PLEASE REMEMBER ME -5-【2】

@Lights Motors Action V2 in-car Matt Ferratusco USA

​เวลาที่ฉันมีแฟน ฉันก็มักจะตัวติดแฟนไปทุกที่ แม้บางกิจกรรมของเขาจะเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากก็ตาม เช่น การดูแข่งขันรถแข่งประจำปี

พอเพื่อนสนิทของดีเลย์ทั้งสองคนเห็นหน้าฉัน พวกเขาก็ดูประหลาดใจ

"อ้าว... เฌอรีนเองหรอ?" วินเทอร์เอ่ยทักขึ้น

"ดี วินเทอร์ แวร์ซายด์" ฉันทักทายพวกเขา

ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในสแตนเชียร์เพื่อนั่งข้าง ๆ แวร์ซายด์ แต่ พรึ๊บบบ

"นั่งตรงนี้ดีกว่า เบบี๋" และดีเลย์ก็เข้าไปนั่งข้าง ๆ เพื่อนเขาแทน

ทำเอาพวกเพื่อน ๆ เขาหันมองหน้ากัน

"เชี้ยยย มาแล้วโว้ย ๆ ๆ ๆ เร่งเครื่องสุด ไอ้สาด เร็วอีกก"

"ไอ้โง่เอ้ยยย เร็ว ๆ ๆ"

"กูเสียตังแน่ ไอ้เหี้ยยย"

เสียงผู้ชายสามคนกำลังเชียร์รถแข่งกันอย่างเมามัน ยืนโห่เสียงสนั่น เหมือน ๆ กับคนในสแตนเชียร์ ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาเชียร์กันจริง ๆ จัง เพราะเรื่องนี้ก็ไม่พ้นเรื่องการพนันอีกตามเคย

"เยสสสสสสส" ดีเลย์ร้องเสียงลั่น ก่อนจะหันมากอดฉัน

"มันต้องอย่างนี้ พี่ดอมินิคของกู" เสียงวินเทอร์ก็เฮลั่น

"เราชนะหรอ?" ฉันถามอย่างงง ๆ เพราะยังแยกไม่ออกเลยคันไหนเป็นคันไหน

"ใช่แล้ว เราชนะ" พูดจบดีเลย์ก็หอมแก้มฉันทันที เขายิ้มอย่างร่าเริง

"ไอ้เหี้ย กูเสียตัง" เสียงแวร์ซายด์พูดก่อนจะบีบกระป๋องเบียร์แน่ ๆ

"มึงโง่ไอ้แวร์ เขาลงพนันกันที่เบอร์ 8 พี่ดอมินิคสุดเท่ มึงลงไร ลงไร?" ดีเลย์ได้แต่ยืนส่ายหน้า

"สมน้ำหน้า ไม่เชื่อกู" วินเทอร์ตบบ่าอย่างปลอบใจ แต่คำพูดซ้ำเติมสุด ๆ

"สาดเอ้ย" แวร์ซายด์ส่ายหน้า

ฉันไม่ทันได้สนใจอะไรต่อ เพราะเสียงเพลง Rose จากโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นมาเสียก่อน ฉันกดรับสายทันที

"ฮัลโหล เฟย์ ว่าไงยะ?" จากนั้นฉันก็เดินออกมาหาที่เงียบ ๆ คุยกับเพื่อน

Delay Part

พอเฌอเดินออกไปคุยโทรศัพท์ พวกเพื่อนเวรของผมก็ถามขึ้นทันที

"แล้วมึงกับเฌอนี่ยังไง เอากันจริงจังหรอ?" ไอ้เชี้ยวินเทอร์ถามทันที

"เออนั่นดิ กูโคตรงงเลย ปกติมึงฟันแล้วทิ้งตลอด อย่าบอกนะว่าหลงเสน่ห์เฌอรีนขึ้นมาจริง ๆ อ่ะ" แวร์ซายด์ชี้หน้าอย่างกวนตีน

"หมาเลยนะเว้ย ฮ่า ๆ" ไอ้วินเทอร์ตอกย้ำ

"ใครว่ากูเอาจริงจัง กูแค่ยังไม่เบื่อเท่านั้นเอง" ผมตอบอย่างชิล ๆ

"อื้มม แบบนี้นี่เอง" วินเทอร์ทำหน้ากวนตีน ๆ

"ของมือหนึ่งที่สภาพดี ๆ มันก็ใช้นาน ๆ หน่อยสิวะ ถ้าไม่พัง ก็ไม่ใครใช้ต่อหรอกเว้ย" ผมพูดอย่างโอ้อวด เรื่องอะไรจะยอมให้พวกมันมาดูถูก

"มือหนึ่ง?" แวร์ซายด์ขมวดคิ้ว

"เออ กูเอายัยนั่นเป็นคนแรก" ผมตอบอย่างยิ้ม ๆ

"เชรดดดด โด้วววว ได้ยาก แต่เกินคุ้ม" ไอ้วินเทอร์ยกนิ้วให้ผม

"เก่งเหมือนปากให้ได้ตลอดนะ ไอ้ดีเลย์" แวร์ซายด์สบประมาท

"กูจะคอยดูน้ำหน้า ระวังจะเสียใจเองละกัน" ไอ้วินเทอร์พูดก่อนจะหันไปจุดบุหรี่

"ถึงเวลาเล่นบทพระเอกที่แสนดีของกูละ" ผมพูดขณะที่เฌอรีนเดินกลับมา

"ใครโทรมาหรอ เบบี๋" ผมโอบเอวเธอเข้ามาถาม

"เฟย์นะ อาทิตย์หน้าต้องไปทำงานกลุ่ม" เฌอรีนพูดก่อนจะเอามือจัดทรงผมให้ผม

"ไม่อยากให้เบบี๋ไปไหนเลย"

ผมกอดเธอเน้น ๆ ก่อนจะซุกใบหน้าลงตรงเนินอกของเธอ และพยายามจะเอาปากงับ

"ดีเลย์ ไม่เอา ไม่เล่น"

เฌอรีนผลักผมอย่างเร็ว เธอคงเขิน ๆ เพราะเรากำลังอยู่ในสายตาของเพื่อนของผมทั้งสองคน ช่วยไม่ได้จริง ๆ พอเห็นเมียทีไร ลูกชายตื่นตัวทุกที

ตอนนี้เราได้มาฉลองชัยชนะ และความพ่ายแพ้ให้กับไอ้แวร์ซายด์ที่บาร์ชื่อดัง และก็เพื่อนที่รู้จักกันอีกสองคนที่บังเอิญเจอ

ท่ามกลางความมืดและเสียงเพลง ผมโอบเอวเฌอรีนไว้แน่ติดลำตัว เพื่อเสียดสีกันอย่างเร้าร้อน

"ดีเลย์ คนเยอะ" เฌอรีนหันมาว่าผมลงจากที่ผมกำลังพยายามเสียดสีเจ้าลูกชายกับก้นของเธอ

"ไม่มีใครเห็นหรอกน่า"

ไม่ใช่ไม่มีใครเห็น แต่ผมไม่ได้สังเกตใครเลยต่างหาก จากนั้นผมค่อย ๆ เล้าโล้มเธอทั้งต้นคอ และมือก็บีบหน้าอกของเธออย่างตั้งใจ

"ดีเลย์ หยุด เพื่อนนายมองอยู่" เฌอรีนผลักมือผมออกทันที

"ไม่มีใครมองสักหน่อย เมียจ๋าา"

ผมไม่ได้สนใจ เพราะรู้ดีว่าไอ้วินกับไอ้แวร์มันไม่เคยสนใจเรื่องของผมอยู่แล้ว แต่ไม่ทันได้คิดถึงไอ้สองคนที่มาใหม่ ผมโอบเธอไว้แน่น ๆ ก่อนจะเอาลูกชายสี ๆ กับก้นงอน ๆ ของเฌอรีน

"ดีเลย์ ฉันบอกว่าไม่ชอบไง" เฌอรีนเสียงแข็งขึ้นมา ผมเดาว่า เธอกำลังเสียวได้ที่เลย...

ผมเอามือโอบเธอเอาไว้ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อน ๆ ลงไปในกางเกงขาสั้น และล้วงไปทางด้านหน้า ก่อนจะเอามือไปเขี่ยของเธอเล่น...

แต่...ผลั๊กกกก