต่ตอนนี้ไม่แล้วแหละ"

"คนจีบเยอะเหรอวะ เขาน่ะ" สิงห์มองการเล่นในสนามไปพลาง ถามไปพลาง

"คนอยากจีบน่ะเยอะ แต่ไม่ค่อยมีคนกล้า คนที่กล้าก็โดนปฏิเสธหมด" บอลบอกพร้อมเสียงถอนหายใจ

"ทำไมเหรอ"

"เขาไม่สนใจเรื่องนี้หรอก เขาอาจจะยังไม่เจอคนที่ใช่น่ะ ก็ทั้งสวย ทั้งเก่งแบบนั้น กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าน้องชอบคนแบบไหน"

"แบบกูไง" สิงห์พูดออกมา ยิ้มมุมปากยามพูดถึงอีกคน

"ไปเอาความมั่นใจมาจากไหนวะ" บอลแค่นเสียงแทบจะหัวเราะออกมา

"กูหล่อ"

"เชี่ย คนอื่นก็หล่อ" บอลหัวเราะลั่นกับความมั่นหน้ามั่นใจของเพื่อน

"กูล้อเล่น ไม่รู้ว่ะ กูก็พูดไปงั้นแหละแต่กูก็อยากลองดู"

"ลองอะไร"

"ลองจีบดาวเคราะห์น้อยดวงนั้น" สิงห์ยกยิ้มอีกครั้ง

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน วันเสาร์มีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เขาละสายตาไม่ได้ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใคร สิงห์มีคนเข้าหามากมายแต่เขาก็ไม่เคยตกลงคบกับใครจริงๆจังๆสักคน แล้วเขาก็ไม่ใช่คนฉาบฉวยทำตัวรวยเสน่ห์นอนกับใครไปทั่วแบบนั้น เขาไม่ชอบเลย

"ลองดูดิ แต่จริงจังใช่ไหม" บอลเหลือบมองเพื่อนอย่างรอคำตอบ

"อือจริงจังสิ ทำไมกลัวกูเล่นๆเหรอ"

"มึงมันร้าย กูไม่อยากให้น้องเสียใจ"

"กูไม่มีทางทำแบบนั้น เชื่อได้" สิงห์ยักคิ้ว เขาน่ะเหรอร้าย ไม่ร้ายสักหน่อย หลายคนมองแค่ภายนอกบุคลิกดูเจ้าชู้ก็พูดไปเรื่อย เขาแค่เป็นคนอัธยาศัยดีต่างหาก ที่มีเข้ามาเขาก็ไม่เคยให้ความหวังซักนิด

"ถามจริงสิงห์ มึงจริงจังป่ะเนี่ย" บอลถามอีกครั้งเสียงสูง

"เออ จริงจัง ลงสนามได้แล้วไป" เขาตอบกลับน้ำเสียงจริงจังก่อนชวนเพื่อนลงสนามอีกครั้ง