- EP.8 STILL LOVE ทวงรัก - ไม่เป็นไรใช่ไหม

EP.8 STILL LOVE ทวงรัก ♡

ตอน ไม่เป็นไรใช่ไหม

________________________________

เสียงเรียกนั้นดังมากจนฉันรีบหันไปมองตามเสียงตะโกนนั้นทั้งน้ำตาคลอ

"วินด์..วินด์เซอร์..ฉันอยู่ตรงนี้"ฉันเริ่มตอบกลับวินด์ไปสุดเสียง

"วินด์!!"ฉันร้องเรียกชื่อของเขาอยู่แบบนั้น

"อื้อออ อื้ออ วินด์!!"ฉันร้องไห้ออกมาทันทีที่วินด์วิ่งตรงเข้ามาหา

"เป็นไรไหม?"เขาถามฉันเสียงแหบสนิทพลางรีบดึงตัวของฉันขึ้นมาจากพื้นทันที

"ทำไมถึงอ่านข้อความฉัน ฉันบอกออกไปจากที่นี่ไง"วินด์เซอร์ตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงเพลงในผับทั้งๆที่เขาแทบไม่มีเสียงจะเอ่ยออกมาอยู่แล้ว

วินด์ประคองตัวของฉันเอาไว้

"วินด์ทำไมนายหน้าช้ำไปหมดแบบนี้ล่ะ?"ฉันมองหน้าของวินด์อย่างตกใจไม่แพ้กัน เพราะคิ้วแตก ปากแตก หน้าช้ำไปหมดเนื้อตัวมีแต่รอยฟอกช้ำและเลือด

"ช่างมันเถอะ แต่ฉันต้องพาเธอออกไปก่อน"วินด์เซอร์พูดเบาๆด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งก่อนช้อนตัวของฉันอุ้มขึ้นมาจากพื้น แต่ยังไม่ทันที่เราจะเดินออกไปได้ก็มีคนหน้าเหี้ยมมายืนขวางทางออกเอาไว้

อะไรมันจะซวยได้ขนาดนี้เนี่ย นี่ฉันดวงตกมากขนาดนั้นเลยเหรอ?

"ไอ้วินด์เซอร์!"ผู้ชายหน้าเหี้ยมคนนั้นเอ่ยเรียกชื่อวินด์อย่างเป็นมิตรเท่าไหร่

นอกจากใบหน้าเหี้ยมๆโหดของมันแล้วสิ่งที่ทำให้ฉันแทบเสียสติเลยก็คือมีดพกปลายแหลมที่ชี้ตรงมาที่วินด์ในตอนนี้ แม้ว่ามันจะยืนห่างจากเราไกลเป็นวาแต่การที่เอามีดมาชี้หน้าแบบนี้ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

"ยืนไหวไหม?"วินด์กระซิบถามฉันเบาๆ

"น่าจะไหว"ฉันฝืนตอบไปเสียงเรียบทั้งที่ขาสั่นตัวสั่นไปหมด

"แต่วินด์ นั้นมีดนะ"ฉันมองที่ปลายมีดแหลมนั้นอย่างหวาดผวา

วินด์รีบปล่อยตัวของฉันลงยืนกับพื้นอย่างเร่งรีบเพื่อตั้งรับมือกับไอ้เวรนั่น เขายังคงโอบประคองเอวฉันเอาไว้แน่น

เพราะถ้าปล่อยฉันยืนเองก็คือล้มแน่ๆ เพราะเท้ามันเจ็บระบมไปหมด

ฉันกัดฟันพยายามเหยียดขายืนต่อทั้งๆที่เจ็บไปทั้งข้อเท้า แต่ก็ไม่อยากเป็นตัวถ่วงของวินด์ไปมากกว่านี้ เสียงควงมืดปลายแหลมของมันทำเอาฉันกลัวจนตัวสั่นไปหมด

วินด์เซอร์ยังคงยืนเงียบกริบไม่แสดงความรู้สึกกลัว หรือพูดอะไรเลย

"…"เขายังคงเงียบนิ่งเหมือนพยายามตั้งสติและมองไปรอบๆอย่างไม่ตอบอะไรอีกฝ่ายไป

"มึงทิ้งเพื่อนสองคนของมึงให้ถูกอีกห้าคนรุมกระทืบเพื่อมาช่วยผู้หญิงคนเดียวเนี่ยนะ?"ชายตรงหน้าเอ่ยขึ้นและค่อยๆขยับมาใกล้เราสองคนมากขึ้นมีดยังคงเล็งตรงไปที่เขา

"สวยได้ใจซะด้วยสิ เด็กของมึงเนี่ย"หมอนั้นมองฉันที่กระโปรงสั้นและร่องอกของฉันอย่างหื่นกาม..

ฟุ๊บ!!วินด์ดึงฉันเข้าไปแนบชิดติดตัวของเขาทันที ฉันได้ยินเสียงวินด์เซอร์ขบกรามแน่นจนดูน่ากลัว เขาโอบตัวของฉันแน่นมากขึ้น

"ถอยไป ผู้หญิงไม่เกี่ยวด้วย"วินด์ตอบกลับชายคู่อริไปเสียงเรียบ

"จะไม่เกี่ยวได้ไงถ้ากูอยากได้"เสียงฝีเท้าของมันยังคงเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

เสียงควงมีดนั่นเริ่มใกล้เข้ามาใกล้เข้ามา

"หลับตาซะ"เขากระซิบเข้าที่ข้างๆหูของฉันก่อนจะคว้าเอาแก้วเหล้าที่อยู่บน

เคาน์เตอร์บาร์

ฟิ้ง ฟั่ก ฟิ้ง เสียงมีดนั้นสะบัดไปสะบัดมาอยู่ห่างจากแผ่นหลังของฉันเพียงแค่ไม่กี่เมตร..

ปั่ก!!! วินด์ปาเข้าไปใส่หน้าของคนที่กำลังเดินเข้ามาทางเราไปเต็มแรง

และเบี่ยงตัวของฉันหลบไปอีกทาง เพื่อที่จะออกแรงปาแก้วนั่นอย่างสุดแรง

เพล้ง เคร้ง!! เสียงแก้วแตกพร้อมๆกับมีดพกเล่มนั้นที่ตกลงกับพื้นทันที

และสิ่งที่ไอ้หน้าเหี้ยมนั้นไม่รู้คือวินด์เซอร์เนี่ยเป็นคนที่เล็งเป้าได้นิ่งและแม่นยำมากที่สุด

"โอ๊ย..ตากู!!"เสียงของมันร้องลั่นหลังจากที่แก้วใบนั้นตกลงพื้นแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ

"นี่สำหรับที่มึงมองแฟนกู.."วินด์เซอร์พูดออกไปอย่างเลือดเย็น

"ไอ้เหี้ยวินด์เซอร์ ไอ้นรก โอ๊ย ตากู"

"ตากูมองไม่เห็นอะไรเลย!!"มันตะโกนกลับมาอีกครั้ง

แต่ฉันจะแอบหันไปมองวินด์ก็โอบกอดฉันเอาไว้แน่นมากขึ้น

"และกูไม่ได้ทิ้งเพื่อน...เพราะกูจะจัดการมึงก่อนไอ้เดรนรกที่เหลือ!"วินด์เซอร์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น ก่อนที่เขาจะคว้าเอาขวดเหล้าเต็มขวดที่วางอยู่บนเคาร์เตอร์

"นี่สำหรับไอ้ไทม์!!!"วินด์พูดแค่เท่านั้น

ผั๊วะ!!! ยกฟาดใส่หัวของผู้ชายปากดีคนนั้นแบบเต็มแรง

แม้ว่าฉันจะไม่ได้หันไปดูแต่ก็สัมผัสได้ถึงกำลังแขนที่เขาใช้เหวี่ยงขวดลงฟาดลงไปที่ไอ้ผู้ชายปากดีคนนั้น

ตุ๊บ!! จนตัวมันล้มลงกับพื้นเสียงดังสนั่น ฉันอยากจะหันไปมองแต่วินด์ก็จับใบหน้าของฉันเอาไว้เบาๆ

"ไม่ต้องหันไปมอง มันไม่น่าดู"เขากระซิบพูดกับฉันเบาๆก็จะช้อนอุ้มตัวของฉันขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับเตะมีดพกเล่มนั้นเข้าไปใต้เคาน์เตอร์บาร์ที่ไม่สามารถเอื้อมไปหยิบได้ง่ายๆ

วินด์เซอร์หันไปมองทางเพื่อนของเขาที่กำลังตะลุมบอนกับคนอีก5คน ซึ่งสภาพก็สะบักสะบอมกันทั้งหมด

"วินด์เรารีบออกไปเถอะ"ฉันจับที่ปกเสื้อของเขาเล็กน้อย

เขาหันไปมองทางเพื่อนตัวเองกับฉันอย่างลำบากใจ

"รีบออกไปเถอะนะ ฉันกลัว"ฉันเขย่าเสื้อเขาและร้องไห้

พลั่กตุ๊บ ตั่บ พลั่กๆ เสียงคนตีกันยังคงดังขึ้นไม่หยุด

วินด์อุ้มฉันวิ่งออกมาจนถึงทางออก เบียดเสียดกับคนอื่นๆที่วิ่งออกมาเช่นกัน

พอออกมาถึงด้านนอก วินด์อุ้มฉันเดินออกมาถึงด้านนอก ก่อนจะวางลงบนเก้าอี้ม้านั่งเบาๆ

"เพื่อนเธอน่าจะออกมาหมดแล้ว"วินด์มองไปที่กลุ่มเพื่อนของฉัน

เขายังคงนั่งลงและถอดรองเท้าส้นสูงออกให้ฉัน เพราะข้อเท้าฉันมันบวมแดงช้ำไปหมด

วินด์ถอดรองเท้าและวางเอาไว้ข้างๆ ก่อนจะถอดเสื้อเจ็ทเก็ทของตัวเองคลุมให้ทับให้กับฉันและรูดซิปปิดทับเอาไว้อย่างมิดชิด

"ฉันต้องไปช่วยเพื่อนฉัน"วินด์พูดขึ้นเบาๆก่อนจะลุกขึ้นอย่างเร่งรีบ

"ไม่นะวินด์!ไม่ได้"ฉันกระชากแขนของวินด์เอาไว้ทันที

"ตอนนี้ฉันกลัวมากเลยอยู่กับฉันนะวินด์ ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว.."สองมือของฉันรั้งแขนของเขาเอาไว้แน่น

"แต่ไอร์ ฉันต้องไปช่วยพวกมันจริงๆ"วินด์ตอบด้วยหน้านิ่งๆและดึงมือของฉันออกจากแขนของเขาเบาๆ

ฟุ๊บบ!ฉันกระชากชายเสื้อของเขาเอาไว้อีกครั้ง

"แต่ฉันเจ็บเท้า และก็มือก็แก้วบาดนะวินด์"ฉันรีบโชว์บาดแผลตามตัวให้เขาดูเพื่อเรียกร้องความสงสารจากแฟนทุกทางแล้วจริงๆ

"ฉันเจ็บมากเลย"ฉันพูดไปอย่างเรียกร้องความสนใจจากเขา

"นายดูเลือดฉันสิ มันไหลไม่หยุดเลยนะวินด์"ฉันร้องไห้ไปพูดไปอย่างแทบไม่เป็นภาษา

"ฉันจะรีบกลับมาหาเธอ รอฉันอยู่ตรงนี้นะ"วินด์เซอร์ก้มหน้าลงเล็กน้อยและเอ่ยตอบฉันเบาๆ

พร้อมกับจับมือของฉันออกจากชายเสื้อของเขาอย่างแรง

และหันหลังให้กับฉันทันที วินด์เซอร์รีบวิ่งกลับไป..ทางผับนั่นอีกครั้ง..

"อย่าไปนะฉันไม่ให้ไปนะวินด์" " พวกมันมีปืนนะมันอันตรายนะ!"ฉันร้องลั่นและรีบลุกขึ้นอย่างลืมตัว

"ถ้านายไปเราเลิกกันนะ!!" ฟุ๊บบ ตุ๊บบ

"อะ โอ๊ยย..วินด์เซอร์"ฉันร้องลั่นออกมาอย่างเจ็บข้อเท้าเพราะดันล้มทับเท้าเองอีกรอบ

"วินด์เซอร์กลับมา. กลับมานะ"ฉันแผดเสียงตะโกนออกไปลั่นอย่างโมโหสุดขีด ทั้งโมโหทั้งเป็นห่วงเขามากๆ

ขณะที่วินด์เซอร์หายเข้าไปในผับนั่นอีกครั้งอย่างไม่คิดหันมามองฉันสักนิด..

ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น และสาเหตุของเรื่องคืออะไร แต่ที่รู้คือมันอันตรายมากๆ และฉันเป็นห่วงเขามากจนแทบบ้าอยู่แล้ว...

"ไอรีน เป็นไรรึเปล่า?"เสียงของแมทธิวดังขึ้นมาแต่ไกลเขารีบวิ่งเข้ามาพยุงตัวของฉันให้ลุกขึ้นมาจากพื้นทันที

"แมทธิว.."ฉันหันไปมองเขาทั้งน้ำตาแบบงงๆ

"เมื่อกี้ฉันเข้าไปตามหาเธอแต่ไม่เจอ"เขามองสำรวจฉันอย่างตกใจไม่แพ้กัน

"เลยช่วยแค่มดออกมาได้คนเดียว"แมทธิวอธิบายขึ้นต่อ

"ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก"ฉันพูดพลางปาดน้ำตาของตัวเองทั้งๆที่มันยังร้องไห้ออกมาไม่หยุด

"มือเธอเจ็บ เท้าก็เจ็บยังบอกไม่ไรเป็นอีกเหรอ?"แมทธิวเอ่ยถามกับฉันอย่างแผ่วเบา

"นายมองเห็นด้วยเหรอว่าฉันเจ็บ"ฉันหันไปมองแมทธิวนิ่งๆ ก่อนจะปล่อยโฮออกมาทันทีกับประโยคแค่เพียงสั้นๆของเขา

"แปลกนะ ที่แฟนฉันมองไม่เห็น"ฉันพยายามจะหยุดร้องไห้แต่มันก็เจ็บและจุกอยู่คาอกเนี่ย

กลุ่มเพื่อนของฉันอยู่ไม่ไกลมากหนักและทุกคนก็ดูปลอดภัยดีแต่ก็เมากันแทบไม่ได้สติ จริงๆพวกเราไม่ได้เจ็บกันเยอะแต่ที่แตกตื่นเพราะความตกใจซะมากกว่า แผลส่วนใหญ่ก็เป็นพวกแก้วบาด โดนชนโดนเบียดไม่ได้มีใครเจ็บหนักอะไรทันทีที่แมทธิวมองมาเห็นฉันเขาก็รีบลุกเดินตรงเข้ามาหาทันที

แต่ฉันมองหาทั้งยัยน้ำขิงไม่เจอเลย..

"ยัยขิงไปไหนแล้วอะ?"ฉันหันไปถามทางแมทธิวทันที

"อ่อ เพื่อนเธอทั้งสองคนกลับหอไปหมดแล้ว"แมทธิวก็เอ่ยตอบกลับมาอย่างละเอียดทันที

"พอดีเกย์ที่ชื่อ จีจี้กับแฟนของเขาเป็นคนแบกสองคนนั้นไป"

จีจี้ก็คือเพื่อนเกย์ในคณะที่ยืนเต้นอยู่ข้างๆยัยมดนั่นแหละ

"เห็นว่าเขาอยู่หอเดียวกัน และเพื่อนเธอทั้งสองคนก็เมาหนักมาก"

"เลยให้พากลับไปที่หอก่อน"แมทธิวอธิบายต่ออย่างละเอียด

"ถ้าจีจี้พากลับก็โอเค"ฉันพยักหน้าตอบไปอย่างไม่ได้ถามอะไรต่อ

"อื้ม..เธอสบายใจได้.."แมทธิวเอ่ยอย่างยิ้มๆและลูบหัวของฉันเบาๆ

ฉันมองไปที่ด้านในผับนั่นที่ตอนนี้มีพวกผู้ชายที่สวมช็อปวิศวะสองสามคนจอดรถและเดินกันเข้าไปด้านในอย่างต่อเนื่อง

"ทำไมป่านนี้แล้วตำรวจยังไม่มาอีกอะ"ฉันพูดอย่างใจคอไม่ดีเลย

ถ้าขาฉันไม่เจ็บฉันคงตามไปดูวินด์เซอร์แล้ว

"ที่นี่ตีกันเป็นประจำอยู่แล้วปะ"แมทธิวตอบอย่างหน้าตาย

"นายมาเที่ยวที่นี่บ่อยเหรอ?"ฉันจึงเอ่ยถามไปเพราะดูเหมือนเขาไม่ได้ตกใจอะไรเท่าไหร่เลย

"บ่อยมาก ฉันหลบตีนหลบลูกหลงพวกนั้นจนชินแล้วไง"อีกฝ่ายก็ยกไหล่ตอบกลับมาอย่างชินชา

"อีกอย่างตำรวจคงไม่อยากยุ่งกับเรื่องในนี้หรอก"แมทธิวพูดพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ

"ในนั้นมีแต่พวกลูกมาเฟีย ลูกคนรวยมีอิทธิพลกันทั้งนั้นใครจะกล้ายุ่ง"

"มันก็จริง"ฉันก็เห็นด้วยกับที่เขาพูด

"แต่เราควรจะรีบกลับนะ ด้านหน้าผับก็ไม่ใช่ว่าจะปลอดภัยจากลูกหลงนะ"แมทธิวเตือนฉันและมองไปรอบๆลานหน้าผับที่ตอนนี้เริ่มเงียบสงัด

เพราะพวกคนเมาๆและเพื่อนคนอื่นๆก็ต่างพากันโบกแท็กซี่กลับกันไปเกือบหมดแล้ว

เหลือแค่ฉันกับเขาที่นั่งคุยกันอยู่สองคนเพียงเท่านั้นในตอนนี้

"แล้วเธอจะกลับยังไง?"เขาลุกยืนขึ้นก่อนจะก้มหน้าลงมาเอ่ยถามฉันเบาๆ