โปรดรัก 3(2)

“นี่ รู้ไหมว่าทำไมเราได้กัน” ณภัทรพยายามไม่สนใจเรื่องที่จาริญญาพูด

“ก็เจี๋ยเข้าห้องผิดไงคะ”

“เพราะพี่บอกเธอแบบนั้น”

“ใช่ค่ะ ก็คืนนั้นเจี๋ยจำอะไรไม่ได้เลย ทำไมพี่นิกพูดเรื่องนี้คะ”

“เพราะเธอจะได้เลิกโง่ไง” ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอีกครั้ง ดวงตาคู่คมมองเหยียดหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า

“…” โง่เหรอ ใช่ เจี๋ยโง่มานานแล้ว ทั้งที่ความจริงอยู่ตรงหน้าหลายต่อหลายครั้งเจี๋ยก็เลือกที่จะมองผ่าน เลือกที่จะหาเหตุผลมารองรับเรื่องเหี้ย ๆ ที่พี่นิกทำเสมอ

“เธอเป็นหลานกล้วยหอม” เขาแสยะยิ้ม

“ค่ะ อากล้วยเกี่ยวอะไรคะ”

“ก็พ่อเธอร่วมมือกับปู่เธอที่เป็นพ่อของกล้วยยัดคดีไอ้กานต์จนมันติดคุกแล้วยังกีดกันมันกับลูกเมียมันอีก ฉันก็เลยทำให้พวกมันรู้บ้างว่ารักที่ไม่สมหวังมันเป็นแบบไหน ให้พวกมีอำนาจมันได้รู้ว่าความเสียใจ ความเจ็บปวดมันทรมานแค่ไหน”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับเรื่องของเราคะพี่นิก เจี๋ยเกี่ยวอะไร เราเกี่ยวอะไรกับเรื่องของอากล้วยกับพี่กานต์ เราแค่รักกันไม่ใช่เหรอ ไหนพี่บอกว่าพี่รักเจี๋ยไง เจี๋ยรักพี่นิกนะ รักพี่นิกมาก ๆ” ทั้งที่เดาคำตอบออกแล้ว แต่ก็ยังอยากได้ยินจากปากของเขา

คนเราก็นะชอบทำให้หัวใจเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“มันไม่มีเรื่องของเราเจี๋ย ฉันจะบอกให้เธอฉลาดขึ้นนะ... แค่เรามีอะไรกันมันไม่ได้แปลว่าเราเป็นอะไรกัน เธอไม่คิดบ้างเหรอคนเป็นแฟนกันต้องอยากอยู่ด้วยกันตลอดดิ แต่ฉันไม่ได้อยากอยู่กับเธอเว้ย”

“ไม่ได้เป็นอะไรกันเหรอคะ พี่นิกพูดคำนี้ออกมาได้ยังไงอะ แล้วสามปีที่ผ่านมาหมายความว่ายังไง นี่พี่นิกมีหัวใจหรือเปล่า”

“ก็ไม่หมายความว่ายังไงเพราะว่ามันไม่มีความหมายสำหรับฉันเลย แล้วฉันก็มีหัวใจแต่หัวใจฉันไม่ได้มีให้เธอไง หัดเข้าใจอะไรง่าย ๆ ไม่ได้เหรอวะ ทำไมโง่นักเจี๋ย” เขาขึ้นเสียงใส่อารมณ์ พูดจบเขาก็โยนกล่องนาฬิกาข้อมือลงกระทบกับพื้นอย่างแรงทำให้นาฬิกาหลุดออกจากกกล่อง

“พี่นิกจะบอกว่าทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันพี่ไม่เคยมีความสุขเลยใช่ไหมคะ ไอ้รอยยิ้มเสียงหัวเราะที่เรามีด้วยกันมันของปลอมทั้งนั้นเหรอ”

“ใช่ เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ฉันนอนด้วย ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันเบื่อที่จะต้องมีเธอในชีวิตแล้ว”

“...พูดจริงเหรอคะ พี่นิกต้องการแบบนี้จริง ๆ ใช่ไหม”

“...”

“เจี๋ยผิดอะไร เจี๋ยเป็นแฟนที่ไม่ดีเหรอ เจี๋ยทำอะไรผิดอะหรือเจี๋ยผิดที่เป็นลูกพ่อ ผิดที่เป็นหลานอากล้วยเหรอ การที่เจี๋ยเกิดมามันผิดมากใช่ไหม เราถึงต้องมายืนอยู่ตรงนี้ด้วยกัน เจี๋ยผิดมากใช่ไหมพี่นิกถึงต้องใจร้ายกับเจี๋ยขนาดนี้อะ เจี๋ยรักพี่นิกมากแค่ไหนพี่ไม่รู้เลยเหรอ ทำไมไม่สงสารเจี๋ยบ้างเลย”

“...” มันจุกที่อก พูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นเธอทำหน้าเจ็บปวดปานจะขาดใจอยู่ตรงหน้า อยากจะดึงเธอเข้ามากอดแล้วบอกว่าพี่ขอโทษ แต่เขาก็เลือกที่จะยืนนิ่ง ๆ ปล่อยให้เธอฟูมฟายเหมือนคนจะขาดใจตายเพราะเขาไม่อยากทรยศเพื่อน

“ถามจริง ๆ นะคะพี่นิกไม่เคยรักเจี๋ยสักเสี้ยวหนึ่งเลยเหรอ สามปีที่ผ่านมาเจี๋ยไม่มีอะไรดีเลยใช่ไหม เจี๋ยไร้ค่ามากเลยเหรอคะ ไม่รักกันสิดนิดเลยหรือไง” ดวงตาหม่นหมองกำลังจ้องหน้าเขา นัยน์ตาเธอเริ่มแดงขึ้น น้ำสีใสเอ่อคลอ เจ็บปวดเกินกว่าจะแบกรับไหว ไม่เข้าใจว่าผิดอะไร เธอทำผิดอะไรทั้งที่ยอมเขามาตลอด

“…”

คนไม่รักต่อให้งัดอะไรมาพูดเขาก็ไม่ใส่ใจ ไม่คิดจะสนใจ ซ้ำยังกลายเป็นสิ่งน่ารำคาญสำหรับเขาด้วย “นี่ใช่ไหมคะที่บอกว่าจะจัดการให้เรียบร้อยก่อนเจี๋ยเรียนจบ ค่ะ เจี๋ยเข้าใจแล้ว ที่ผ่านมาเพราะเจี๋ยคิดไปเองทั้งนั้น เจี๋ยมันโง่เอง เจี๋ยมันเป็นอีหน้าโง่ คำว่ารักของเจี๋ยคงไปไม่ถึงใจมืดบอดของพี่นิก”

“…”

“พี่นิกรู้ไว้เลยนะว่าตอนนี้เจี๋ยเจ็บ เจี๋ยเจ็บมาก พี่พอใจหรือยังคะ สะใจพี่หรือยัง เจี๋ยไม่รู้ว่าพี่กานต์เจ็บแค่ไหนที่โดนกีดกัน เจี๋ยไม่รู้ว่าระหว่างเจี๋ยกับพี่กานต์ใครเจ็บกว่ากัน ที่เจี๋ยรู้ตอนนี้คือเจี๋ยเจ็บจนไม่รู้แล้วว่าควรทำยังไงให้ความเจ็บนี้มันหายไป พี่นิกพอใจไหมคะ หรือถ้าพี่นิกอยากได้มากกว่านี้คงต้องให้เจี๋ยตายแล้วนะ พี่จะได้คิดว่าสิ่งที่ทำมาตลอดเวลาสามปีไม่ได้เสียเวลาชีวิตพี่”

เธอพูดด้วยใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีใสที่ไหลออกมาไม่หยุด ก้มลงหยิบนาฬิกามาไว้ในมือ มองใบหน้าหล่อที่ใจร้ายอยู่พักหนึ่งจึงตัดสินใจเดินออกจากห้องนอนของเนสอย่างรวดเร็ว จบลงแล้วความรักที่เธอพยายามรักษาเขาไว้ ทุกอย่างมันพังหมดแล้ว

ความจริงหลาย ๆ อย่างที่ได้รู้ในวันนี้มันทำให้สติของเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน พี่นิกเป็นคนแรกในทุกเรื่องของเธอและเธออยากให้เขาเป็นคนสุดท้ายในชีวิต เมื่อเขาทำแบบนี้เธอจึงไม่รู้เลยว่าควรจะทำยังไงต่อ

ระหว่างที่จาริญญาเดินออกจากบ้าน เนสเพิ่งเข้าห้องน้ำจึงออกมาไม่ทันเพื่อน ในตอนที่เนสออกมาจากห้องน้ำเสียงดังโครมก็ดังสนั่นที่หน้าบ้าน ผู้คนแถวนั้นเริ่มโหวกเหวกโวยวายพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ‘รถชนคน รถชนคน’

สองขาของณภัทรวิ่งออกจากห้องนอนของน้องสาวเขาลงบันไดอย่างรวดเร็ว ภาวนาในใจว่าอย่าได้เป็นอย่างที่เขาคิด ต้องไม่ใช่เจี๋ย ต้องไม่ใช่เพราะเจี๋ยคิดสั้น ทว่าเมื่อวิ่งออกมาถึงที่เกิดเหตุ ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เขาก็ตัวสั่นเทิ้ม หัวใจเต้นช้าลง ช้าลง ความเมาที่ว่าหนัก ๆ หายไปเป็นปลิดทิ้ง ผู้หญิงที่นอนอยู่ตรงนั้น ผู้หญิงที่สีแดงสดอาบตัว ใบหน้ามีบาดแผล หายใจรวยรินตรงนั้นคือแฟนของเขา ผู้หญิงที่เขาเพิ่งพูดทำร้ายจิตใจไปเมื่อครู่

ณภัทรนั่งคุกเข่าลงที่พื้นข้างกายจาริญญา มือที่สั่นยื่นไปแตะใบหน้าคนรัก หน้าขาวใสของจาริญญาตอนนี้มีแต่สีแดงที่มาจากเลือด คล้ายว่าดวงตาของเธอจะมีเลือดไหลออกมาด้วย เธอคงเจ็บมาก “เจี๋ย…เจี๋ย…เจี๋ย อดทนนะเจี๋ย พี่อยู่ตรงนี้ พี่จะไม่ทิ้งเจี๋ย พี่ไม่เลิกกับเจี๋ยแล้ว เมื่อกี้พี่บ้า พี่เมา เจี๋ยอย่าไปฟังคำพูดพี่นะครับ”

“พี่นิก…ร้องไห้ทำไมคะ” มือที่แทบจะไร้เรี่ยวแรงยกขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าให้เขา เธอไม่ได้รู้เลยว่าเลือดที่มือเธอเปื้อนหน้าเขาไปแล้ว จะรู้ได้ยังไงล่ะก็ตอนนี้เธอแทบจะมองไม่เห็นด้วยซ้ำ ทุกอย่างในสายตาเจี๋ยมันเลือนลางเหลือเกิน ใบหน้าหล่อ ๆ ของพี่นิก เจี๋ยมองไม่ชัดเลย ที่รู้ว่าเขาร้องไห้เพราะเสียงเขาที่สะอื้นพูดจาไม่รู้เรื่อง “ไม่ร้องนะคะ ห้ามร้องไห้”

“เจี๋ย... พี่ขอโทษ พี่ขอโทษนะ อย่าทิ้งพี่ไปแบบนี้นะเจี๋ย เราต้องอยู่ด้วยกันดิ พี่ขอโทษจริง ๆ ที่ผ่านมาพี่ขอโทษ อยู่กับพี่นะ ต่อไปนี้พี่จะดูแลเจี๋ยให้ดีเลย” เขายกร่างเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด รู้แล้ว เหตุการณ์นี้ทำให้เขารู้แล้วว่าเธอคนนี้แอบเข้ามาอยู่ในหัวใจเขา เธอมีค่ากับเขามากจริง ๆ

“พี่นิก อย่าร้องไห้…นะ” เธอเริ่มพูดติดขัดเพราะเลือดก้อนใหญ่ไหลออกจากปาก

“เจี๋ย! อดทนนะคนเก่ง พี่ได้ยินเสียงรถพยาบาลแล้ว เดี๋ยวก็ถึงแล้ว อดทนนะพี่รักเจี๋ย รักเจี๋ยมาก ๆ อดทนนะ” พูดไปก็ร้องไห้ไปพลางก้มลงหอมที่แก้มของคนรัก

“ค่ะ พี่นิกก็รู้ว่าเจี๋ยอดทนเก่ง” แต่ทำไมเสียงรถพยาบาลมันอยู่ไกลนัก ร่างกายเจี๋ยเริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้ว มันเจ็บจนชาไปหมดทั้งตัว เริ่มหายใจลำบากแล้วด้วย เจี๋ยจะทนได้เท่าไหร่กัน

“มันมีความหมายนะ สามปีที่ผ่านมาของเรามันมีความหมายเจี๋ย ทุกเรื่องของเรามันมีความหมายกับพี่ พี่รัก พี่รักเจี๋ย พี่ขอโทษ พี่มันเหี้ยเองพี่ขอโทษ เจี๋ยอดทนนะ อยู่กับพี่นะ อย่าทิ้งพี่ไปแบบนี้ เดี๋ยวเจี๋ยหายแล้วพี่จะพาเจี๋ยไปร้านที่เจี๋ยเคยบอกพี่นะ พี่จะพาไปทุกร้านเลย พาเจี๋ยไปเที่ยวที่ที่เคยบอกว่าเราจะไปด้วยกันสองคนด้วยนะครับ เราไปด้วยกันนะ”

“ค่ะ ไปทุกที่เลย สัญญานะ ต่อไปพี่นิกต้องว่างไปกับเจี๋ยทุกที่...”

“สัญญาครับ ครั้งนี้พี่สัญญาจริง ๆ พี่สัญญาทุกอย่างเลย พี่รักเจี๋ยนะคนดี” ใบหน้าอวบอิ่มยิ้มเมื่อได้ยินคำว่ารักจากปากเขาที่เธอรักมากมาย มือขวาค่อย ๆ ยกขึ้นแล้วลูบที่แก้มของเขาแบบที่เธอเคยชอบนอนลูบเล่นตอนที่อยู่ด้วยกัน ไม่คิดเลยว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ไม่คิดว่าเธอจะตายเร็วขนาดนี้ พ่อกับหม่าม้าคงจะเสียใจมาก ๆ ขอโทษนะคะพ่อ ขอโทษนะคะหม่าม้า คล้ายว่าเจี๋ยจะกลับไปหาไม่ได้แล้ว แต่อย่างน้อยก็ได้ตายในอ้อมกอดของคนที่เธอรัก อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าพี่นิกก็รักเจี๋ย สามปีที่ผ่านมาเรารักกัน

“ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ดิเจี๋ย ไม่เอาแบบนี้เจี๋ย พี่ไม่เอาแบบนี้ อย่าไป อย่าไปจากพี่ ไม่...” ณภัทรร้องไห้ ส่ายหัวไปมาเพราะจู่ ๆ มือที่ลูบแก้มเขาก็ร่วงหล่นพร้อมเปลือกตาที่ปิดสนิท ริมฝีปากของเธอยังคงมีรอยยิ้ม รอยยิ้มที่อาบไปด้วยคาบเลือด ไม่ถึงนาทีร่างเธอกระตุกสำรอกเลือดออกมากองใหญ่ แล้วเธอก็แน่นิ่งไป

ต่อให้ร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด แหกปากตะโกนร้องเรียกเท่าไหร่เธอก็ไม่กลับมาหาเขาอีกแล้ว