โปรดรัก 2(3)

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…

พี่นิกไม่ติดต่อมาหาเจี๋ยเป็นอาทิตย์แล้ว เขาก็มักเป็นแบบนี้เสมอ ชอบบอกว่ายุ่งจนไม่มีเวลาให้เจี๋ย บางทีหายไปเป็นเดือนเลยก็มี ไม่เคยตามส่องเพราะไม่อยากให้เขารู้สึกแย่ที่เธอไม่ไว้ใจ เธอกับเขาเป็นแฟนกันมาสามปีไม่เคยทะเลาะกันด้วยซ้ำก็เธอเป็นฝ่ายยอมตลอด ยอมเพราะไม่อยากทะเลาะ อยากให้รักของเราคงมั่นตลอดไป อยากให้เขาเป็นแรกและคนเดียวในชีวิต

“คิดเอาไว้ว่าจะฝึกงานที่ไหนลูก” คชินนายตำรวจยศใหญ่เอ่ยถามลูกสาวสุดที่รัก วันนี้จาริญญากลับมาทานข้าวที่บ้านกับพ่อและหม่าม้าของเธอ ครอบครัวเธอจะรวมตัวในวันที่พ่อว่างเสมอ

“เจี๋ยเล็งไว้สองที่ค่ะพ่อ แต่อีกใจก็อยากไปที่โรงเรียนบนเขาสักที่ ที่นั่นขาดครู บรรยากาศก็ดี อยากสูดอากาศบริสุทธิ์ค่ะ”

“ได้ยังไง ไปไกลแบบนั้นลำบากแย่ พ่อไม่อยากให้ลูกไปลำบากขนาดนั้น” ท่านคชินค่อนข้างเผด็จการเพราะจาริญญาเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวกว่าจะมีลูกได้ก็ใช้เวลานาน ท่านคชินและภรรยามีลูกตอนที่อายุมากแล้ว ท่านคชินจึงรักและหวงลูกสาวมาก ทว่าแม้จะหวงแหนมากเพียงใดแต่ก็ห้ามสิ่งที่ลูกอยากทำไม่ค่อยจะได้ เพราะเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวจึงอยากให้ลูกยิ้ม อยากเห็นลูกมีความสุข

“คุณคะ ไหนว่าเราตกลงกันแล้วไง” จารีณีมารดาของจาริญญาแย้งสามีก่อนที่สามีจะลืมตัวเอาอำนาจจากที่ทำงานมาใช้ในบ้าน จารีณีตามใจลูกสาวเสมอ ขอแค่เป็นความสุขของลูก

“ผมแค่เป็นห่วงลูก” ท่านคชินพูดเสียงแผ่วเบาเมื่อรู้ตัวว่าเผลอลืมสัญญาที่ให้ไว้กับภรรยาสุดที่รัก

“ไม่ต้องห่วงค่ะพ่อ เจี๋ยแค่นึกอยากไปเฉย ๆ ไม่ได้จริงจังว่าจะไปให้ได้ค่ะ พ่อสบายใจได้เลยนะคะ” จะให้ไปไกลขนาดนั้นได้ยังไง ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะคิดถึงพี่นิกมาก พี่นิกเองก็คงจะไม่ลงทุนไปหาเจี๋ยถึงที่นู่น บางทีถ้าเจี๋ยยอมรับความจริง ยอมมองภาพแห่งความจริงก็คงจะได้รู้ว่าพี่นิกอยู่กับเจี๋ยแค่รับผิดชอบเท่านั้น ก็ถ้าคนรักกันต้องเป็นแบบคู่อื่นสิ คู่ที่อยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลา โทรหากันบ่อย ๆ เจี๋ยยังอยากโทรหาพี่นิกเลย แต่ว่าโทรไปหาพี่นิกชอบรับสายแล้วบอกว่ายุ่งบ้าง ไม่ว่างบ้าง จะโทรกลับบ้างล่ะ ซึ่งก็ไม่เคยโทรกลับมาหาเจี๋ย เป็นเจี๋ยเองที่โทรหาพี่นิกก่อน เป็นเจี๋ยที่พยายามวิ่งเข้าไปอยู่ในชีวิตของพี่นิก พี่นิกจะรู้บ้างไหมว่าเจี๋ยก็เหนื่อยที่ต้องพยายามเหมือนกัน

“ม้าตามใจเจี๋ยนะลูก หนูอยากฝึกที่ไหนก็เต็มที่เลยม้าอยากให้ลูกทำในสิ่งที่มีความสุข อะไรที่เป็นความสุขของเจี๋ยม้าพร้อมสนับสนุน”

“ค่ะม้า เจี๋ยรักม้านะคะ” จาริญญาส่งยิ้มหวานให้หม่าม้า บางครั้งพ่อก็ชอบลืมตัวเอาวิธีควบคุมลูกน้องมาใช้ที่บ้าน ก็เป็นหม่าม้าที่คอยปราม พ่อฟังหม่าม้าตลอดเพราะว่าพ่อรักหม่าม้ามาก หม่าม้าเคยเล่าว่ากว่าทั้งสองจะครองรักกันได้ไม่ใช่เรื่องง่าย กว่าจะมีเจี๋ยยิ่งยาก พอได้ฟังเรื่องราวของพ่อกับหม่าม้าบ่อย ๆ เจี๋ยก็อยากจะได้ความรักแบบที่พ่อกับหม่าม้ามีให้กันบ้าง อยากให้พี่นิกรักเจี๋ยแบบนี้ มันจะมีวันนั้นไหมนะ

“วันนี้นอนบ้านอีกคืนไหมลูก ตอนเช้าพ่อจะให้คนขับรถไปส่ง”

“วันนี้เจี๋ยมีนัดกับเนสค่ะพ่อ”

“กินข้าวแล้วไปเลยเหรอ นี่พ่อว่าจะไปเอากล้วยไม้กับเพื่อนที่ต่างอำเภออยู่นะ นึกว่าลูกสาวจะไปด้วยกัน”

“เอาไว้รอบหน้าเจี๋ยไปเป็นเพื่อนพ่อกับม้าเลือกกล้วยไม้อีกนะคะ วันนี้เจี๋ยรับปากเนสไว้แล้ว อีกเดี๋ยวก็คงจะมาค่ะ”

“ได้ ๆ รอบหน้าเจี๋ยต้องไปกับพ่อนะ”

“แน่นอนค่ะ รอบหน้าเจี๋ยล็อควันหยุดไว้ให้พ่อกับม้าอย่างเดียวเลยดีไหมคะ”

“สัญญาแล้วนะลูกสาวพ่อ”

“ค่ะลูกสัญญา”

จาริญญาชอบไปเป็นเพื่อนพ่อเลือกกล้วยไม้ งานอดิเรกของพ่อคือเลี้ยงกล้วยไม้กับหม่าม้า ที่บ้านมีกล้วยไม้หลายพันธุ์เพราะหม่าม้าชื่นชอบ บ้านเจี๋ยจึงร่มรื่นและอบอุ่นที่สุด ปีนี้ต้องเลือกแล้วว่าเธอจะไปเป็นครูฝึกสอนที่ไหน พ่ออยากใช้เส้นฝากลูกสาว ทว่าเจี๋ยไม่ต้องการแบบนั้น แต่ถึงอย่างนั้น แค่นามสกุลเธอก็ทำให้บางคนเกรงอกเกรงใจ เธอถึงอยากไปเป็นครูฝึกสอนไกลบ้าน น้อยคนรู้จักยิ่งดี เธออยากจะใช้ความสามารถจริง ๆ อยากให้ความรู้กับเด็กที่ขาดทางด้านนี้ ซึ่งเธอเข้าใจดีว่าพ่อไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น พ่อไม่อยากให้เธอลำบาก

วันนี้เนสชวนไปที่บ้าน บอกให้ช่วยมาเก็บห้อง เจี๋ยก็ยินดีเพราะเธอไปช่วยเนสทำความสะอาดห้องบ่อยอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ที่จะแปลกคงเป็นเวลาที่เนสนัดมามันคือช่วงเวลาใกล้มืดนี่แหละ ทุกทีเห็นชวนมาทำตอนกลางวัน

ครึ่งชั่วโมงต่อมาเนสขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้าน เนสเดินเข้ามาในบ้านด้วยความคุ้นเคยแล้วยกมือไหว้พ่อกับหม่าม้า “สวัสดีค่ะคุณพ่อ สวัสดีค่ะม้า”

“จ้ะลูก แล้วนี่จะไปกันเลยเหรอ” หม่าม้าเอ่ยถาม พ่อยิ้มรับพลางอ่านหนังสือพิมพ์ค่าเวลารอให้เนสมารับเจี๋ย จากนั้นท่านทั้งสองก็จะออกไปรับกล้วยไม้กับเพื่อนที่นัดไว้

“ค่ะม้า”

“ม้าฝากดูแลเจี๋ยด้วยนะเนส” หม่าม้าพูดกับเพื่อนคนเดียวของลูกสาว ดูเหมือนจะมีแค่เนสคนเดียวที่เจี๋ยสนิทด้วย

“ได้ค่ะหม่าม้า เนสจะไม่ยอมให้ใครมารังแกเจี๋ยแน่นอนค่ะ” อะไรก็ตามที่ทำให้เจี๋ยเสียใจ เนสจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเอง จะไม่ปล่อยให้เจี๋ยเสียใจอีกแล้ว “ปะเจี๋ย”

“อื้ม” จาริญญาพยักหน้ารับและเดินเข้าไปกอดหอมแก้มพ่อกับหม่าม้าเหมือนทุกครั้ง “แล้วเจอกันนะคะพ่อ เดี๋ยวลูกไลน์มาหาบ่อย ๆ นะคะหม่าม้า รักนะคะ”

ใครเล่าจะรู้ว่ากอดครั้งนี้จะเป็นกอดครั้งสุดท้าย ถ้ามีคนรู้อนาคตได้ก็คงจะกอดคนที่รักไว้นาน ๆ และไม่จากพวกท่านไปไหน จะอยู่ด้วยจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต

บนรถ

“เจี๋ย”

“หืม”

“เราเป็นเพื่อนกันมานานแล้วใช่ไหม” จู่ ๆ เนสก็ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“อื้ม ก็ตั้งแต่ ป.3 ทำไมอะ หรือว่าเนสเบื่อเจี๋ยแล้ว ไม่ได้นะ ห้ามเบื่อเด็ดขาด เจี๋ยมีแค่เนสที่เป็นเพื่อนสนิทนะ” เจี๋ยหันไปมองหน้าเพื่อนสาวคนสนิทด้วยใบหน้าแตกตื่น โดยปกติเนสไม่เคยถามเรื่องอะไรแบบนี้ เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานอย่ามาเลิกคบตอนนี้นะ

“ใช่ เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เก้าขวบ ก็สิบกว่าปีแล้วเนอะ เนสไม่มีทางเลิกคบเจี๋ยหรอก เนสรักเจี๋ยมาก ๆ เจี๋ยรู้ใช่ไหม”

“รู้ เนสไม่เลิกคบเจี๋ยจริงนะ”

“อื้ม จะเลิกได้ไง แก้มยุ้ย ๆ แบบนี้หาได้ง่าย ๆ เหรอ”

“ง่า แล้วเป็นไรเนี่ย ทำไมพูดเรื่องนี้ ทำไมเนสทำหน้าจริงจัง มีอะไรหรือเปล่า”

“ไม่ได้เป็นไร คือเนสจะบอกว่าเจี๋ยเป็นเพื่อนที่เนสรักมากที่สุด อะไรไม่ดีเนสจะไม่ให้เจี๋ยเข้าไปยุ่งเด็ดขาดเข้าใจไหม”

“อืม เจี๋ยก็รักเนสที่สุดเหมือนกัน” เนสหันมาส่งยิ้มหลังจากที่เห็นว่าเพื่อนยิ้มให้ เจี๋ยเป็นเพื่อนที่น่ารักมาก ๆ เนสไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องทุกอย่างมันพลาดตั้งแต่เมื่อไหร่ เจี๋ยถึงได้โดนพี่ชายของเนสหลอกแบบนี้ ถ้าเจี๋ยเล่าให้เนสฟังบ้าง เนสจะไม่ยอมให้เจี๋ยโดนพี่นิกทำแบบนี้