บทที่4 - หนูรักนายท่าน NC+++

ตอนที่ 4

"นายท่าน..อื้อ!!" คำพูดที่อยากจะเอื้อนเอ่ยกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อมาเฟียหนุ่มประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มของเธออย่างรุนแรง ฟันคมขบกัดลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจจนเด็กสาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด

มาเฟียหนุ่มถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่งเมื่อเห็นว่าเด็กสาวกำลังจะขาดอากาศหายใจ เขาจ้องมองใบหน้าหวานเปื้อนน้ำตาของเธอ ดวงตาคมกริบไล่สำรวจดวงหน้าเด็กสาวอย่างพินิจพิจารณา ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกลมโตราวกับดวงตาของตุ๊กตาบลายธ์ขนตางอนเป็นแพ

ริมฝีปากสีชมพูอ่อนอวบอิ่มพวงแก้มนวลสีชมพูระเรื่อเกลี้ยงเกลา นามิเธอมีรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูเหมือนจะพิเศษกว่าเด็กสาววัยเดียวกันเธอสวยน่ารักจนเขาไม่อาจละสายตาออกจากดวงหน้าของเธอได้

"นายท่าน" เด็กสาวเอ่ยเรียกชายหนุ่มตรงหน้าที่เอาแต่จ้องมองดวงหน้าของเธอไม่ละสายตา ทำให้มาเฟียหนุ่มตื่นจากภวังค์หลังจากที่เผลอเคลิบเคลิ้มไปกับความสวยงามของใบหน้าของเธอนานนับนาที "นายท่านจะทำอะไรคะ" เด็กสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงมาหยุดที่ใจกลางความเป็นสาวของเธอ

"แค่จะเช็คให้แน่ใจ"

"นายท่าน..ตะ..ตรงนั้นมันสกปรก" เด็กสาวรีบเอามือมาปกปิดกลีบดอกไม้งามเอาไว้เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มจ้องมองกลีบดอกไม้งามอวบอูมของเธอไม่วางตาแต่ก็ถูกมือหนาปัดมือบางของเธอออก

เด็กสาวพวงแก้มแดงระเรื่อด้วยความเขินอายเป็นครั้งแรกที่เธอได้เปลือยกายต่อหน้าผู้ชาย หนำซ้ำผู้ชายคนนั้นยังหน้าตาหล่อเหลาราวกับถูกพระเจ้าปั้นขึ้นมากับมือ ผู้ชายใบหน้าหล่อเหลาราวกับพระเจ้าประทานพรขนาดนี้มาจ้องมองความเป็นสาวของเธออย่างเปิดเผยเป็นใครก็ต้องเขินอายเป็นธรรมดา

"ฉันไม่เคยใช้ลิ้นกับตรงนั้นของผู้หญิง แต่จะลองใช้กับเธอดูสักครั้ง หวังว่าร่องของเธอจะสะอาดเหมือนที่ปากเธอว่า" สิ้นเสียงมาเฟียหนุ่มหยดน้ำลายใสลงรดบนกลีบดอกไม้งามอวบอูมปิดสนิทจนชุ่มแฉะ

"อึก..นะ..นายท่านหนูอยากกลับบ้านแล้วหนูไม่อยากไปประเทศไทยแล้ว" นามิเอ่ยห้ามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นเมื่อปลายลิ้นสากอุ่นชื้นปาดเลียที่ร่องสวาทสีชมพูระเรื่ออย่างละเมียดละไม

ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นดูดดุนติ่งเม็ดทับทิมสีชมพูระเรื่ออย่างรุนแรงจนเด็กสาวดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดและเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน ร่างกายของเธอตอบสนองต่อสัมผัสของลิ้นสากด้วยการปลดปล่อยน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาจากช่องทางรักคับแคบบริสุทธิ์

"อื้อ!!นายท่านหนูเจ็บ..ยะ..อย่ากัดตรงนั้น" ฟันคมขบกัดเข้าที่ติ่งเม็ดทับทิมอย่างแรงจนเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากติ่งเม็ดทับทิมเด็กสาวใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดทรมาน

"อ่อนแอ แค่นี้ก็ทนไม่ได้รึไง" มาเฟียหนุ่มผละใบหน้าหล่อเหลาออกมาจากร่องสวาทเปียกชุ่ม พลางจ้องมองใบหน้าหวานเปื้อนน้ำตาของเด็กสาวด้วยแววตาที่เย็นชาไร้ความรู้สึก

"อึก..ฮือๆ" เด็กสาวใช้มือบางปาดหยาดน้ำตาออกจากดวงหน้าลวกๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้นขยับตัวถอยห่างจากชายหนุ่มร่างกายกำยำสูงใหญ่ตรงหน้าด้วยความหวาดระแวง

"หึ" มาเฟียหนุ่มเหยียดยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ "ฉันไม่ใช่คนดี แต่ก็ไม่เหี้ยพอที่จะมีเซ็กซ์กับผู้หญิงที่อายุยังไม่บรรลุนิติภาวะ"

"อึก..มะ..หมายความว่ายังไงคะ นายท่านจะไม่จ้างหนูแล้วเหรอ"

"เมื่อกี้เธอเป็นคนบอกเองว่าอยากกลับบ้าน"

"อึก..นะ..หนูเปลี่ยนใจแล้วค่ะ หนูจะไปประเทศไทยกับนายท่าน"

"หึ..เมื่อกี้เธอบอกเปลี่ยนใจอยากกลับบ้าน..เก่งนี่..คิดจะหลอกฉันเพื่อเอาตัวรอด?" มาเฟียหนุ่มเอ่ยอย่างรู้ทันความคิดของเด็กสาว "เธอคิดว่าฉันเป็นใคร ถึงคิดว่าฉันจะรู้ไม่ทันความคิดของเธอ"

"หนูขอโทษค่ะ ครั้งหน้าหนูจะเตรียมตัวให้พร้อม" เด็กสาวประนมมือไหว้ขอโทษผู้อาวุโสกว่าด้วยแววตาที่สำนึกผิด

"อีกกี่เดือนจะเรียนจบ" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามเสียงราบเรียบ

"อีกหนึ่งเดือนค่ะ"

"อืม..ไปอาบน้ำ จะได้มานอน" คำสั่งของชายหนุ่มทำเอาเด็กสาวงุนงงเล็กน้อยแต่เธอก็ไม่ได้ทักท้วงอะไรนอกจากหยัดกายลุกขึ้นจากเตียงนอนหนานุ่มแล้วเดินหายเข้าไปภายในห้องน้ำ

มาเฟียหนุ่มจ้องมองเรือนร่างอรชรขาวผ่องล่อนจ้อนของเด็กสาวไปจนลับตาก่อนจะหยิบผ้าขนหนูผืนหนาขึ้นมาพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่แล้วเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำอีกห้อง

@วันต่อมา

"นายครับ เครื่องบินพร้อมแล้วครับ" กวินมือขวาคนสนิทของเพลิงเดินเข้ามาบอกผู้เป็นนายที่นั่งคุยกับนามิอยู่ภายในห้องนั่งเล่นของเพนท์เฮาส์หรู

"กูจะกลับไทยเดือนหน้า" เพลิงตอบกลับลูกน้องเสียงเรียบ

"ครับ?" กวินขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่งเมื่อวานผู้เป็นนายเพิ่งสั่งให้เขาเตรียมเครื่องบินให้พร้อมเพื่อที่จะกลับประเทศไทยแต่พอมาวันนี้เจ้านายหนุ่มของเขากลับเปลี่ยนใจขึ้นมากะทันหัน

"หนูอยากได้ตุ๊กตาของหนู" นามิเอ่ยแทรกขึ้นมาเสียงเบาพลางจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาราวกับพระเจ้าปั้นขึ้นมาของเพลิงด้วยแววตาใสแป๋วบ้องแบ๊วราวกับแมวน้อยไร้เดียงสา แววตาบ้องแบ๊วของเธอทำเอามาเฟียหนุ่มรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

"ไปส่งของให้เรียบร้อยอย่าให้พลาด" มาเฟียหนุ่มหันมาออกคำสั่งกับเฉินมือซ้ายนักฆ่าคนสนิทที่นั่งทำงานอยู่บนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับเขาอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว

"ตุ๊กตาแมวน้อยของหนูอยู่ที่ห้องนอนของหนู ในบ้านของพ่อเลี้ยงของหนูค่ะ" เด็กสาวเอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มตรงหน้าเมินเฉยต่อคำพูดของเธอ

"แค่ตุ๊กตา จะซื้อใหม่กี่ตัวก็ได้ จะกลับไปเอาทำไม"

"ตุ๊กตาตัวนั้นคุณพ่อของหนูซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดมันอยู่กับหนูตั้งแต่หนูอายุแปดขวบแล้วค่ะ" เด็กสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือดวงตากลมโตสั่นระริกเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุข อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว และตุ๊กตาตัวโปรดที่คุณพ่อของเธอซื้อให้

"ไปจัดการด้วย" มาเฟียหนุ่มออกคำสั่งเสียงเข้มกับมือขวาคนสนิทให้ไปจัดการตามที่เด็กสาวบอก

"ครับ" กวินตอบรับคำสั่งของผู้เป็นนายแล้วโค้งศีรษะทำความเคารพผู้เป็นนายก่อนจะเดินออกไปทำตามคำสั่งทันที

"เธอจะเรียนอะไร"

"หนูอยากเรียนแพทย์ค่ะ" เด็กสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใสหนักแน่นพลางยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวจนตาหยี

"จะสอบติดเหรอ?" มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยไม่คิดว่าเด็กสาวตรงหน้าจะเรียนเก่งถึงขนาดที่จะเรียนแพทย์ได้

"ติดสิคะ..หนูเรียนเก่งนะ" เด็กสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นใจในความสามารถของตัวเอง

"หึ..แล้วรักษาฉันได้ไหม" มาเฟียหนุ่มหัวเราะในลำคอหนาเบาๆเอ็นดูท่าทางมั่นอกมั่นใจของเธอ

"นายท่านป่วยเป็นอะไรเหรอคะ" เด็กสาวเอ่ยถามพลางทำตาโตด้วยความตกใจ เด็กสาวคิดในใจชายหนุ่มตรงหน้าของเธอก็ดูร่างกายแข็งแรงดีหนำซ้ำเขายังตัวสูงใหญ่มีความสูงตั้งหนึ่งร้อยเก้าสิบห้า ร่างกายของเขายังกำยำราวกับนักเพาะกายทำไมถึงต้องให้เธอรักษา เขาป่วยเป็นโรคอะไรกัน

"โรคหัวใจ" มาเฟียหนุ่มตอบเสียงเบาพลางยิ้มมุมปากน้อยๆ

"ตายจริง..เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" เด็กสาวเบิกตาโพรงด้วยความตกใจรู้สึกเห็นใจชายหนุ่มตรงหน้าขึ้นมา

"ตั้งแต่เจอเธอ" มาเฟียหนุ่มตอบในลำคอหนาเสียงเบาจงใจไม่ให้เธอได้ยิน

"อะไรนะคะ?" เด็กสาวเอียงคอถามเล็กน้อยเมื่อได้ยินที่ชายหนุ่มพูดไม่ชัด

"เปล่า"

"ทำไมนายท่านหล่อเหมือนพระเอกในนิยายที่หนูเคยอ่านเลย นายท่านเป็นมนุษย์โลกที่หล่อที่สุดเท่าที่หนูเคยเจอมาเลยค่ะ" เด็กสาวเอ่ยพลางขยับใบหน้าจิ้มลิ้มเข้ามาใกล้ๆกับใบหน้าหล่อเหลาของมาเฟียหนุ่มเธอจ้องมองสำรวจดวงหน้าของเขาอย่าพินิจพิจารณา

"ไร้สาระ"

"หนูพูดจริงๆค่ะ นายท่านหล่อมากเลย"

"ประจบ"

"ก็หนูรักนายท่านนี่คะ.."

"รักฉัน?" มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่ง คนเราเพิ่งเจอกันได้ไม่กี่วัน อยู่ๆมาบอกว่ารักกัน ถ้าไม่ใช่ตั้งใจจะประจบประแจงเธอก็คงเป็นเด็กสาวที่ใจง่ายเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆที่พยายามจะเขาหาเขา

"ค่ะ นายท่านใจดี รับเลี้ยงหนูแถมยังให้ตังค์หนูใช้ด้วยแล้วนายท่านก็จะส่งหนูเรียนมหาวิทยาลัยอีกด้วย..หนูรักนายท่านเหมือนคุณพ่อคนที่สองของหนู" เด็กสาวเอ่ยพลางระบายยิ้มหวานให้ชายหนุ่มจนตาหยี

"-_- " มาเฟียหนุ่มขบกรามแน่นอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเด็กสาวที่เขาตั้งใจจะเลี้ยงเอาไว้เพื่อสำเร็จความใคร่มองว่าเขาเป็นคุณพ่อคนที่สองของเธอ "พ่อ?"