โปรดรัก 1(5)

วันที่ 2 มกราคม 25×3

จาริญญาลืมตาขึ้นพร้อมอาการปวดหัว ปวดเมื่อยเนื้อตัว เมื่อวานนี้เธอขอพ่อกับแม่มาฉลองปีใหม่ที่บ้านของเนส วันสิ้นปีอยู่กับครอบครัวไปแล้ว อยากมาหาเพื่อนด้วยพ่อแม่จึงอนุญาต แล้วก็ดื่มกันนิดหน่อย นิดหน่อยหรือเปล่านะเพราะทำให้เกิดเรื่องที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นได้ ก็ตอนนี้พี่นิกเขานั่งอยู่ที่เก้าอี้มุมห้อง เขานั่งดูดบุหรี่ ไม่ใส่เสื้อ สวมกางเกงยีนส์

“คือ...” พูดว่าอะไรดีนะ ทำไมพี่เขามาอยู่ตรงนี้ได้ เมื่อคืนนี้นึกว่าความฝันซะอีก นี่เรื่องเมื่อคืนมันคือเรื่องจริงใช่ไหม ทั้งหมดคือความจริงงั้นเหรอ

“เมื่อคืนนี้พี่ขอโทษนะครับ” พี่นิกเอ่ยเมื่อเห็นว่าเจี๋ยทำหน้าไม่ถูก

“เรา...” เรามีอะไรกันใช่ไหมคะ อยากจะถามแบบนี้แต่ก็จำไม่ได้เท่าไหร่ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เท่าที่มีอยู่ในหัวก็จำได้ว่าขอตัวเข้าห้องนอน แต่ไม่คิดว่าจะมานอนอยู่ในห้องของพี่ชายเพื่อน เมื่อวานนี้จำได้แม่นที่เนสบอกว่าในวันแบบนี้พี่นิกไม่กลับบ้านหรอก

“เรามีอะไรกันแล้ว คบกันนะ พี่จะรับผิดชอบเจี๋ยเอง” เขาทิ้งบุหรี่ลงที่ใส่บุหรี่แล้วพูดออกมาด้วยความชัดเจนเมื่อเห็นว่าเธอยังอยู่ในความสับสน

ได้ยินคำว่ารับผิดชอบทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นตุบ ๆ ทว่านึกบางอย่างขึ้นมาได้ก็ใจห่อเหี่ยว เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาไปว่า “แต่ว่าพี่ไม่ได้ชอบเจี๋ย...”

พี่นิกลุกจากเก้าอี้ตัวนั้นเดินมาหาเจี๋ยที่นั่งห่อตัวในผ้าห่มเพราะเธอแก้ผ้าล่อนจ้อน พี่นิกนั่งลงข้าง ๆ เอื้อมมือเกี่ยวเส้นผมทัดใบหู นิ้วโป้งไล้ที่แก้มเนียนใสเบา ๆ สายตาคมจดจ้องดวงหน้าสวยไม่วางตา “ใครบอกว่าไม่ชอบ เจี๋ยน่ารักขนาดนี้พี่จะไม่ชอบได้ไงครับ”

“...” สายตาที่เขามองมาทำให้เธอคิดไปเองว่าเขาก็ชอบเธอเหมือนกัน เพราะเธอชอบเขามาก ๆ อยู่แล้ว เมื่อเขาทำดีด้วยเธอชอบมากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้นเมื่อรู้ว่าตกเป็นของเขาแล้วเขาจะรับผิดชอบเธอ

ระหว่างที่เจี๋ยกำลังสับสนกับตัวเอง พี่นิกก็ฉวยโอกาสนั้นรีบทำคะแนนด้วยการกระซิบข้างใบหูเจี๋ยว่า “เมื่อคืนนี้เจี๋ยบอกว่าเจี๋ยรักพี่”

“เจี๋ยพูดเหรอคะ” เจี๋ยถามด้วยความตกใจ พูดออกไปจริง ๆ ใช่ไหม ไปบอกเขาแบบนั้นได้ยังไง

“ครับ งั้นเจี๋ยจะยอมพี่เหรอ พี่ไม่ทำคนไม่สมยอมหรอก”

“...”

“เราเป็นแฟนกันนะครับ” สองมือของเขาวางแนบแก้มสองข้าง ตาจ้องตาในระยะใกล้ชิด

“พี่นิกโอเคเหรอคะ” พี่นิกที่ไม่ได้คบกับใครมานานแล้วจะมาคบกับเจี๋ยเนี่ยนะ มันดูไม่ใช่เลย เจี๋ยชอบพี่ก็จริงและเจี๋ยก็รู้ว่าเจี๋ยห่างจากสเปกของพี่นิกมาก

“โอเคสิครับ ถ้าพี่ไม่ชอบเจี๋ย พี่จะขอเจี๋ยเป็นแฟนเหรอ” นิ้วเรียวสวยของพี่นิกลูบไล้ที่แก้มก่อนจะโน้มใบหน้ามาหอมที่แก้มเนียนใส กระซิบถามข้างใบหูว่า “ตกลงไหมครับ”

“ค่ะ” ไม่ตกลงได้ยังไง ก็เจี๋ยชอบพี่นิกมาก ๆ อยากเป็นแฟนกับพี่นิกอยู่แล้ว

เมื่อเจี๋ยตอบตกลงเขาก็หอมที่แก้มเธออีกครั้ง มืออีกข้างประคองใบหน้าแล้วจับให้หันมาสบตากับดวงตาคู่คมตรง ๆ ปลายจมูกไถกับจมูกของเจี๋ย ด้วยความที่เจี๋ยไม่เคยมีแฟน ไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายในระยะแนบชิดแบบนี้ ไหนเขาจะเป็นคนที่เธอแอบรักมาตลอด ทุกอย่างจึงเกิดขึ้นด้วยคำว่าง่ายดาย เจี๋ยเคลิบเคลิ้มไปกับสายตาของเขา รอยยิ้มของเขา น้ำเสียงของเขา คำพูดของเขา ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเธอก็พร้อมจะเชื่อทุกอย่าง

ณภัทรเห็นว่าหญิงสาวกำลังตกอยู่ในภวังค์รักที่เขาสร้างขึ้น ความละโมบเกิดขึ้นเมื่อเห็นแววตาไร้เดียงสาของอีกฝ่าย เขาอยากลิ้มลองเธออีกสักครั้งจึงประกบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากบาง แทรกใบลิ้นเข้าไปกวัดแกว่งในโพรงปาก จาริญญาจูบตอบสะเปะสะปะ เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรเพื่อให้เขาพอใจ ไม่รู้ว่าที่ทำถูกหรือผิด เพราะมันเป็นครั้งแรกสำหรับทุก ๆ อย่าง

“เจี๋ยน่ารักที่สุดเลย” หลังจากที่ทำเรื่องอย่างว่าจบ เขานอนกอดพลางไล้จมูกสูดดมตามต้นแขนและลำคอของหญิงสาว บางทีสเปกที่บอกว่าชอบก็คงจะไม่ตายตัวเสมอไปเพราะตอนนี้เขารู้สึกชอบยัยตัวอวบคนนี้แล้วสิ

“...” ทางด้านเจี๋ยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปดี ภาพที่พี่นิกคร่อมและกระแทกบนตัวเธอมันติดอยู่ในหัว สีหน้าท่วงท่าของเขาเซ็กซี่มาก เหงื่อที่ผุดขึ้นตามผิว เส้นผมที่ปลิวไหวในตอนที่เขาออกแรงมันดูดีไปหมด ดูดีจนใจเธอมันเต้นตุบ ๆ อยากให้เขาอยู่ใกล้ ๆ ตลอดเวลา