EP.6 SLAVE TO LOVE ♥ ตอน ย้ายเข้าบ้าน

EP.6 SLAVE TO LOVE ♥

ตอน ย้ายเข้าบ้าน

“ของขวัญชิ้นนี้ลุงให้หนูจริง ๆ ไม่เอาคืนแน่นอนจ้ะ” คุณลุงคิมหันต์ยื่นกุญแจรถหรูให้กับเธออย่างสุภาพ หนุ่มใหญ่ไม่แตะต้องตัวหรือมองเด็กสาวด้วยแววตาแบบหื่นกามใด ๆ เลย

สายตาที่เขามองเซลีนดูเหมือนกำลังเอ็นดูเธอมากกว่า

“ลุงตั้งใจซื้อให้จริง ๆ ขับขี่ปลอดภัยนะลูกนะ” ท่านเอ่ยต่อและมองเด็กสาวตรงหน้าอย่างจริงใจ

“ขอบคุณนะคะ คุณคิม” เธอยกมือไหว้เขาก่อนจะแบมือเพื่อรับกุญแจรถหรูอย่างอ่อนน้อม เธอมองหนุ่มใหญ่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ยากจะคาดเดาได้เลย

ไม่รู้ว่าเธอควรจะดีใจที่ได้พ่อใหม่ที่ทั้งรวยทั้งใจดีแบบนี้ หรือควรจะเสียใจกันแน่ที่แม่ของเธอแต่งงานใหม่อีกแล้ว

“เรียกลุงก็ได้ลูก ไม่ต้องคงไม่ต้องคุณหรอก เราเป็นคนในครอบครัวเดียวกันแล้วนะ” เขาตอบกลับอย่างเป็นกันเองและพยายามทำตัวสบาย ๆ เพื่อให้เซลีนไม่รู้สึกเกร็งมากเกินไป

“แล้วก็...ถ้าหนูไม่ชอบรถคันนี้อยากเปลี่ยนคันใหม่ หรือเปลี่ยนยี่ห้อไปเลย...”

“ก็บอกลุงได้นะ ไม่ต้องเกรงใจเลยนะ” เขาพูดไปหัวเราะไปอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่ผู้เป็นแม่ที่ยืนกอดแขนเขาอยู่ก็มองตรงมาที่เธออย่างตาแข็ง ๆ โรสมองอย่างกดดันให้เซลีนพูดเอาใจสามีของเธอมากกว่านี้

“ขอบคุณมากเลยนะคะ หนูไม่เปลี่ยนแล้วล่ะค่ะ” เธอยกมือไหว้ขอบคุณเข้าอีกครั้ง แต่พอเงยหน้าขึ้นก็เจอกับแม่ที่ขยิบตาถี่ ๆ อย่างกดดันมากขึ้น

“คุณลุงเลือกอะไรให้ เซลีนก็ชอบหมดเลยค่ะ” เซลีนมองทางหนุ่มใหญ่พร้อมกับก้มหัวลงเล็กน้อยอย่างนอบน้อม เซลีนยิ้มพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดเล็กน้อย ก่อนจะกำกุญแจรถเอาไว้แน่น...

“คุณลุงคิม...ใจดีเหมือนที่แม่เคยเล่าให้ฟังไหมล่ะ?” คุณแม่ยังสาวพูดเสริมขึ้นมาอีกครั้ง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและจ้องที่ใบหน้าสวย ๆ ของลูกอยู่แบบนั้น

“อ๋อ...ใช่ค่ะ แม่เล่าเรื่องคุณลุงให้ฟังอยู่บ่อย ๆ เลยค่ะ” เซลีนจำต้องฝืนยิ้มออกมาและเล่นละครเอ่ยชมเขาไปอย่างแนบเนียนตามที่แม่ของเธอเคยสั่งให้ทำมาตลอด กับผู้ชายแทบจะทุกคนที่ผ่านมา

“นี่โรส เล่าเรื่องของผมให้ลูกฟังด้วยเหรอครับ?” หนุ่มใหญ่ยิ้มร่าอย่างชอบใจที่ได้ยินแบบนั้น

“แม่พูดถึงคุณลุงให้ฟังทุกวันเลยค่ะ ว่าคุณลุงใจดีและก็เป็นคนอารมณ์ดีมาก ๆ” เธอเอ่ยตอบไปอย่างยิ้ม ๆ ทั้ง ๆ ที่แม่ไม่เคยเล่าเรื่องหนุ่มใหญ่ท่านนี้มาก่อนเลย

“ใจจริงลุงก็อยากมาแนะนำตัวกับหนูนานแล้วล่ะ...แต่พอดีช่วงลุงปลดเกษียณมันค่อนข้างยุ่ง ๆ เลยไม่มีเวลาว่างเลย” คุณลุงคิมหันต์อธิบายถึงเหตุผลด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ทั้งการแต่งตัวและการดูแลสุขภาพต่าง ๆ ดูสะอาดเนี้ยบไปทุกมุมมองจริง ๆ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...แค่คุณลุงให้ความใส่ใจแม่กับหนูมากขนาดนี้ หนูก็ดีใจมากแล้วค่ะ” เซลีนพยักหน้ารับ ยิ้มตอบไปอย่างเกรงใจ ที่จู่ ๆ เจอกันครั้งแรกเขาก็ซื้อรถหรูราคาแพงหลายล้านมาให้ถึงบ้านเลย

“ที่รักขา~ เดี๋ยวเราเข้าไปคุยกันต่อในบ้านเถอะนะ เดี๋ยวยุงจะกัดคุณเอา ที่บ้านนี้ยุงเยอะค่ะ” แม่พูดขึ้นอย่างเป็นห่วงเป็นใยสามีของเธอเอามาก ๆ และเธอก็ยิ้มออกมาได้สักที เมื่อเห็นว่าลูกสาวกับว่าที่สามีคนใหม่ของเธอเริ่มจะพูดคุยและดูท่าจะเข้ากันได้ดี

“ไปลูกรัก...เข้าบ้านกัน” แม่หันมาเรียกลูกสาวพร้อมกับขยิบตาเล็กน้อย ก่อนจะเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจกับการแสดงละครที่แสนจะแนบเนียนของเซลีน

“มื้อเย็นนี้ผมเตรียมสั่งอาหารจากโรงแรมมาเยอะเลยนะ” คุณคิมพูดไปพร้อมกับโอบไหล่ของสโรชินีพากันเดินเข้าบ้าน ซึ่งแม่ของเธอก็กอดเอวหนุ่มใหญ่ใจดีอย่างไม่มีท่าทีเกร็งใด ๆ ราวกับว่าพวกเขารู้จักกันมานานมากแล้ว

“ตอนแรกโรสคิดว่า ที่รักจะยุ่งจนไม่มาหาโรสซะแล้วนะคะ...ถ้าไม่มาหาเนี่ยโรสคงคิดถึงคุณแย่เลย” คุณแม่ยังสาวเดินอ้อน ๆ หนุ่มใหญ่ไปตลอดทาง สองคนจูงมือกันเดินไปราวกับหนุ่มสาววัยรุ่น

เซลีนยังคงหยุดยืนมองแม่ของเธอกับว่าที่พ่อใหม่จากด้านหลังอย่างเงียบ ๆ เธอไม่รู้ว่าแม่ไปเจอผู้ชายคนนี้ได้ยังไง และคบกันนานแค่ไหน...แต่เธอไม่ตกใจเลยจริง ๆ เรื่องที่แม่ของเธอจะแต่งงานใหม่อีกครั้ง

เพราะแม่เธอตัดสินใจอะไรไวแบบนี้เสมอ เซลีนเดินวนเวียนรอบรถหรูคันใหม่เอี่ยม ที่พ่อเลี้ยงคนใหม่นำมามอบให้ในวันนี้อย่างพิจารณาภายในใจ

ลึก ๆ แล้วเธอกลับรู้สึกหวั่น ๆ ใจในความร่ำรวยของว่าที่พ่อเลี้ยงคนใหม่ของเธอ การที่รวยมาก ๆ เขาก็คงจะเป็นคนที่ทรงอิทธิพลมากเช่นกัน ไม่รู้เลยว่าพ่อเลี้ยงคนนี้ทำธุรกิจด้านไหนกันแน่ ทำไมถึงได้รวยขนาดนี้ แต่เธอก็รู้สึกคุ้น ๆ หน้าของเขาอยู่เหมือนกันนะ

“หนูหวังว่าคนนี้จะไม่เหมือนที่ผ่าน ๆ มานะแม่” เธอกุมขมับเล็กน้อยก่อนจะเดินตามหลังพวกเขาไปติด ๆ เพราะจากชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวมาเกือบ 10 ครั้งทำให้เธอรู้สึกกังวลทุกครั้งที่แม่จะแต่งงานใหม่

- บนโต๊ะทานข้าว -

ไม่ใช่แค่อาหารจากโรงแรม แต่พนักงานจากโรงแรมหรูก็มาเสิร์ฟและบริการให้เราถึงที่บ้านเลยอีกด้วย จานสีขาวสลักด้วยตัวหนังสือภาษาอังกฤษสีทองว่า... KINGSTON HOTEL ...เซลีนมองที่จานตรงหน้านิ่ง ๆ เพราะเธอรู้จักโรงแรมนี้เป็นอย่างดี...และ...มันคือโรงแรมที่เธอกำลังจะเข้าไปฝึกงานนี่นา

“อาหารที่สั่งเอามาครบดีใช่ไหม?” คุณคิมหันต์เอ่ยถามพนักงานของทางโรงแรมด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ

“ครบทุกเมนูครับท่านประธาน” พนักงานเสิร์ฟพูดขึ้นก่อนจะรินไวน์ขวดแพงให้กับทุก ๆ คนบนโต๊ะ

“ทานอาหารให้อร่อยนะครับ” พนักงานเสิร์ฟก้มหัวให้กับเราทั้งสามคนบนโต๊ะอาหาร และยังมีพนักงานจากทางโรงแรมคอยเติมน้ำให้อยู่ตลอดราวกับนั่งทานอาหารกันในภัตตาคารหรู

(ท่านประธาน) เซลีนเอ่ยขึ้นเบา ๆ ภายในใจ ก่อนที่เธอจะนึกคิดขึ้นมาได้ว่าเธอคุ้นหน้าของคุณลุงคนนี้มาจากไหน เพียงแต่รูปที่เธอเคยเห็นในบทสัมภาษณ์ของโรงแรมคิงส์ตัน เป็นรูปสมัยที่ท่านยังหนุ่ม ๆ อยู่ เลยทำให้เซลีนจำไม่ได้ในครั้งแรกที่เจอ...

“...” สาวน้อยรีบหันไปมองแม่ของเธออย่างอึ้ง ๆ ไม่คิดว่าแม่เธอจะคบหากับเจ้าของคิงส์ตัน เครืออาณาจักรโรงแรมที่รวยติดอันดับต้น ๆ ของประเทศไทย

“ตกใจขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ ลูกรัก” สโรชินียิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นใบหน้าที่ดูอึ้ง ๆ ของลูกสาวตัวเองแบบนั้น

“อ้อ แม่ก็ลืมแนะนำไปซะสนิทเลยว่า...คุณลุงคิมเนี่ยเป็นเจ้าของโรงแรมคิงส์ตัน สโรชินีแอบตีหน้าตัวเบา ๆ และร้องอุทานขึ้นมาอย่างเรียกร้องความสนใจ

“โรงแรมคิงส์ตัน...ที่เซลอยากเข้าไปฝึกงานและทำงานด้านบริหารไงลูก~” ผู้เป็นแม่รีบใช้โอกาสนี้แนะนำสามีคนใหม่และพูดเปิดทางให้ลูกสาวสุดที่รักไปด้วยในคราวเดียวกัน

“หืม?” คุณคิมหันต์เองก็วางแก้วไวน์หรูลงกับโต๊ะ และมองทั้งภรรยาและลูกติดของเธอสลับกันพร้อมกับยิ้มรับ

“แม่คะ!” เซลีนรีบปรามแม่ตัวเองเอาไว้เพราะกลัวคุณคิมหันต์จะมองว่าเธอกับแม่ร้องขอมากไป เพราะเราเพิ่งจะเจอกันเป็นครั้งแรกเท่านั้น

“ไม่เห็นต้องอายเลย บอกคุณลุงไปสิลูกว่าหนูอยากบริหารงานที่คิงส์ตันใช่ไหม?” โรสพูดออกไป ตั้งใจจะกดดันให้สามีเธอดึงตัวลูกสาวเข้าไปช่วยในธุรกิจของเขา

“แล้วหนูเซลีน เรียนจบอะไรมาล่ะลูก?” คุณลุงคิมหันต์หันมาถามเซลีนทันทีอย่างใส่ใจ

“เซล เรียน Hospitality Management ค่ะ” เธอตอบไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนน้อม แต่ก็ยังคงส่ายหน้าและพยายามปราม ๆ ไม่ให้แม่ของเธอพูดอะไรไปมากกว่านี้

“ก็ดีมาก ๆ เลยนะ” คุณคิมหันต์มองทางเซลีนพร้อมกับพยักหน้ารับ

“งั้นก็บอกลุงมาได้ว่าอยากจะฝึกงานกับคิงส์ตันสาขาไหน แผนกอะไร เดี๋ยวลุงบอกเลขาจัดการให้ทั้งหมดเลย” คุณคิมหันต์หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาใกล้ ๆ กับระดับสายตาของท่านเพื่อไล่หาเบอร์ของเลขาในทันที

แน่นอนว่าการฝากเด็กฝึกงานหรือแม้แต่ฝากงานเข้าโรงแรมที่ตัวเองเป็นเจ้าของมันง่ายซะยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปากซะอีก เพียงแต่ว่า...

“หนูขอไม่รบกวนคุณลุงดีกว่านะคะ” เธอรีบห้ามหนุ่มใหญ่ตรงหน้าทันที

“ทำไมล่ะ ยัยเซล?” สโรชินีตาขวาง ๆ ใส่ลูกสาวเล็กน้อย

“อยากฝึกตำแหน่งบริหารระดับสูง ๆ ก็ต้องปรึกษากับประธานก็ถูกแล้วนี่...อีกอย่างเราก็ครอบครัวเดียวกันอยู่แล้วนี่นา” สโรชินีพูดกับลูกสาวและจ้องเธอตาเขม็ง

“แม่คะ หนูฝึกงานก็ต้องวนฝึกให้ครบทุก ๆ แผนกนั่นแหละค่ะ จะมาเจาะจงเอาแค่งานบริหารระดับสูงได้ยังไง?”

“ฝึกงานก็เพื่อเรียนรู้งานทั้งหมดของโรงแรม ถ้าไม่เรียนรู้ก่อนจะบริหารได้ยังไงคะ” เซลีนเถียงกลับแม่ของเธออย่างสุภาพและพยายามใช้โทนเสียงที่อ่อนหวานเพื่อไม่ให้หักหน้าแม่ของเธอมากจนเกินไป

“คุณลุงอย่าลำบากฝากให้หนูเลยนะคะ เพราะหนูคิดว่าหนูมีความสามารถมากพอ”

“ที่ทางคิงส์ตันจะรับหนูไว้พิจารณา”

“คิงส์ตันควรจะรับหนูด้วยความรู้ความสามารถที่หนูมี ไม่ใช่เพราะหนูเป็นลูกของใคร” เซลีนฉลาดที่จะใช้คำพูดในการปฏิเสธการใช้เส้นสาย และเธอก็เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูงมากเช่นกัน

เสียงปรบมือดังขึ้นทันทีหลังจากที่เซลีนพูดจบ และคนที่ปรบมือให้เธอก็คือ หนุ่มใหญ่ใจดีสปอร์ตอย่างคิมหันต์ เขาพยักหน้าอย่างชื่นชมในความคิดและความมุ่งมั่นของเด็กสาวตรงหน้า

“หนูเป็นคนที่ไม่ได้มีดีแค่ความสวยจริง ๆ” เขาเอ่ยชมเธอไปตามความจริง

คุณแม่ยังสาวฝืนยิ้ม ๆ และถอนหายใจออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจกับสิ่งที่ลูกสาวพูดไปสักเท่าไร แต่เธอก็พยายามจะเก็บอาการต่อไป

- หลังมื้ออาหารเย็น -

“แล้วโรสกับหนูเซลีนจะสะดวกย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านของผมเมื่อไรดีครับ?” คุณคิมหันต์เอ่ยถามขึ้นหลังจากทานของหวานเสร็จเรียบร้อย

“คืนนี้เลยค่ะ” แม่ของเธอรีบเอ่ยไปทันทีอย่างไม่รีรอ