EP03 ผู้ชายแสนดี

วันต่อมา

"อุตส่าห์จองโต๊ะเรียบร้อยสุดท้ายก็ไม่ได้ไป" ปิ่นปักบ่นอุบอิบเมื่อพื่อนรักเท

"ขอโทษนะ พี่คีย์ไม่ให้ไปน่ะ" เธอก็รู้สึกผิดที่เทนัดเพื่อนเหมือนกันอุตส่าห์ตกลงกันแล้วแท้ๆ

"ฉันว่าพี่คีย์ก็แปลกดีนะ หวงแกอะไรขนาดนั้น แกรู้ตัวมั้ยว่าตั้งแต่แกคบกับพี่คีย์มาแกไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเว้ย" ยี่หวาเพื่อนอีกคนของเธอเอ่ยขึ้น

"มันก็ใช่..แต่ฉันก็รักเค้านี่" เธอก็รู้สึกมาตลอดนั่นแหละเพราะตั้งแต่คบกับแฟนหนุ่มเธอก็ไม่เคยเป็นตัวของตัวเองสักครั้ง เขาควบคุมเธอมากเกินไปเรื่อยๆ

"จ้ะแม่คนโลกสวยฉันรู้ย่ะว่าพี่คีย์ของฉันเป็นคนดี คนอ่อนโยนนนน" แกบ่นฉันจนเบื่อละ

ที่จริงเพื่อนๆของเธอก็ไม่ได้ไม่ชอบพี่คีย์หรอกเพราะที่ผ่านมาพี่คีย์เป็นคนอ่อนโยนและสุภาพกับเพื่อนฉันมาก แต่เพราะเขาหึงหวงเธอเกินไปแค่นั้นเอง

ถ้าตัดเรื่องหึงหวงออกไปพี่คีย์เป็นคนที่น่ารักคนหนึ่งเลยนะ..

"จ้าแม่คนคลั่งรัก หลงผัว....." ยี่หวากรอกตามองบนกับความคลั่งรักของเพื่อน

"งั้นวันนี้เลิกเรียนไปกินชาบูกัน" ปิ่นปักออกความคิดว่าเย็นนี้จะช่วยกันไปกินชาบู

"โอเคฉันไป" ยี่หวาตอบโดยไม่ต้องคิด

"ส่วนฉัน.." เธอกำลังจะพูดแต่ปิ่นปักก็แทรกขึ้นมาก่อน

"ส่วนฉันแล้วแต่พี่คีย์.." ปิ่นปักเริ่มจะไม่ชอบเเฟนหนุ่มของเพื่อนมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะตั้งแต่ที่เพื่อนเธอมีแฟนเจ้าขาไม่ค่อยมีเวลามาเที่ยวหรือแฮงเอาท์กับพวกเธอเลย

ทุกวันนี้คนทั้งมหาลัยจะลืมภาพจำสาวฮอตสุดเซ็กซี่ของดีประจำคณะบริหารแล้ว!!

ทุกวันนี้สิกระโปรงพลีทเหนือเข่านิดเดียวและชุดนึกศึกษาที่ใหญ่กว่าตัวนิดเดียว

Rrrrr Rrrrr Rrrrr พูดยังไม่ทันจบแฟนหนุ่มของเพื่อนเธอก็โทรมาซะแล้ว

"ค่ะพี่คีย์" เธอเดินออกมาคุยโทรศัพท์ห่างจากเพื่อนสักหนึ่งถึงสองเมตร

[เย็นนี้พี่ไม่ได้ไปรับนะคะพี่มีธุระ ไม่โกรธพี่นะคะเด็กดีเดี๋ยวพี่จะส่งมาร์คไปรับ] พูดแบบนี้เธอก็ได้โอกาสล่ะสิ

"งั้นพี่ต้องให้เจ้าขาไปขาไปทานชาบูกับเพื่อนนะคะแล้วเจ้าขาจะไม่งอน" ตามจริงเธอก็ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลหรอกแค่นานๆครั้ง

[ที่ไหนคะ..] ปลายสายนิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะตอบกลับมา

"ที่ห้างแถวมหาลัยน่ะค่ะพี่คีย์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะมาร์คดูแลเจ้าขาอยู่แล้ว" เขาไม่คิดว่าเธอจะเริ่มต่อต้านขึ้นมาทั้งที่ปกติเธอเป็นเด็กดีตลอด

[ค่ะ อย่าไปที่ไหนต่อนะครับกินเสร็จก็กลับบ้าน บัตรเครดิตก็ใช้เลยถ้าเจ้าขาอยากได้อะไรโอเคนะคะ] เขายังคงสายเปย์เสมอ

"โอเคค่ะ รักพี่คีย์นะคะ"

[ค่ะพี่ก็รักหนู]

เมื่อคุยโทรศัพท์เสร็จเธอก็เดินกลับมาเพื่อจะบอกเพื่อนๆว่าวันนี้เธอไปได้

"วันนี้ฉัน...." เธอลากเสียงยาวเพื่อจะแกล้งเพื่อนๆ และก็จริงเมื่อใบหน้าเพื่อนรักทั้งสองหงอยลงทันที

"ฉันไปไม่ได้สินะ" ยี่หวาพอจะเดาออก

"เปล่า..วันนี้ฉันไปได้!"เมื่อพูดจบเพื่อนรักทั้งสองก็ทำท่าอย่างไม่เชื่อ

"..."

"เรื่องจริงพี่คีย์อนุญาตแล้ว วันนี้ไปได้" เธอหยิบกระเป๋าสะพายใบหรูขึ้นสะพายเมื่อถึงเวลาเรียนวิชาสุดท้ายของช่วงบ่าย

"ทำไมไปได้อ่ะ" ยี่หวาแทบไม่เชื่อหูตัวเองหลังจากที่ได้ยิน

"เฮ้อ ค่อยถามเถอะไปเรียนได้แล้วเดี๋ยวเข้าไม่ทันอาจารย์ยิ่งดุๆอยู่"

"จ้า แถเก่งตั้งใจเรียนอะไรวันนี้แม่คุณ" ปิ่นปักบ่นอุบก่อนจะเดินตามเพื่อนรักไป

"เห้อปวดคอชะมัด เมื่อยยยย" ยี่หวาบ่นอุบอิบตามประสาเด็กขี้เกียดเพราะมัวแต่ทำเพลงเพราะเธออยากเป็นดีเจมากกว่าเรียนบริหารเพราะที่บ้านอยากให้เรียนจบแล้วไปช่วยธุรกิจที่บ้าน

"เออ อดทนไปก่อนแกก็รู้นี่ว่าช่วงที่ใกล้จะจบมันเรียนหนัก" พูดไปงั้นแหละเพราะยังไม่จบตอนนี้

"ไปเถอะพี่มาร์คมารอนานแล้ว" เมื่อเห็นว่ารถของคนที่แฟนหนุ่มส่งมารับจอดรอแถวริมฟุตบาทที่เดิม

"เชิญครับคุณหนู" พี่มาร์คชอบเรียกเธอแบบนี้ประจำเพราะเธอชอบเล่นเป็นเด็ก

"พี่มาร์คคะช่วยจอดแถวห้างใกล้ๆด้วยนะคะ วันนี้เจ้าขาจะไปทานชาบูกับเพื่อนๆ พี่คีย์อนุญาตแล้ว"

"ครับ" เมื่อเห็นว่าเจ้านายพูดแบบนั้นก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่เพราะปกติเจ้านายหนุ่มจะหวงแฟนสาวและไม่ค่อยอนุญาตให้ไปไหนโดยที่ไม่มีตัวเองไปด้วย เขาจึงตอบรับไปแค่นั้นแล้วค่อยโทรถามเจ้านายหนุ่มอีกที

สามสาวขึ้นรถตู้คันหรูก่อนจะวิ่งแล่นออกจากรั้วมหาลัยเพื่อตรงไปที่ห้างสรรพสินค้า

"รอสักครู่ผมจะตามไปนะครับ" เขาคงต้องคุยถามเจ้านายก่อนว่าอนุญาตจริงๆ ใช่มั้ย เพราะถ้าไม่จริงเขานั่นแหละจะซวย

ยิ่งเวลาเจ้านายโกรธยิ่งน่ากลัว แค่คิดว่าถ้าเป็นตัวเองที่นอนบนเตียงในห้องมืดๆ ถูกชำแหละร่างกายช้าๆ ยิ่งขนลุก

บรึ๋ย!!

"ครับนายผมจะดูแลคุณหนูให้ดีที่สุด" เมื่อวางสายเสร็จเรียบร้อยบอดี้การ์ดหนุ่มจึงเดินตามออกไป

Key : คนดีคะคืนนี้นอนก่อนพี่ได้เลยนะเพราะพี่อาจจะกลับดึกเพราะต้องแวะไปดื่มกับลูกค้า

หญิงสาวกำลังคุยกับเพื่อนอย่างสนุกภายในร้านอาหารหรูก่อนจะเห็นว่าแฟนหนุ่มส่งข้อความมาบอก มันเป็นข้อความที่เธอไม่อยากรู้เพราะว่าคืนนี้เธอคงไร้อ้อมกอดจากแฟนหนุ่มเป็นแน่

'ใจเย็นๆ เจ้าขาเป็นเด็กดีอย่าวีน มีเหตุผล' เธอพูดพึมพำระงับอารมณ์ตัวเองไม่ให้ไร้เหตุผลก่อนจะปั้นหน้ายิ้มและตอบออกไป

My baby : ค่ะ อย่าดื่มหนักนะคะเจ้าขาเป็นห่วง

key : โอเคค่ะ รักหนูนะคะ

My baby : ค่ะหนูก็รักพี่คีย์

My baby ชื่อนี้เขาเป็นคนตั้งให้เธอเองเพราะมันแปลว่าที่รักของฉันซึ่งเธอก็ไม่เคยขัดอะไรเพราะรู้ดีว่าเขาคลั่งรักเธอยิ่งกว่าอะไร ซึ่งเธอก็ชอบแหละเพราะมันดีกว่าการที่เขาไปมีคนอื่นมากกว่าซึ่งเธอไม่ยอมหรอก

ให้เขาคลั่งรักเธอแบบนี้ดีกว่าเยอะ