ตอนที่ 2 เสพรักมิรู้ตื่น

เช้าวันใหม่นายหัวหนุ่มก็ออกไปดูคนงานในเหมืองเหมือนเช่นทุกวัน ก่อนจะกลับเข้ามาพักผ่อนที่บ้าน โดยให้มะเดี่ยวลูกน้องคนสนิทมานวดให้ เวลากลางวันเขาต้องนอนพักผ่อนให้เต็มที่ เพื่อที่กลางคืนจะได้ดื่มด่ำกับบทรักที่เขาโปรดปานเป็นที่สุด ค่ำคืนไหนไม่ได้ปลดปล่อยเป็นอันนอนไม่หลับ และวันนี้ก็เป็นคิวของนางแบบสาวหน้าหมวยที่มะเดี่ยวไปรับตัวมาจากกรุงเทพฯ เมื่อเช้านี้ ซึ่งช่วงเย็นๆ หล่อนถึงจะมาทำงานให้เขา

“นายหัวครับ รู้รึยังว่าน้องคลีนลางานพักร้อนมาอยู่บ้านแล้วครับ” มะเดี่ยวเอ่ยขณะนวดขาให้เจ้านายหนุ่มของตน

เพียงแค่ได้ยินชื่อเล่นใบหน้าเล็กจิ้มลิ้ม ร่างบางเพรียวระหงของคีชฎาก็ลอยเด่นขึ้นมาทันที หญิงสาวเป็นลูกของแม่บ้านเขาเอง ทำไมเธอมาเขาถึงไม่เห็น แล้วทำไมไม่มาไหว้เขาเหมือนทุกครั้ง คิดแล้วมันน่าโมโหนัก เรียนก็ส่งเรียนจนจบ พอจบมานึกว่าจะมาช่วยงานที่เหมือง ที่ไหนได้กลับไปทำงานในเมือง แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรในเมื่อมันเป็นอนาคตของอีกฝ่าย เพราะหน้าที่เขามีแค่ให้การศึกษาเธอเท่านั้น

“เหรอ แล้วลามากี่วันครั้งนี้” ถามเสียงเข้มเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ใครจะรู้ว่าภายในใจนั้นกำลังโกรธสาวน้อย

“เห็นว่า 5 วันครับ แต่เห็นมาครั้งนี้ป้าเพ็ญบอกว่าน้องคลีนมีแฟนแล้วนะครับนายหัว” มะเดี่ยวเอ่ยตามที่ตนได้ฟังเพ็ญนภาแม่ของหญิงสาวเล่าให้ฟัง

“มันเป็นใครไอ้ไก่อ่อนคนนั้น ฉันเฝ้าดูมากี่ปีแล้ว มันคิดยังไงจะมาเคลมเด็กฉันวะ!...” เอ่ยอย่างหงุดหงิด เมื่อคิดว่าเธอแอบมีแฟน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เคยห้ามไปแล้วว่าห้ามมีแฟน ถ้าจะมีต้องมาบอกเขาก่อน แต่ดูยัยเด็กนี่ทำสิ ทำงามหน้าไหมล่ะ

“นั่นสิครับนายหัว แล้วคืนนี้เวลาเดิมไหมครับ ผมจะได้ส่งรถไปรับคุณเหม่ยอี้มา” ยังก้มหน้าก้มตานวดขาให้เจ้านายเหมือนเดิม

“ไม่ต้องนวดแล้ว จัดไป คืนนี้ขอไวหน่อยนะ งานที่เหมืองไม่มีปัญหาอะไร อยากผ่อนคลาย” เอ่ยอย่างมีแผนในใจ

“ได้ครับนายหัว งั้นไอ้เดี่ยวไปบอกคนของเราก่อนนะ” ว่าแล้วก็ลุกขึ้น แต่ยังไม่ทันได้เดินจากไปก็ถูกเรียกไว้

“อย่าเพิ่งไป ก่อนจะไปไปตามคลีนให้ฉันสิ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอน่ะ” เอ่ยเสียงเข้ม พลางยกถ้วยชาขึ้นมาจิบอย่างใจเย็น ทั้งๆ ก่อนหน้านี้ยังร้อนอยู่เลยเมื่อรู้ว่าสาวน้อยแอบมีแฟน

“ได้เลยครับนายหัว จัดให้ทันทีขอแค่สั่งมา” ว่าแล้วก็รีบวิ่งไปในครัวที่คีชฎากำลังช่วยแม่ทำอาหารอยู่

ภานุวัฒน์นั่งจ้องมองแก้วชาในมือไปมา เพราะตอนนี้เขามีอะไรเด็ดๆ สนุกๆ จะทำแล้ว ในเมื่ออยากหนีไปหาไอ้หน้าอ่อนพวกนั้น เขาจะสอนบทรักให้เธอเอง จะรักจนไม่รู้ตื่นเลยเชียว ไม่หลับหมดแรงอย่ามาเรียกเขาว่า“ภานุวัฒน์” เลยงานนี้แม่ดอกไม้อ่อนหัด

ไม่นานสาวน้อยร่างบางเพรียวระหงก็เดินหน้าบึ้งเข้ามาหา พร้อมกับยกมือไหว้ทำความเคารพเขา ไม่ชอบเลยที่หญิงสาวทำแบบนี้ ทำเหมือนเขาแก่อย่างนั้นแหละ อายุห่างกันแค่ 10 กว่าปีเอง จะว่าแค่ก็ไม่ได้ก็คีชฎาเพิ่งจะอายุ 23 ปีเอง เขาบอกกินเด็กเป็นอมตะ งั้นจะฟาดให้เรียบเลยคอยดู

“นั่งลงสิ มายืนค้ำหัวผู้ใหญ่อยู่ได้ แล้วหน้าบึ้งอะไรหัดยิ้มบ้างสิ” สั่งผู้มาใหม่ด้วยสีหน้าเรียบตึง

“ค่ะนายหัว” ว่าแล้วก็เดินไปนั่งบนโซฟาตัวที่ว่างอยู่

“มาถึงเมื่อไหร่ ทำไมไม่แวะมาหาฉัน ถ้าไอ้เดี่ยวไม่พูดฉันคงไม่รู้สินะ เพิ่งรู้ว่าทุกวันนี้ฉันเป็นตอไม้ให้เธอข้าม” เอ่ยเหน็บไปในประโยค

“คลีนขอโทษค่ะ พอดีมาแบบด่วนๆ ค่ะ” หญิงสาวก้มหน้าก้มตาตอบ ก็เธอยังไม่พร้อมจะเจอนายหัวเลย ด้วยกลัวว่าจะยังตัดใจไม่ได้ เพราะตลอดเวลาที่เรียนหนังสือ จนตอนนี้ตัดสินใจคบกับผู้ชายคนหนึ่ง เพื่อจะได้ลืมผู้มีพระคุณ แต่ตอนนี้ชักไม่มั่นใจแล้วว่าลืมได้รึยัง เพียงแค่เห็นหน้านิ่งๆ ขรึมๆ ของคนตรงหน้าหัวใจก็สั่นเสียแล้ว

“ไม่เป็นไร ว่าแต่ลามากี่วันเห็นไอ้เดี่ยวบอก 5 วันนิ”

“ค่ะนายหัว 5 วัน และถ้าไม่มีอะไรคลีนขอตัวไปช่วยแม่ในครัวนะคะ” ไม่อยากนั่งอยู่ตรงนี้นาน เพราะกลัวหัวใจตัวเองจะหลงรักชายตรงหน้าแบบถอนตัวไม่ขึ้น เพราะเท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ไม่รู้จะถอนรากถอนโคนยังไงแล้ว ถึงจะรู้ว่าบุรุษตรงหน้านี้ไม่เคยคิดจะรักใครจริง ผู้หญิงนั้นก็เปรียบเหมือนทิชชูที่ใช้เช็ดครั้งเดียวแล้วก็ทิ้ง จึงยากที่จะเป็นคนที่ชายหนุ่มจะเลือกใช้ไปตลอดชีวิต

“อืม!...ไปเถอะ ไม่มีอะไรแล้วแหละ” ว่าแล้วก็วางแก้วชาลุกขึ้นเดินจากไป โดยทิ้งให้คีชฎานั่งมองตาม แผ่นหลังหนาไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย

ครั้งนี้หญิงสาวรู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดบางอย่าง แต่ไม่รู้อะไร แต่ที่แน่ๆ คือนายหัวของเธอนั้นดูแปลกไป ไม่ถามอะไรให้มากความเหมือนครั้งก่อนๆ ที่กลับมาอยู่บ้าน แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วจะได้ตัดรักไปให้ขาด แอบรักมานานแรมปีก็ไม่สมหวัง และที่สำคัญตอนนี้ก็มีแฟนแล้วด้วย จึงควรจะสนใจเฉพาะคนที่เป็นแฟนเท่านั้น