EP6 นอกบท

ในขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งดูซีรีส์เพลินไม่ทันสังเกตว่ามีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาในห้อง

"เข้ามาได้ยังไง" เมื่อหันกลับไปมองตามความรู้สึกก็พบว่ามีใครบางคนเดินเข้ามา

"ฟรึบ อ๊ะ" หญิงสาวกำลังเดินหนีแต่ก็ทำไม่ทันเมื่อหลิวหนาวผลักเธอลงบนเตียงและขึ้นคร่อมร่างสวยเอาไว้พรางส่งสายตาเจ้าเล่ห์

"ไงว่าที่คู่หมั้น ลืมผัวเก่าคนนี้แล้วหรอถึงคิดมีผัวใหม่" ไม่พูดเปล่าใบหน้าก็ก้มลงซุกไซร้ลำคอขาวผ่องอย่างรักใคร่กดจูบขบเม้มลำคอสวยโดยที่เธอก็ก็พยายามผลักออก

"อ๊ะ อื้อ" ริมฝีปากหนากดจูบเธออย่างเร่าร้อนจนเธอโอนอ่อนตาม

"แฮ่กๆ ออกไป!!" เธอผลักเขาออกเมื่ออีกฝ่ายใช้มือบีบเค้นหน้าอกอวบของตัวเอง

"ทำไมจะปฎิเสธหรอว่าเธอไม่เคยโดนฉันเอา!!" อีกฝ่ายพูดอย่างหัวเสียเมื่อเห็นว่าอดีตคนรักผลักใส

เพี๊ยะ!! "อย่ามาพูดจาหยาบคายแบบนี้กับฉันอีก!" เธอตะคอกใส่อีกฝ่ายด้วยความโกรธ มันก็จริงที่เธอและเขากำลังจะหมั้นแต่เธอก็ไม่เคยบอกใครว่าเธอเคยคบกับเขา

"เหอะ มันคงเด็ดล่ะสิท่าเธอถึงลืมผัวคนแรกของตัวเองง่ายๆ" เมื่อพูดถึงประโยคนี้มีไรเธอก็อยากจะร้องไห้ทุกที

"ฉันแต่งงานแล้วนายไม่ควรมายุ่งกับฉันอีก" ตลอดสามปีที่ผ่านมาเธอคิดว่าลืมเค้าได้แล้วแต่เปล่าเลย เธอเป็นผู้หญิงใจง่ายมีสองหัวใจไปแล้ว

"เหอะ ฉันทำให้มันตายจากโลกนี้ไปได้ถ้าเธอยังไม่ยอมหย่ากับมัน" หลิวหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคือง 

"ไม่แน่ลูกของฉันอาจจะอยู่ในท้องเธอก็ได้นะ" เขาแสยะยิ้มอย่างร้ายกาจมือก็ลูบไล้หน้าท้องเธอเบาๆ

"เธอเคยรักฉันไม่ใช่หรอที่รัก มองดูรอบๆสิ ห้องน้ำหรือเตียงนี้หรือจะเป็นโต๊ะอาหารฉันก็เอาเธอมาแล้วเลย" เมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งเงียบไปหลิวหยางก็ผลักเธอลงบนเตียงและคร่อมร่างเล็กเอาไว้กว่าเธอจะรู้ตัวร่างกายก็ไร้อาภรณ์เสียแล้ว

"อะออกไป" เธอผลักใสผู้ชายข้างบนตัวเธอออกแต่ก็ทำอะไรไม่ได้และสุดท้ายเธอก็ตกเป็นทาสสวาทของผู้ชายคนนี้อีกครั้ง

"อึก" ร่างเล็กโยกคลอนตามแรงกระแทกของอีกฝ่ายอย่างจำใจ

"อ๊า โครตแน่น มันคงไม่เคยเอาเธอสินะ" สายตาคมลอบมองตรงจุดเชื่อมต่อของกันและกันอย่างพึงพอใจเพราะคิดว่าร่างกายของเธอเป็นของเขาคนเดียวมาตลอด

จุ๊บ!! หลิวหยางกดจูบหัวไหล่เล็กอย่างแผ่วเบาในขณะที่โอบกอดร่างเปลือยเปล่าของเธอไว้แน่น

"ฮรึก ออกไป" หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่นเครือผลักใสชายที่โอบกอดออกไป

"ไม่คิดถึงฉันหน่อยหรอ หื้ม ผัวคนนี้น้อยใจนะ" ชายหนุ่มแกล้งตีหน้าเศร้า

"ในเมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการไปแล้วก็ปล่อยฉันไปสักที!!" เธอกรีดร้องลั่นอย่างสติแตก

"จุ๊ๆ แล้วผัวคนนี้จะกลับมาใหม่อย่าลืมเก็บน้ำฉันไปฝากมันด้วยล่ะ จุ๊บ" ชายหนุ่มก็จูบขมับบางและใส่เสื้อทันที

"ความสัมพันธ์ของเรามันจะไม่เป็นแบบนี้ ในเมื่อปู่ของเธอมันฆ่าปู่ฉันฉันก็จะทำลายตระกูลพวกมันเอง!!!"

แต่เมื่อออกจากห้องนอนเธอมาสายตาก็เปลี่ยนไปในทันที

"พี่ขอโทษเมเบล พี่ไม่ต้องการทำร้ายเธอจริงๆ" ชายหนุ่มเดินออกจากคอนโดหญิงสาวด้วยความรู้สึกผิด ใบหน้าหล่อเปอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาที่ไม่สามารถรักษาคนรักตัวเองเอาไว้ได้

"ฮรึก ฮือ พี่วิน เบลขอโทษ ฮือ เบลขอโทษจริงๆ เบลใจง่ายเบลสกปรกไปแล้ว ฮือ" หญิงสาวที่กอดตัวเองร้องไห้ออกมาอย่างหนักมองดูภาพสามีหนุ่มด้วยความละอายใจที่เธอไม่สามารถผลักใสผู้ชายคนในได้เลย

ชายหนุ่มที่เคลียร์งานอย่างหนักหน่วงเพื่อที่จะตามง้อภรรยารักให้กลับมาอยู่ด้วยกันให้ได้

Kavin : ที่รักนอนยังครับ 

Kavin :  พรุ่งนี้เราก็เจอกันแล้วนะ

เมื่อเสียงข้อความดังขึ้นเธอก็เผลอตกใจเมื่ออีกคนจะตามมา ไม่ได้เธอจะให้เค้าตามมาไม่ได้ อีคอนต้องไม่ปล่อยให้เธอรักกันกับเขาแน่

Mabel : ไม่ต้องตามมาเลยค่ะ 

Mabel : อยากอยู่กับผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่หรือไง

เมื่อได้คุยกับเค้าเธอก็ยิ้มออกแต่จู่ๆ ความรู้สึกผิดก็เกาะกินขึ้นมาในจิตใจ

ตั้งแต่เธอแต่งงานอยู่กินกับเขามาเขาก็รับรู้ว่าเธอไม่บริสุทธิ์และเขาก็ไม่เคยถามอะไร เพราะตั้งแต่เลิกกันกับอีคอนเธอก็ไม่เคยมีอะไรกับใครอีกเลยและก็นานจนเหมือนว่าเธอไม่เคยมีแฟนจนกระทั่งมาเจอเค้า

Kavin : ยังไม่หายโกรธใช่มั้ย เดี๋ยวพี่ก็ตามไปง้อแล้ว เจอกันนะครับ ฝันดีนะ

เช้าวันต่อมา 

หญิงสาวมาถ่ายละครตามปกติ และวันนี้เธอต้องเข้าฉากเเรกกับแพรพรรณ บทช่างเหมือนชีวิตจริง นายร้ายแต่งงานเพื่อธุรกิจกับครอบครัวพระเอก ส่วนนางเอกเป็นเด็กในบ้านนิสัยดีน่ารักและก็เป็นคนรักพระเอกแต่โดนนางร้ายด่าและแกล้งประจำ

อืม ใครเขียนบทก่อน...

เพล้ง~~ เสียงแก้วน้ำตกลงพื้นแตกกระจายทำให้นางเอกแสนซื่อก้มลงเก็บทั้งที่รู้ว่านางร้ายแกล้ง

เพี๊ยะ~ "นังหน้าด้าน รู้ว่าเค้ามีเมียอยู่แล้วก็ยังแรดที่จะเข้ามาอ่อยสามีคนอื่น ฉันรู้นะว่าเธอมันไม่ได้ใสซื่อเหมือนหน้าตาหรอก เธอมันก็ไม่ต่างจากฉันหรอก!!"

แพรพรรณที่พยายามระงับอารมณ์เพื่อไม่ให้ภาพลักษณ์เสียเพราะหญิงสาวตรงหน้าเธอตบเธอจริง

"หึ ก็คนมันอยากได้อ่ะ จะให้ทำไงได้ ในเมื่อเธอเป็นเมียที่ไม่ได้เรื่องเองนิจะมาโทษฉันฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ก็ในเมื่อผัวเธอไม่พอเอง!" แพรพรรณตอบกลับเธออย่างเย้ยหยันและแน่นอนมันนอกบท!!!

คัททททท  เสียงผู้กำกับสั่งคัทเมื่อเห็นว่าบทมันออกนอกทะเลไปไกลแล้ว

"เอ่อ น้องแพรครับ พี่ว่าน้องแพรจำบทผิดหรือเปล่าครับ เดิมทีนางร้ายต้องเป็นฝ่ายเหยียบมือนางเอกที่ก้มเก็บเศษแก้ว และนางเอกก็จะพูดว่าไม่ได้ตั้งใจอ่อย แต่ที่กอดกันก็เพราะอุบัติเหตุและทำให้นางรายโกรธ แบบนี้นะครับ"

"เอ่อ ขอโทษค่ะ สงสัยแพรทำงานหนักจนลืมบท" หญิงสาวตรงหน้าแกล้งทำหน้ารู้สึกผิด

"เหอะ ตั้งใจล่ะสิไม่ว่า อยากจะพูดให้ฉันเจ็บใจว่างั้นเถอะ" หญิงสาวพูดอย่างรู้ทัน

"เจ็บมั้ยล่ะ ก็มันเรื่องจริง"

"เหอะ รอดูแล้วกันว่านางเอกใสซื่อจะกลายเป็นนางมารร้ายมั้ยหน่า" พูดจบก็เดินออกไปปล่อยให้หญิงสาวอีกคนยืนมองด้วยความเจ็บใจที่ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้